Macunaíma, ji hêla Mário de Andrade: kurtahî û analîza pirtûkê

Macunaíma , pirtûkek ji hêla Mário de Andrade ve di sala 1928-an de hatî çap kirin, yek ji romanên nûjen ên sereke tê hesibandin.

Espê rapsodîyek li ser damezrandina Brezîlyayê ye, ku tê de gelek hêmanên neteweyî di nav çîrokeke ku çîroka Macunaîmayê de, lehengê bê karakter vedibêje, digihêjin hev.

[hişyar be, nivîsa li jêr xerakeran dihewîne]

Kurteya kar

Macunaîma di kûrahiya daristana bakîre de ji dayik bû, kurê tirs û şevê, zarokek tal û tembel û bi hişekî fêlbaz bû. Ew zarokatiya xwe di nav eşîreke Amazoniyan de derbas dike, heta ku bi kêzika çolê dişo û dibe mezin. Dikeve Ci, Dayika Daristanan û bi wê re kurekî wî dimire.

Piştî mirina kurê xwe, Ci bi xemgînî radibe ezmên û dibe stêrk. . Macunaíma pir xemgîn e ku hezkiriya xwe winda dike, wekî bîranîna wî tenê amuletek bi navê muiraquitã heye. Lê ew wê winda dike. Macunaîma kifş dike ku amulet li São Pauloyê di destê Venceslau Pietro Pietra de ye, Piamãyê dêw ku mirov dixwe.

Ji bo vegerandina muraiquitã, Macunaîma bi du birayên xwe re diçe São Paulo. Piştî çend hewldanan, ew amulet vedigere û vedigere eşîra xwe ya li Amazonê. Piştî çend serpêhatiyan, ew dîsa muiraquitã xwe winda dike. Bêhêvî, Macunaíma jî ber bi ezmanan ve diçe.

Lêkerên sereke

Pirtûka Mário de Andrade tijî karakterên kubi sosê pasta diqede û Macunaíma muiraquitã vedigire.

Pacuera Oibê

Macunaîma û birayên wî vedigerin Amazonê. Li nîvê rê, ew li Macunaîma disekinin ku Irique, ku berê hevalê birayê wî Jiguê bû, hildin. Ew di rê de pir "dilîzin" ta ku leheng tê bîra xwe ku li ser erda ziwa radizê.

Macunaíma diçe bejê û rastî cinawirekî tê. Dema ku direve, ew prensesa bedew kifş dike, bi wê re vedigere qeyikê û rêwîtiyê didomîne, Irique pir çavnebar dike.

Uraricoera

Hemû kes vegeriyan gund. Dema ku bira diçin nêçîrê û masîgiriyê, Macunaîma rojê bêhnvedanê derbas dike. Birayê wî Jiguê pir aciz dibe, her du hev nakok in û ji bo tola xwe hilînin, Macunaîma çengek jehrê dikişîne.

Birayê wî pir nexweş dibe û winda dibe heya ku dibe siya jehrî. Siya dixwaze heyfa xwe ji Macunaîma hilîne, wî nahêle ku xwarinê bixwe û dema leheng pir birçî dibe, vediguhere xwarinê ku wî jehrî bike.

Macunaîma difikire ku ew ê bimire û biryar dide ku nexweşiyê derbas bike. li ser hejmara zêde ya heywanan gengaz e ku bi tenê nemirin. Di dawiyê de, ew bi jehrê derbasî gelek heywanên din dibe, sax dibe.

Siya Jiguê birayê wî pir jîr difikire û bêriya malbata xwe dike, vedigere malê, xûşka xwe dixwe. princess û birayê Maanape. Macunaîma karî siya jehrî bixapîne û direve.

Ursamezintir

Leheng niha tenê û birçî ye, ji ber ku kes tune ku jê re nêçîr bike û masî bigire. Xanî jî dikeve xwarê û Macunaîma neçar dimîne ku jê bihêle.

Li daristanê, ew ji germê û hesreta xwe diêşe û li ava sar digere ku hênik bibe. Ew rastî xwedanek pir xweşik tê, ku bi rastî Uiara ye. Qehreman li ber xwe nade û dikeve avê.

Piştî şerekî direve, lê dîsa muiraquitã winda dike. Macunaîma bi tena serê xwe û bê talisman biryar dide ku hilkişe ezmanan û bibe stêrk.

Epilog

Ev beş vebêjer dide nasîn. Ew dibêje ku her kesê ku li ser çîrokê dizanibû jixwe miribû û ew bi çûkek fêrî vê çîrokê bû.

Mário de Andrade û Modernîzm

Mário de Andrade yek ji rewşenbîrên Brezîlyayî yên herî girîng bû. berhemên sedsala 20. Ew helbestvan, romannivîs, kronîknivîs, muzîkolog, wênekêş û lêkolînerê folklora Brezîlyayê bû.

Pêşî di pêşangeheke hunerî ya Anita Malfatti de bi modernîzmê re têkilî danî. Piştî ku Oswald de Andrade nas kir, ew ket bin bandora tevgera modernîst.

Mário de Andrade beşdarî "koma pêncan" bû û bû beşek ji pêşengên hunera Brezîlyayê. Sala sereke ji bo Mário de Andrade û ji bo çanda Brezîlyayê 1922 bû. Di wê salê de, wî bi kovara Klaxon re hevkarî kir, beşdarî Hefteya Hunera Nûjen bû û yek ji pirtûkên xwe yên sereke derxist. Paulicéia Desvairada, ku ji bo wêjeya nûjen a Brezîlyayê bû qonaxek.

Dema ku li Ewrûpayê çend pêşengên hunerî yên ku azadiya afirandinê diparêzin çêbûn, li Brezîlyayê Parnassianîzm dibistana edebî ya herî bibandor bû. Parnasiyan helbestên metre, bi qaf û temayên dewlemend ên ku li ser bedewiyê dihizirin, dan.

Mário de Andrade, ku di bin bandora avant-gardê de mabû, bû rexnegirekî mezin ê tevgera Parnasî. Wî ne tenê nexwest tiştên ku li Ewropayê dihatin kirin kopî bike, lê nexwest ku têgînên pêşengên Ewropî ji bo afirandina edebiyateke neteweyî bikar bîne .

Wî ev helwest di de parast. Pêşgotineke balkêş, cureyekî manîfestoyê ye ku tê de ew bikaranîna beytên bê metre, bê qafiye û zimanekî sadetir, nêzîktirê Portekîzî ku li Brezîlyayê tê axaftin, dubare dike. Di vê nivîsê de, Mário de Andrade jî qanûnên hişk û zimanê dijwar ên Parnassianîzmê rexne dike .

Macunaíma pirtûka sereke ya Mário de Andrade bû. Di wê de hemû fermanên ku ew diparêze hene. Çîrok herikbar û pir azad e, tijî hêman û peyvên neteweyî ye ku ji Brezîlyayê derketine. Mário bi rastî kariye ku pêşengên Ewropî ji bo afirandina edebiyateke neteweyî bikar bîne.

Derbarê fîlmê Macunaíma

Macunaíma di sala 1969 de ji hêla Joaquim Pedro de Andrade ve ji bo sînemayê hate adaptekirin. Fîlm yek ji wan tê hesibandinpêşengên tevgera Cinema Novo.

Li pişt komikê mijarek û zimanek dengî-vîzûel heye ku dixwaze xebatên Mário de Andrade û niyeta wî ya di sînemayê de temsîl bike.

Fîlm ji aliyê gel û rexnegiran ve gelekî hat pesinandin. Ji ber ku pirtûk tijî kiryaran e, adaptasyona ji bo sînemayê bi tevahî ne pêbawer e, lê ji nû ve xwendina fîlmçêker Joaquim Pedro de Andrade di veguheztina cewhera xebata Mário de Andrade de bi ser dikeve.

Li ser nivîskar Mário de Andrade

Mário de Andrade nivîskar, mûzîkolog û lêkolînerê folklora Brezîlyayê bû.

Ew li São Paulo, di 1893-an de ji dayik bû û di sala 1945-an de mir. Ew li seranserê Brezîlyayê geriya da ku folklora neteweyî bixwîne. Macunaíma xebatek tijî referansên çanda gelêrî ya Brezîlyayê ye û encama lêkolîna Mário de Andrade ye.

Ew jî yek ji afirîneran bû. Di Hefteya Hunera Nûjen a sala 1922-an de, bûyerê bi estetîka klasîk veqetandin û modernîzma li Brezîlyayê destnîşan kir. Navên mezin ên çanda Brezîlyayê jî beşdarî Hefteyê bûn, wek Heitor Villa-Lobos, Anita Malfatti, Di Cavalcanti û Oswald de Andrade.

Pirtûkên wî yên berbiçav Macunaíma ne , Paulicéia Desvairada û Amar, Lêkera negerguhêz.

Binêre jî

Macunaíma

Macunaíma ji hêla Grande Otelo ve di fîlma Joaquim Pedro de Andrade de tê lîstin.

Ew karakterê sereke ye, lehengê bê karakter e. Ew tevliheviya damezrandina Brezîlyayê ye. Ew hindî ye, reş e û piştî ku di golika li ber lingê Suméyê dêw de xwe bişo, dibe Ewropî.

Tiferdperest û pir tembel, biwêja wî "Ax, çiqas tembel" e. Kiryarên Macunaîma netîceya tevliheviya hîle, xweperestî, tolhildan û bêgunehiyê ne.

Zehmet e ku meriv pêşbînî bike ku ew ê kîjan biryarê bigire dema ku bi dubendiyekê re rû bi rû bimîne, bijartinên wî li seranserê romanê hin sosretan ji me re peyda dikin. Macunaîma jî pir bêhêz e û bi jiyan û kêfên hêsan ve girêdayî ye.

Jiguê

Birayê navîn. Rêhevalên wê her gav bi Macunaîma re radizên. Jiguê mirovekî bi hêz û wêrek e, bi lêdana jinên xwe tola îxaneta xwe hiltîne, lê kêm caran li birayê xwe dide.

Herwiha piştî ku dibîne birayê xwe spî bûye, hewl dide xwe bişo, lê av çûye, pîs bû û pir caran xwe naşon, çermê wî rengê sifir maye.

Maanape

Ew birayê mezin e, sêrbaz e û leheng vedijîne. çend caran. Pir jîr,beşeke baş a romanê bi lênêrîna Macunaîma derbas dike. Ew jî piştî Jiguê hewl dide xwe di gola efsûnî de bişo, lê hema tiştek ji avê nemaye, ji ber vê yekê ew hê jî reş e, tenê kefa ling û destên wî spî ye.

Venceslau Pietro Pietra

Cotkarê Peruyî yê dewlemend ku li São Paulo dijî. Ew xwediyê muraiquitã ye ku Macunaíma dixwaze vegere.

Venceslau di heman demê de Piaimã-yê dêw mirov-xwar e, ku li xaniyek mezin li Pacaembu dijî û adetên Ewropî hene. Ew rêwîtiyek ber bi Ewropayê ve diçe û di stûna gotegotan de tê xuyang kirin.

Ci

Mãe do Mato, ew beşek ji eşîra icamiabas e, ku jinên şerker in ku hebûna mêran. Ew dibe jina Macunaîma piştî ku qehreman wê neçar dike ku seksê bike. Ew dibe Qeyserê nû yê Mato-Virgem. Bi hev re kurekî wan heye ku di zarokatiya xwe de dimire û dibe nebatê guarana.

Analîzkirina Xebatê

Macunaîma û pêkhatina çanda Brezîlyayê

Mário de Andrade dixwest ku hilberek çêbike. Xebata ku Brezîlyayê wekî yekîneyek nîşan dide, gelek taybetmendiyên neteweyî li hev dike û nasnameyek ji bo çanda Brezîlyayê diafirîne .

Nivîskar serî li zanîna xwe ya berfireh a folklora neteweyî û şîretên modernîst daye. hilberîna edebî ku vî karî bi cih bîne.

Mário de Andrade li ser sînorên Amazonas û Mato Grosso. Berhevoka Enstîtuya LêkolînanBrezîlyayên ji Zanîngeha São Paulo.

Bi vî awayî ew Macunaíma dike rapsodî: kolajek ji efsane, efsane, kevneşopî, ol, axaftin, adet, xwarin, cîh, fauna û flora Brezîlyayê. Jîniya mezin a xebatê ev bû ku van gelek hêmanan di nav vegotinek hevgirtî de bigihîne hev.

Ji bo vê yekê, Mário de Andrade hin taybetmendiyên pêkhateya modernîst bikar tîne. Cihê di Macunaîma de qaîdeyên rasteqîn ên romanên realîst nagire. Leheng di çend gavan de ji cihekî dûr derbasî cihekî din dibe û ji Piamã-ya mezin direve, li seranserê parzemîna Amerîkaya Başûr direve. Tiştê ku di romanê de yekîtiyê dide mekan ne dûrbûna fizîkî ya di navbera cihan de, taybetmendiyên wan e.

Nivîskar hêmanên neteweyî bikar tîne da ku yekîtiyê bide van mekan. Mîna ku di beşa ku Macunaîma dixwaze tola birayên xwe hilîne û di qehweya Maanape de kêzikek û di nav nivîna Jeguê de kezek datîne, bira têne tîrêjkirin û kêzikan diavêjin. Ji bo tolhildanê, ew topek çerm davêjin Macunaíma, ku ew jî topê diavêje. Mário de Andrade wiha berdewam dike:

"Bîçika piçûk li Campinas ket. Kevir li dora xwe ket. Top li zeviyê ket.Û bi vî awayî Maanape kurmê qehweyê, Jiguê keziya pembe û fûtbolê Macunaîma, sê kêzik îcad kir."

Mekan yek in ji ber ku vegotin bi xwe wan yek dike. Kiryar jî li gorî vê prensîbê Her çiqas bêwate xuya bikin , têkiliyeke wan a wisa bi vegotinê re heye ku dibe bawermend.

Rêbaza avakirina romanê wek kolajê dihêle ku nivîskar bi hev re ravekirina çanda neteweyî çêbike, efsaneyên xwecihî bi nûjeniyên teknolojîk re tevlihev bike. xistina karekterên dîrokî di çarçoveyên cuda de û çêkirina kok û hincetên hin sembolên netewî.Zimanê ku ji bo vê yekê pêkan e, têkeliyeke mezin a têgehên xwemalî bi axaftinên herêmî û heta bi îfadeyên biyanî re ye.

Ziman pir nêzî devkî. Carta pras icamiabas , nameyek e ku ji hêla Macunaîma ve bi zimanekî pir fermî hatî nivîsandin û xerîbiyek mezin di nav xwendevan de çêdike. Bi vî rengî, Mário de Andrade nîşanî me dide ku karanîna termên herêmî û nivîsek ku nêzîkê axaftinê ye, tevî xeletiyên Portekîzî, awayê herî guncaw e ji bo vegotina çîroka Macunaíma û damezrandina Çanda Brezîlyayê.

Macunaíma karekî tevlihev e û hemû hêmanên wê bi armancê ve girêdayî ne.ji bo afirandina çandeke netewî. Pîlan kolajek hêmanên çanda Brezîlyayê ye ku tê de Macunaíma tevdigere, li gorî hewcedariyê diguhezîne û adapte dike. Serpêhatiyên wî kêşeyên miletek in ku dest pê kiribûn xwe wek neteweyek bidin nasîn, xwedan herêmek mezin û bandorên derveyî yên bêhejmar.

Kurteya ji hêla beşa

Macunaíma

Macunaíma kurê tirs û şevê çêbû. Heya şeş saliya xwe ji tembeliyê napeyive û hê zarok e, diçe çolê ku bi hevalê birayê xwe Jiguê re “lîstî bike”.

Dema ku malbata wî dest bi birçîbûnê dike, leheng. xwarinê distîne, lê diya te dixwaze xwarinê bi birayên te re parve bike. Macunaîma naxwaze xwarinê parve bike û wê winda dike.

Di temenê xwe de

Diya wî wî ji malê derdixe û li daristanê, ew agouti dibîne ku bi bihîstina serpêhatiyên zaroktiya xwe, ew dibe mezinan û Macunaîma vedigere malê.

Li ser nêçîrê ew kerekî ku nû ji dayik bûye dikuje. Lêbelê dema ku ew nêzîk dibe, dibîne ku ker diya wî ye. Ew û birayên xwe Jiguê û Maanape diçin çolê.

Ci, Dayika Bush

Macunaíma Ci, Dayika Bushê nas dike û dixwaze pê re "lîstin". Ji ber ku Ci şervanek bû, leheng lêdanê dikişîne, lê birayên wî alîkariya wî dikin ku serweriya wê bike.

Macunaíma dibe Qeyserê Daristana Virgin û kurek ji Ci re çêdibe. Kur bi jehrî dimire, dema mêjikê heman pêsîra amar şîr dabû. Ci pir xemgîn e, muiraquitã dide Macunaîma û hilkişiya bihuştê.

Boiúna Luna

Gelek xemgîn e, Macunaîma dîsa bi birayên xwe re derdikeve. Di rê de ew bi Capei re rû bi rû dimîne, bi cinawir re şer dike û di şer de muiraquitã winda dike. Dûv re, çûkek jê re dibêje ku talisman hate dîtin û firot Venceslau Pietro Pietra, xwediyê axa Peruyî ya dewlemend ku li São Paulo dijî. Macunaîma û birayên wî diçin bajarê mezin da ku muiraquitã bi dest bixin.

Piaimã

Bira diçin Araguaia da ku bi qeyikek tije kakao, ku pereyê heyî li São Pauloyê ye, bigihîjin São Paulo. dem.

Dema ku digihîjin bajêr, ew kifş dikin ku kakao ne ew çend bi qîmet e û ku Venceslau Pietro Pietra jî Piaimã ye, mirov-xwarê dêw e.

