تحلیل و تفسیر مجسمه ونوس میلو

ونوس میلو مجسمه ای از یونان باستان است که گمان می رود نویسندگی آن اسکندر انطاکیه باشد. در سال 1820 در جزیره میلو کشف شد. از آن زمان به فرانسه برده شد و در موزه لوور به نمایش گذاشته شد، جایی که امروزه در آنجا باقی مانده است.

این مجسمه در هاله ای از رمز و راز قرار دارد و بیش از یک نسخه از کشف آن بر اساس منابع غیر قابل اعتماد موجود است. 1>

اگرچه حقیقت هرگز مشخص نشده است، اما تصویر " الهه بی آغوش " به یکی از پرطرفدارترین، تکثیر شده ترین و شناخته شده ترین آثار در تاریخ هنر تبدیل شده است.

> زهره میلو که از زمان کشف آن توسط دولت فرانسه "مشهور فوری" شد، همچنان توجه و کنجکاوی عمومی بازدیدکنندگان از لوور را برانگیخته است.

ونوس میلو به نمایش گذاشته شده است. در موزه لوور، نمای جلویی.

تجزیه و تحلیل اثر

ترکیب

با ارتفاع 2.02 متر ، مجسمه از دو قطعه بزرگ از سنگ مرمر Paros که تصویر زن را در کمر جدا می‌کند.

که توسط گیره‌های آهنی به هم متصل شده‌اند، این مجسمه دارای قسمت‌های کوچک‌تری است که به طور جداگانه حک شده‌اند، مانند بازوها و پا. این یک تکنیک هنری رایج در دوره نئوکلاسیک بود که به قرار دادن اثر به ترتیب زمانی کمک می کرد.

همچنین به دلیل ارتفاع آن که برای یک زن آن زمان بسیار غیرعادی بود، به زودی تصور می شد که نشان دهنده یک شخصیت الهی است. ، از نظر قدرت و قد از یک انسان معمولی بیشتر است.

حالتسرجوخه

ایستاده، پیکر زن با پای چپ خم شده و کمی برآمده می ایستد و وزن خود را روی پای راست نگه می دارد. بدن پیچ خورده و وضعیت سینوسی انحنای طبیعی او را برجسته می کند و کمر و باسن او را برجسته می کند.

اعتقاد بر این است که نویسنده اثر به الهه عشق ادای احترام کرده است. آفرودیت ، که به خاطر زنانگی و احساسی بودنش شناخته شده و مورد احترام است.

با قسمت بالایی بدنش که برهنه شده و شانه‌ها، سینه‌ها و شکمش آشکار می‌شود، الهه انسان‌سازی شده است و در محیطی روزمره نشان داده می‌شود. . از آنجایی که او فقط پارچه ای دور کمرش پیچیده بود، بسیاری استدلال می کنند که زهره در حال ورود یا خارج شدن از حمام است.

لباس

تضاد واضحی بین قسمت های بالایی و پایینی حمام وجود دارد. مجسمه. به این ترتیب هنرمند ظرافت بدن زن را در مقابل وزن مانتو قرار داد و بافت های متضادی ایجاد کرد.

برای بازتولید بافت مانتو، چندین چین و چین را مجسمه سازی کرد. چین ها در سنگ مرمر، مانند آن که در پارچه ای رخ می دهد، با نورها و سایه ها بازی می کند.

برخی از تفاسیر استدلال می کنند که موقعیت الهه، با بدنش پیچ خورده، هدف نگه داشتن مانتو است. در حال لغزش بود.

چهره

نماینده آرمان زیبایی و سنت کلاسیک ، زن چهره ای آرام دارد که احساسات بزرگی را منتقل نمی کند. بیان مرموز و نگاه دور او غیرممکن استرمزگشایی.

همانند سایر آثاری که تاریخ هنر را مشخص کرده اند، بیان اسرارآمیز زهره و نرمی ویژگی های او در طول زمان تحسین کنندگان را به خود جلب کرده است.

