Martin Luther King's I Have a Dream toespraak: analyse en betekenis

De toespraak Ik heb een droom (in het Portugees Ik heb een droom ), is een emblematische toespraak van Martin Luther King, die een belangrijke rol speelde in de burgerrechtenbeweging in de Verenigde Staten van Amerika.

De woorden, door velen beschouwd als een van de grootste toespraken aller tijden, werden uitgesproken op de trappen van het Lincoln Memorial in Washington DC (in de Verenigde Staten) op 28 augustus 1963.

Met zijn uitstekende oratie wilde Dr. Martin Luther King de nieuwe generatie aanmoedigen om racisme uit te bannen door een betere samenleving voor de toekomst te creëren. Daarnaast werden ook stappen genoemd die gevolgd zouden moeten worden om rassengelijkheid te bereiken.

Spraak Ik heb een droom compleet en ondertiteld

Samenvatting

In deze toespraak noemde Dr King een belangrijk document voor de geschiedenis van de Verenigde Staten: de Emancipatie Proclamatie, waarin de bevrijding van de slaven werd afgekondigd.

De spreker merkte op dat ondanks het feit dat deze proclamatie honderd jaar eerder door president Abraham Lincoln was ondertekend, de huidige samenleving nog steeds een discriminerende houding heeft ten opzichte van personen van Afrikaanse afkomst.

Ook de Onafhankelijkheidsverklaring is in de toespraak opgenomen, met de vermelding dat daarin enkele beloften staan die nog niet zijn vervuld, omdat daarin wordt aangegeven dat alle mensen gelijk zijn geschapen en dezelfde kansen moeten hebben.

Discoursanalyse en betekenis

Ik ben blij dat ik me bij u kan voegen op de dag die de geschiedenis zal ingaan als de grootste demonstratie voor vrijheid in de geschiedenis van onze natie.

Deze woorden werden bevestigd, want de dag waarop deze toespraak plaatsvond, 28 augustus 1963, is de geschiedenis ingegaan.

Dit was niet alleen omdat de toespraak werd beschouwd als de beste toespraak van de 20e eeuw, maar ook omdat deze demonstratie voor mensenrechten een van de grootste was in de geschiedenis van de Verenigde Staten.

Honderd jaar geleden ondertekende een groot Amerikaan, onder wiens symbolische schaduw wij staan, de Emancipatie Proclamatie. Dat moment was het decreet als een lichtstraal van hoop voor miljoenen zwarte slaven die met ijzer waren gebrandmerkt in de vlammen van schandelijk onrecht. Het kwam als een gelukkige dageraad om de lange nacht van gevangenschap te beëindigen.

Maar honderd jaar later moeten we de tragische realiteit onder ogen zien dat de zwarte man nog steeds niet vrij is.Honderd jaar later wordt het leven van de zwarte man nog steeds verscheurd door de ketenen van segregatie en de kettingen van discriminatie.Honderd jaar later leeft de zwarte man nog steeds op een geïsoleerd eiland van armoede temidden van een enorme oceaan van materiële welvaart.Honderd jaar later is de zwarte man nog steedsHij verkommert in de marge van de Amerikaanse samenleving en vindt zichzelf in ballingschap in zijn eigen vaderland.

Martin Luther King verwijst naar de beroemde voormalige president Abraham Lincoln, die op deze plek een standbeeld heeft van meer dan 9 meter. De schaduw waar hij naar verwijst is dus symbolisch maar ook letterlijk.

De Emancipatie Proclamatie werd ondertekend door Abraham Lincoln op 1 januari 1863 en kondigde de bevrijding van de slaven af, hoewel dit niet onmiddellijk gebeurde.

De spreker legt uit dat zwarte individuen na 100 jaar nog steeds niet het voordeel hadden gekregen dat dit document had moeten geven.

Er wordt vermeld dat de Amerikaanse samenleving nogal discriminerend was en dat zwarte individuen niet gelijk werden behandeld:

In zekere zin zijn we naar de hoofdstad van onze natie gekomen om een cheque te innen. Toen de architecten van onze Republiek de majestueuze woorden van de Grondwet en de Onafhankelijkheidsverklaring schreven, ondertekenden zij een promesse waarvan elke Amerikaanse burger de erfgenaam zou worden. Die promesse was een belofte dat alle mensen hun onvervreemdbare rechten op leven, vrijheid en vrijheid zouden worden gegarandeerd.streven naar geluk.

