ਲੈਮਿਨਸਕੀ ਦੁਆਰਾ 10 ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਦਾ ਵਿਸ਼ਲੇਸ਼ਣ ਅਤੇ ਟਿੱਪਣੀ ਕੀਤੀ ਗਈ

ਪਾਉਲੋ ਲੇਮਿਨਸਕੀ ਇੱਕ ਮਹਾਨ ਬ੍ਰਾਜ਼ੀਲੀਅਨ ਕਵੀ ਸੀ ਜਿਸਦਾ ਕੰਮ 2013 ਵਿੱਚ ਟੋਡਾ ਕਵਿਤਾ ਸਿਰਲੇਖ ਹੇਠ ਦੁਬਾਰਾ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਉਦੋਂ ਤੋਂ, ਉਸ ਦੀਆਂ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਬੁਖਾਰ ਬਣ ਗਈਆਂ ਅਤੇ ਹੋਰ ਵੀ ਵਿਸ਼ਾਲ ਸਰੋਤਿਆਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਗਈਆਂ।

ਇਹ ਹੈਰਾਨੀ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ ਕਿ ਇੱਕ ਕਾਵਿ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਨੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਵਿਕਣ ਵਾਲੀ ਰੈਂਕਿੰਗ ਵਿੱਚ ਚੋਟੀ ਦਾ ਸਥਾਨ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤਾ ਹੈ, ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ 50 ਵਾਂਗ ਬੈਸਟ ਸੇਲਰ ਨੂੰ ਵੀ ਪਛਾੜ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਸਲੇਟੀ ਦੇ ਸ਼ੇਡ । ਪਰ ਹਕੀਕਤ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਲੇਮਿਨਸਕੀ ਦੀ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਅਤੇ ਪਹੁੰਚਯੋਗ ਕਵਿਤਾ ਨੇ ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਗੀਤ ਦੇ ਆਦੀ ਪਾਠਕ ਨੂੰ ਮੋਹਿਤ ਕੀਤਾ, ਸਗੋਂ ਹਰ ਉਸ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਵੀ ਭਰਮਾਇਆ ਜੋ ਕਦੇ ਵੀ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਦਾ ਵੱਡਾ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਕ ਨਹੀਂ ਸੀ।

ਹੁਣ ਜਾਣੋ ਪਾਉਲੋ ਲੇਮਿਨਸਕੀ ਦੀਆਂ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਕਵਿਤਾਵਾਂ। .

1. ਧੂਪ ਸੰਗੀਤ ਸਨ

ਇਹ ਇੱਛਾ

ਬਿਲਕੁਲ ਉਹੀ ਹੋਣ ਦੀ

ਜੋ ਅਸੀਂ ਹਾਂ

ਅਜੇ ਵੀ

ਸਾਨੂੰ ਅੱਗੇ ਲੈ ਕੇ ਜਾਵਾਂਗੇ

ਸ਼ਾਇਦ ਉਪਰੋਕਤ ਆਇਤਾਂ ਲੈਮਿਨਸਕੀ ਦੀਆਂ ਸਭ ਤੋਂ ਮਸ਼ਹੂਰ ਅਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਮਸ਼ਹੂਰ ਹਨ। ਇੱਕ ਕਿਸਮ ਦੇ ਪੋਸਟਕਾਰਡ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ, ਧੂਪ ਸੰਗੀਤ ਕਿਤਾਬ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਵਿਚਲਿਤ ਅਸੀਂ ਜਿੱਤਾਂਗੇ ।

ਕਵਿਤਾ ਪਾਠਕ ਨੂੰ ਇਹ ਅਨੁਭਵ ਕਰਨ ਲਈ ਸੱਦਾ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਕੀ ਹੈ, ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਡਰ ਜਾਂ ਬੰਧਨ ਦੇ, ਇੱਕ ਵਾਅਦਾ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਜੇਕਰ ਪ੍ਰਸਤਾਵਿਤ ਅੰਦਰੂਨੀ ਗੋਤਾਖੋਰੀ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਇਨਾਮ।

ਸਿਰਫ਼ ਪੰਜ ਆਇਤਾਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਆਮ ਅਤੇ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਲਿਖੀਆਂ ਗਈਆਂ, ਲੈਮਿਨਸਕੀ ਨੇ ਜੋ ਵੀ ਇਸ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਦਾ ਹੈ ਉਸ ਲਈ ਸਵੈ-ਗਿਆਨ ਦੀ ਇੱਕ ਚੁਣੌਤੀ ਦਾ ਪ੍ਰਸਤਾਵ ਪੇਸ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ।

2. ਕਾਊਂਟਰ-ਨਾਰਸਿਸਸ

ਮੇਰੇ ਵਿੱਚ

ਮੈਂ

ਹੋਰ

ਅਤੇ ਇੱਕ ਹੋਰ

ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਦਰਜਨਾਂ

ਟਰੇਨਾਂ ਦੇਖਦਾ ਹਾਂ ਸੈਂਕੜੇ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਭਰੀਆਂ

ਗੱਡੀਆਂ ਲੰਘ ਰਹੀਆਂ ਹਨ

ਦੂਸਰੀ

ਜੋ ਕਿਸਾਹਿਤਕ ਉਤਪਾਦਨ ਮਜ਼ਬੂਤੀ ਤੋਂ ਮਜ਼ਬੂਤ ​​ਹੁੰਦਾ ਗਿਆ।

ਪੇਸ਼ੇਵਰ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਉਸਨੇ ਕੁਝ ਵਿਗਿਆਪਨ ਏਜੰਸੀਆਂ ਵਿੱਚ ਰਚਨਾਤਮਕ ਨਿਰਦੇਸ਼ਕ ਅਤੇ ਕਾਪੀਰਾਈਟਰ ਵਜੋਂ ਹਿੱਸਾ ਲੈਣ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਇਤਿਹਾਸ ਅਤੇ ਲਿਖਤ ਦੇ ਅਧਿਆਪਕ ਵਜੋਂ ਕੰਮ ਕੀਤਾ। ਇੱਕ ਅਨੁਵਾਦਕ ਵਜੋਂ, ਉਸਨੇ ਜੌਇਸ ਅਤੇ ਬੇਕੇਟ ਦੀਆਂ ਵੱਡੀਆਂ ਰਚਨਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕੀਤਾ।

