Carlos Drummond de Andrade'den dostluk hakkında 6 şiir

Carlos Drummond de Andrade (1902 - 1987) tüm zamanların en büyük Brezilyalı şairlerinden biri olarak kabul edilir. Modernizmin ikinci kuşağının bir parçası olan Andrade'nin şiirleri, bireye ve onun dünya deneyimlerine odaklanmayı asla kaybetmeden zamanın siyasi ve sosyal meselelerini yeniden üretmiştir.

Bu nedenle, yazar, Türkiye'ye odaklanan çeşitli kompozisyonlar yazmıştır. insan bağlantıları ve bunun kişisel ve kolektif yörüngemiz için önemi.

1. Arkadaşlık

Bazı arkadaşlıklar arkadaşlık fikrine gölge düşürür.

Düşman haline gelen dost anlaşılmaz hale gelir;

Dost olan düşman açık bir kasadır.

Yakın bir arkadaş - kendinizden.

Sönmüş dostlukların mezarı üzerindeki çiçekleri sulamak gerekir.

Bitkiler gibi dostluk da ne fazla sulanmalı ne de az sulanmalıdır.

Arkadaşlık, bazı insanları yetiştirerek kendimizi insanlıktan soyutlamanın bir aracıdır.

Şiir şu dergide yayımlandı Şeylerin Diğer Tarafı ( 1987), sayısız kavramın tanımlarını bir araya getiren ve bir sözlükte yer alan girdiler gibi sunulan bu kitap aracılığıyla, konu zamansız bir temayla ilgilenir: insan ilişkileri ve oluşturduğumuz bağlar Yol boyunca.

Ayetler bize, geçmişte yaşanmış olanları onurlandırarak, çoktan sona ermiş olan ilişkilere bile değer vermemizi ve saygıyla yaklaşmamızı hatırlatır. Ve onların hayatta kalması ve gelişmesi için, onlara bir bitki gibi bakmalıyız. Doğru ölçüyü bulmalıyız ki boğulmayalım ya da dostlukların kurumasına izin vermeyelim.

Son ayet bilgelik dolu bir sonuca varır: izole olduğumuzda, dünyanın geri kalanıyla daha fazla bir şey yapmak istemediğimizde bile, arkadaşlarımıza ihtiyacımız var hayatta kalmak için.

2. üzücü davet

Dostum, acı çekeceğiz,

Hadi içelim, gazete okuyalım,

Diyelim ki hayat kötü,

Dostum, acı çekeceğiz.

Hadi bir şiir yapalım

ya da başka bir saçmalık.

Örneğin bir yıldıza bakmak

uzun, çok uzun bir süre

ve derin bir iç çeker

ya da başka bir saçmalık.

Hadi viski içelim.

ucuz, siyah bira içmek,

iç, çığlık at ve öl,

Ya da kim bilir? Sadece iç.

Kadına sövelim,

hayatı zehirleyen

gözlerinizle ve ellerinizle

ve iki göğsü olan beden

ve bir de embigosu var.

Dostum, yemin edelim

beden ve ona ait olan her şey

ve asla ruh olmayacak.

Dostum, hadi şarkı söyleyelim,

usulca ağlayalım

ve bir sürü plak çalar dinledim,

sonra sarhoş oluruz

diğer kaçırma olaylarından daha fazla içki

(müstehcen bakış ve aptalca el)

sonra kusar ve düşer

ve uyku.

Çalışmanın bir kısmı Brejo das Almas (1934), şiir hem bir davet hem de şiirsel özneden bir kaçıştır. Sözleri, iyi olmayan ve bir arkadaşın varlığını ve her şeyden önce arkadaşlığını arayan bir adamı gösterir.

Ona yaptığı teklif de tam olarak bu. birlikte acı çekmek Bu keyifli anda, alkol çekingenliklerini ortadan kaldıracak ve her ikisinin de dayatılan tüm sosyal engeller olmadan kendilerini ifade etmelerine izin verecekti.

Duygusal karşılaşma, genellikle daha kapalı fikirli olan bu bireyler için bir fırsat olacaktır. ne hissettiklerini itiraf ederler Ne de olsa bu, bir arkadaşlığın en önemli yönlerinden biridir: yargılanma korkusu olmadan herhangi bir konu hakkında konuşma özgürlüğüne sahip olmak.

3. Cadı

Bu Rio şehrinde,

iki milyon nüfusa sahip,

Odada yalnızım,

Amerika'da yalnızım.

