فهرست مطالب
افسانه بوتو یکی از مشهورترین داستان های فولکلور ملی است. سیتاس، گونه‌ای از دلفین‌های آب شیرین که در رودخانه‌های آمازون زندگی می‌کند، در نهایت به مرکز روایتی بسیار محبوب در برزیل تبدیل شد.
Boto rosa no rio.
امروز این بخشی از تصورات رایج برزیلی ها است: این شخصیت در متون، آهنگ ها، فیلم ها، نمایشنامه ها و سریال های تلویزیونی بازنمایی می شود و همچنان ادامه دارد.
افسانه بوتو
در برخی موارد شب های خاص، در یک ماه کامل یا جشنواره ژوئن، بوتو از رودخانه خارج می شود و به مردی اغواگر و شجاع تبدیل می شود که تماماً لباس سفید پوشیده است.
او کلاهی بر سر می گذارد تا هویت خود را پنهان کند. : بینی بزرگ خزدار، هنوز شبیه دلفین های آب شیرین است و بالای سرش سوراخی دارد که از طریق آن نفس می کشد.
بوتو و ادینالوا، رمان A Força do Querer (2017) ).
غافلگیر کردن دختران در ساحل رودخانه، یا رقصیدن با آنها در حین توپ، Boto موفق می شود آنها را با روش شیرین و جذاب خود اغوا کند. در آنجا تصمیم می گیرد که آنها را به داخل آب ببرد و در آنجا عشق بازی می کنند.
صبح روز بعد به حالت عادی خود باز می گردد و ناپدید می شود. زنان عاشق این شکل اسرارآمیز می شوند و اغلب باردار می شوند و مجبورند مواجهه خود با بوتو را به جهانیان فاش کنند.
اسطوره بوتو در فرهنگ عامه برزیل
و همچنین هویت خود، فرهنگ سنتی برزیل از طریق تلاقی تأثیرات بومی شکل گرفت،آفریقایی و پرتغالی. به نظر می رسد این اسطوره ماهیت ترکیبی دارد و عناصر تخیل اروپایی و بومی را ترکیب می کند.
آمازون: پرتره قایق رانی روی رودخانه.
داستان بوتو، که در منطقه شمالی کشور، در آمازون سرچشمه گرفته است، نزدیکی مردم به آبها و نحوه بازتولید آن را در تجربیات و باورهای آنها نشان می دهد.
به عنوان یک دوست یا به عنوان یک شکارچی با آن روبرو شوید، این ستاسین مفهومی جادویی پیدا کرد و شروع به جشن گرفتن و ترس در مناطق مختلف کشور کرد. در حال حاضر، هنوز هم در آیین‌ها و رقص‌های فولکلور، در جشن‌هایی مانند فستا دو سایر، در آلتر دو چائو، پارا نشان داده می‌شود.
بوتو در فستا دو سایره.
تغییرات و کنجکاوی ها در مورد این افسانه
تماس بین جمعیت هایی که نزدیک بودند منجر به فرایند همگون سازی افسانه بوتو توسط فرهنگ منطقه ای برزیل شد.
بنابراین، روایت دگرگون شد و بسته به زمان و منطقه کشور خطوط متفاوتی به خود گرفت. در ابتدا، داستان در شب‌های ماه کامل اتفاق می‌افتد، زمانی که اغواگر به زنانی که در رودخانه حمام می‌کردند یا در کنار ساحل قدم می‌زدند ظاهر می‌شد.
در نسخه‌ای که امروزه شناخته شده است، موجود جادویی به یک مرد تبدیل می‌شود. در این دوره، مهمانی های ژوئن و حاضر شدن در رقص، می خواهند با زیباترین دختر برقصند. در برخی از انواع داستان، او همچنین ماندولین می‌نوازد.
Luís da Câmaraکاسکودو، مورخ و مردم شناس مشهور، داستان را این گونه خلاصه کرده است، در اثر Dicionário do Folclore Brasileiro (1952):
بوتو دختران کنار رودخانه را به شاخه های اصلی فریفته می کند. رودخانه آمازون، و پدر همه فرزندان با مسئولیت ناشناخته است. او در ساعات اولیه شب به یک جوان خوش تیپ، قدبلند، سفیدپوست، قوی، رقصنده و شراب خوار بزرگ تبدیل می شود و در میهمانی ها ظاهر می شود، عشق می ورزد، صحبت می کند، در جلسات شرکت می کند و صادقانه در مجالس زنان شرکت می کند. قبل از سپیده دم، دوباره به بوتو تبدیل می شود.