ਆਪਣੇ ਨਿੱਜੀ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ, ਉਸਦਾ ਵਿਆਹ ਐਲਿਸ ਰੁਇਜ਼ ਨਾਲ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਜੋ ਇੱਕ ਕਵੀ ਵੀ ਸੀ, ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਤਿੰਨ ਬੱਚੇ ਸਨ: ਮਿਗੁਏਲ ਐਂਜੇਲੋ, ਆਉਰੀਆ ਅਤੇ ਐਸਟਰੇਲਾ।

ਜੋੜੇ ਐਲਿਸ ਰੁਇਜ਼ ਅਤੇ ਪਾਉਲੋ ਲੇਮਿਨਸਕੀ ਦੀ ਫੋਟੋ।

ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਰਚਨਾਵਾਂ

• ਕੈਟਾਉ (1976)
• Não Fosse Isso ਅਤੇ ਇਹ ਘੱਟ ਸੀ/ਇਹ ਇੰਨਾ ਜ਼ਿਆਦਾ ਨਹੀਂ ਸੀ/ਅਤੇ ਇਹ ਲਗਭਗ ਸੀ (1980)
• ਕੈਪਰੀਕੋਸ ਈ ਰਿਲੈਕਸੋਸ (1983)
• ਹੁਣ ਉਹ ਕੀ ਹਨ (1984)
• ਕ੍ਰਿਪਟਿਕ ਇੱਛਾਵਾਂ (1986)
• ਵਿਚਲਿਤ ਅਸੀਂ ਜਿੱਤਾਂਗੇ ( 1987)
• ਗੁਏਰਾ ਡੇਂਟਰੋ ਦਾ ਜੈਂਟੇ (1988)
• ਲਾ ਵਿਏ ਐਮ ਕਲੋਜ਼ (1991)
• ਮੈਟਾਮੋਰਫੋਸ (1994)
• ਦ ਐਕਸ-ਸਟ੍ਰੇਂਜਰ (1996)

ਇਹ ਵੀ ਦੇਖੋ

ਤੂੰ

ਅਤੇ ਤੂੰ

ਨਾਲ ਹੀ

ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਵਿੱਚ ਹਾਂ

ਮੈਂ ਉਸ ਵਿੱਚ ਹਾਂ

ਆਪਣੇ ਆਪ ਵਿੱਚ

ਅਤੇ ਉਦੋਂ ਹੀ ਜਦੋਂ

ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਵਿੱਚ ਹਾਂ

ਅਸੀਂ ਸ਼ਾਂਤੀ ਵਿੱਚ ਹਾਂ

ਭਾਵੇਂ ਅਸੀਂ ਇਕੱਲੇ ਹਾਂ

ਹੇ ਸੁੰਦਰ ਕਵਿਤਾ ਕਾਂਟਰਨਾਰਸਿਸੋ ਇੱਕ ਬੋਲਚਾਲ ਦੀ ਭਾਸ਼ਾ ਅਤੇ ਇੱਕ ਸਰਲ ਰਚਨਾ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਜੋ ਪਛਾਣਾਂ ਦੇ ਮਿਸ਼ਰਣ ਅਤੇ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨਾਲ ਸਥਾਪਿਤ ਕੀਤੇ ਗਏ ਸੰਯੋਜਨ ਨੂੰ ਬਿਆਨ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕੇ।

ਅਸੀਂ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਉਸੇ ਸਮੇਂ ਪੜ੍ਹਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਇੱਕ ਬੇਚੈਨੀ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਵਿਲੱਖਣ, ਬੰਦ ਅਤੇ ਬੰਦ ਹੋਣਾ, ਪਰ ਦੂਜੇ ਨਾਲ ਸਾਂਝਾ ਕਰਨ, ਅੰਤਰ ਨੂੰ ਮਨਾਉਣ, ਜੋ ਅਸੀਂ ਨਹੀਂ ਹਾਂ ਉਸਨੂੰ ਨਿਗਲਣ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਵਟਾਂਦਰੇ ਲਈ ਪੇਸ਼ ਕਰਨ ਦੀ ਖੁਸ਼ੀ ਵੀ।

ਲੇਮਿਨਸਕੀ ਦੇ ਕਾਵਿ-ਸ਼ਾਸਤਰ ਵਿੱਚ ਇਹ ਆਮ ਗੱਲ ਹੈ ਕਿ ਮਨੁੱਖ ਨਾਲ ਇਹ ਸਾਂਝ। ਉਹ ਹੋਣਾ ਜੋ ਸਾਡੇ ਤੋਂ ਵੱਖਰਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਹ ਅੰਤਰ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦਾ ਹੈ ਸੰਸ਼ੋਧਨ ਦਾ ਜਸ਼ਨ।

ਗੁਇਲਹਰਮੇ ਵੇਬਰ ਦੁਆਰਾ ਸੁਣਾਈ ਗਈ ਕਵਿਤਾ ਕੋਨਟਰਾਨਾਰਸਿਸੋ ਦੇਖੋ:

3. ਅਰਥ ਦੀ ਖੋਜ ਕਰਨਾ

ਭਾਵ, ਮੇਰੇ ਖਿਆਲ ਵਿੱਚ, ਬ੍ਰਹਿਮੰਡ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਰਹੱਸਮਈ ਹਸਤੀ ਹੈ।

ਰਿਸ਼ਤਾ, ਚੀਜ਼ ਨਹੀਂ, ਚੇਤਨਾ, ਅਨੁਭਵ ਅਤੇ ਚੀਜ਼ਾਂ ਅਤੇ ਘਟਨਾਵਾਂ ਵਿਚਕਾਰ।

The ਇਸ਼ਾਰਿਆਂ ਦਾ ਅਰਥ. ਉਤਪਾਦਾਂ ਦਾ ਅਰਥ. ਮੌਜੂਦਾ ਕਾਰਜ ਦਾ ਅਰਥ।

ਮੈਂ (sic) ਬਿਨਾਂ ਅਰਥਾਂ ਦੇ ਸੰਸਾਰ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰਦਾ ਹਾਂ।

ਇਹ ਇੱਛਾਵਾਂ/ਲੇਖ ਅਰਥ ਦੀ ਖੋਜ ਵਿੱਚ ਘੁਸਪੈਠ ਹਨ।

ਇਸ ਲਈ ਅਰਥ ਦੀ ਪ੍ਰਕਿਰਤੀ: ਇਹ ਚੀਜ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਮੌਜੂਦ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਇਸ ਨੂੰ

ਖੋਜਿਆ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਇੱਕ ਖੋਜ ਵਿੱਚ ਜੋ ਇਸਦਾ ਆਪਣਾ ਹੈਬੁਨਿਆਦ।

ਸਿਰਫ਼ ਅਰਥ ਲੱਭਣਾ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਅਰਥ ਰੱਖਦਾ ਹੈ।

ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਇਸਦਾ ਕੋਈ ਅਰਥ ਨਹੀਂ ਹੈ।

2012 ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ, ਕਿਤਾਬ ਲੇਖਾਂ ਅਤੇ ਗੁਪਤ ਇੱਛਾਵਾਂ ਲੈਮਿਨਸਕੀ ਦੁਆਰਾ ਉਪਰੋਕਤ ਕਵਿਤਾ ਹੈ। ਇਹ ਕਿਤਾਬ ਵਿੱਚ ਪਹਿਲੀਆਂ ਰਚਨਾਵਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਹੈ ਜੋ ਜੀਵਨ ਦੇ ਰਹੱਸ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਕਵੀ ਦੀ ਬੇਚੈਨੀ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੀ ਹੈ।

ਕਵਿਤਾ ਧਾਤੂ ਭਾਸ਼ਾਈ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਉਹਨਾਂ ਗੇਅਰਾਂ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੀ ਹੈ ਜੋ ਕਵੀ ਦੀ ਲਿਖਤ ਅਤੇ ਚੇਤਨਾ ਨੂੰ ਹਿਲਾਉਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਸਭ ਕੁਝ ਜਾਣਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਇੱਕ ਦ੍ਰਿੜ ਗੀਤਕਾਰੀ ਸਵੈ ਨੂੰ ਵੇਖਣ ਤੋਂ ਦੂਰ, ਅਸੀਂ ਝਿਜਕ ਅਤੇ ਸੰਦੇਹ ਦੇ ਗਵਾਹ ਹਾਂ, ਕਵਿਤਾ ਅਤੇ ਸੰਸਾਰ ਲਈ ਇੱਕ ਅਰਥ ਦੀ ਖੋਜ.

4. ਗਿਲ ਲਈ ਹਾਸਾ

ਤੁਹਾਡਾ ਹਾਸਾ

ਤੁਹਾਡੇ ਗੀਤ ਦੀ ਭਰਪੂਰ ਤੁਕਬੰਦੀ

ਸਨਬੀਮ

ਸੋਨੇ ਦੇ ਦੰਦਾਂ ਵਿੱਚ

“ਸਭ ਕੁਝ ਹੋਣ ਵਾਲਾ ਹੈ ਠੀਕ ਹੈ” ਤੁਹਾਡਾ ਹਾਸਾ

ਹਾਂ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ

ਤੁਹਾਡਾ ਹਾਸਾ

ਸੰਤੁਸ਼ਟ

ਜਦਕਿ ਸੂਰਜ

ਜੋ ਤੁਹਾਡੇ ਹਾਸੇ ਦੀ ਨਕਲ ਕਰਦਾ ਹੈ

não sai

ਆਪਣੀ ਕਵਿਤਾ ਵਿੱਚ ਲੈਮਿਨਸਕੀ ਨੇ ਬ੍ਰਾਜ਼ੀਲ ਦੇ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਵਿੱਚ ਮਹਾਨ ਨਾਵਾਂ ਦਾ ਜਸ਼ਨ ਮਨਾਇਆ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਗਾਇਕ ਅਤੇ ਸੰਗੀਤਕਾਰ ਗਿਲਬਰਟੋ ਗਿਲ। ਗਿਲ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਕਵੀ ਨੇ ਆਪਣੀਆਂ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਜੋਰਜ ਬੇਂਜੋਰ ਅਤੇ ਦਜਾਵਨ ਵਿੱਚ ਹਵਾਲਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ ਅਤੇ ਹੋਰ ਨਾਂ ਲਏ ਹਨ, ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਕਾਲੇ ਅਤੇ ਬਾਹੀਅਨ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਤੋਂ।

ਉਪਰੋਕਤ ਕਵਿਤਾ ਵਿੱਚ, ਗੀਤਕਾਰੀ ਖੁਦ ਗਿਲ ਦੀ ਬੇਮਿਸਾਲ ਮੁਸਕਰਾਹਟ ਨੂੰ ਰੇਖਾਂਕਿਤ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਪ੍ਰਤੀਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇੰਨਾ ਵਿਸਤ੍ਰਿਤ ਇਹ ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਨੇ ਵਿੱਚ ਓਵਰਫਲੋ ਜਾਪਦਾ ਹੈ। ਕਵਿਤਾ ਦੇ ਮੱਧ ਵਿੱਚ, ਉਸਨੇ ਗਿਲਬਰਟੋ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਅਮਰ ਹੋ ਗਏ ਬੌਬ ਮਾਰਲੇ ਦੇ ਗੀਤ ਤਿੰਨ ਛੋਟੇ ਪੰਛੀ ਦੇ ਇੱਕ ਅੰਸ਼ “ਸਭ ਕੁਝ ਠੀਕ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ” (ਸਭ ਕੁਝ ਠੀਕ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ) ਦਾ ਹਵਾਲਾ ਦਿੱਤਾ।ਗਿਲ।