Gerçekten yalnız mıyım?

Şimdi bir ses

hayatı yanımda ilan etti.

Hak, insan hayatı değildir,

ama hayat bu. Ve ben cadıyı hissediyorum

ışık bölgesinde hapsolmuş.

İki milyon nüfuslu!

Ve o kadarına bile ihtiyacı yoktu...

Bir arkadaşa ihtiyacım vardı,

o sessiz, uzak olanları,

Horace'ın şiirlerini okuyan

ama gizlice etkilemek

Hayatta, aşkta, bedende.

Yalnızım, hiç arkadaşım yok,

ve o geç saatte

nasıl arkadaş bulabilirim?

Ve o kadarına bile ihtiyacı yoktu.

Bir kadına ihtiyacım vardı.

bu dakika gelmesini istiyorum,

bu sevgiyi almak için,

yok olmaktan kurtuldu

bir dakika ve çılgın bir sevgi

Teklif etmek zorundayım.

İki milyon nüfusu var,

kaç muhtemel kadın

aynada merak ederler

kayıp zamanın ölçülmesi

sabah gelene kadar

süt, gazete ve sakinleştirici getirin.

Ama bu boş saatte

kadin nasil keşfedi̇li̇r?

Bu Rio şehri!

Çok fazla güzel sözüm var,

Hayvan seslerini bilirim,

En şiddetli öpücükleri bilirim,

Seyahat ettim, savaştım, öğrendim.

Etrafım gözlerle çevrili,

ellerin, sevgilerin, araştırmaların.

Ama eğer iletişim kurmaya çalışırsam

var olan sadece gecedir

ve şaşırtıcı bir yalnızlık.

Yoldaşlar, beni dinleyin!

Bu heyecan verici varlık

geceyi yarmak isteyen

sadece cadı değildir.

Bu daha ziyade bir güven

Bir adamdan nefes vermek.

Ünlü şiirde şu ifadeler yer alır büyük şehi̇rde bi̇reyi̇n yalnizliği ve şu dergide yayınlandı José (1942) Gece boyunca, durup hayat üzerine düşünebildiğinde, eu-lyric yıkıcı bir nostalji duygusu tarafından istila edilir.

Şu anda, konuşabileceği ve itiraflarını, acılarını ve en gizli düşüncelerini paylaşabileceği birini özlüyor. Ancak özne, hiç arkadaşı olmadığını ve kendisine yardım edebilecek yeni insanlarla tanışma fırsatı bulamadığını itiraf ediyor. o boşluğu doldurmak .

Kompozisyonun hüzünlü tonu, yaşam biçimimizi sorgulamamıza ve kalabalıklar arasında ne kadar çok insanın yapayalnız olduğunu düşünmemize neden oluyor.

Şiirin okunuşuna göz atın:

4. Toplum

Adam arkadaşına şöyle dedi:

- Yakında evine geleceğim.

Ben de karımı alacağım.

Arkadaşı evi dekore etti

ve adam karısıyla birlikte geldiğinde,

bir düzine roket fırlattı.

Adam yedi ve içti.

Kadın içti ve şarkı söyledi.

İkisi dans etti.

Arkadaşım çok memnun oldu.

Gitme vakti geldiğinde,

Arkadaşı adama dedi ki:

- Yakında evine geleceğim.

Ve her ikisiyle de el sıkıştı.

Yolda adam homurdanıyor:

- İşte eksik olan buydu.

Ve kadın ekler: - Ne aptal ama.

- Ev pire yuvası gibi.

- Yanmış bifteği tamir ettin mi?

Piyano kötüydü ve yemekler azdı.

Ve her perşembe

arkadaşlarının evine dönüyorlar

henüz ziyareti iade edemedi.

Yayınlandığı yer Bazı Şiirler (1930), birbirimizle ilişki kurma biçimimizi ve diğer insanları değerlendirmek için kullandığımız yüzeysel parametreleri hicvederek toplumu güçlü bir şekilde eleştirir. Toplum bize genellikle şunu öğretir acımasızca yargılamak başkaları, hatta dost bildiklerimiz bile.

Bu da insanları doğal bir mesafeye ve aynı şekilde yargılanma korkusuyla yaşadıkları için iyi bir ikiyüzlülük dozuna götürür. davranışlar arkadaşlıkları zehirler doğrudur ve her ne pahasına olursa olsun kaçınılmalıdır.

