Inhoudsopgave
Frida Kahlo is de artistieke naam van Magdalena Carmen Frida Kahlo y Calderón (1907-1954), een unieke Mexicaanse vrouw, geboren in Coyoacán op 6 juli 1907.
Hoewel uit gegevens blijkt dat Frida in 1907 werd geboren, beweerde de schilderes dat zij in 1910 ter wereld kwam omdat dat het jaar was van de Mexicaanse Revolutie, waar zij zo trots op was.
Frida, controversieel, auteur van sterke schilderijen en een frontale stijl, werd het gezicht van Mexico en veroverde al snel de wereld met haar krachtige doeken.
1. De twee Fridas (1939)
De voorstellingen van de twee Fridas zijn opgesteld op één eenvoudige groene kruk zonder rugleuning. De twee personages zijn met elkaar verbonden door hun handen en dragen totaal verschillende jurken: terwijl de ene een tehuana De andere draagt een pompeuze witte jurk in Europese stijl met een hoge kraag en uitgebreide mouwen. Beiden vertegenwoordigen verschillende persoonlijkheden ervaren door Frida .
Als in een spiegel weerspiegeld dragen beide Fridas een gesloten, reflecterend en somber gelaat. Dit dubbele zelfportret werd gemaakt kort nadat de schilderes scheidde van de liefde van haar leven Diego Rivera.
De in Europa geklede Frida toont een bebloede chirurgische schaar. Een enkele slagader (en bloed) verbindt de twee Fridas op het in 1939 geschilderde doek.
Frida rechts draagt in haar handen wat een amulet lijkt te zijn, een portret dat aan Rivera wordt toegeschreven toen zij nog een kind was. Daaruit loopt een dunne ader die langs de arm van de schilderes omhoog loopt en in verbinding staat met haar hart, waaruit het vitale belang van haar ex-man in haar leven blijkt.
Op de achtergrond van het beeld zien we dichte wolken die lijken te anticiperen op een storm.
Een diepgaande analyse van Frida Kahlo's schilderij De twee Fridas.
Zie ook: Verhaal van het lelijke eendje (samenvatting en lessen)2. De gebroken kolom (1944)
Het doek hierboven, geschilderd in 1944, is nauw verbonden met het leven van de schilderes en illustreert haar lijden na een operatie die zij onderging aan haar wervelkolom.
Op de afbeelding zien we Frida ondersteund door een Griekse zuil die gebroken lijkt, en haar hoofd rust bovenop de zuil. Op het schilderij toont Frida een korset dat ze in feite zou hebben gedragen tijdens de herstelperiode van de operatie.
Op het gezicht van de kunstenaar lezen we de uitdrukking van pijn en lijden Frida onderhoudt een strenge blik en doorzettingsvermogen Op de achtergrond, in het natuurlijke landschap, zien we een droog veld, levenloos, zoals de schilder waarschijnlijk voelde.
Frida's hele lichaam is doorboord met spijkers, een weergave van het permanente lijden dat ze voelde.
Hoewel ze over het hele lichaam zijn verspreid, zijn sommige nagels groter en verwijzen ze naar de punten waar Frida de meeste pijn voelde. Vermeldenswaard is bijvoorbeeld de aanwezigheid van een enorme nagel - de grootste van allemaal - die vlak bij het hart is geplaatst.
3. Henry Ford Ziekenhuis (1932)
Het schilderij hierboven is zeer persoonlijk en toont een pijnlijke periode in het leven van Frida Kahlo. De schilderes, die er altijd van droomde om moeder te worden, leed aan een spontane abortus in de Verenigde Staten.
De zwangerschap gaf al complicaties en daarom adviseerden de artsen absolute rust. Ondanks alle inspanningen ging de zwangerschap niet door en Frida verloor de baby. De abortus begon thuis, maar vond uiteindelijk plaats in het Henry Ford Hospital (waaraan het schilderij zijn naam ontleent en dat langs het bed staat gegraveerd).
Diep depressief, de schilder vroeg om de foetus mee naar huis te mogen nemen, maar kreeg geen toestemming Op basis van de tekeningen van haar man en met de beschrijving van de artsen vereeuwigde Frida haar dode zoon op het doek dat zij in 1932 schilderde.
Zie ook: Plato's Apologie voor Socrates: een samenvatting en analyse van het werk Zie ook
Frida Kahlo 
De 23 beroemdste schilderijen ter wereld (geanalyseerd en uitgelegd) 
Frida Kahlo's Twee Fridas schilderijen (en hun betekenis) Rondom de schilderes, die opgekruld in bed ligt te bloeden, zweven zes elementen. Naast de dode foetus, in het midden van het doek, vinden we een slak (volgens de schilderes zelf een symbool van de traagheid van de abortus) en een orthopedisch gips. Onderaan zien we het symbool van een machine (vermoedelijk een stoomsterilisator, waarschijnlijk gebruikt in het ziekenhuis), een heupbeen en een lila orchidee,die Diego Rivera zou hebben aangeboden.