5. ਮੈਂ ਇਹ ਕਿਹਾ ਹੈ

ਮੈਂ ਇਹ ਸਾਡੇ ਬਾਰੇ ਕਿਹਾ ਹੈ।

ਮੈਂ ਇਹ ਮੇਰੇ ਬਾਰੇ ਕਿਹਾ ਹੈ।

ਮੈਂ ਇਹ ਦੁਨੀਆ ਬਾਰੇ ਕਿਹਾ ਹੈ।

ਮੈਂ ਇਹ ਹੁਣ ਕਿਹਾ ਹੈ,

ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਕਦੇ ਨਹੀਂ। ਹਰ ਕੋਈ ਜਾਣਦਾ ਹੈ,

ਮੈਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਕਹਿ ਦਿੱਤਾ ਹੈ।

ਮੇਰਾ ਇਹ ਪ੍ਰਭਾਵ ਹੈ

ਕਿ ਮੈਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਸਭ ਕੁਝ ਕਹਿ ਦਿੱਤਾ ਹੈ।

ਅਤੇ ਇਹ ਸਭ ਅਚਾਨਕ ਹੋਇਆ। ..

ਉਪਰੋਕਤ ਕਵਿਤਾ ਸਮੇਂ ਦੇ ਪਲਣ ਦੀ ਨਿਖੇਧੀ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਸਿਰਫ਼ ਨੌਂ ਆਇਤਾਂ ਵਿੱਚ, ਲੈਮਿਨਸਕੀ ਨੇ ਆਪਣੇ ਕਾਵਿਕ ਪ੍ਰੋਜੈਕਟ (ਆਪਣੇ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਕਰਨਾ, ਸਾਡੇ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਕਰਨਾ ਅਤੇ ਸੰਸਾਰ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਕਰਨਾ) ਅਤੇ ਲਿਖਣ ਲਈ ਉਸਦੀ ਪ੍ਰੇਰਣਾ ("ਮੈਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਕਿਹਾ ਹੈ") ਦਾ ਸਾਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ।

ਦੇ ਮੱਦੇਨਜ਼ਰ। ਉਸ ਦੀ ਪ੍ਰੋਲਿਕਸ ਕਵਿਤਾ, ਗੀਤਕਾਰੀ ਸਵੈ ਉਸ ਸਭ ਕੁਝ ਨਾਲ ਥਕਾਵਟ ਦਾ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਕਰਦਾ ਜਾਪਦਾ ਹੈ ਜੋ ਉਸਨੇ ਪਿਛਲੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਕੀਤਾ ਹੈ ("ਮੇਰਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਸਭ ਕੁਝ ਕਹਿ ਚੁੱਕਾ ਹਾਂ")। ਅਤੇ, ਉਸੇ ਸਮੇਂ, ਉਸ ਦੇ ਜੀਵਨ ਲਈ ਇੱਕ ਕਿਸਮ ਦੀ ਪੁਰਾਣੀ ਯਾਦ ਹੈ।

6. ਸੂਪਰਸਮ ਆਫ਼ ਕੁਇੰਟੇਸੈਂਸ

ਕਾਗਜ਼ ਛੋਟਾ ਹੈ।

ਜੀਵਨ ਲੰਬਾ ਹੈ।

ਲੁਕਿਆ ਜਾਂ ਅਸਪਸ਼ਟ,

ਜੋ ਕੁਝ ਮੈਂ ਕਹਿੰਦਾ ਹਾਂ

ਉਸ ਵਿੱਚ ਅਲਟਰਾਸੈਂਸ ਹੈ .

ਜੇਕਰ ਮੈਂ ਮੇਰੇ 'ਤੇ ਹੱਸਦਾ ਹਾਂ,

ਮੈਨੂੰ ਗੰਭੀਰਤਾ ਨਾਲ ਲਓ।

ਨਿਰਜੀਵ ਵਿਅੰਗਾਤਮਕ?

ਇਸ ਦੌਰਾਨ,

ਮੇਰੀ ਇਨਫ੍ਰਾਮਿਸਟ੍ਰੀ।

ਸੁਪ੍ਰੈਸੈਂਟਸ ਆਫ ਕੁਇੰਟੇਸੈਂਸ ਨੂੰ ਮਰਨ ਉਪਰੰਤ ਕਿਤਾਬ ਲਾ ਵਿਏ ਐਨ ਕਲੋਜ਼ (1991) ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ - ਜੋ ਕਿ ਏਡਿਥ ਪਿਆਫ, ਲਾ ਵਿਏ ਐਨ ਰੋਜ਼<2 ਦੁਆਰਾ ਫ੍ਰੈਂਚ ਗੀਤ 'ਤੇ ਸਪੱਸ਼ਟ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸ਼ਬਦ ਬਣਾਉਂਦੀ ਹੈ।>.

ਉਪਰੋਕਤ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਸਪੱਸ਼ਟ ਤੌਰ 'ਤੇ ਇੱਕ ਮੈਟਾ-ਕਾਵਿ ਹਨ, ਭਾਵ, ਕਵੀ ਦੁਆਰਾ ਆਪਣੇ ਕਾਵਿ-ਸ਼ਾਸਤਰ ਦੀ ਰਚਨਾ ਦੀ ਵਿਆਖਿਆ ਕਰਨ ਲਈ ਇੱਕ ਅਭਿਆਸ। ਇਹ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਗੀਤਕਾਰੀ ਨੇ ਪਾਠਕ ਨੂੰ ਇੱਕ ਕਿਸਮ ਦਾ ਪਰਚਾ ਜਾਂ ਹਦਾਇਤ ਮੈਨੂਅਲ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕੀਤਾ ਹੈ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਕਰਨਾ ਹੈਕੰਮ ਜ਼ਰੂਰ ਪੜ੍ਹਿਆ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।

ਸੁਪਰਸੁਮੋਸ ਡਾ ਕੁਇੰਟੇਸੇਂਸੀਆ ਦੀਆਂ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਅਸੀਂ ਕਵੀ ਦੁਆਰਾ ਅਨੁਭਵ ਕੀਤੀ ਰੁਕਾਵਟ ਦੇ ਗਵਾਹ ਹਾਂ: ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ - ਲੰਬੀ ਪਰਿਭਾਸ਼ਾ ਦੁਆਰਾ - ਕਾਗਜ਼ 'ਤੇ ਕਿਵੇਂ ਰੱਖਣਾ ਹੈ?

