உள்ளடக்க அட்டவணை
Os Ombros Suportam o Mundo என்பது Carlos Drummond de Andrade எழுதிய கவிதை 1940 இல் Sentimento do Mundo புத்தகத்தில் வெளியிடப்பட்டது. ஆசிரியரால் ஏற்பாடு செய்யப்பட்ட கவிதைத் தொகுப்பில், அழைப்புச் சதுக்கத்தில் என்ற பகுதியில், சமூக கருப்பொருள்கள் கொண்ட கவிதைகளுக்கு அர்ப்பணிக்கப்பட்ட கவிதை காணப்படுகிறது.
இதழில் உள்ள உரை வாழ்க்கைக்கான நேரடி அணுகுமுறையாகும், இது மிகவும் உண்மையான மற்றும் அவசரமான நேரங்களின் விளைவு, போர் மற்றும் அநீதியின் நேரங்கள். இக்கவிதை இந்த உலகத்தின் முன் ராஜினாமா செய்த நிலையைப் பற்றி பேசுகிறது.
தோள்கள் உலகை ஆதரிக்கின்றன
என் கடவுளே என்று சொல்லாத காலம் வரும்.
முழுமையான சுத்திகரிப்பு நேரம்.
ஒருவர் இனி சொல்லாத காலம்: என் காதல் .
மற்றும் கைகள் கடினமான வேலைகளை மட்டுமே நெசவு செய்கின்றன.
இதயமும் வறண்டு கிடக்கிறது.
வீண் பெண்கள் கதவைத் தட்டினாலும் நீங்கள் திறக்க மாட்டீர்கள்.
>நீ தனிமையில் விடப்பட்டாய், வெளிச்சம் அணைந்து விட்டது,
ஆனால் நிழலில் உன் கண்கள் பெரிதாக பிரகாசிக்கின்றன.
உங்களுக்கு நிச்சயமாக தெரியும், இனி எப்படி கஷ்டப்பட வேண்டும் என்று உங்களுக்குத் தெரியாது.
மேலும் உங்கள் நண்பர்களிடம் நீங்கள் எதையும் எதிர்பார்க்கவில்லை.
முதுமை வந்தாலும் பரவாயில்லை, முதுமை என்றால் என்ன?
உங்கள் தோள்கள் உலகை ஆதரிக்கின்றன
அது ஒரு குழந்தையின் கையை விட அதிக எடையைக் கொண்டிருக்கவில்லை.
போர்கள், பஞ்சங்கள், கட்டிடங்களுக்குள் நடக்கும் வாக்குவாதங்கள்
வாழ்க்கை தொடர்கிறது என்பதை நிரூபிக்கிறது
மேலும் பார்க்கவும்: ஆஸ்கார் நீமேயரின் படைப்புகளின் சிறப்பியல்புகள்மற்றும் எல்லோரும் இன்னும் தங்களை விடுவித்துக் கொள்ளவில்லை.
சிலர், காட்டுமிராண்டித்தனமான காட்சியைக் கண்டறிவது
அதைவிட (மென்மையானது) இறந்துவிடும்.
ஒரு காலம் வந்ததுஇறப்பதில் எந்த அர்த்தமும் இல்லை.
வாழ்க்கை ஒரு ஒழுங்காக இருக்கும் ஒரு காலம் வந்துவிட்டது இரண்டாம் உலகப் போருக்கு முன்பு 1940 இல் கவிதை வெளியிடப்பட்டது. கார்லோஸ் ட்ரம்மண்ட் அரசியல்மயமாக்கப்பட்டார், சமூகத்தின் பல்வேறு தீமைகள் மற்றும் மனித துன்பங்களுக்கு கவனம் செலுத்தினார். இடதுசாரியாக இருந்ததால், கவிஞர் பிரேசிலிய கம்யூனிஸ்ட் கட்சியின் அங்கமாகிவிட்டார்.
அப்போது அமைக்கப்பட்ட சமூக பனோரமா டிரம்மண்டிற்கு ஒரு தொடக்க புள்ளியாக செயல்பட்டது . முதல் வசனம் இடம் பெறுகிறது. கவிதை தற்காலிகமாக, "ஒரு நேரம் வருகிறது". விரைவில், இந்த நேரம் என்னவென்று நமக்கு விளக்கப்பட்டுள்ளது: கடவுள் இல்லாத மற்றும் அன்பு இல்லாத நேரம்.
இனிமேல் ஒருவர் சொல்லாத ஒரு காலம் வருகிறது: என் கடவுளே.