5. bir gaibe

Özlemekte haklıyım,

Sizi suçlamakta haklıyım.

Senin bozduğun üstü kapalı bir anlaşma vardı.

ve veda etmeden gittin.

Anlaşmayı bozdun.

Genel yaşamı, ortak kabulü patlattınız.

yaşamak ve bilinmezliğin yollarını keşfetmek için

gecikmeksizin, danışmaksızın, kışkırtmaksızın

Düşme anında dökülen yaprakların sınırına kadar.

Zamanı öne çekmişsin.

Elin çıldırdı, saatlerimizi çıldırtıyor.

Daha ciddi ne yapabilirdiniz?

devamı olmayan eylemden, eylemin kendisinden,

cesaret edemediğimiz ya da nasıl cesaret edeceğimizi bilemediğimiz

çünkü ondan sonra hiçbir şey yok?

Seni özlemek için bir nedenim var,

Yoldaşça bir arada varoluşumuzun,

basit bir el sıkışma, o bile değil, ses

bilinen ve sıradan hecelerin modüle edilmesi

ki bunlar her zaman kesinlik ve güvenlik olmuştur.

Evet, özlüyorum.

Evet, seni suçluyorum çünkü sen

dostluk ve doğa yasalarında öngörülmeyen şey

bize sorma hakkı bile bırakmadınız.

çünkü sen yaptın, çünkü sen gitmiştin.

Bu bir heyecan verici veda Dizeler, eski bir yoldaşını aniden ve erken kaybeden bu adamın üzüntüsünü, öfkesini, özlemini ve çaresizlik duygusunu ortaya koymaktadır.

Bu hüzünlü sözler, dostluğun hayatımızda ne kadar temel bir yere sahip olduğunu açıklar: samimi olduğumuz birinin sadece varlığı bile günlük hayatımızda büyük bir fark yaratır. büyük bi̇r dostun ölümü bizi derinden sarsan acımasız ve adaletsiz bir darbe olabilir.

Şiir şu dergide yayımlandı Elveda! (1996), Drummond'un ölümünden önce hazırladığı ve ölümünden sonra yayımlanan bir eserdir. Devamsız bir kişiye Minas Gerais'li şaire saygı olarak yazılmıştır. Pedro Nava 1984'te intihar etti.

6. sahilde teselli

Hadi ama, ağlama.

Çocukluk kayboldu.

Gençlik kayboldu.

Ama hayat kaybolmamıştı.

İlk aşk geçti.

İkinci aşk geçti.

Üçüncü aşk geçti.

Ama kalp devam ediyor.

En iyi arkadaşını kaybettin.

Hiçbir yolculuğa teşebbüs etmediniz.

Bir arabanız, geminiz ya da toprağınız yok.

Ama senin bir köpeğin var.

Biraz sert sözler,

yumuşak bir sesle, sana vurdular.

Asla ama asla iyileşmezler.

Peki ya mizah?

Adaletsizlik çözülemez.

Yanlış dünyanın gölgesinde

çekingen bir protesto mırıldandın.

Ama diğerleri de gelecek.

Sonuç olarak, şunları yapmalısınız

Seni bir kez ve sonsuza dek sulara gömeceğim.

Kumda, rüzgarda çırılçıplaksın.

Uyu, oğlum.

Kitapta yayınlanan ünlü şiir Halkın Gülü (1945), oldukça disforik bir tona bürünür. Yapımının uluslararası tarihin acı ve üzücü bir döneminde gerçekleştiğini hatırlamak önemlidir: İkinci Dünya Savaşı.

Günah çıkarma tonuyla, genel kederinin nedenlerini sıralayan, umutsuz, teslim olmuş şiirsel bir özne buluyoruz. Bunlardan biri, bir aşkın eksikliğinden bile önce bahsedilen en iyi arkadaşını kaybetmesi .

Bu ortaklık ve yoldaşlık olmadan, lirik benlik her zamankinden daha yalnız olduğunu kanıtlıyor, günlerini meşgul edecek tek şey köpeğin arkadaşlığı. Bu melankolik vizyon, arkadaşların değeri ve yüzlerce küçük jestle hayatlarımızı ne kadar aydınlatabilecekleri hakkında düşünmemizi sağlıyor.

Yazar tarafından okunan şiiri dinleyin:

Drummond'un dizelerini beğendiyseniz, bunlar da ilginizi çekebilir: