Музика Акварела, од Токињо (анализа и значење)

Aquarela , објавена во раните осумдесетти, е песна која се навраќа во светот на детството. Тоа го потсетува слушателот на потребата да се замисли алтернативни сценарија, размислувајќи за убавината на тоа што можеме да го надминеме нашиот креативен капацитет.

Малкумина знаат, но композицијата првпат беше објавена во Италија, каде што беше огромен успех. , а дури подоцна беше преведена и адаптирана на португалски од Токињо, кој е и композитор на оригиналната верзија.

Кај нас Aquarela исто така беше многу успешна и доби уште повеќе видливост откако беше избрана како саундтрак за иконата реклама издадена во 1984 година од германската компанија за моливи Faber-Castell.

Lyrics

На кој било лист хартија цртам жолто сонце

А со пет или шест реда е лесно да се направи замок

Го поминувам моливот околу раката и си давам ракавица,

И ако направам да врне, со два удари Имам еден чадор

Ако мала капка мастило падне на мало сино парче хартија,

Во еден миг замислувам прекрасен галеб како лета на небото

Одлета, околу огромната кривина север и југ,

Одам со неа, патувам, Хаваи, Пекинг или Истанбул

Сликам бела едрилица, едрење,

Толку е небо и море во син бакнеж

Прекрасна розова и кафеава рамнина се појавува меѓу облаците

Сè наоколу е обоено, со светлата што светаттрепкање

Само замислете дека заминува, спокоен, убав,

И ако сакаме, ќе слета

Ќе нацртам брод што заминува на кој било лист хартија

Со некои добри пријатели кои добро го пијат животот

Од една Америка во друга можам да поминам во секунда,

вртам едноставен компас и во круг го правам свет

Едно момче оди и оди до ѕидот

И таму, веднаш напред, нè чека, иднината е

А иднината е вселенски брод што го пробуваме на пилотот,

Нема време ниту сожалување, нема време за пристигнување

Без да побараме дозвола, тоа ни го менува животот, а потоа не кани да се смееме или да плачеме

На ова пат не зависи од нас да знаеме или да видиме што следува

Крајот на него никој не знае со сигурност каде ќе заврши

Ајде сите да одиме на убава модна писта

Од акварел што еден ден, конечно, ќе обезбојува

(што ќе обезбојува)

(што ќе обезбојува)

(што ќе обезбојува)

Лирска анализа

Писмото на Aquarela е долго и нема рефрен, што би можело да биде точка против песната, но тоа не ја спречи да има огромен успех.

Како лирското јас овде да раскажува долга приказна која директно го допира сеќавањето од слушателот:

На кој било лист хартија цртам жолто сонце

И со пет-шест реда лесно е да се направи замок

Молам со молив околу раката и си давам ракавица,

А ако направам да врне, со два потега имам чадордожд

Во текот на многуте стихови сме повикани да се вратиме на детската имагинација , способна да подигне слики и сценарија каде што на почетокот немаше ништо.

На отворањето делот, посочен погоре, гледаме како, со само неколку потези, детето создава серија од можни универзуми имајќи само основни алатки во рака, како што се линиите и боењето со моливи.

Се чини светлина, без итност, а нараторот избира да игра - исто како градител - за да изгради можни сценарија или дури и да илустрира едноставни предмети.

Играта е клучен збор за разбирање на песната на Токињо, која се заснова на разиграниот универзум и апелира до нашиот креативен инстинкт .

Ако мала капка мастило падне на мало сино парче хартија,

Во еден момент замислувам прекрасен галеб како лета во небо

Наведените стихови дури и ги објаснуваат непредвидените настани што се случуваат во светот на децата, предизвикувајќи уште поголема идентификација кај малиот слушател - или возрасниот слушател кој се сеќава на своето детство.

Колку пати при цртањето случајно не дозволуваме хартијата да се извалка? Но, фактот што цртежот не испадна како што се очекуваше, ја принудува имагинацијата да работи и брзо се наоѓа решение за проблемот.

Веднаш, писмото ја прикажува амплитудата на светот, терајќи го слушателот да ја истражува имагинација во ситенејзиниот потенцијал да ги премине границите и да ги открие четирите страни на планетата:

летање, одење околу огромната кривина север и југ,

Ќе одам со неа, патувајќи, Хаваи, Пекинг или Истанбул

Сликам бела едрилица, едрење,

Толку е небо и море во син бакнеж

Прекрасна розова и тегет авион се појавува меѓу облаците

За да се постигне ова патување, лирското јас создава сопствено транспортно средство: прво едрење, а потоа авион.

Исто така, важно е да се нагласи важноста на боите во композицијата на Токињо, кои, на во секое време, бара да им даде живот на пејзажите што ги слика .

Забележете како именките се проследени со бои: едрилицата е бела, бакнежот е син, а авионот е розев и тегет.

