فهرست
د اوو مخونو شعر د کارلوس ډرمونډ دی اندراډ یو له خورا مشهور کمپوزونو څخه دی. په ځینې شعرونه (1930) کې چاپ شوی، شعر د موضوع د ناکافي او یوازیتوب احساساتو سره تړاو لري، د ډرومونډ په کار کې بار بار موضوعات. ایا کارلوس ډرمونډ دی اندراډ لاهم د خلکو لخوا مینه لري او ایا دوی د لسیزو راهیسې اوسني پاتې دي؟
ځواب ممکن د هغه د شعر په حساس او متقابل ټون کې وي ، چې د احساساتو سپړلو وړتیا لري. بې وخته درد ایا تاسو غواړئ د اوه مخونو شعر ښه پوه شئ؟ زموږ بیاکتنه تعقیب کړئ!
د اوو مخونو سره شعر
کله چې زه زیږیدلی وم ، یوه کږه فرښته
هغه څوک چې په سیوري کې ژوند کوي
0> وویل: لاړ شه، کارلوس! چې په ژوند کې غوسه وي.کورونه د نارینه وو جاسوسي کوي
چې د ښځو پسې ګرځي.
ماسپښین شاید نیلي وي،
هلته هلته نه وو دومره ارمانونه نشته .
ټرام په ډکو پښو تیریږي :
سپینې تورې ژېړې پښې .
ولې دومره پښې ، زما خدایه ، زما له زړه پوښتنه کوي .
خو زما سترګې
څه نه پوښتنه کوي.
د برېتو شاته سړی
جدي، ساده او قوي دی.
هغه په سختۍ سره خبرې کوي.
هم وګوره: Chiquinha Gonzaga: ژوندلیک او د برازیل موسیقار ترټولو غوره هیټونههغه لږ، نایاب ملګري لري
د شیشې او برچې تر شا سړی،
زما خدایه، تا ولې ماته پریښوده
که ته پوهیدې چې زه خدای نه یم
که تاسو پوهیدلي چې زه ضعیف وم.
نړیواله نړۍ،
که زه وایمRaimundo
به یو نظم وي، دا به د حل لاره نه وي.
د نړۍ پراخه نړۍ،
زما زړه پراخ دی.
زه باید تاسو ته نه وایم
مګر هغه سپوږمۍ
مګر هغه پوهه
دوی خلک د دوزخ په څیر حرکت کوي.
د د اوه شعر واورئ مخونه د اداکار پاولو اوټران لخوا تلاوت شوي:
د پویما داس سیټ مخونهد پویما ډی سیټ مخونو تحلیل
ستانزا 1
کله چې زه زیږیدلی وم د هغو کسانو څخه چې په سیوري کې ژوند کوي یوه کږه فرښته وویل: لاړ شه، کارلوس! په ژوند کې د پام وړ.
په لومړي بند کې، موضوع د خپلې کیسې په ویلو پیل کیږي. لا دمخه په پیل کې، داسې نظر شتون لري چې هغه مخکې له مخکې ټاکل شوی ، چې د هغه برخلیک د زیږون سره سم د "ټیټ فرښتې" لخوا په نښه شوی و. په دې توګه، هغه خپل ځان د هغه چا په توګه ګڼي چې تل به "په ژوند کې یو ګوچ وي".
د "ګاچ" کلمه د فرانسوي ژبې څخه راځي او د "کیڼ اړخ" معنی لري. دا بیان د هغه چا لپاره یو استعار ښکاري چې عجیب، مختلف دی، څوک چې د اکثریت په مقابل کې ځي. نوم کارلوس دی، لکه ډرمونډ. دا فکتور د لیکوال او د شعر د ځان ترمنځ د پیژندلو اجازه ورکوي، شعر ته یو آتوبیوګرافیک طبیعت ورکوي.
ستنزا 2
کورونه د نارینه وو جاسوسي کوي
<0 څوک چې د ښځو پسې منډې وهي.شاید ماسپښین نیلي وي،
دومره ارمانونه نه وو.
