Sajak Canção do Exílio ku Gonçalves Dias (kalawan analisis jeung interpretasi)

The Canção do Exílio nyaéta sajak romantis (tina fase mimiti romantisme) ku panulis Brasil Gonçalves Dias (1823-1864).

Komponén ieu dijieun dina bulan Juli 1843. , nalika pangarang aya di Coimbra, sarta nekenkeun patriotisme jeung nostalgia pikeun tanah airna.

Canção do Exílio pinuh

Tanah kuring boga tangkal korma,

Di mana sariawan nyanyi;

Manuk-manuk nu kicauan di dieu,

Ulah kicauan di dinya.

Langit urang beuki loba béntang,

Leuweung urang beuki kembang,

Leuweung urang leuwih hirup,

Hirup urang leuwih mikanyaah.

Dina ngalamun, nyorangan, peuting,

Kuring manggih kasenangan deui di dinya;

Tanah kuring aya tangkal korma,

Di mana sariawan nyanyi.

Tanah kuring endah,

Teu kapendak. sapertos abdi di dieu;

Dina ngalamun - nyalira, peuting -

Abdi langkung seueur kasenangan di dinya;

Tanah kuring ngagaduhan tangkal korma,

Di mana Sabiá nyanyi .

Ulah ngantep kuring maot,

Tanpa balik ka dinya;

Tanpa ngarasakeun nikmatna

Kuring teu bisa manggihan sabudeureun di dieu;

Tanpa ningali tangkal korma,

Dimana Sabiá nyanyi.

Analisis

Canção do Exílio nyaeta sajak nu ngaresmikeun karya Primeiros Cantos (1846) .

Epigraf sajak karya Gonçalves Dias mangrupa cutatan tina karya Goethe (1749-1832), sastrawan romantik Jerman ogé mibanda bias nasionalis anu kuat. Eta sia noting epigraph tinatext:

Kennst du das Land, who die Citronen blühen,

Im dunkeln die Gold-Orangen glühen,

Kennst du es wohl? - Dahin, dahin!

Möcht ich... ziehn.

Naha anjeun terang nagara dimana tangkal jeruk mekar?

Buah-buahan emas kaduruk dina daun anu poék. ..

Papanggih jeung manehna?

Ku cara kitu,

Ku jalan kitu,

Mugia kuring bisa indit! (Tarjamahan Manuel Bandeira)

Dina ayat-ayat pujangga Jérman urang nempo yén aya ogé dorongan pikeun muji tanah air jeung particularities na. Gonçalves Dias nuturkeun gerakan anu sami sareng miheulaan romantis transatlantik na sareng nyusun ayat-ayatna ku cara pikeun ngagungkeun kaéndahan bumina.

Dua komposisi muji tangkal-tangkal di tanah aslina (dina Goethe aranjeunna jeruk. tangkal jeung di Gonçalves Dias tangkal korma) jeung dina dua kasus kasebut nyaéta dimungkinkeun pikeun niténan musikalitas kuat . Dina pujangga Brasil, ciri ieu muncul tina karya kalawan rhymes sampurna dina malah ayat jeung kalawan aliterasi tina konsonan s dina sababaraha ayat.

A compliment to Brazil

Dina Canção ngalakukeun Pengasingan kareueus jeung idealisasi NKRI jeung alam jelas. Niat Gonçalves Dias nya éta pikeun ngahargaan naon nu urang ku ngalukis warna lokal.

Kontak jeung alam jeung exaltation kaéndahan nagara urang teu novelty tina generasi romantis munggaran, geus dina catetan mimiti Brazilian. tanah urang maca enchantment di hareup nooksurga nu kapanggih di dunya anyar.

Dina surat Pero Vaz de Caminha urang ogé manggihan narator bingung ku kaéndahan alam di darat tropis jeung enchanted ku harmoni manéhna manggihan di buana anyar.

Layar Disembarkasi Cabral di Porto Seguro , ku Oscar Pereira da Silva, 1904. Ti mimiti Brazil sacara resmi diwakilan dina tulisan - ngaliwatan surat Pero Vaz de Caminha - eta Ieu mungkin manggihan catetan alam paradisiacal kapanggih di wewengkon tropis.

Panasaran kumaha di Canção do Exílio diri liris mimiti ngobrol ngeunaan dirina sorangan ("Tanah kuring boga tangkal korma" ) lajeng ngaganti kecap sulur possessive jamak ("Langit urang boga leuwih béntang"). Parobahan leutik ieu ngajadikeun sajak kabuka tina sudut pandang individu kana tampilan koléktif.

Pilihan unsur-unsur anu didaptarkeun ku Gonçalves Dias teu kahaja. Tangkal korma mangrupikeun salah sahiji tangkal anu paling jangkung di basisir sareng ngagambarkeun tanah anu megah, kalayan tangkal-tangkal anu mewah, sahingga muji tanah air sareng janten metonym pikeun flora urang. Sariawan ogé tokoh dina sajak dina cara complimentary sarta salaku metonym pikeun fauna Brasil.

Kaayaan tulisan

Gonçalves Dias nyusun ayat di luhur nalika anjeunna di Portugal, diajar Hukum di Universitas Coimbra. Kawilang sering pikeun intelektual Brasil jegud meuntas sagarapikeun diajar di paguron Portugis.

Universitas Coimbra mangrupikeun tempat panyajak Gonçalves Dias nalika sababaraha nonoman na. Di dinya, budak ngora nyieun runtuyan silaturahim sarta kacemar ku romantisme nu lumaku di Éropa.

Karinduan ka tanah air nya éta mesin nu ngagerakkeun tulisan Gonçalves Dias. Ku alatan éta, éta mangrupikeun pengasingan sukarela, sabalikna tina anu sigana tina maca judul sajak.

Ayat-ayat disusun ku oposisi anu jelas antara di dieu sareng di dieu — naon anu aya di Brazil sareng naon anu henteu kapendak. di luar eta.

Canção do Exílio ditulis dina bulan Juli 1843 sarta nembongkeun yen nada nostalgia ciri jalma anu geus jauh ti nagara asalna pikeun sawatara waktu .

Perlu diperhatikeun yén Brazil parantos nyatakeun Kamerdékaan anyar-anyar ieu (taun 1822) saatos prosés panjang usaha pikeun nyingkirkeun diri tina penjajah (dorongan kabébasan ieu parantos dirasakeun ti taun 1800).

Sanggeus ahirna kahontal. Kamerdekaan anu diidam-idamkeun, para romantik ngarasa peryogi usaha pikeun ngawangun jati diri nasional.

Para pangarang sareng intelektual jaman harita sadar yén penting pisan pikeun gaduh proyék identifikasi sareng nagara urang. nembé bébas sareng mimiti ngahasilkeun sastra kalayan nada anu langkung nasionalis.

Gerakan Sastra

The Canção do Exílio nyaéta ngawakilangenerasi kahiji modernisme (1836-1852). Ieu kaasup kana buku Primeiros Cantos , diterbitkeun taun 1846.

Sampul buku edisi kahiji Primeiros Cantos , karya Gonçalves Dias, diterbitkeun. dina taun 1846.

Karya Primeiros Cantos aya dina domain publik jeung sadia pikeun diundeur dina format pdf.

Romantisisme Brasil diresmikeun ku peluncuran Poetic Sighs and Saudades , karya Gonçalves de Magalhães, tapi Gonçalves Dias mangrupikeun tokoh utama dina fase gerakan ieu.

Generasi romantisisme munggaran (disebut oge generasi India) ditandaan ku kareueus jeung kahayang pikeun ngawangun jati diri nasional.

Bacaan ulang Canção do Exílio

Sajak klasik karya Gonçalves Dias kacida pentingna nepi ka diparodi jeung dikomentaran ku pangarang penting séjénna

Urang cutat di dieu sababaraha conto karya anu dialog jeung Canção do Exílio boh langsung nyebut atawa malah ngaparodikeun komposisi.

Canção do Exílio , ku Murilo Mendes

Sajak karya Murilo Mendes (1901-1975) anu dijadikeun rujukan ka klasik karya Gonçalves Dias dimuat dina buku Poemas (1930) sarta mangrupa bagian integral tina séri The Diabolô Player.