این گزارش ها در سنت شفاهی و کتبی آنقدر زیاد بود که در مناطق خاصی مرسوم شد که مردان هنگام ورود کلاه خود را بردارند و بالای سر خود را نشان دهند. در مهمانی ها.
تصویر توسط رودریگو روزا.
قبل از این نسخه محبوب، روایات بومی دیگر از موجودی آبزی صحبت می کردند که شکل انسانی به خود گرفته بود: Mira . این موجود توسط تاپویاها، هندی‌هایی که به توپی صحبت نمی‌کردند، پرستش می‌شد و به حفاظت الهی آن اعتقاد داشتند.
مردم توپی در ساحل همچنین از مردی دریایی به نام Ipupiara صحبت می‌کردند. بوتو که به عنوان یک متحد و محافظ در نظر گرفته می شد، به عنوان یک دوست به خصوص برای ماهیگیران و زنانی که از آب ها نجات می داد، دیده می شد. به همین دلیل، مصرف گوشت آن در بسیاری از جوامع مورد انزجار قرار گرفت.
اما مسحور آن عواقبی را در زندگی کسانی که آن را می‌شناختند به جای گذاشت. پس از مواجهه با هستیفوق العاده بود، به نظر می رسید که زنان از شدت اشتیاق بیمار شده و وارد حالت مالیخولیایی شده اند. لاغر و رنگ پریده، بسیاری باید نزد شفا دهنده برده می شدند.
به نظر می رسد که این افسانه یک مرد مشابه ایرا، مادر آب است که با زیبایی و صدای خود انسان ها را جذب می کرد. جالب است بدانید که برخی گزارش‌ها گزارش دادند که بوتو نیز به یک زن تبدیل شده است و روابط خود را با مردان حفظ می‌کند.
در بهترین حالت، بوتو شروع به پرسه زدن در اطراف کلبه و قایق‌رانی محبوبش کرد. . در بدترین حالت، این مرد مدت کوتاهی پس از رابطه جنسی بر اثر خستگی جان خود را از دست داد.
در سال 1864، در اثر یک طبیعت شناس در رودخانه آمازون ، کاوشگر انگلیسی هنری والتر بیتس نسخه مشابهی را نقل می کند که او در آمازون آموخته شد.
همچنین ببینید: کتاب O Quinze اثر راشل دو کیروش (خلاصه و تحلیل)داستان های مرموز زیادی در مورد بوتو گفته می شود که بزرگترین دلفین در آمازون نامیده می شود. یکی از آنها این بود که بوتو عادت داشت شکل یک زن زیبا را به خود بگیرد، موهایش را تا زانوهایش آویزان کرده بود، و شب ها بیرون می رفت، در خیابان های اگا قدم می زد و مردان جوان را به سمت رودخانه هدایت می کرد. 1>
اگر کسی آنقدر جرأت داشت که او را تا ساحل دنبال کند، از کمر قربانی می گرفت و با فریاد پیروزی او را در امواج فرو می برد.
همه این افسانه ها باعث ایجاد جمعیت نیز می شد. شروع به ترسیدن از او کنید، به دنبال راه هایی برای دور کردن او باشید. بنابراین، عادت مالیدن سیر در رگ ها متولد شد. در داخل، این اعتقاد وجود دارد کهزنان نباید قاعدگی داشته باشند یا هنگام سوار شدن بر قایق لباس قرمز بپوشند، زیرا این عوامل موجود را جذب می کند.
پسران بوتو
باور به موجودی جادویی که ظاهراً زنان بی احتیاط را اغوا می کند. زنده مانده و در طول زمان تغییر کرده است. با این حال، یک چیز ثابت می ماند: این افسانه برای توضیح بارداری یک زن مجرد استفاده می شود. این افسانه اغلب راهی برای پوشاندن روابط ممنوعه یا خارج از ازدواج است.
به همین دلیل است که برای قرن ها، برزیل فرزندانی از والدین ناشناخته دارد که معتقدند آنها دختران بوتو هستند. در سال 1886، خوزه ورسیمو وضعیت را در اثر Cenas da vida amazônica نشان داد.