دویمه بنده د یو شخصیت سره پیل کیږي: کورونه، لکه که وېخلک، د سړکونو حرکت وڅارئ. لکه څنګه چې هغه په لرې کې و، یوازې د کتونکي په موقف کې، موضوع هغه څه بیانوي چې هغه یې ګوري.
دې ته اشاره کول چې نارینه "د ښځو پسې ګرځي"، هغه داسې بریښي چې د نا امیده لټون بیلګه کوي. مینه، یوازیتوب او هیله هم، چې حتی د اسمان رنګ هم بدلوي.
موږ باید په یاد ولرو چې د موضوع خپل نظر په هغه څه اغیزه کوي چې هغه ګوري: د دې امکان شتون لري چې هغه خپل احساسات په لاره واچوي. ښاري منظره.
ستنزا 3
ټرام په ډکو پښو تیریږي:
سپین تور ژیړ پښې.
ولې دومره پښې، زما خدایه زما د زړه پوښتنه کوي.
خو زما سترګې
هیڅ پوښتنه نه کوي.
لا هم د کتونکي په حالت کې، لکه زه چې تل د عمل څخه بهر وم، په دې بند کې د موضوع د انزوا تاثر زیاتیږي.
په ټرام کې، کله چې هغه وايي چې هغه ډیرې پښې ویني، د غزل ځان د میټونیمی (یو څرګند سرچینه چې) کاروي. په ټوله کې برخه اخلي). هغه څه چې په ګوته کیږي هغه نظر دی چې په سړکونو کې ډیری خلک شتون لري، ستاسو شاوخوا ګڼه ګوڼه .
ستاسو په شاوخوا کې د ډیرو خلکو شتون، په نړۍ کې ډیری خلک، ښکاري. په موضوع کې د خپګان احساس رامنځته کول، څوک چې له خدای څخه څه وغواړي.
ستنزا 4
د برېت تر شا سړی
جدي، ساده او قوي دی.<3
تقریبا خبرې نه کوي.
کم، نادر ملګري لري
سړیعینکې او برېتونه،
ناڅاپه په دې څلورم بند کې د موضوع سترګې ځان ته راګرځي. خپل ځان د "جدي، ساده او قوي" په توګه بیانوي، هغه داسې ښکاري چې د انعطاف له انځور سره مطابقت لري چې د یو بالغ سړي څخه تمه کیده.
په هرصورت، په لاندې آیتونو کې، موضوع ښیي چې د دې بهرني عکس څخه بهر څه شتون لري. . هغه یو تړلی، بې ارتباطه او یوازینی فرد دی .
هم وګوره: مجسمه ډیویډ د Michelangelo لخوا: د کار تحلیلد ډیرو خلکو په مینځ کې، په هغه څه کې چې ښکاري یو لوی ښار دی، د پریښودلو احساس چې په تدریجي ډول چاپیریال په غاړه اخلي. په زړه پوری دی. غزل.
ستون 5
زما خدایه، تا ولې ماته پریښوده
که ته پوهیدې چې زه خدای نه یم
که ته پوهیدې چې زه ضعیف وم.
د شعر په پنځم بند کې د موضوع د خپګان، یوازیتوب او نا امیدۍ اوج ته رسیږي. دلته، موږ د مرستې لپاره یو ډول ژړا لرو، خدای ته یوه دعا.
دا یو د انجیل حواله ده چې د عیسی مسیح د کلمې تمثیل کوي کله چې هغه په صليب باندې کیږي.
د هغه رنځ څرګند دی او همدارنګه د د پریښودو او یتیم کیدو احساسات . پرته له سمت، پرته په ځمکه یا آسمان کې، دا سړی په نړۍ کې یوازې دی.
دا اقتباس د انسانیت په اړه د شعر د ځان مفکوره پیاوړې کوي: هغه خدای نه دی، هغه یوازې یو سړی دی. ولې هغه "ضعیف" دی، زیانمنونکی، د ماتې وړ دی.
ستنزا 6
د نړۍ پراخه نړۍ،
که زما نوم ریمونډو وای
دا به یو وي نظم، دا به د حل لاره نه وي.
نړۍ نړۍپراخه نړۍ،
وستر زما زړه دی.