De demonstratie wordt beschreven als de metaforische handeling van het verzilveren van een cheque, met andere woorden, het in rekening brengen aan de samenleving van wat de Grondwet en de Onafhankelijkheidsverklaring beloven.

De architecten van de Republiek zijn in dit geval: John Adams, Benjamin Franklin, Alexander Hamilton, John Jay, Thomas Jefferson, James Madison en George Washington.

Martin Luther King introduceert in zijn toespraak belangrijke documenten die het fundament vormen van de Verenigde Staten als natie.

Er is echter iets dat ik moet zeggen tegen mijn volk dat op de warme drempel staat die leidt naar het paleis van gerechtigheid. In het proces om onze rechtmatige plaats te verdienen, mogen we ons niet schuldig maken aan wandaden. Laten we niet proberen de dorst naar vrijheid te lessen door uit de beker van bitterheid en haat te drinken. We moeten onze strijd altijd voeren op het hoge niveau van waardigheid en discipline. We mogen niet latenons creatieve protest ontaardt in fysiek geweld. We moeten altijd en steeds meer de majestueuze hoogten bereiken van het confronteren van fysieke kracht met de kracht van de ziel. Deze prachtige nieuwe strijdbaarheid die de zwarte gemeenschap heeft overspoeld mag ons niet leiden tot wantrouwen tegenover alle blanken, want veel van onze blanke broeders, zoals blijkt uit hun aanwezigheid hier vandaag, zijnbewust dat hun lot verbonden is met ons lot, en dat hun vrijheid intrinsiek verbonden is met onze vrijheid. We kunnen niet alleen lopen.

Net als Gandhi, stelde Martin Luther King een... houding van burgerlijke ongehoorzaamheid, d.w.z. zonder gebruik te maken van geweld .

Hij vond het belangrijk dit deel toe te voegen om zich te onderscheiden van andere verzetsgroepen die zich agressiever opstelden. Malcolm X en de Nation of Islam, bijvoorbeeld, geloofden dat alle middelen geoorloofd waren om de toenmalige discriminatie en agressie te bestrijden.

Terwijl we lopen, moeten we een verbintenis aangaan om vooruit te marcheren. We kunnen niet achteruit gaan. Er zijn mensen die de toegewijden van de burgerrechten vragen: "Wanneer zijn jullie tevreden?" We kunnen niet tevreden zijn zolang de zwarte man het slachtoffer is van de onnoemelijke gruwelen van politiegeweld. We kunnen niet tevreden zijn zolang onze lichamen, gebukt onder de vermoeidheid vanreizen, kunnen geen rustplaats vinden in de motels van de snelwegen en de hotels van de steden. We kunnen niet tevreden zijn terwijl de fundamentele nobelheid van de neger van een klein getto naar een groter getto gaat. We kunnen nooit tevreden zijn terwijl een neger in Mississippi niet kan stemmen en een neger in New York denkt dat er niets is om voor te stemmen. Nee, nee, we zijn niet tevreden, en we doen nietWij zullen tevreden zijn totdat gerechtigheid stroomt als water en gerechtigheid als een machtige stroom.

In verschillende marsen en campagnes die werden georganiseerd, waren er uitingen van politiegeweld. Bovendien was de samenleving sterk gesegregeerd en werden zwarte burgers door velen beschouwd als behorend tot een onderklasse.

Veel plaatsen waren exclusief voor blanken en er waren borden om dat te bewijzen. Zwarte mensen hadden weinig kans om hun levensstandaard te verbeteren, om op betere plaatsen te wonen, omdat ze niet dezelfde kansen hadden.

Op sommige plaatsen hadden zwarten geen stemrecht en waar dat wel het geval was, was de discriminatie zodanig dat mensen het gevoel hadden dat hun stem geen invloed had.

In sommige staten mochten Afrikanen de bioscoop niet in, mochten ze niet aan de toonbank van een restaurant eten, geen waterautomaat gebruiken of zelfs niet in een hotel of motel verblijven.

