Книга Лолита од Владимир Набоков

Објавено во 1955 година, во Франција, Лолита е класично и сложено дело напишано од рускиот автор Владимир Набоков (1899-1977).

Контроверзно, вознемирувачко и провокативно дело се занимава со табу тема (љубовна врска помеѓу возрасен маж и девојка пред тинејџерска возраст).

Книгата беше обвинета за извинување за педофилија, па дури и беше забранета во голем број земји.

0> (Внимавајте, оваа статија содржи спојлери)

Резиме на Лолита

Предговор

Првиот контакт со нас имаат со Лолита Набоков Делото е преку предговор каде ни се кажува дека авторот на приказната Хамберт Хамберт, починал во затвор, неколку дена пред судењето, жртва на коронарна тромбоза.

Приказната би била составена од него додека бил во затвор и ракописот бил предаден на неговиот адвокат и пријател Кларенс Чоат Кларк, кој пак го предал на уредник.

Лицето одговорно за текстот, сепак, гарантира дека тој не направи ништо повеќе од мали промени:

Освен одредени корекции на очигледните солецизми и внимателното потиснување на некои тврдоглави детали кои, и покрај напорите на самиот Х. или луѓе на кои деликатесот им нареди да се сокријат и сочувството да се поштедат), освен таквите корекции и бришења, оваа извонредна автобиографија епретставена недопрена.

Презентација на Хамберт Хамберт

Хумберт Хамберт е псевдоним на 37-годишен француски интелектуалец - професор по литература - кој е опишан како контролирачки, опсесивен, манипулативен, самоуправен -центрирано и саркастично .

Тој ја пишува книгата, која е еден вид „одбранбено дело“ напишано за жирито додека бил во затвор. Од затвор, Хамберт Хамберт пишува со намера да ги раскаже своите спомени и да ја даде својата верзија за фактите и застрашувачката страст што ја разбуди едно 12-годишно девојче.

Лолита, светлина на мојот живот, оган на мојот месо . Мојата душа, мојот грев. Ло-ли-та: врвот на јазикот допира три последователни точки на непцето за да ги допре, на три забите.

Почетокот на приказната: Преселбата на Хамберт Хамберт во Америка

Европскиот академик емигрира во Соединетите Американски Држави каде што ќе живее во куќата на вдовицата Шарлот Хејз.

Шарлот има дванаесетгодишна ќерка по име Долорес - која подоцна ќе го добие прекарот Лолита од Хамберт - од кого интелектуалецот лудо се вљубува штом ја здогледа.

Одлучи да биде поблизок со Лолита, Хамберт се сели во куќата на девојчето и на крајот бара од нејзината мајка да се омажи за него, со што ќе стане нејзин очув.

За Лолита

Сè што знаеме за девојката е кажано преку очите на Хамберт Хамберт, што дава делумен и пристрасен поглед нафакти .

Иако научникот категорично вели дека се заљубил во девојката, она што го гледаме низ страниците е развој на опсесивна и нездрава врска.

Преку текстот знаеме дека неговата желба за помлади девојки постои веќе неколку децении. Хамберт оди дотаму што ги „категоризира“ девојките кои кај него го будат истото чувство како Лолита.

Од девет до четиринаесет години, некои девојки ја откриваат, пред одредени маѓепсани патници, нивната вистинска природа, која не е човечко, туку „нимфично“ (т.е. демонско), и предлагам овие суштества да се наречат нимфети

Со описот направен низ романот, се прашуваме: дали Лолита би била наивна или паметна девојка ? Дали таа беше намерно заводлива или беше хиперсексуализирана од погледот на нараторот?

За односот помеѓу Хамберт и Лолита

Книгата, напишана во прво лице, има несигурен наратор, самиот Хамберт Хамберт. и затоа малку или ништо не се знае за перспективата на девојката.

Користејќи многу метафори, Хамберт е мајстор на јазикот и честопати успева да го заведе читателот со својата гледна точка, дури и ако е доста сомнителен.

Наутро, еден метар и триесет и два се протега од штекерите; тоа беше Ло, само Ло. Во практични панталони, тоа беше Лола. На училиште, тоа беше Доли. Тоа беше Долорес на линијата со точки каде што го потпиша своето име. Но во моите рацесекогаш беше Лолита.

Во текстот гледаме врска која се развива врз основа на опсесија и игра на моќ. Во секој случај, Лолита не е едноставно или плитко дело: Хамберт Хамберт се соочува со низа парадокси и морални дилеми .