موهای او، بلند و باز شده از وسط، به عقب بسته شده است، اما بافت مواج را نشان می دهد که توسط مجسمه ساز در سنگ مرمر بازسازی شده است.

عناصری که از بین رفته اند

اگرچه فاقد این پای چپ، فقدانی که بیش از همه در مجسمه خودنمایی می کند، و همچنین آن چیزی که آن را جاودانه کرده است، نبود بازو است.

شاید به این دلیل که این ویژگی بسیار چشمگیر است، افسانه های متعددی وجود دارد که به دنبال حدس زدن الهه چه چیزی بوده و چگونه اندام خود را از دست داده است. متوجه شد که یک سیب را در خود جای داده است . به نظر می‌رسد این عنصر در مجسمه معنا پیدا می‌کند، زیرا گاهی اوقات الهه با میوه نشان داده می‌شود که وقتی او را زیباترین خدایان انتخاب کرد، از پاریس دریافت کرد.

اگرچه نظریه به اصطلاح " استخوان اختلاف» به طور مناسب، «Milo» در یونانی به معنای «سیب» است و می تواند اشاره ای به مکانی باشد که مجسمه ساخته شده است.

اهمیت کار

نماینده آفرودیت، یکی از مهم ترین و مورد احترام ترین الهه های دوران باستان کلاسیک، ونوس میلو نماد آرمان زیبایی صورت و بدن آن زمان است.

یکی از معدود آثار اصلی دوران باستان است. که به زمان ما رسیده اندروزها، نقص مثله شده آن در تضاد با کار دقیق مجسمه ساز است.

به گفته برخی از متخصصان، علاوه بر تبلیغاتی که دولت فرانسه برای تبلیغ این اثر انجام داده، شهرت آن نیز خواهد بود. برای تک تک بودن زن باشد.

به دلیل موقعیت بدن و موج‌های مانتو و موهایش، زن به نظر می‌رسد در حرکت است که از همه جهات دیده می‌شود.

تاریخچه اثر

کشف

طبق مشهورترین نسخه، کشف در آوریل 1820 ، در جزیره میلو . برخی منابع نقل می کنند که این دهقان یورگوس کنتروتاس بود که مجسمه را در حالی که به دنبال سنگ برای ساختن دیوار می گشت، پیدا کرد.

مردی از نیروی دریایی فرانسه که در آن مکان بود، مجسمه را می دید. این مجسمه به فرانسه برده شد و به پادشاه لوئی هجدهم ارائه شد و بعداً در موزه لوور به نمایش گذاشته شد و در معرض دید عموم قرار گرفت.

1>

زمینه تاریخی در فرانسه

در این دوره، این کشور مجبور شد برخی از آثار هنری را که در دوران حکومت ناپلئون غارت شده بود (از جمله ونوس مدیچی ایتالیایی) بازگرداند. بنابراین، ونوس میلو به عنوان منبع غرور ملی ظاهر شد و میراث هنری فرانسه و موقعیت آن را افزایش داد .

نیاز به نشان دادن ونوس میلو به عنوان یک اثر هنری بالاترین ارزش، به منظور احترام بهفرانسوی‌ها فرآیند شناسایی اثر را بسیار پیچیده کردند.

فرایند شناسایی

تألیف مجسمه و تاریخ ساخت آن جنجال‌های زیادی ایجاد کرد، اگرچه زمان به ما اجازه داده است که به برخی از آنها برسیم. نتیجه گیری در ابتدا، زمانی که به موزه لوور برده شد، اثر متعلق به دوره کلاسیک ، معتبرترین در آن زمان (480 قبل از میلاد - 400 قبل از میلاد) شناسایی شد. تألیف آن به هنرمند برجسته پراکسیتلس نسبت داده شد .

با این حال، نشانه هایی وجود داشت که مجسمه متعلق به هنرمندی بسیار کمتر باستانی و مشهور بود: الکساندر د انطاکیه پسر منیدس. این احتمال توسط دولت فرانسه خفه شد، زیرا علاقه ای به نئوکلاسیک بودن این اثر نداشت، دوره ای که در هنر یونانی منحط تلقی می شد.