Het is mij niet ontgaan dat sommigen van u hier zijn gekomen na vele beproevingen. Sommigen van u zijn net uit kleine gevangeniscellen gekomen. Sommigen van u komen uit gebieden waar uw zoektocht naar vrijheid de littekens van de stormen van vervolging op u heeft achtergelaten en u heeft doen beven in de wind van het politiegeweld. U bent veteranen van creatief lijden. Blijf werken met het geloof datonverdiende lijden is verlossend.

Ga terug naar Mississippi, ga terug naar Alabama, ga terug naar South Carolina, ga terug naar Georgia, ga terug naar Louisiana, ga terug naar de sloppenwijken en getto's van onze moderne steden, in de wetenschap dat deze situatie op de een of andere manier kan en zal worden veranderd. Laten we niet in het dal der wanhoop kruipen.

Martin Luther King was zich ervan bewust dat veel mensen zich bij die demonstratie geheel zonder hoop bevonden en klaar waren om op te geven, omdat ze al dramatische situaties hadden meegemaakt.

Maar hij moedigde hen aan door te zeggen dat hun lijden gepaard zou gaan met verlossing en dat zij naar hun huizen konden terugkeren in het vertrouwen dat er verandering zou komen in deze ongunstige situatie. En deze toespraak hielp om deze situatie te veranderen.

Ik droom ervan dat deze natie op een dag zal opstaan en de ware betekenis van haar geloof zal waarmaken. "Wij bevestigen dat deze waarheden vanzelfsprekend zijn; dat alle mensen gelijk geschapen zijn."

Deze zin is van Thomas Jefferson en staat in de Onafhankelijkheidsverklaring.

Met dit citaat wil Martin Luther King de aandacht vestigen op het feit dat de Amerikaanse samenleving deze uitspraak niet naleeft en dat veel mensen lijden onder ongelijkheid en discriminatie.

Ik heb een droom dat op een dag in de rode bergen van Georgia de kinderen van voormalige slaven en de kinderen van voormalige slavenhouders aan de tafel van broederschap kunnen zitten.

Martin Luther King werd geboren in de staat Georgia, die bekend staat om zijn rode grond (met klei), en waar verschillende mensen slaven bezaten.

Ik heb een droom dat de staat Mississippi, een staat die gesmoord wordt in de hitte van onrecht en onderdrukking, ooit zal worden omgevormd tot een oase van vrijheid en rechtvaardigheid.

Behalve dat het een zeer hete staat is qua temperatuur, maakt Martin Luther King een associatie met de hitte van het onrecht, omdat Mississippi in die tijd een van de meest racistische staten was.

Ik heb een droom dat mijn vier kleine kinderen op een dag in een land zullen leven waar ze niet worden beoordeeld op hun huidskleur, maar op de inhoud van hun karakter. Ik heb een droom vandaag.

Deze uitspraak is waarschijnlijk de beroemdste van de hele toespraak.

Martin Luther King had vier kinderen: Yolanda, Dexter, Martin en Bernice. De droom die in deze toespraak naar voren komt was om een verandering in de maatschappij te bewerkstelligen ten behoeve van toekomstige generaties, waaronder de kinderen van Martin Luther King.

Ik heb een droom dat op een dag de staat Alabama, waar gemene racisten bestaan en waar de lippen van de gouverneur woorden van interpositie en nietigverklaring uitspreken, daar in Alabama zwarte jongens en zwarte meisjes als broeders en zusters de handen zullen kunnen ineenslaan met blanke jongens en blanke meisjes. Ik heb vandaag een droom.

De gouverneur van de staat Alabama in die tijd was George Wallace, een erkend voorstander van rassenscheiding en een fel tegenstander van de burgerrechtenbeweging.

Ik droom dat op een dag elk dal zal worden verhoogd, elke heuvel en berg zal worden geëffend, de ruige plaatsen zullen vlak worden en de kromme plaatsen zullen recht worden gemaakt en de heerlijkheid van de Heer zal worden geopenbaard en alle wezens zullen die samen zien.

Martin Luther King was een christen, omdat hij voorganger was van een baptistenkerk, dus dit deel van zijn toespraak is gebaseerd op de bijbelpassage in Jesaja 40:4-5.