முழுமையான நேரம் சுத்திகரிப்பு.
ஒருவர் இனி சொல்லாத நேரம்: என் அன்பு நம்பிக்கையின்மை . காதல் இல்லாத நேரம் ஏனெனில் அன்பு போதாது , ஏனென்றால் போர் மீண்டும் மனிதகுலத்தை சீரழிக்கிறது.
கவிஞருக்கு காட்டப்படும் நேரம் உழைப்பின் நேரம், அழுவதற்கு எட்டாத கண்கள் உலகில் உள்ள அனைத்து வலிகளையும் எதிர்கொள்கிறார்கள், ஏனென்றால் அவர்கள் புலம்புவதில் சோர்வாக இருக்கிறார்கள், சிறிது காலத்திற்கு முன்பு அவர்கள் முதல் போரின் அனைத்து வலிகளையும் பார்த்திருக்கிறார்கள். செயலைச் செய்யும் ஒரே விஷயம் கை, எல்லாவற்றையும் மீறி, அதன் கனமான வேலையைத் தொடர்ந்து செய்கிறது.
முதல் வசனம் காலத்துடன் இணைக்கப்பட்ட கூறுகளால் ஆனது, இது மூன்று முறை தோன்றும்.முதல் சரணங்கள். அடுத்து வருவது, நாம் வாழும் சூழல் (இரண்டாம் உலகப் போருக்கு முன்) மற்றும் அனைவரையும் பிடிக்கும் திகைப்பு மற்றும் உணர்திறன் இல்லாமை ஆகியவற்றுடன் தொடர்புடையது.
இரண்டாவது வசனத்தில், நடைமுறையில் உள்ள படம் தனிமை : "நீங்கள் தனியாக விடப்பட்டீர்கள்". இருப்பினும், விரக்தி இல்லை, மாறாக ஆர்வமின்மை, நண்பர்கள் மற்றும் சமூக வாழ்க்கையில் கூட.
மேலும் பார்க்கவும்: 2023 இல் Netflix இல் பார்க்க 28 சிறந்த தொடர்கள்வீண் பெண்கள் கதவைத் தட்டுகிறார்கள், நீங்கள் அதைத் திறக்க மாட்டீர்கள்.
நீங்கள் தனியாக இருந்தீர்கள். , வெளிச்சம் அணைந்து போனது,
ஆனால் நிழலில் உங்கள் கண்கள் பெரிதாக பிரகாசிக்கின்றன.
நீங்கள் அனைவரும் உறுதியாக இருக்கிறீர்கள், இனி எப்படி கஷ்டப்பட வேண்டும் என்று உங்களுக்குத் தெரியாது. உங்கள் நண்பர்களிடம் இருந்து எதையும் எதிர்பார்க்க வேண்டாம்.
நபரை சூழ்ந்துள்ள "நிச்சயங்கள்" " அவரைத் தனிமைப்படுத்துவதுடன், துன்பத்திலிருந்து பாதுகாப்பாகவும் செயல்படுகின்றன. தனிமை வியத்தகு இல்லை என்றாலும், அது இருட்டாகவும், மனச்சோர்வுடனும் இருக்கிறது, "ஒளி அணைந்து விட்டது".
மூன்றாவது மற்றும் கடைசி சரணம் மிக நீளமானது. கவிதைக்கு அதன் பெயரையும் மையக் கருவையும் வழங்கும் வசனம் இங்கே காணப்படுகிறது: இந்த உலகத்திலும் இந்த காலத்திலும் இருக்கும் நிலை.
கவிஞரின் விஷயம் யதார்த்தம் , காலம். தற்போதைய மற்றும் "நான்" மற்றும் உலகத்திற்கு இடையேயான உறவு .
முதுமை வந்தாலும் பரவாயில்லை, முதுமை என்றால் என்ன?
உங்கள் தோள்கள் ஆதரிக்கின்றன உலகம்
மற்றும் அவன் ஒரு குழந்தையின் கையை விட அதிக எடையைக் கொண்டிருக்கவில்லை அவர்கள் அனைவரும் இன்னும் தங்களை விடுவிக்கவில்லை.
சிலர், காட்டுமிராண்டித்தனமான காட்சியைக் கண்டறிவது
விரும்புவார்கள் (திdelicate) இறக்க.
இறப்பதால் எந்தப் பயனும் இல்லை.
வாழ்க்கை ஒரு ஒழுங்காக இருக்கும் காலம் வந்துவிட்டது.