د نړۍ پراخوالي ته انعکاس کول، دا بدنامه ده چې موضوع د هر څه په وړاندې کوچنۍ، بې ارزښته ښکاري. په دې بند کې، موږ کولی شو د شاعرۍ د جوړولو په اړه انعکاس ومومو.
د دې په ویلو سره چې "دا به نظم وي، دا به د حل لاره نه وي"، موږ دا اټکل کولی شو چې موضوع د دې لیکنې اعلان کوي<4 شاعري د هغه ستونزې نه حل کوي، ستونزې د ژوند سره.
حتی، دا ستاسو د باطني ځان ته د رسیدو یوه لاره کیدی شي. د دې اقتباس په اخرو آيتونو کې وايي چې زړه يې نور هم پراخ دى، ښايي له دې امله چې هغه ډېر احساس کوي او يا داسې احساسات او دردونه ساتي چې بهر نه دي. سیاره لویه او له خلکو ډکه ده، په هر انسان کې یوه داخلي نړۍ شتون لري، شاید لا محدود او نورو ته نا معلومه وي.
ستنزا 7
زه باید تاسو ته ونه وایم
<0 مګر دا سپوږمۍمګر هغه کوګناک
خلک د دوزخ په څیر احساساتي کوي.
وروستي کرښه د شعر د ځان وروستي اعتراف په توګه راځي. دلته، هغه د شپې د انعکاس د وخت په توګه خبرې کوي ، بیدارۍ او حساسیت.
سپوږمۍ، الکول او شعر پخپله موضوع ته اجازه ورکوي، چې معمولا بیرته اخیستل کیږي، ستاسو د احساساتو سره اړیکه ونیسي. . دا ټول هغه هڅوي او هغه ته لارښوونه کوي چې د دې شعر له لارې هغه څه بیان کړي چې هغه واقعیا احساس کوي .
مطلب د اوو مخونو شعر
په زړه پوری او پیچلی، شعریو اعترافي ټون اخلي چې د ډرمنډ سره د شعري ځان ممکنه پیژندنې لخوا پراخ شوی. د "زه مقابله نړۍ" موضوع، چې د هغه په کار کې تیریږي، د جوړښت له لومړي آیت څخه شتون لري. د "ژوند کې د ګوچ" په توګه زیږیدلی، موضوع له ځای څخه احساس کوي او په نړۍ کې خپل ځای لټوي.
په دې توګه، هغه په ډیرو مواردو کې، هغه یوازې د واقعیت لیدونکي په توګه چلند کوي، لکه څنګه چې هغه برخه نه وي. د هغې په څنګ کې، هغه بهر و.
د اوو بندونو څخه جوړ شوی، دا شعر د شعر د ځان "اوه مخونه" وړاندې کوي. هر بیت د موضوع یو اړخ بیانوي ، دا په ډاګه کوي چې هغه په دې شیبه کې څه احساس کوي.
0> په دې توګه، شعر د یو داسې انفجار په توګه راپورته کیږي چې د هغه د احساساتو او حالتونو ضرب او حتی تضاد څرګندويد کارلوس ډرمونډ دي اندراډ په اړه
کارلوس ډرمونډ دي اندراډ (د اکتوبر 31، 1902 - د اګست 17، 1987) د ملت ترټولو لوی شاعر ګڼل کیږي. د شلمې پیړۍ. بې له شکه د هغه نوم د خپل وخت او په عمومي ډول د برازیل د ادبیاتو تر ټولو د پام وړ او اغیزناک دی.
د برازیل د مدرنیزم د دویمې مرحلې یوه برخه وه، د هغه کار د هغه وخت ځانګړتیاوو لکه کارول د اوسنۍ ژبې، د ورځني ژوند او ټولنیزو سیاسي موضوعاتو ستاینه.
د بې وخته مسلو انعکاس لکه یوازیتوب، حافظه، ژوندد ټولنې او انساني اړیکو، د هغه آیتونه د وخت په تیریدو سره بریالي شوي او د ټولو نسلونو لوستونکو ته دوام ورکوي.
د کارلوس ډرمونډ ډی اندراډ د شاعرۍ په اړه نور معلومات ترلاسه کړئ.
هم زده کړئ