Dit is onze hoop. Dit is het geloof waarmee ik naar het zuiden terugkeer. Met dit geloof zullen we in staat zijn om uit de berg van wanhoop een steen van hoop te trekken. Met dit geloof zullen we in staat zijn om de dissonante dissonanten van onze natie om te zetten in een prachtige symfonie van broederschap. Met dit geloof zullen we in staat zijn om samen te werken, samen te bidden, samen te vechten, samen naar de gevangenis te gaan, samen de vrijheid te verdedigen, wetende datop een dag zullen we vrij zijn.

Geloof, een zeer belangrijk thema in het christelijk leven, wordt ook in deze toespraak genoemd.

Martin Luther King was ervan overtuigd dat het zelfs te midden van deze moeilijke situatie mogelijk was te hopen op een betere toekomst, en dat het geloof mensen kon verenigen en hen kon helpen de vrijheid te winnen.

Dat zal de dag zijn waarop alle kinderen van God kunnen zingen met een nieuwe betekenis: "Mijn land is van jou, lief land van vrijheid, van jou zing ik. Land waar mijn vaderen stierven, land van de trots van pelgrims, van elke berg klinkt die vrijheid".

Op dit punt noemt de spreker een bekend patriottisch lied met de titel My Country 'Tis of Thee, die spreekt over Amerikaanse idealen zoals vrijheid.

Martin Luther King bedoelt dat de waarden die in dat lied genoemd worden nog niet volledig geleefd werden in die samenleving.

En als Amerika voorbestemd is om een grote natie te worden, moet dit uitkomen. Laat vrijheid weerklinken in deze wonderbaarlijke plateaus van New Hampshire. Laat vrijheid weerklinken in deze machtige bergen van New York. Laat vrijheid weerklinken in de hoge Alleghenies van Pennsylvania!

Laat vrijheid weerklinken op de besneeuwde toppen van Colorado's Rockies Mountains!

Laat vrijheid resoneren op de bochtige hellingen van Californië!

Niet alleen dat; laat vrijheid weerklinken in Georgia's Stone Mountain!

Laat vrijheid weerklinken op Tennessee's Lookout Mountain!

Moge de vrijheid weerklinken op elke heuvel en elke kleine stijging in Mississippi.

Aan elke kant van de berg, laat de vrijheid weerklinken.

Martin Luther King blijft het begrip "resonerende vrijheid" gebruiken, dat deel uitmaakt van het eerder genoemde patriottische lied.

Op dit punt worden verschillende natuurlijke elementen van de Verenigde Staten genoemd, waarmee het belang wordt uitgedrukt van het zien van vrijheid in het hele land.

Wanneer dit gebeurt, wanneer we vrijheid laten weerklinken, wanneer we het laten weerklinken in elk dorp en elk gehucht, in elke staat en elke stad, zullen we de dag kunnen bespoedigen waarop al Gods kinderen, zwart en blank, Jood en niet-Jood, protestant en katholiek, zeker in staat zullen zijn de handen ineen te slaan en te zingen met de woorden van het oude negerlied: "Eindelijk vrij, eindelijk vrij!Prijs God, Almachtige, we zijn eindelijk vrij!"

De toespraak eindigt met een verwijzing naar een traditioneel zwart lied waarin het belang van vrijheid voor mensen van alle klassen, rassen en religies wordt uitgedrukt.

Historische en sociale context

De toespraak Ik heb een droom werd gemaakt tijdens een demonstratie in Washington DC die meer dan 250.000 mensen bijeenbracht.

In die tijd heerste in de Verenigde Staten een sterk klimaat van rassendiscriminatie, dat het sterkst was in sommige zuidelijke staten.

Martin Luther King werd bekend door zijn strijd tegen ongelijkheid in de samenleving, met middelen van passief verzet en zonder geweld, in tegenstelling tot sommige andere personages, zoals Malcom X.

Een jaar na deze toespraak, in 1964, won Martin Luther King de Nobelprijs voor de Vrede, destijds de jongste persoon die deze prijs kreeg. Hij was pas 35 jaar oud.

In 1968 werd Dr Martin Luther King vermoord op het balkon van het hotel waar hij verbleef.

Zelfs na zijn dood bleef zijn invloed bestaan en Martin Luther King wordt gezien als een van de grootste woordvoerders voor burgerrechten aller tijden. De toespraak Ik heb een droom is een van de bekendste en meest geciteerde in de strijd tegen racisme en discriminatie.