4. Het gewonde hert (1946)
Het schilderij The Wounded Deer, geschilderd in 1946, toont een gemetamorfoseerd wezen In de uitdrukking van de schilder zien we noch angst noch wanhoop, Frida heeft een serene en beheerste uitstraling.
De keuze van het dier is niet toevallig: het hert is een wezen dat tegelijkertijd voorstelt, elegantie, breekbaarheid en delicatesse .
Doorboord door negen pijlen blijft het dier volharden, in beweging. Vijf ervan treffen de rug en vier blijven steken in de nek en bij de kop. Hoewel diep gewond (is het geraakt door een jager?), vervolgt het hert zijn weg.
We lezen in de houding van het dier een identificatie met het gedrag van Frida, die doorging ondanks haar fysieke en psychische pijn.
Misschien bent u ook geïnteresseerd in: Instigerende werken van het surrealisme.
5. Self-Portrait met fluwelen jurk (1926)
Zelfportretten zijn vrij gebruikelijk in de productie van de Mexicaanse schilder. Dit exemplaar is nog specialer omdat het werd beschouwd als de Frida Kahlo's eerste kunstwerk geschilderd in 1926 voor haar vroegere verloofde Alejandro Gómez Arias.
De breuk voor zelfportretten ontstond na een tramongeluk in 1925, toen Frida een reeks operaties moest ondergaan en op het randje van de dood aan een ziekenhuisbed gekluisterd was.
Verveeld, met beperkte bewegingsvrijheid, kwamen haar ouders op het idee om een aangepaste ezel op haar bed te installeren en schildermateriaal mee te nemen. Ze installeerden ook spiegels in haar kamer zodat Frida zichzelf vanuit verschillende hoeken kon bekijken.
Omdat ze veel tijd alleen doorbracht, voelde Frida dat dit haar beste onderwerp was en daaruit ontstond het idee om te investeren in het schilderen van zelfportretten. Een beroemd citaat van de schilderes is:
"Ik schilder mezelf omdat ik alleen ben en omdat ik het onderwerp ben dat ik het beste ken."
Op de achtergrond van Zelfportret met fluwelen jurk zien we de zee, symbool van het leven, en een enkele wolk die ons herinnert aan de moeilijkheden onderweg.
6. Mijn geboorte (1932)
Het doek Mijn geboorte, geschilderd in 1932, verbeeldt de geboorte die Frida Kahlo opliep. Het krachtige beeld toont de moeder bedekt met een wit laken, alsof ze dood is.
Een feit uit het persoonlijke leven van de schilderes: Frida's moeder leed aan postnatale depressie. Matilde Calderón was niet alleen niet in staat om borstvoeding te geven, maar werd ook zwanger slechts twee maanden na de geboorte van Frida. Om deze redenen gaf Matilde het kind aan een voedster.
Op het doek lezen we de verlatenheid en hulpeloosheid van de baby die vrijwel alleen de moederschoot verlaat. Het meisje lijkt geboren te worden als gevolg van haar eigen actie, zonder deelname van de moeder. Het schilderij getuige zijn van deze initiële eenzaamheid die Frida de rest van haar leven met zich mee zou dragen... .
Aan de onderkant van het bed zien we een religieuze afbeelding van de Maagd der Klaagliederen, waarbij het goed is te bedenken dat Frida's moeder diep katholiek was.
7. Mijn Nanny en ik (1937)
Toen Frida werd geboren, had haar moeder, Matilde Calderón, geen melk om haar borstvoeding te geven. Er wordt gespeculeerd dat de moeder ook een ernstige postnatale depressie doormaakte en toen de baby nog maar 11 maanden oud was, beviel Matilde van een nieuwe baby, Cristina. Om deze redenen werd Frida toevertrouwd aan een inheemse voedster, een praktijk die in Mexico in die tijd relatief gebruikelijk was.
Frida's schilderij, gemaakt in 1937, legt dit moment in haar leven vast. Verontrustend, de afbeelding toont de figuur van de schilderes zelf met het lichaam van een baby en het hoofd van een volwassene... De nanny, op haar beurt, heeft geen duidelijke trekken en verschijnt als een anoniem persoon met een precolumbiaans masker op de achtergrond een natuurlijk landschap van een onbekende plaats.
Uit de borst van de nanny vloeit de melk die de kleine Frida voedt. We zien het beeld van overvloed in de rechterborst van de nanny, in de linkerborst, waar Frida zich bevindt, zien we een meer technische tekening van de wegen die naar de borstklier leiden.
Hoewel fysiek dichtbij - de baby zit op de schoot van het kindermeisje - lijken beide figuren emotioneel afstandelijk Ze kijken elkaar niet eens aan.
8. Mijn grootouders, mijn ouders en ik (1936)
Het doek geschilderd in 1936 door Frida Kahlo is een creatieve geïllustreerde stamboom Het kleine meisje in het midden is Frida, die ongeveer twee jaar oud moet zijn geweest, terwijl ze een rood lint vasthoudt dat de generaties van de familie laat zien.