از آن زمان روزینا شروع به کاهش وزن کرد. از رنگ پریده بودن، زرد شده است. زشت شد او قیافه غمگین یک زن رسوا را داشت. پدرش متوجه این تغییر شد و علت آن را از زن پرسید. D. Feliciana بدون اینکه توضیح دیگری بدهد پاسخ داد این بوتو بود.
تفسیرهای دیگر از افسانه
پشت این افسانه، تلاقی بین جادو و تمایلات جنسی وجود دارد علاوه بر ترویج اتحاد بین زن و طبیعت، به نظر می رسد این روایت با میل زنانه و خیال پردازی مردی با قدرت های ماوراء طبیعی که قادر به اغوای هر انسانی است، مرتبط باشد.
از سوی دیگر، برخی روانشناسان و جامعه شناسان اشاره می کنند که، اغلب، زنان از افسانه به عنوان راهی برای پنهان کردن قسمت های استفاده می کنند.خشونت یا زنای با محارم که باعث بارداری شد.
نمایش های معاصر بوتو
بوتو - افسانه های آمازون ، عکاسی توسط فرناندو ست کامارا.
افسانه بوتو که در طول نسل‌ها گفته می‌شود همچنان نقش مهمی در فرهنگ برزیل بازی می‌کند. این شخصیت مرموز از طریق هنرهای مختلف نشان داده شده است: ادبیات، تئاتر، موسیقی، سینما و غیره.
در سال 1987، والتر لیما جونیور. کارگردانی فیلم Ele, o Boto با بازی کارلوس آلبرتو ریچلی.
Ele, o boto 2این شخصیت همچنین مرکز یک فیلم کوتاه انیمیشن به کارگردانی Humberto Avelar است که بخشی از پروژه است. Juro que vi ، مجموعه ای از فیلم های کوتاه درباره فولکلور برزیل و حفاظت از محیط زیست، از سال 2010.
همچنین ببینید: هنر نو: چیست، ویژگی ها و چگونه در برزیل اتفاق افتادفیلم کوتاه را به طور کامل ببینید:
O Boto (HD) - Série ' ' Juro que vi''در سال 2007، این اسطوره همچنین در مینی سریال Amazônia - De Galvez a Chico Mendes ظاهر شد، جایی که دلزویت (جیوانا آنتونلی) رابطه ای ممنوع دارد و باردار می شود. اگرچه او با مرد دیگری نامزد بود، اما از تاوینیو، پسر یک سرهنگ باردار شد و آن را به گردن بوتو انداخت.
Amazônia - De Galvez a Chico Mendes ( 2007) .
اخیراً، در تله‌نوولا A Força do Querer (2017)، با ریتا، زن جوانی از پارازینیو آشنا شدیم که معتقد بود او یک پری دریایی است. دختر فکر می کرد که نزدیکی او به آب و قدرت اغواگری او میراث خانوادگی است:دختر بوتو.
A Força do Querer (2017).
موسیقی فیلم سریال شامل موضوع O Boto Namorador اثر دونا است. اونته، خواننده، ترانه سرا و شاعر اهل پارا. آهنگ، همانطور که عنوان نشان می دهد، به شخصیت فاتح بوتو اشاره می کند، یک نوع برزیلی دون خوان .
دونا اونته "O Boto Namorador das Águas de Maiuatá" را می خواندآنها می گویند که یک مرد جوان خوش تیپ
پرید تا عشق بازی کند
می گویند که یک مرد جوان خوش تیپ
پرید تا برقصد
همه لباس سفید پوشیده اند
رقصیدن با کابوکلا سینا
همه لباس سفید پوشیده اند
رقصیدن با کابوکلا آیایا
همه لباس سفید پوشیده اند
رقصیدن با کابوکلا ماریا
درباره دلفین صورتی
دلفین صورتی یا Inia geoffrensis.
با نام علمی Inia geoffrensis ، بوتو یا uiara یک دلفین رودخانه ای است که در رودخانه های آمازون و Solimões زندگی می کند. رنگ این پستانداران می تواند متفاوت باشد، به طوری که بزرگسالان، به ویژه نرها، رنگ صورتی دارند. نام "uiara" برگرفته از زبان Tupi " ï'yara " به معنای "بانوی آب" است.
همچنین ببینید
