Helbesta Canção do Exílio ya Gonçalves Dias (bi analîz û şîrovekirinê)

Canção do Exílio helbesteke romantîk e (ji qonaxa yekem a romantîzmê ye) ya nivîskarê Brezîlyayê Gonçalves Dias (1823-1864).

Pêsazkirin di Tîrmeha 1843an de hatiye çêkirin. , dema ku nivîskar li Coimbra bû, û balê dikişîne ser welatparêzî û nostaljîya welatê xwe.

Canção do Exílio bi tevahî

Erdê min darên xurman hene,

Cîhê ku qirik distirê;

Çûkên ku li vir diqîrin,

Wek wê derê çiqqqqqqqqçqqqiyê nekin.

Stêrkên li ezmanê me zêdetir hene,

Mêrgên me bêtir kulîlk hene,

Daristanên me bêtir jiyan hene,

Jiyana me bêtir jê hez dike.

Di şînbûnê de, bi tenê, bi şev,

Ez li wir bêtir kêfê bibînin;

Erdê min darên xurman hene,

Cihê ku tirş distrê.

Erdê min bedewî heye,

Ez nikarim bibînim Wisa ez li vir im;

Di mêzekirinê de - bi tenê, bi şev -

Ez bêtir kêfa xwe li wir dibînim;

Erdê min darên xurman hene,

Cihê ku Sabiá distirê.

Nehêlin ez bimirim,

Bêyî vegerim wir;

Bêyî ku kêfa xwe ji kêfan wergirim

Ez nikarim li dora xwe bibînim li vir;

Bêyî dîtina darên xurman jî,

Cihê ku Sabiá distirê.

Analîz

Canção do Exílio helbest e ku xebata Primeiros Cantos (1846) destnîşan dike.

Epîgrafa helbesta Gonçalves Dias perçeyek ji berhemeke Goethe (1749-1832) ye, nivîskarekî romantîstê Alman e jî ku xwedan helwestek neteweperestî ya xurt e. Hêjayî balkişandina epîgrafa yatext:

Kennst du das Land, wo die Citronen blühen,

Im dunkeln die Gold-Orangen glühen,

Kennst du es wohl? - Dahin, dahin!

Möcht ich... ziehn.

Tu welatê ku darên porteqalî lê dibişkivin nas dikî?

Fêkiyên zêrîn di nav pezê tarî de dişewitin. ..

Bi wî re hevdîtin bikin?

Wiha,

Wiha,

Xwezî ez biçûma! (Werger Manuel Bandeira)

Di beytên helbestvanê alman de em dibînin ku ji bo pesindana welat û taybetiyên wê jî mecalek heye. Gonçalves Dias heman tevgerê dişopîne ku pêşiyên xwe yên romantîk ên transatlantîk û beytên xwe bi rengekî ku pesnê bedewiyên welatê xwe dide.

Herdu kompozîsyon pesnê darên welatê xwe didin (li Goethe ew porteqalî ne. daran û di Gonçalves Dias de darên xurman) û di her du rewşan de jî mimkun e ku meriv mûzîkbûnek xurt bibîne. Di helbestvanê Brezîlyayê de ev taybetmendî ji berhema bi qafên kamil di risteyan de û di hin beytan de jî bi aliterasyona konsonantan s xuya dike.

Pirsînek ji Brezîlyayê re

Di Canção de. do Sirgûnî serbilindî û îdealîzekirina welat û xwezayê diyar e. Mebesta Gonçalves Dias ew bû ku bi boyaxkirina rengên herêmî qîmetê bide tiştê me.

Têkiliya bi xwezayê re û bilindkirina bedewiya welêt ne nûbûnek ji nifşa romantîk a yekem bû, jixwe di qeyda yekem a Brezîlyayê de. erdan em efsûna li ber nokê dixwîninBihuşta ku di cîhana nû de tê dîtin.

Di nameya Pero Vaz de Caminha de jî em vedibêjin ku ji bedewiyên xwezayî yên welatên tropîkal matmayî maye û ji ahenga ku li parzemîna nû dibîne efsûnî ye.

Dîmen Derketina Cabral li Porto Seguro , ji hêla Oscar Pereira da Silva, 1904. Ji ber ku yekem car ku Brezîlya bi fermî bi nivîskî hate temsîl kirin - bi nameya Pero Vaz de Caminha - ew mimkûn bû ku qeyda xwezaya bihuştê ya ku li tropîkan tê dîtin.