Het kleine meisje, naakt, staat in enorme proporties op een boom te stappen, waarmee ze laat zien dat ze verbonden is met haar wortels. Vlak boven haar staan de ouders van de schilder in een beeld dat geïnspireerd lijkt te zijn op hun trouwfoto. In de baarmoeder van de moeder zit Frida, nog een foetus, verbonden door de navelstreng. Vlak onder de foetus staat een afbeelding van de ontmoeting van een eicel met een zaadcel.
Naast Frida's moeder staan haar grootouders van moederskant, de Indiaan Antonio Calderón en zijn vrouw Isabel González y González. Naast haar vader staan haar grootouders van vaderskant, de Europeanen Jakob Heinrich Kahlo en Henriette Kaufmann Kahlo.
Het doek illustreert Frida's hybride genealogie en via het doek kunnen we bijvoorbeeld de fysieke kenmerken van de schilderes traceren. Van haar grootmoeder van vaderskant zou de schilderes haar karakteristieke dikke, gebreide wenkbrauwen hebben geërfd.
Op de achtergrond zien we een groen gebied met typische cactussen uit centraal Mexico en een klein dorpje.
9. Frida en Diego Rivera (1931)
Het schilderij dat de naam draagt van het beroemdste paar in de wereld van de Mexicaanse beeldende kunst werd in 1931 geschilderd en door Frida aan haar vriend en mecenas Albert Bender geschonken.
De duif die boven het hoofd van de schilder vliegt, draagt een spandoek met de tekst: "Hier ziet u mij, Frieda Kahlo, met mijn geliefde echtgenoot Diego Rivera. Ik schilderde dit portret in de prachtige stad San Francisco, Californië, voor onze vriend, de heer Albert Bender, in de maand april van het jaar 1931".
Frida vergezelde op dat moment haar man, de muurschilder Diego Rivera. Ze waren pas getrouwd en de beroemde Mexicaanse schilder was uitgenodigd om een serie muurschilderingen te maken op de California School of Fine Arts en de San Francisco Stock Exchange.
Op het schilderij zien we Diego met zijn gereedschap in zijn rechterhand - de penselen en het palet - terwijl zijn linkerhand Frida vasthoudt, die bij deze gelegenheid haar man slechts vergezelt op zijn werkreis.
Rivera komt naar voren in het schilderij In het echte leven was de schilder een effectief robuuste man en groter dan Frida (precies 30 centimeter), in de afbeelding zien we dit verschil in afmetingen terug.
10. De tramlijn (1929)
Een tramongeluk was een van de belangrijke tragische gebeurtenissen die Frida's leven markeerden... Het gebeurde op 17 september 1925 toen de schilderes met haar vriend op reis was naar Coyoacán, het ongeluk dat Frida's leven voorgoed veranderde en werd vereeuwigd in het doek dat zij in 1929 schilderde.
Na het ongeluk moest de schilderes een reeks operaties ondergaan en was ze maandenlang aan een ziekenhuisbed gekluisterd, waardoor ze op een ezel boven haar bed moest schilderen. Behalve dat ze haar leven moest stoppen, hield Frida ook aanzienlijke nawerkingen aan het ongeluk over.
Op de geschilderde plaat zien we vijf passagiers en een kind rustig op een bankje zitten, wachtend op hun eindbestemming. Het kind is de enige die naar buiten kijkt, naar het landschap. Nog steeds over het landschap gesproken, is het merkwaardig dat een van de gebouwen op zijn gevel de naam La Risa draagt, wat in het Portugees O Riso (Lachen) betekent.
Op de bank hebben de passagiers totaal verschillende houdingen: we zien een vrouw op blote voeten van inheemse afkomst en een arbeider in overall, terwijl we een goed gekleed echtpaar en een dame die huisvrouw lijkt te zijn observeren.
Frida's esthetiek
Diep creatief, in het uitgebreide werk van de Mexicaanse schilder vinden we enkele patronen zoals het gebruik van felle kleuren en de herhaling van enkele thema's die de esthetiek van de schepper beroeren.
De meest voorkomende thema's zijn:
Zelfportretten
Als gevolg van een ongeluk in haar jeugd was Frida lange tijd bedlegerig, wat haar ouders ertoe bracht een ezel onder haar bed en enkele spiegels in haar kamer te installeren.Fluweel en zelfportret met doornenketting en kolibrie
Voorstellingen van het gezin
Frida's geboorteplaats werd in haar schilderijen niet alleen vastgelegd als een bron van leed, maar ook als een manier voor de schilder om haar genealogie en afkomst waar te nemen. Dit thema - een van de krachtigste in haar productie - wordt meestal weergegeven door de schilderijen Mijn geboorte en Mijn grootouders, mijn ouders en ik.
Liefde
Diego Rivera, de Mexicaanse muurschilder, was ontegenzeggelijk de grote liefde in het leven van Frida Kahlo. De gevolgen van deze overweldigende relatie werden ook uitgebeeld in veel van de schilderijen van de schilder. De belangrijkste schilderijen die de ontmoeting van het paar vastleggen zijn: Frieda en Diego Rivera, Diego en ik en Diego in mijn gedachten.