ਕਵਿਤਾ ਜਾਪਦੀ ਹੈ ਕਈ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਹੋਈ ਕਵਿਤਾ ਦਾ ਇੱਕ ਉਜਾਗਰ, ਕਿਤਾਬ ਵਿੱਚ ਪਾਈ ਗਈ Disttracted We Will Win (1987):

ਰਹੱਸ ਦੀ ਨਦੀ

ਮੇਰਾ ਕੀ ਬਣੇਗਾ

ਜੇ ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਗੰਭੀਰਤਾ ਨਾਲ ਲੈਂਦੇ ਹਨ?

7. ਤੁਹਾਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਨਾ ਮਿੰਟਾਂ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ...

ਤੁਹਾਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਨਾ ਮਿੰਟਾਂ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ

ਮੌਤ ਤੁਹਾਡੇ ਚੁੰਮਣ ਨਾਲੋਂ ਘੱਟ ਹੈ

ਤੁਹਾਡਾ ਹੋਣਾ ਇੰਨਾ ਚੰਗਾ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਹਾਂ

ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ ਪੈਰਾਂ 'ਤੇ ਡੁੱਲ੍ਹਿਆ

ਮੈਂ ਜੋ ਸੀ ਉਸ ਦਾ ਥੋੜ੍ਹਾ ਜਿਹਾ ਬਚਿਆ

ਇਹ ਤੁਹਾਡੇ 'ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਚੰਗੇ ਜਾਂ ਮਾੜੇ ਹੋ

ਮੈਂ ਉਹੀ ਰਹਾਂਗਾ ਜੋ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸੁਵਿਧਾਜਨਕ ਲੱਗੇਗਾ

ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਇੱਕ ਕੁੱਤੇ ਨਾਲੋਂ ਵੱਧ ਹੋਵਾਂਗਾ

ਇੱਕ ਪਰਛਾਵਾਂ ਜੋ ਤੁਹਾਨੂੰ ਗਰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ

ਇੱਕ ਰੱਬ ਜੋ ਭੁੱਲਦਾ ਨਹੀਂ

ਇੱਕ ਸੇਵਕ ਜੋ ਨਹੀਂ ਕਹਿੰਦਾ ਨਹੀਂ

ਜੇਕਰ ਤੁਹਾਡਾ ਪਿਤਾ ਮਰ ਗਿਆ ਤਾਂ ਮੈਂ ਤੁਹਾਡਾ ਭਰਾ ਹੋਵਾਂਗਾ

ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੀਆਂ ਆਇਤਾਂ ਕਹਾਂਗਾ

ਮੈਂ ਸਾਰੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਨੂੰ ਭੁੱਲ ਜਾਵਾਂਗਾ

ਮੈਂ 'ਇੰਨਾ ਜ਼ਿਆਦਾ ਅਤੇ ਸਭ ਕੁਝ ਅਤੇ ਹਰ ਕੋਈ ਹੋਵੇਗਾ

ਤੁਹਾਨੂੰ ਨਫ਼ਰਤ ਹੋਵੇਗੀ ਕਿ ਮੈਂ ਅਜਿਹਾ ਹਾਂ

ਅਤੇ ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੀ ਸੇਵਾ ਵਿੱਚ ਰਹਾਂਗਾ

ਜਦ ਤੱਕ ਮੇਰਾ ਸਰੀਰ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ

ਜਿੰਨਾ ਚਿਰ ਮੇਰੀਆਂ ਨਾੜੀਆਂ ਵਗਦੀਆਂ ਹਨ

ਲਾਲ ਨਦੀ ਜੋ ਬਲਦੀ ਹੈ

ਮਸ਼ਾਲ ਵਾਂਗ ਤੇਰੇ ਚਿਹਰੇ ਦੀ ਨਜ਼ਰ ਵਿੱਚ

ਮੈਂ ਤੇਰਾ ਹੋਵਾਂਗਾ king your bread your thing your rock

ਹਾਂ, ਮੈਂ ਇੱਥੇ ਹੋਵਾਂਗਾ

ਹਾਲਾਂਕਿ ਆਪਣੀ ਪਿਆਰ ਰਚਨਾ ਲਈ ਬਹੁਤ ਮਸ਼ਹੂਰ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਲੈਮਿਨਸਕੀ ਨੇ ਇੱਕ ਭਾਵੁਕ ਗੀਤ ਵੀ ਲਿਖਿਆ, ਅਮਰ ਵੋਕੇ ਦੇ ਮਾਮਲੇ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਮਿੰਟਾਂ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ।

ਉਪਰੋਕਤ ਆਇਤਾਂ ਵਿੱਚ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਪਿਆਰੇ ਦੁਆਰਾ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਮਨਮੋਹਕ ਇੱਕ ਗੀਤਕਾਰੀ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਪਾਉਂਦੇ ਹਾਂ,ਜੋ ਸਾਰੀਆਂ ਰੁਕਾਵਟਾਂ ਨੂੰ ਪਾਰ ਕਰਨ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਵਿੱਚ ਤਾਕਤ ਪਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਪਿਆਰੇ ਦੇ ਪੈਰਾਂ 'ਤੇ ਰੱਖਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਜੋ ਵੀ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ ਉਹ ਹੋਣ ਦਾ ਵਾਅਦਾ ਕਰਦਾ ਹੈ।

ਪ੍ਰੇਮ ਦੀ ਕਵਿਤਾ ਪੜ੍ਹੋ:

8. ਮੈਂ ਬਹਿਸ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ

ਮੈਂ ਬਹਿਸ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ

ਕਿਸਮਤ ਨਾਲ

ਕੀ ਰੰਗ ਕਰਾਂ

ਮੈਂ ਦਸਤਖਤ ਕਰਦਾ ਹਾਂ

ਛੋਟੀ ਕਵਿਤਾ ਚਾਰ ਆਇਤਾਂ ਨਾਲ ਰਚਿਆ ਗਿਆ ਪੌਲੋ ਲੇਮਿਨਸਕੀ ਦੁਆਰਾ ਸਭ ਤੋਂ ਮਸ਼ਹੂਰ ਰਚਨਾਵਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਹੈ। ਆਇਤਾਂ ਇੰਨੀਆਂ ਮਸ਼ਹੂਰ ਹੋ ਗਈਆਂ ਕਿ ਉਹ ਟੈਟੂ ਬਣਾਉਣ ਦਾ ਕਾਰਨ ਵੀ ਬਣ ਗਈਆਂ:

ਸਹੀ ਅਤੇ ਆਸਾਨੀ ਨਾਲ ਦੁਬਾਰਾ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਯੋਗ, ਆਇਤਾਂ ਗੀਤਕਾਰੀ ਦੇ ਸਵੈ ਦੇ ਅਸਤੀਫੇ, ਅਨੁਕੂਲਤਾ ਦੇ ਰਵੱਈਏ ਦਾ ਅਨੁਵਾਦ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਕਿਸਮਤ ਜੋ ਪੇਸ਼ਕਸ਼ ਕਰਦੀ ਹੈ ਉਸ ਨਾਲ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰਨਾ।

ਅਣਜਾਣ ਦੁਆਰਾ ਭੇਜੀ ਗਈ ਚੀਜ਼ ਨਾਲ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰਨ ਦੀ ਬਜਾਏ, ਵਿਸ਼ਾ ਸਹਿਜਤਾ ਅਤੇ ਸ਼ੁਕਰਗੁਜ਼ਾਰੀ ਨਾਲ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਦਾ ਜਾਪਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸਦਾ ਕੀ ਹੈ।

9. ਡੂੰਘੇ ਹੇਠਾਂ

ਡੂੰਘੇ ਹੇਠਾਂ, ਡੂੰਘੇ ਹੇਠਾਂ,

ਡੂੰਘੇ ਹੇਠਾਂ

ਅਸੀਂ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਾਂ ਕਿ

ਸਾਡੀਆਂ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ

ਦੁਆਰਾ ਹੱਲ ਕੀਤੀਆਂ ਗਈਆਂ ਫ਼ਰਮਾਨ

ਇਸ ਮਿਤੀ ਤੋਂ,

ਉਸ ਅਟੱਲ ਸੋਗ

ਨੂੰ ਬੇਕਾਰ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ

ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਬਾਰੇ - ਸਦੀਵੀ ਚੁੱਪ

ਦੁਆਰਾ ਬੁਝਾਇਆ ਗਿਆ ਕਾਨੂੰਨ ਸਭ ਪਛਤਾਵਾ,

ਲਾਲਿਤ ਹੈ ਹਰ ਕੋਈ ਜੋ ਪਿੱਛੇ ਮੁੜ ਕੇ ਦੇਖਦਾ ਹੈ,

ਪਿੱਛੇ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਹੈ,

ਅਤੇ ਹੋਰ ਕੁਝ ਨਹੀਂ

ਪਰ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਹੱਲ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀਆਂ ਜਾ ਸਕਦੀਆਂ ,

ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਦਾ ਇੱਕ ਵੱਡਾ ਪਰਿਵਾਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ,

ਅਤੇ ਐਤਵਾਰ

ਉਹ ਸਾਰੇ ਸੈਰ ਲਈ ਬਾਹਰ ਜਾਂਦੇ ਹਨ

ਸਮੱਸਿਆ, ਮੈਡਮ

ਅਤੇ ਹੋਰ ਛੋਟੇਛੋਟੀਆਂ ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ।

ਕਿਤਾਬ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਵਿਚਲਿਤ ਅਸੀਂ ਜਿੱਤਾਂਗੇ (1987) ਉਪਰੋਕਤ ਕਵਿਤਾ ਪਾਠਕ ਵਿੱਚ ਲਗਭਗ ਤੁਰੰਤ ਪਛਾਣ ਨੂੰ ਭੜਕਾਉਣ ਦੇ ਸਮਰੱਥ ਹੈ। ਆਖਿਰਕਾਰ, ਕੌਣ, ਕਦੇ ਵੀ ਆਪਣੀਆਂ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਨੂੰ ਫ਼ਰਮਾਨ ਦੁਆਰਾ ਹੱਲ ਹੁੰਦਾ ਨਹੀਂ ਦੇਖਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ?

ਇੱਕ ਪਹੁੰਚਯੋਗ ਅਤੇ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਭਾਸ਼ਾ ਦੇ ਨਾਲ, ਕਵਿਤਾ ਇੱਕ ਕਿਸਮ ਦੀ ਗੂੜ੍ਹੀ ਗੱਲਬਾਤ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਬਣਾਈ ਗਈ ਹੈ, ਜ਼ਰਾ ਧਿਆਨ ਦਿਓ ਕਿ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਆਮ ਮੌਖਿਕ ਇਸ਼ਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਦੁਬਾਰਾ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। (ਜ਼ੋਰ ਦੇਣ ਲਈ ਵਰਤੀ ਜਾਣ ਵਾਲੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਦੁਹਰਾਓ ਇੱਕ ਮੌਖਿਕ ਚਿੰਨ੍ਹ ਦੀ ਇੱਕ ਵਧੀਆ ਉਦਾਹਰਣ ਹੈ)।

ਇਹ ਧਿਆਨ ਦੇਣਾ ਵੀ ਦਿਲਚਸਪ ਹੈ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਗੀਤਕਾਰੀ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਪਾਠਕ ਦੇ ਅੱਗੇ ਰੱਖਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਪਛਾਣਦੇ ਹੋਏ ਪਹਿਲੇ ਵਿਅਕਤੀ ਬਹੁਵਚਨ ਵਿੱਚ ਬੋਲਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਉਸ ਦੇ ਨਾਲ ("ਅਸੀਂ ਆਪਣੀਆਂ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਾਂ")।