நிச்சயமற்ற வாழ்க்கை. 5>
முதுமை கவலைப்படுவதில்லை, ஏனென்றால் நாம் பார்ப்பது எதிர்காலத்திற்கான எந்தக் கண்ணோட்டமும் இல்லாத பாடமாக இருக்கிறது, ஏனெனில் மோதல்களும் போர்களும் அவரை உணர்ச்சியற்றவர்களாக மாற்றி, நிகழ்காலம் மட்டுமே உள்ளது என்ற கருத்தைக் கொண்டுவந்தது. வேறொன்றுமில்லை. உலகின் எடை ஒரு குழந்தையின் கைகளை விட அதிகமாக இல்லை, ஏனென்றால் திகில் அதிகமாக இருப்பதால் அதை அளவிட ஏற்கனவே சாத்தியம் உள்ளது.
டிரம்மண்ட் போர்களை கட்டிடங்களில் உள்ள வாதங்களுடன் ஒப்பிடுகிறார், இரண்டும் சமமாக இருப்பது போல " அதிகரித்து வரும் மனிதாபிமானமற்ற உலகில் சாதாரணமானது" மற்றும் "சாதாரணமானது". உணர்திறனுக்கு இடமில்லை, ஏனெனில் இந்த உணர்வு விரக்தி மற்றும் இருப்பு முடிவடையும் ஆசைக்கு வழிவகுக்கும், அவர்கள் (மென்மையானது) இறப்பதை விரும்புகிறார்கள்.
இப்போது இராஜினாமா , எளிமையான மற்றும் நடைமுறை வழியில் வாழ்வதற்கான நேரம். மர்மம் இல்லாத வாழ்க்கை என்பது கவிதையின் முதல் வரிகளுக்குத் திரும்புவதாகும்.
குறிப்பிட்ட கவிதை காற்றில் மிதக்கும் அவநம்பிக்கை, கொந்தளிப்பு மற்றும் அலட்சியம் ஆகியவற்றின் கூட்டு உணர்வைக் கொண்டுவருகிறது என்று சொல்ல வேண்டும். இருப்பினும், கவிஞர் பகுப்பாய்வு மற்றும் தருணத்தை விமர்சனம் செய்ய முற்படுகிறார் , ஒரு பாராட்டு அல்ல.
பொருள் மற்றும் பரிசீலனைகள்
கவிதையின் மையக் கருப்பொருள் 3>நிகழ்காலம் . கவிஞரின் உணர்திறன் தருணத்தைப் பார்க்கவும், அவரைச் சுற்றியுள்ள உணர்வுகளின் ஆழமான பனோரமாவைக் கோடிட்டுக் காட்டவும் அவசியம்.அத்தகைய விளைவை அடைய பொதுவாக சிறிது தூரம் எடுக்கும்.
கவிதை உரையானது, ஒரு குறிப்பிட்ட தருணத்திற்காக உருவாக்கப்பட்டாலும், அதற்கு இன்னும் போதுமான வாய்ப்பு உள்ளது என்ற உண்மையின் முகத்தில் இன்னும் அடையாளமாகிறது. காலமற்ற". கவிதையின் ஆழத்தைப் புரிந்து கொள்ளவோ அல்லது உணரவோ நீங்கள் இரண்டாம் உலகப் போரில் வாழ்ந்திருக்க வேண்டிய அவசியமில்லை.
அதன் தகுதியின் பெரும்பகுதி இந்த இயக்கத்தை குறிப்பிட்டவற்றிலிருந்து உருவாக்க முடியும். பொது , அதன் மையக் கருப்பொருளின் பார்வையை இழக்காமல்.
கிளாசிக்கல் கவிதையின் சிறந்த கருப்பொருளான கார்ப் டைம் உடன் இணையாக வரையலாம். இதன் பொருள் "நாளுக்காக வாழ்க, அல்லது நாளைக் கைப்பற்று". பெரிய வித்தியாசம் என்னவென்றால், கிளாசிக் தீம் ஹெடோனிஸ்டிக் ஆகும், அதாவது, வாழ்க்கை வாழவும் அதிலிருந்து அதிகமானவற்றைப் பெறவும் உருவாக்கப்பட்டுள்ளது. டிரம்மண்ட் ஒரு யதார்த்தத்தை வெளிப்படுத்துகிறார், அதில் மக்கள் தற்போதைய தருணத்தில் முன்னோக்கு மற்றும் நல்ல நாட்களுக்கான நம்பிக்கையின்மையால் வாழ்கிறார்கள்.