Dina maca ulang pujangga ti Minas Gerais urang manggihan némpél kontémporér kontemporer sarta ayana kuatironi.

Tanah kuring boga tangkal apel ti California

dimana gaturamos nyanyi ti Venice.

Para pujangga di tanah kuring

nyaeta jalma hideung nu hirup di munara amethyst,

sersan tentara téh monists, cubist,

filsuf kutub ngajual di cicilan.

Anjeun teu bisa bobo

jeung orator. jeung reungit.

Para sururus di kulawarga boga Gioconda salaku saksi.

Abdi maot ku sesak

di nagara deungeun.

Kembang urang téh leuwih geulis

Buah urang pang ngeunahna

tapi hargana saratus rébu réis sapuluhan.

Aduh, muga-muga kuring bisa nyeuseup carambola nyata

jeung dengekeun sertipikat umur sariawan!

Nova Canção do Exílio , ku Carlos Drummond de Andrade

Ditulis taun 1945, parodi modernis Drummond (1902–1987) brings runtuyan kritik ngeunaan naon nagara urang geus jadi, counterpoint kana idealization mutlak diwanohkeun ku pujangga versi aslina tina sajak.

A sariawan dina

palmeira, jauh. jauh.

Ieu manuk nyanyi

lagu sejen.

Langit herang

leuwih beueus kembang.

Sora di leuweung,

sareng cinta nu pangageungna.

Nyalira, dina peuting,

bakal bagja:

sariawan,

dina tangkal korma, jauh.

Dimana sagalana éta éndah

jeung hebat pisan,

nyorangan, peuting,

manéhna bakal senang.

(Sariawan dina tangkal korma, jauh.)

Masih ceurik pikeun hirup jeung

balik deui

ka mana sagalana geus éndah

sareng hebat:

atangkal korma, sariawan,

nu jauh.

Canção do Exílio , karya Casimiro de Abreu

Ayat-ayat di handap ieu ngan ukur kutipan awal. tina vérsi Canção do Exílio , ku Casimiro de Abreu (1839-1860). Bari Gonçalves Dias nampilkeun dirina minangka salah sahiji ngaran hébat fase kahiji romantisme, pangarang versi anyar ieu sajak biasana dianggap salah sahiji wawakil utama fase kadua gerakan.

Lamun Abdi kedah maot dina kembang taun

Duh Gusti! entong enggeus;

Abdi hoyong ngadangu dina tangkal jeruk, sonten,

Sing sariawan!

Duh Gusti, abdi rumaos sareng anjeun tiasa ningali yén kuring bakal maot

Ngahirupkeun hawa ieu;

Hidupkeun abdi, Gusti! pasihan abdi deui

Kabagjaan di bumi abdi!

Negara deungeun langkung endahna

Ti batan anu teu aya di tanah air;

Sareng dunya ieu sanés. patut hiji ciuman

Amis pisan ti indung!

Dengekeun sajak Canção do Exílio , karya Gonçalves Dias

Saha Gonçalves Dias

Dilahirkeun tanggal 10 Agustus 1823 di Maranhão, Gonçalves Dias jadi ngaran utama fase mimiti romantisme Brasil.

Budak lalaki éta putra sudagar Portugis kalawan hiji mestizo. Atikan kahijina ditugaskeun ku guru swasta.

Dina taun 1838 anjeunna balayar ka Coimbra, dimana anjeunna sakola di SMA teras lebet ka Universitas Hukum.

Potret Gonçalves.Dias.

Di dinya panulis papanggih ngaran-ngaran hébat romantisme Éropa kayaning Alexandre Herculano jeung Almeida Garrett.

Sanggeus lulus, Gonçalves Dias balik deui ka Brazil sarta, sanggeus cicing sakeudeung di Maranhão. netep di Rio de Janeiro.

Di kota éta panulis ngadegkeun dirina minangka profesor Latin sarta Sajarah Brasil di Colégio Pedro II sarta mimiti nyebarkeun leuwih sistematis.

Gonçalves Dias anjeunna ogé saurang pajabat Sekretariat Luar Negeri.

Panyajak maot di Maranhão dina 3 Nopémber 1864 dina umurna kakara 41 taun.