Сè наоколу во боја, со светлата што трепкаат

Само замислете дека заминува, спокојно, убаво,

И ако сакаме, ќе слета

Го истакнуваме и фактот дека ова патување е осамено и вклучува само присуство на детето и неговата имагинација.

Таа е таа што управува со целиот универзум околу неа, учителот на песната и, на крајот, шега: авионот може да замине или слета, тоа зависи само од наредбите дадени од креаторот.

Во следниот извадок, Токињо воведува неколку важни лекции за иднината возрасен:

Во кој било чаршаф цртам брод што заминува

со неколку добри пријатели кои пијатдобро со животот

Од една Америка во друга можам да поминам во секунда,

вртам едноставен компас и во круг го правам светот

Стиховите учат дека животот е полн со пристигнувања и заминувања и дека се е минливо и привремено .

Имагинацијата е способна да ги однесе сите од едно место до друго за многу кратко време и , благодарение на овој инвентивен капацитет на човечките суштества, можеме да изградиме низа можни сценарија.

Во пасусот, лирското јас исто така нагласува дека она што навистина е важно е да се биде во заедница со оние кои прават да се чувствуваш добро. Овде, средбата помеѓу пријателите е претставена на разигран и опуштен начин, како извор на одмор и задоволство во лицето на проблематичната возрасна рутина.

Во следниот пасус, стиховите укажуваат на она што ќе дојде:

Момче оди и оди до ѕидот

И таму, веднаш напред, нè чека, иднината е

А иднината е вселенски брод што се обидуваме да пилот,

Тој нема време или сожалување, нема време ни да пристигне

Без да побара дозвола ни го менува животот, па нè поканува да се смееме или да плачеме

За прв пат се споменува иднината, која е поврзана со идејата за недостаток на контрола и неможноста да се скроти.

Веќе овде момчето дознава дека многу од она што ќе се случи ќе избега од неговите раце и дека неговата судбина не е само последица на она што тој го посакува .паралели, како што се развива, ќе сфати дека многу малку ќе биде во негови раце:

На овој пат не зависи од нас да знаеме или да видиме што ќе дојде

Крајот на не точно се знае каде ќе води

Ајде сите да одиме на убава модна писта

Од акварел кој еден ден конечно ќе обезбојува

Крајот - на крајот смртта - е третирани со крајна деликатност, сфатени како суштински дел од животот.

Во последните стихови го гледаме избледувањето на цртежот, маленоста на човекот пред непозната судбина, но во исто време и ние се претставени со прекрасна слика на модна писта во акварел, полна со бои и живот.

Везвременската песна Aquarela веднаш предизвикува идентификување со читателот кој се враќа на неговата првите години од животот и со носталгија се сеќава на оние моменти кои никогаш не се враќаат.

Покрај тоа што е прекрасна прошетка низ детството, песната е и одраз на животот и на минливоста на времето .

Музичката историја

Акварела е резултат на партнерството помеѓу Бразилецот - Токињо - и Италијанецот - Маурицио Фабрицио.

Се започна кога Маурицио Фабрицио дојде во Бразил да работи со Токињо и на еден од состаноците покажа музичко дело што тој го создал.

Бразилскиот композитор бил изненаден кога сфатил како слична на создавањето беше на дело што го имашесоздадена пред некое време со партнерот Винисиус де Мораес.

Со оглед на случајноста, Токињо и Маурицио потоа решија да ги спојат двете композиции, по една создадена од секој музичар во нивната земја на потекло.

стиховите беа развиени во тоа време, на италијански, а креацијата стана наречена Acquarello. Прво беше објавена во Италија, каде што наскоро се појави на пазарот.

Погледнете го аудиото на Токињо што ја пее песната италијанска верзија на песната:

Некогаш подоцна, откако Акварело веќе беше добро познат во Италија, Токињо направи превод и адаптација и ја објави на бразилски пазар.

Токињо првично се сомневаше дали да ја објави песната во Бразил бидејќи му беше тешко песната да ја достигне долгиот текст и без рефрен. Но, факт е дека, кога излезе кај нас, Aquarela имаше и огромен успех.

Покрај тоа што природно ја зарази јавноста, песната беше поттикната од двајца надворешни фактори: Aquarela беше тема на сапунската опера Глобо во која учествуваше Дина Сфат ​​(вреди да се напомене дека во таа прилика песната имаше различен текст) и беше тема на рекламата на Фабер-Кастел, која исто така помогна да се промовирајте ја песната уште повеќе.

Рекламата за Фабер-Кастел

Песната на Токињо беше користена во реклама за компанијата за моливи Фабер-Кастел која стана позната во 1984 година.

Во текот на од рекламата што ја гледамесценаријата замислени во песната добиваат боја и живот на хартија. Линијата на цртежот ги придружува стиховите на песната:

Во 2018 година германскиот бренд повторно го покани Токињо да работи на промоција на брендот и да ја адаптира песната.

Композиторот го смени текстот и во тоа време беше објавена нова реклама, овојпат промовирајќи ја расната различност во Бразил.

Видете исто така