Meraq e ku çawa di Canção do Exílio de xweya lîrîk tenê li ser xwe diaxive ("Erdê min darên xurman hene" ) û paşê cînava xwedê ya pirhejmar diguhere ("Esmanê me bêtir stêrk hene"). Ev guherîna piçûk helbestê ji perspektîfa takekesî ber bi nêrînek kolektîf vekiriye.

Hilbijartina hêmanên ku ji hêla Gonçalves Dias ve hatine rêz kirin ne rast e. Dara xurmê yek ji darên herî dirêj ên li peravê ye û axa bi heybet, bi darên berfire temsîl dike, bi vî rengî pesnê welêt dide û ji bo flora me wekî metonîmek xizmet dike. Di helbestê de tirş di helbestê de jî bi awayekî pesindar û wek metonîmeke faunaya Brezîlyayê cih digire.

Rewşa nivîsandinê

Gonçalves Dias dema ku li Portekîzê bû, li Hiqûqê dixwend, ayetên jorîn çêkirine. Zanîngeha Coimbra. Ji bo rewşenbîrên zengîn ên Brezîlyayê pir caran pir caran derbas dibûn deryayêji bo xwendina li zanîngehên Portekîzî.

Zanîngeha Coimbra di çend salên ciwaniya xwe de mala helbestvan Gonçalves Dias bû. Li wir, xortê ciwan çend hevaltî kir û bi romantîzma ku li Ewropayê serdest bû, pîs bû.

Hesreta welatê wî bû motora ku nivîsandina Gonçalves Dias dihejand. Ji ber vê yekê ew sirgûnek bi dilxwazî ​​bû, berevajî tiştê ku ji xwendina sernavê helbestê xuya dike.

Beyt bi dijberiyek eşkere di navbera vir û wir de têne saz kirin - tiştê ku li Brezîlyayê heye û tiştê ku nayê dîtin. li derveyî wê.

Canção do Exílio di tîrmeha 1843an de hatiye nivîsandin û ew dengê nostaljiyê taybetmendiya kesekî ku demekê ji welatê xwe dûr ketiye nîşan dide.

Divê bê zanîn ku Brezîlyayê vê dawiyê (di sala 1822-an de) piştî pêvajoyek dirêj a hewildanên ku xwe ji kolonîzatorê qut bike (ev azweriya azadiyê ji sala 1800-an vir ve dihat hîs kirin) Serxwebûn îlan kiribû.

Piştre bi dawî bû. bi hesreta serxwebûnê, romantîkan pêwîstî pê dîtin ku ji bo avakirina nasnameyeke netewî bixebitin.

Nivîskar û rewşenbîrên wê demê têgihîştin ku pir girîng e ku projeyek nasîna bi welatê me re hebe. vê dawîyê azad bû û dest bi berhemanîna edebiyateke bi awazên neteweperwertir kir.

Tevgera edebî

Canção do Exílio nûnerê yenifşa yekem a modernîzmê (1836-1852). Ew di pirtûka Primeiros Cantos de ye, ku di sala 1846an de hatiye çapkirin.

Berga çapa yekem a pirtûka Primeiros Cantos , ya Gonçalves Dias, hatiye weşandin. di sala 1846an de.

Xebata Primeiros Cantos di qada giştî de ye û di forma pdf de ji bo daxistinê heye.

Romantîzma Brezîlyayê bi destpêkirina hat vekirin. Helbestvan Sighs and Saudades , berhemek Gonçalves de Magalhães, lê Gonçalves Dias karakterê sereke yê vê qonaxa tevgerê bû. serbilindî û daxwaza avakirina nasnameyeke netewî.

Dubarexwendina Canção do Exílio

Helbesta klasîk a Gonçalves Dias ew qas girîng bû ku ji hêla parodîk û şîrovekirina nivîskarên din ên girîng

Em li vir çend mînakên xebatên ku bi Canção do Exílio re diyalogê dikin, an rasterast behs dikin an jî parodî dikin.

Canção do Exílio , ya Murilo Mendes

Helbesta Murilo Mendes (1901-1975) ku behsa klasîka Gonçalves Dias dike di pirtûka Poemas (1930) de hate weşandin û helbestek e. beşeke bingehîn a rêzenivîsê de Lîstikvanê Diabolô.