Macunaíma diçe Rua Maranhão, li ser mala mezinê kolanê, ku hewl bide ku muiraquitã vegerîne. Lêbelê, ew ji hêla dêw ve tê kuştin û ji bo ku di polenta de were pijandin tê qut kirin. Birayên wî wî vedigerînin û lehengê vedijînin.

Jina Fransî û dêw

Piştî hewldana têkçûyî, Macunaîma wek jineke fransî li xwe dike ku hewl bide Piaimã bixapîne, lêbelê, dêw dixwaze di berdêla muiraquitã de bi jina fransî re "lîstin". Leheng ji tirsa ku were keşfkirin, ji Wenceslau li seranserê xaka Brezîlyayê direve.

Macumba

Bi du hewldanên têkçûyî, leheng diçe Rio de Janeiro ji bo ku li macumba terreiro bigere. Li wir, Macunaímaji Exu dipirse ku bi dêw re xirab bike, sazî razî dibe û leheng lêdanê dide Piaimã.

Vei, a Sol

Li Rio de Janeiro, Macunaíma hîn çend serpêhatiyên din hene. Di dawiya wan de, Vei, Sol bibînin. Xwedêgiravî xwest ku leheng bi keçeke xwe re bizewice, û jê dixwaze ku bi jinên din re "lîstî neke".

Macunaîma soz dide ku tiştek neke, lê dema ku Vei bi keçên xwe re diçe, leheng Jina Portekîzî û diçe bi wê re "lîstin".

Nameyek ji Icamiabas re

Vegere li São Paulo, leheng nameyek ji Amazonan re dişîne û jê re pere dixwaze. Ew li ser jiyana li bajêr û li ser jinên ku di berdêla pereyan de bi wî re "dilîzin" vedibêje.

Nameya bi zimanekî pir fermî hatiye nivîsandin, rexnekirina zilamê ji São Paulo ye ku bi yek zimanî diaxive. û di yeke din de dinivîse.

Pauí-pódole

Piaimã ji ber lêdana ku ji macumba wergirtiye di nav nivînan de ye û muiraquitã li ser wê radizê.

Ti derfeta Macunaîma tune ku kevirê xwe vegerîne, ji ber vê yekê ew biryar dide ku xwe bide xwendina du zimanên São Paulo, Portekîzî nivîskî û Brezîlyayî axaftin.

Kevn Ceiuci

Macunaíma dixwaze birayan bixapîne û dibêje ku wî li navenda São Paulo şopa nêçîrê dîtiye. Bira bawer dikin û her sê diçin ber borsa nêçîrê. Tevliheviyek çêdibe û hetta polîs jî xuya dike û hewl dide lehengê ku karibe bireve bigire.

Piştre ew diçemasî li heman cihê jina dêw, Ceiuci, ku ew jî cannibal e. Ew leheng digre û wî digihîne malê da ku ji bo şîvê were xizmet kirin. Macunaîma ji aliyê keça candar ve tê rizgarkirin, bi wê re "dilîze" û paşê direve. Di navbera Ceiuci û lehengê ku karibe bireve, li seranserê Amerîkaya Başûr dagerek diqewime.

Tequeteque, chupinzão û neheqiya mêran

Venceslau bi malbata xwe re diçe Ewropayê û Macunaîma bêyî şansê vegerandina muiraquitã. Qehreman dixwaze biçe parzemîna kevn da ku muiraquitã vegerîne. Ji bo ku hemû pereyên xwe xerc neke, ew dibe resam.

Macunaíma biryar dide ku here parkê bo boyaxkirinê û ji aliyê fêlbazekî ve tê xapandin û pereyên wî diqedin. Dema ku ew vedigere malê, ew dibîne ku jixwe gelek wênesaz hene ku diçin Ewropayê, ji ber vê yekê hukûmet heqê rêwîtiya wan nade.

Mîskên Jiguê

Macunaíma nexweş e û di nav nivînan de ye. Birayê wê, Jiguê, keçeke nû heye û Macunaîma jî pê re "dilîze." Macunaîma rêyek dibîne ku bi wê re bimîne. Paşê birayê wê biryar dide ku wê bişîne.

Muiraquitã

Gewra Piaimã vedigere São Paulo û Macunaîma amade ye ku wî bikuje da ku talisman bistîne. Leheng diçe mala Wenceslau, ku dixwaze wî bixapîne. Lê leheng jîrtir e, rewşê berovajî dike û wî dikuje. Piaimã