Во текот на работата се прашуваме: врска со девојката, сепак, е болна или љубовна приказна?

Главни ликови

Хумберт Хамберт

Раскажувачот на приказната е француски академик, интелектуален професор на литература и писател кој емигрирал во Америка.

Очувот на Лолита, Хамберт Хамберт на 37-годишна возраст наводно е заведен од неговата поќерка Долорес, дванаесетгодишно девојче.

Исповеден педофил , ниту еден интелектуалец не ја отфрла вината во ниту еден момент од книгата и ја кажува својата верзија на настаните. Како научник, универзитетскиот професор оди дотаму што ги цитира Едгар Алан По и Данте Алигиери кога ја споредува Лолита, „неговата“ нимфета, со младешките страсти на другите познати автори.

Хумберт завршува во затвор и умира тромбоза во коронарните артерии на 16 ноември 1952 година.

Лолита

Долорес Хејз е дванаесетгодишно девојче, високо 1,32 метри, опишано како со костенливи очи и кафеава коса. 3>

Ќерка на Шарлот, газдарица на Хамберт, девојката од интелектуалецот - нејзиниот иден очув - ја нарекоа Лолита.

Филмови

Романот на Владимир Набоков доби серија адаптации за аудио-визуелниот. Виедва играни филма кои беа вградени беа:

Лолита (1962), на Стенли Кјубрик

Во 1962 година Владимир Набоков го потпиша сценариото што го направи познатиот режисер Стенли Кјубрик .

Верзијата на Лолита глуми Џејмс Мејсон како Хамберт Хамберт, Шели Винтерс како Шарлот Хејз и Сју Лион како Долорес Хејз.

Погледнете го трејлерот:

Лолита (1997), од Адриен Лајн

Втората филмска адаптација - потпишана од сценаристот Стивен Шиф - е направена преку Американец и Француска продукција под раководство на Адриен Лин.

Во оваа верзија Џереми Ајронс го играше Хамберт Хамберт, Мелани Грифит беше Шарлот Фејз и Доминик Свејн ја играше Долорес Хејз. Гледајте го трејлерот:

Кој беше Владимир Набоков

Владимир Набоков е роден во златна лулка во руско семејство кое на крајот ја напуштило земјата по комунистичката револуција. Длабоко културен и полиглот, тој целосно владееше со три јазици (руски, француски и англиски) - самиот автор ја преведе Лолита на руски.

И покрај тоа што доаѓа од богато потекло, Владимир страдал како имигрант во Берлин и Париз. Во 1940 година тој емигрирал во Соединетите Држави откако Франција била окупирана од нацистите.

Во Америка предавал литература во високото образование. Во 1926 година ја објавил својатапрва книга, романот Маченка. Меѓу неговите најпознати дела се романите Пнин (1957) и Блед оган (1962).

Интересно е што од деветнаесетте измислени дела создадени од Набоков, во шест е можно да се најдат сексуални прашања поврзани со девојчиња од пред адолесценти.

Хобито на Набоков беше играње тенис и проучување пеперутки. Можно е да се дознае повеќе за нејзиниот живот со читање на автобиографијата The Person in Question (1967).

Објавувањето на Лолита

Considered најголемото дело на Набоков, контроверзната и провокативна книга беше обвинета дека е чиста порнографија. Лолита , скандалозна, предизвика огорченост и револт кога беше објавена.

Првата публикација се одржа во септември 1955 година од Olympia Press, мала француска издавачка куќа. Ова прво издание беше продадено во пет илјади примероци.

Плашејќи се од негативна реперкусија што ќе се прелее на издавачот, книгата беше демантирана од четворица северноамерикански издавачи. Меѓутоа, штом беше објавено во САД (во 1958 година) продаде 100.000 примероци. Во 1959 година беше објавен во Англија.

Лолита стекна слава откако беше високо пофалена од британскиот писател и критичар Греам Грин. Поради обвинувањата за педофилија, книгата беше дури и забранета во голем број земји - во Франција, во декември 1956 година, полицијата собра копии од делото и забрани тираж за двајца

Лолита стана толку важен наслов што престана да биде име на литературно дело за да стане именка присутна во заедничкиот јазик.

Инспирација

Во интервју дадено за Би-Би-Си во 1962 година, авторот изјавил:

„Лолита никогаш немала оригинал. Тоа е родено во мојот сопствен ум. Никогаш не постоело. Додека ја пишував книгата, сите видови на приказни за постари мажи кои бркаат мали девојчиња. Беше интересна случајност, но ништо повеќе.“

Видете исто така