ਕਵਿਤਾ ਦਾ ਅੰਤ ਹਾਸੇ ਅਤੇ ਵਿਅੰਗਾਤਮਕ ਨਾਲ ਚਿੰਨ੍ਹਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਸੋਚਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਸਾਰੀਆਂ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਫ਼ਰਮਾਨ ਨਾਲ ਦੂਰ ਹੋ ਗਈਆਂ ਹਨ, ਅਸੀਂ ਦੇਖਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਉਹ ਔਲਾਦ ਦੇ ਨਾਲ ਵਾਪਸ ਆ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਇਹ ਸਾਬਤ ਕਰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਬੁਰਾਈ ਨੂੰ ਇੱਕ ਵਾਰ ਵਿੱਚ ਖ਼ਤਮ ਕਰਨਾ ਅਸੰਭਵ ਹੈ।

10. Invernaculo

ਇਹ ਭਾਸ਼ਾ ਮੇਰੀ ਨਹੀਂ ਹੈ,

ਹਰ ਕੋਈ ਸਮਝ ਸਕਦਾ ਹੈ।

ਕੌਣ ਜਾਣਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਝੂਠ ਨੂੰ ਸਰਾਪ ਦਿੰਦਾ ਹਾਂ,

ਸ਼ਾਇਦ ਮੈਂ ਸਿਰਫ ਸੱਚ ਬੋਲਦਾ ਹਾਂ।

ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਦਾ ਹਾਂ, ਮੈਂ, ਘੱਟ ਤੋਂ ਘੱਟ,

ਕੌਣ ਜਾਣਦਾ ਹੈ, ਮੈਂ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦਾ ਹਾਂ, ਸ਼ਾਇਦ ਹੀ ਜਾਣਦਾ ਹੋਵੇ।

ਇਹ ਮੇਰੀ ਭਾਸ਼ਾ ਨਹੀਂ ਹੈ।

ਭਾਸ਼ਾ ਮੈਂ ਬੋਲੋ

ਇੱਕ ਦੂਰ ਦਾ ਗੀਤ,

ਆਵਾਜ਼, ਉਸ ਤੋਂ ਪਰੇ, ਇੱਕ ਸ਼ਬਦ ਵੀ ਨਹੀਂ।

ਵਾਕ ਦੇ ਖੱਬੇ ਹਾਸ਼ੀਏ 'ਤੇ ਵਰਤੀ ਗਈ ਬੋਲੀ

,

ਇਹ ਉਹ ਭਾਸ਼ਣ ਹੈ ਜੋ ਮੈਨੂੰ,

ਮੈਂ, ਅੱਧਾ, ਮੈਂ ਅੰਦਰ, ਮੈਂ, ਲਗਭਗ।

ਇਨਵਰਨਾਕੁਲੋ ਵਿੱਚਲੈਮਿਨਸਕੀ ਭਾਸ਼ਾ ਦੇ ਮੁੱਦੇ ਉੱਤੇ ਝੁਕਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇੱਕ ਸਵੈ-ਪ੍ਰਤੀਬਿੰਬਤ ਕਵਿਤਾ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਦੇ ਦੌਰਾਨ, ਗੀਤਕਾਰੀ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਦੇਖਦਾ ਹੈ ਕਿ ਭਾਸ਼ਾ ਨਾਲ ਕਿਵੇਂ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਹੈ - ਕੁਝ ਅਜਿਹਾ ਜੋ ਪਹਿਲਾਂ ਹੈ ਅਤੇ ਸਫਲ ਹੋਵੇਗਾ - ਕੱਚੇ ਮਾਲ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ।

ਅਸੀਂ ਕਵਿਤਾ ਵਿੱਚ ਸਮਝਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਲੇਖਕ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਇੱਕ ਕਿਸਮ ਦੇ "ਪੀੜਤ" ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਰੱਖਦਾ ਹੈ ਭਾਸ਼ਾ", ਕੋਈ ਅਜਿਹਾ ਵਿਅਕਤੀ ਜੋ ਆਪਣੇ ਨਿਯਮਾਂ ਅਤੇ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀਆਂ ਦੇ ਰਹਿਮ 'ਤੇ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਭਾਸ਼ਾਈ ਵਿਰਾਸਤ ਦੇ ਵਾਰਸ ਵਜੋਂ (ਜੋ ਕਿ ਉਸਦੇ ਦੇਸ਼ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਪੁਰਤਗਾਲ ਤੋਂ ਲਿਆਇਆ ਗਿਆ ਸੀ), ਗੀਤਕਾਰੀ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਕੁਝ ਡਰਾਇਆ ਅਤੇ ਰੋਕਿਆ ਹੋਇਆ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦਾ ਹੈ।

ਪੁਰਤਗਾਲੀ ਭਾਸ਼ਾ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਉਹ ਹਵਾਲਾ ਦਿੰਦਾ ਹੈ, ਹੈ ਉਸਦੀ ਨਹੀਂ ("ਇਹ ਮੇਰੀ ਭਾਸ਼ਾ ਨਹੀਂ ਹੈ"), ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਆਪਣੀ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਨਾ ਹੋਣ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਨੂੰ ਵਧਾਵਾ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਵਿਕਲਪ ਲੱਭਿਆ ਗਿਆ ਹੈ ਭਾਸ਼ਾ ਦੇ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਅਨੁਭਵ ਦੀ ਖੋਜ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕਰਨਾ, ਰਸਮੀਤਾ ਤੋਂ ਦੂਰ।

ਟੋਡਾ ਪੋਇਟਰੀ

ਕੰਪਨਹੀਆ ਐਡੀਟੋਰਾ ਦੁਆਰਾ 2013 ਵਿੱਚ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ ਗਈ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਨ ਬਾਰੇ ਦਾਸ ਲੈਟਰਾਸ, ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਟੋਡਾ ਪੋਇਟਰੀ ਦਾ ਇਰਾਦਾ 1944 ਅਤੇ 1989 ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਪਾਉਲੋ ਲੈਮਿਨਸਕੀ ਦੁਆਰਾ ਕੀਤੇ ਗਏ ਕੰਮਾਂ ਨੂੰ ਇਕੱਠਾ ਕਰਨਾ ਸੀ।

