فهرست
مډرنیزم یو کلتوري، هنري او ادبي خوځښت و چې د شلمې پیړۍ په لومړۍ نیمایي کې شتون درلود.
دا په ځانګړې توګه د هغه وخت د دورې ترمنځ چې د لومړۍ نړیوالې جګړې (1914-1918) څخه جلا شوې وه، غالب شو دوهم نړیوال جنګ (1939-1945). په جمالیاتو کې، موږ کولی شو دا نسل د سمبولیزم او پوسټ ماډرنیزم ترمنځ ځای په ځای کړو.
که څه هم ماډرنیزم خورا مختلف تولیدات سره یوځای کوي، موږ هڅه کوو چې دلته ځینې اصلي لارښود ځانګړتیاوې په ګوته کړو چې د هغه دورې هنرمندان یې لیږدول.
1. د دودیزیزم سره د ماتولو لیوالتیا
د عصري نسل هنرمندانو عموما دا نظر شریک کړ چې عنعنوي کلتور زوړ شوی . دا اړینه وه چې فکر وکړو - او جوړ کړو - یو نوی هنر ځکه چې تر هغه وخته پورې یې هیڅ استازیتوب نه دی کړی.
غواړي چې دودیز جوړښتونه مات کړي او هغه نمونې او تمثیلونه مات کړي چې نور یې معنی نه لري، هنرمندان د جوړیدو په حال کې د خړ او بې ژونده هنر له منځه وړل دي.
په دې هیله چې تیر شاته پریږدي، عصري پوهانو په اوسني وخت کې پانګونه وکړه ترڅو نوې هنري ژبه رامینځته کړي.
ګوره د مثال په توګه، د پرتګالي انځورګر امادیو دي سوزا-کاردوسو په پانګه کې د نوې ژبې موندلو لپاره:
نقاشي (1917)، امادیو دي سوزا کاردوسو
2 . د نوي سپړنې لپاره انګیزه
د ماډرنیسټانو په مینځ کې واکمن شود د پام وړ هنري بدلونونو د پلي کولو اراده د ښکلا او رسمي آزادۍ لپاره هیله.
د تجربې او د اصلاح کولو لپاره یو هڅونه وه چې د نوي کارولو لپاره یادونه شوې وه. تخنیکونه تجربیزم د سرغړونې او نوښت په لیوالتیا کې لیدل کیدی شي او هنرمندان د نوي تجربو په لټه کې دي.
دلته هیله دا وه چې د شکل او مینځپانګې له پلوه دواړه آزادي ترلاسه کړي.
برازیل، ماډرنزم په 1922 کې د عصري هنر اونۍ سره پیل شو، زموږ هنر ته نوې هوا ورکړه. د دې دورې اصلي هنرمندان اوسوالډ دی اندراډ، ترسیلا دو امارال، ماریو دی اندراډ، مانویل بنډیرا، دی کاوالکانتي او انیتا مالفتي وو. دوی ټولو - هر یو په خپله طریقه - د یوې نوښتیزې هنري لارې په تعقیب کې پانګونه کړې.
د دې نوي کولو هڅونې یوه بیلګه د مانویل بانډیرا د شعر اوس ساپوس په لوستلو کې موندل کیدی شي.
د عصري هنر د اونۍ په جریان کې وړاندې شوي، هغه آیتونه چې موخه یې په تیرو انتقاد کول دي - په ځانګړې توګه پارناسیانیزم - د طنز سره:
هم وګوره: د مایکل انجیلو د آدم رامینځته کول (د تحلیل او بیا ویلو سره)د چټیو ډکول،
د قلمو پریښودل،
0>چړک وهل، چونګښې.رڼا دوی حیرانوي.
په یوه چنګک کې چې ځمکې ته راښکته کیږي،
مینګل چیغې کوي:
- "زما پلاره جنګ ته لاړ!"
- "دا نه وه!" - "هغه وو!" - "دا نه وه!".
د کوپر ټوډ،
واټري پارناسیان،
وایي: - "زما د سندرو کتاب
دا ښه په ټپه ولاړ دی.
اود عصري پوهانو (برازیلي او بهرني) ډلې نه یوازې د ژوند او هنر د منعکس کولو په لټه کې دي، بلکې د فکر کولو او ژوند کولو طریقې هم بدلې کړي د انفرادي او ډله ایزو هویتونو بیا ارزونه .
3. د ساده ژبې کارول
مډرنیسټ نسل د عادي تجربو ارزښت لري او هڅه یې کړې چې د یوې معمولي ژبه کار واخلي - د خبرو اترو - ډیری وختونه انارکیک او بې احترامه.
هم وګوره: د ژان لوک ګوډارډ 10 غوره فلمونهد دې لیوالتیا سره نږدې کیدو لپاره. عامه مطلب دا دی چې هنرمندان اکثرا د orality په راجستر کې څښي، حتی د طنز په کارولو سره.
د دې ځانګړتیا یوه بیلګه په Macunaíma کې لیدل کیدی شي، د کلاسیک عصري کار لخوا. ماریو دی اندراډ:
مخکې له دې په ماشومتوب کې، هغه داسې کارونه وکړل چې حیرانونکي وو. په لومړي سر کې، هغه له شپږو کلونو څخه زیات په خبرو کې تېر کړل. كه به يې له هغه څخه د خبرو كولو غوښتنه كوله، نو هغه به يې ويل: - هو! څومره سست!... نور څه یې ونه ویل. هغه د مالوکا په کونج کې پاتې شو، د پکسیبا په ونې کې ناست و، د نورو کارونو جاسوسي کوله
4. ورځني ژوند ته ارزښت ورکول
مډرنیسټانو عموما د هنرمند نظر رد کړ لکه څنګه چې یو څوک د خلکو څخه لیرې شوی، په یو ډول د عاج په برج کې جلا شوی، چې له بهر څخه هنر تولیدوي.
هنرمندانو غوښتل د ټولنې له دننه څخه د ورځنیو ډرامو په اړه په داسې ژبه خبرې وکړئ چې هرچا ته د لاسرسي وړ وي. د دې هنرمندانو لپاره خام مواد د دوی ورځنی ژوند، ناستې او ناستې وېاختلافونه په یوه ټولنه کې تجربه شوي چې له ژورو بدلونونو سره مخ وو.
مډرنیسټانو په ورځني حالت کې تغذیه کوله او هڅه یې کوله چې د هرچا لپاره د لاسرسي وړ مواد تولید کړي. د دې لپاره، دوی د ژبو ژبه کارولې، بې وزله لغتونه او د لوی رسمي توضیحاتو پرته. د هویت ارزښت ورکول
په ځانګړې توګه د برازیل د ماډرنیزم په شرایطو کې، د ارزښت ورکولو، لمانځلو او د محلي کلتور په وده کې پانګه اچونه وه. په دې حرکت کې د ځایي کلتور بیا ارزول او د غلط نسل نمانځلو پروسه شامله وه چې په پایله کې یې دا ډول متفاوت او څو اړخیز خلک رامینځته شول.
زموږ په ریښو کې دې ډوبیدو اصلي هدف د ملي هویت رامینځته کول<5 وو>.
د روښانه ملي غرور سره سره (څوک کولی شي د عصري هنري تولیداتو په لړۍ کې د هیواد پالنې څرګند ډول ولولي)، دا نسل د برازیل د نابرابرۍ په ثبتولو کې پاتې راغلی چې ټولنیز انتقاد کوي.
پینټینګ اباپورو ، د ترسیلا دو امرال لخوا
دا هم وګورئ