بعدها، موزه مجبور شد خطای شناسایی را تشخیص دهد، زیرا چندین مورد کارشناسان تأیید کردند که این کار بعدها و احتمالاً توسط اسکندر انطاکیه انجام شده است.

در واقع، برخی مطالعات اشاره می کنند که بین 190 قبل از میلاد تصور شده است. و 100 سال قبل از میلاد به گفته کارشناسان، این را می توان با تکنیک های به کار رفته و همچنین وضعیت بدن و لباس های زن نتیجه گرفت.

کنجکاوی در مورد زهره میلو

چه اتفاقی برای آن افتاد بازوهای شما؟

این سوال آنقدر کنجکاوی را برمی انگیزد که باعث تحقیقات متعددی شده است. در زمان ها، افسانه ای وجود داشت که بازوهای مجسمه وجود داردآنها در نبرد بین ملوانان و بومیان از بین می رفتند تا تصمیم بگیرند چه کسی آن را نگه دارد. با این حال، داستان نادرست است.

فرضیه ای که اجماع بیشتری ایجاد می کند این است که قبلاً بدون دست و پا پیدا شده بود ، که در طول زمان شکسته شده و گم می شد.

تزیینات

اگرچه آنها ناپدید شدند، اما می دانیم که زهره زیور آلات فلزی (گوشواره، دستبند، تاج یا تاج) می پوشید، که ما می توانیم با وجود سوراخ هایی که در آن قطعات با هم قرار می گیرند، تأیید کنیم.

همچنین اعتقاد بر این است که مجسمه دارای لوازم بیشتری بوده و در زمان ایجاد آن نقاشی شده است، بدون هیچ اثری که آن را ثابت کند.

پایان

تمام ساختن مجسمه نیست با این حال، در جلو بیشتر و در عقب کمتر اصلاح شده است. این عمل اغلب برای مجسمه هایی که برای قرار دادن در طاقچه ها طراحی شده بودند استفاده می شد.

زهره نیست

علی رغم نامی که با آن جاودانه شد، مجسمه زهره نیست. با در نظر گرفتن ادای احترام به الهه یونانی، این یک آفرودیت است، نامی که به الهه عشق داده شده است.

هنوز در مورد هویت او تردیدهایی وجود دارد. برخی نظریه‌ها نشان می‌دهند که این نماد آمفیتریت، همسر پوزیدون است که در جزیره میلو پرستش می‌شده است. ونوس میلو مترادف با جذابیت زنانه باقی ماند. در ایالات متحده، دردر سال 1916، دانشگاه های ولزلی و سوارتمور مسابقه ای برای یافتن شباهت ناهید میلو در بین دانشجویان خود برگزار کردند.

یونان می خواهد زهره را بازگرداند<8 <0 یکی از نمادین ترین آثار فرهنگ یونانی که اندکی پس از کشف توسط فرانسه به دست آمد، هرگز به کشور مبدأ خود بازنگشت. یونان مدعی حق خود نسبت به اثری است که برای مدت طولانی از آن محروم بوده است و درخواست بازگرداندن مجسمه تا سال 2020 را دارد.

نمایندگی ونوس میلو

علی رغم همه بحث ها و بحث ها ، این اثر همچنان مورد قدردانی و ارزش گذاری هم توسط عموم و هم منتقدان قرار گرفت. شکل ونوس میلو در فرهنگ غربی تبدیل به نمادی شده است و تا به امروز به طرق مختلف کپی، بازتولید و دوباره اختراع شده است.

چند نمونه از تفسیرهای مجدد زهره میلو:

سالوادور دالی، ونوس میلو با کشوها (1964).

رنه ماگریت، Quand l'heure sonnera (1964-65).

برناردو برتولوچی، رویاپردازان، (2003).

همچنین رجوع کنید به