Di ji nû ve xwendina helbestvanê ji Minas Gerais de, em têkilên çarçoweya hevdemî ya nivîskar û hebûna xurt aîronî.

Erdê min darên sêvê yên Kalîforniyayê hene

ku gaturamos ji Venedîkê distirê.

Helbestvanên welatê min

reşikên ku dijîn di bircên ametîstê de,

çawîşên artêşê monîst in, kubîst in,

fîlozofên polonî bi qesîde difiroşin.

Hûn nikarin razên

bi axiftinan re û mêş.

Di malbatê de sururus şahidê Gioconda ye.

Ez ji xeniqandinê dimirim

li welatê xerîbiyê.

Gulên me ne xweşiktir

fêkiyên me yên herî xweş

lê bihayê wan sed hezar reîs dehek e.

Ax, xwezî min karambola rast bixwara

û guh bidin sertîfîkaya temenî ya thrush!

Nova Canção do Exílio , ji hêla Carlos Drummond de Andrade

Di sala 1945-an de hatî nivîsandin, parodiya modernîst Drummond (1902–1987) zincîrek rexneyan tîne li ser tiştê ku welatê me bûye, dijberiyek li hember îdealîzasyona mutleq a ku ji hêla helbestvanê guhertoya orîjînal a helbestê ve hatî pêşve xistin. dûr.

Ev çivîk distrên

straneke din.

Esman dibiriqîne

li ser kulîlkên şil.

Dengên li daristanê,

û evîna herî mezin.

Tenê, di şevekê de,

ê bextewar be:

tûşek,

di dara xurmê, dûr.

Li ku derê her tişt xweş e

û fantastîk,

tenê, bi şev,

ew ê kêfxweş bibe.

(Kurçikek di dara xurmê de, dûr.)

Hê jî qîrînek ji bo jiyanê û

vegerin

li cihê ku her tişt xweş e

û fantastîk:

adara xurmê, xurma,

dûr.

Canção do Exílio , ji aliyê Casimiro de Abreu

Beytên li jêr tenê jêderkên destpêkê pêk tînin. ya a ji versiyonên Canção do Exílio , ya Casimiro de Abreu (1839-1860). Dema ku Gonçalves Dias xwe wekî yek ji navên mezin ên qonaxa yekem a romantîzmê dide nasîn, nivîskarê vê guhertoya nû ya helbestê bi gelemperî yek ji nûnerên sereke yên qonaxa duyemîn a tevgerê tê hesibandin.

Eger heke Divê ez di kulîlka salan de bimirim

Xwedayê min! Jixwe nebin;

Ez dixwazim di dara porteqalî de, piştî nîvro bibihîzim,

Stiranê bistirêm!

Xwedayê min, ez hest dikim û tu dibînî ku ez dimirim

Bi vê hewayê nefes dikim;

Min bijî, ya Xudan! dîsa bide min

Celavên mala min!

Welatê xerîbiyê bêtir bedewî

Ji welat tune ye;

Û ev dinya tune hêjayî ramûsanekê ye

Ji dayikekê pir şîrîn!

Li helbesta Canção do Exílio , ya Gonçalves Dias

Gonçalves Dias kî bû

Di 10ê tebaxa 1823an de li Maranhão ji dayik bû, Gonçalves Dias bû navê sereke yê qonaxa yekem a romantîzma Brezîlyayê.

Xort kurê bazirganekî Portekîzî bû. mestizo. Perwerdehiya wî ya yekem ji aliyê mamosteyekî taybet ve hat dayîn.

Di sala 1838an de bi keştiyê çû Coimbrayê, li wir lîseyê xwend û paşê jî kete Zanîngeha Hiqûqê.

Portreya GonçalvesDias.

Li wir bû ku nivîskar bi navên mezin ên romantîzma Ewropî yên wekî Alexandre Herculano û Almeida Garrett re hevdîtin kir.

Piştî qedandina xwendina xwe, Gonçalves Dias vegeriya Brezîlyayê û piştî demeke kurt li Maranhão. li Rio de Janeiro bi cih bû.

Li bajêr bû ku nivîskar xwe wek profesorê Dîroka Latînî û Brezîlyayê li Colégio Pedro II destnîşan kir û dest bi weşana bi awayekî sîstematîktir kir.

Gonçalves Dias ew di heman demê de karmendê Sekreteriya Karên Derve bû.

Helbestvan di 3ê Mijdara 1864an de li Maranhão di 41 saliya xwe de mir.