ਐਡੀਸ਼ਨ ਪਹਿਲਾਂ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਵਿਰਲ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਦੇ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਤੱਕ ਸੀਮਿਤ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਵੱਖ-ਵੱਖ ਕਿਤਾਬਾਂ ਸਾਰੀਆਂ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਆਲੋਚਨਾਤਮਕ ਟਿੱਪਣੀਆਂ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ - ਇਹ ਕਵੀ ਐਲਿਸ ਰੁਇਜ਼ ਦੀ ਪੇਸ਼ਕਾਰੀ ਅਤੇ ਜੋਸੇ ਮਿਗੁਏਲ ਵਿਸਨਿਕ ਦੇ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਕੰਮ ਨੂੰ ਉਜਾਗਰ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਹੈ - ਅਤੇ ਲੈਮਿਨਸਕੀ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਕੰਮ ਬਾਰੇ ਪ੍ਰਸੰਸਾ ਪੱਤਰ।

ਦੀ ਯੋਗਤਾ ਕਲੈਕਸ਼ਨ ਨੂੰ ਵੀ ਲਿਆਉਣਾ ਸੀਕਵਿਤਾਵਾਂ ਜੋ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਪ੍ਰਚਲਨ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਸਨ। ਲੇਮਿਨਸਕੀ ਦੇ ਕੁਝ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਨ ਅਮਲੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਹੱਥ ਨਾਲ ਬਣਾਏ ਗਏ ਸਨ ਅਤੇ ਥੋੜ੍ਹੇ ਜਿਹੇ ਪ੍ਰਿੰਟ ਰਨ ਦੇ ਨਾਲ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਪਾਠਕ ਲਈ ਉਹਨਾਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਣਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ।

ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਨ ਕਵਰ ਟੋਡਾ ਪੋਇਟਰੀ , ਪਾਉਲੋ ਲੈਮਿਨਸਕੀ ਦੁਆਰਾ।

ਕਿਤਾਬ ਦਾ ਬੁੱਕ ਟ੍ਰੇਲਰ ਦੇਖੋ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਅਰਨਾਲਡੋ ਐਨਟੂਨਸ ਦੁਆਰਾ ਪੜ੍ਹੀਆਂ ਗਈਆਂ ਲੈਮਿਨਸਕੀ ਦੀਆਂ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਹਨ:

ਪਾਓਲੋ ਲੈਮਿਨਸਕੀ ਦੀ ਜੀਵਨੀ

ਪਾਉਲੋ ਲੈਮਿਨਸਕੀ ਇੱਕ ਕਵੀ, ਨਾਵਲਕਾਰ, ਸੰਗੀਤਕਾਰ ਅਤੇ ਅਨੁਵਾਦਕ ਸੀ। ਉਸਦਾ ਜਨਮ 1944 ਵਿੱਚ ਕੁਰੀਟੀਬਾ (ਪਰਾਨਾ) ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਅਤੇ ਉਸੇ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿੱਚ, 1989 ਵਿੱਚ, ਸਿਰਫ 45 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ, ਜਿਗਰ ਦੇ ਸਿਰੋਸਿਸ ਨਾਲ ਮਰ ਗਿਆ ਸੀ।

ਉਹ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਹੀ ਵਿਭਿੰਨ ਜੋੜੇ ਦਾ ਪੁੱਤਰ ਸੀ: ਪਾਉਲੋ ਲੇਮਿਨਸਕੀ (ਏ. ਪੋਲਿਸ਼ ਮੂਲ ਦਾ ਫੌਜੀ ਆਦਮੀ) ਅਤੇ ਆਉਰੀਆ ਪਰੇਰਾ ਮੇਂਡੇਸ (ਅਫਰੀਕਨ ਮੂਲ ਦੀ ਇੱਕ ਘਰੇਲੂ ਔਰਤ)।

ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ ਵੱਲੋਂ ਲੜਕੇ ਨੂੰ ਧਾਰਮਿਕ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਵੇਸ਼ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ (ਉਸਨੇ 1963 ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਸਾਓ ਬੇਨਟੋ ਮੱਠ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕੀਤੀ)। ਲੈਮਿਨਸਕੀ ਨੇ ਨੈਸ਼ਨਲ ਪੋਇਟਰੀ ਅਤੇ ਵੈਨਗਾਰਡ ਵੀਕ ਵਿੱਚ ਭਾਗ ਲੈਣ ਲਈ ਬੇਲੋ ਹੋਰੀਜ਼ੋਂਟੇ ਦੀ ਯਾਤਰਾ ਕੀਤੀ।

ਪਾਉਲੋ ਲੇਮਿਨਸਕੀ ਦੀ ਤਸਵੀਰ।

ਇਹ ਉੱਥੇ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਮਹਾਨ ਨੂੰ ਮਿਲਿਆ। ਕਵੀ ਔਗਸਟੋ ਅਤੇ ਹੈਰੋਲਡੋ ਡੀ ​​ਕੈਮਪੋਸ ਅਤੇ ਡੇਸੀਓ ਪਿਗਨਾਟਾਰੀ, ਮੂਵੀਮੈਂਟੋ ਦਾ ਪੋਸੀਆ ਕੰਕਰੀਟਾ ਦੇ ਸੰਸਥਾਪਕ।

ਲੇਮਿਨਸਕੀ ਨੇ ਆਪਣੀ ਪਹਿਲੀ ਕਿਤਾਬ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕੀਤੀ - ਨਾਵਲ ਕੈਟਾਟਾਉ - 1976 ਵਿੱਚ। ਉਸਨੇ ਕੁਝ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਵੀ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕੀਤੀਆਂ। ਮੈਗਜ਼ੀਨ ਇਨਵੈਨਸ਼ਨ , ਕੰਕਰੀਟਿਸਟ ਅੰਦੋਲਨ ਤੋਂ। ਉਦੋਂ ਤੋਂ ਹੀ ਤੁਹਾਡੀ