فهرست
تاریخ زه پوهیږم، مګر زه باید نه وای ، چې د لیکوالې مارینا کولسنتي (1937) لخوا په 1972 کې په Jornal do Brasil کې خپور شوی، تر نن ورځې پورې موږ ته جذبوي.
<0 دا موږ ته یادونه کوي چې څنګه، ډیری وختونه، موږ خپل ژوند خالي کړو، په تکراري او باثباته معمول کې ځای په ځای شوي چې موږ ته اجازه نه راکوي چې زموږ شاوخوا ښکلا ستاینه وکړو.زه پوهیږم، مګر زه باید ونه کړم - بشپړ متن
زه پوهیږم چې موږ ورسره عادت شوي یو. مګر دا باید نه وي.
موږ په اپارتمانونو کې شاته ژوند کولو او د شاوخوا کړکیو پرته بل لید نه لرو. او، ځکه چې دا هیڅ لید نلري، تاسو ژر تر ژره د بهر نه لیدلو عادت شئ. او، ولې بهر ته نه ګورئ، تاسو به ډیر ژر د پردې نه خلاصولو عادت شئ. او، ولې پرده نه خلاصوي، تاسو به ژر تر ژره د رڼا په بدلولو عادت شئ. او، لکه څنګه چې تاسو عادت شوي یاست، د لمر په اړه هیر کړئ، د هوا په اړه هیر کړئ، د طول البلد په اړه هیر کړئ.
موږ د سهار له ویښیدو سره عادت شو ځکه چې دا وخت دی. د قهوې څښل ځکه چې ناوخته دی. په بس کې د ورځپاڼې لوستل ځکه چې تاسو د سفر وخت ضایع نشي کولی. سینڈوچ وخورئ ځکه چې تاسو د غرمې ډوډۍ نشئ کولی. کار پریږده ځکه چې شپه ده. په بس کې خوب کول ځکه چې هغه ستړی شوی دی. ژر ویده کیږو او پرته له دې چې د ورځې ژوند وکړو سخت ویده کیږو.
موږ د ورځپاڼو په خلاصولو او د جګړې په اړه لوستلو سره عادت شو. او، د جګړې منل، مړي مني او دا چې د مړو لپاره شمیر شتون لري. او،د شمېرو منلو، د سولې په خبرو اترو باور نه مني. او، د سولې په خبرو باور نه لري، هغه مني چې هره ورځ د جګړې، شمېرو، اوږدې مودې په اړه لوستل کیږي.
موږ ټوله ورځ انتظار کولو او تلیفون ته غوږ نیسو: نن زه نشم تللای. . خلکو ته موسکا کول پرته له دې چې موسکا بیرته ترلاسه کړي. له پامه غورځول شي کله چې هغه د لیدلو لپاره خورا سخته اړتیا لري.
خلک د هر هغه څه لپاره پیسې ورکوي چې دوی یې غواړي او ورته اړتیا لري. او د پیسو ګټلو لپاره مبارزه کوي. او د اړتیا په پرتله لږ عاید ترلاسه کړئ. او د تادیاتو لپاره قطار کوي. او د شیانو څخه ډیر تادیه کول ارزښت لري. او پوه شئ چې هر ځل ډیر پیسې ورکړئ. او د نورو کار موندلو لپاره، د ډیرو پیسو ګټلو لپاره، د هغه څه ترلاسه کولو لپاره چې په کتارونو کې د پیسو ورکولو لپاره اخلي.
موږ په سړک کې د تګ او بل بورډونو لیدلو سره عادت شوي یو. د مجلو پرانیستل او د اعلاناتو لیدل. تلویزیون چالان کړئ او اعلانونه وګورئ. فلمونو ته تلل او تبلیغات تیرول. د محصولاتو نه ختمیدونکي موتیانا ته هڅول ، هڅول ، حیرانیدل ، غورځول.
موږ د ککړتیا سره عادت شوي یو. تړلې کوټې چې د ایر کنډیشن او د سګرټو بوی لري. د لږ ټکان مصنوعي رڼا کې. هغه شاک چې سترګې یې په طبیعي رڼا کې اخلي. د څښاک د اوبو څخه باکتریا. د سمندر د اوبو ککړتیا. د سیندونو ورو مرګ ته. د مرغیو نه اوریدلو، په سهار کې د مرغیو د نه ویلو، د سپیو د ریبیز نه ډاریدل، د میوو نه راټولولو عادت لرئ.په پښو کې، حتی یو بوټی هم نه لري.
موږ د ډیرو شیانو سره عادت شوي یو، نه د ځورولو لپاره. په کوچنیو دوزونو کې، د پام نه کولو هڅه کول، دا دلته درد لرې کوي، هلته خپګان، هلته یو پاڅون. که سینما ډکه وي، موږ په مخکني قطار کې ناست یو او زموږ غاړه یو څه مسخ کوو. که ساحل ککړ وي، موږ یوازې خپلې پښې لوند کوو او د بدن پاتې برخه خوله کوي. که کار سخت وي، موږ د اونۍ پای په اړه فکر کولو سره ځان آرام کوو. او که د اونۍ په پای کې د کار کولو لپاره ډیر څه نه وي، موږ ژر ویده کیږو او بیا هم د اطمینان احساس کوو ځکه چې موږ تل د خوب لپاره ناوخته یو.
موږ د پوستکي ساتلو لپاره د خړوبۍ په اړه اندیښنه نه کوو. هغه د ټپونو، وینې بهیدنې، د چاقو او بایونټ څخه د مخنیوي لپاره، د سینه د ژغورلو لپاره عادت کیږي. موږ د ژوند د ژغورلو عادت کوو. دا چې ورو ورو له منځه ځي، او هغه چې له عادت کېدو څخه ستړی شوی، خپل ځان له لاسه ورکوي.
هم وګوره: بازنطینی هنر: موزیک، نقاشي، معمارۍ او ځانګړتیاوېتجزيه زه پوهېږم، خو بايد ونه کړم
لوستونکي ته بلنه ورکوي چې د مصرف کونکي ټولنې ته انعکاس وکړي، پدې اړه چې موږ څنګه په نړۍ کې د موجود بې عدالتیو سره معامله کوو او د وخت په سرعت کې چې موږ ژوند کوو، کوم چې موږ مجبوروي چې زموږ په شاوخوا کې د څه تعریف کولو پرته مخکې لاړ شو. .د پراګرافونو په اوږدو کې موږ پوهیږو چې موږ څنګه د ناوړه حالتونو سره عادت شوي یو او په یو ټاکلي وخت کې موږ په اتوماتیک کار پیل کوو . راوی د کوچني مثالونه ورکويپرمختللی رعایتونه چې موږ یې تر هغه وخته پورې کوو چې په پای کې موږ د غم او ستړیا په حالت کې پاتې کیږو حتی پرته له دې چې پوه شو.
موږ هم په تدریجي ډول خپل هویت له لاسه ورکوو هرکله چې د ژوند ګډوډي په موږ باندې غالبه شي. د مارینا لیکنه موږ ته د یوې مهمې پوښتنې په وړاندې هم ځای په ځای کوي: ایا موږ هغه څه یو چې موږ واقعیا یو یا موږ هغه څه یو چې دوی یې تمه درلوده؟ پوهېږم، مګر زه باید د نړۍ عادي حالتونه انځور نه کړم او له کومو سره چې موږ ټول کولی شو په اسانۍ سره اړیکه ونیسو .
موږ په پای کې خپل ځان بې حسه ومومو: پرته له عکس العمل، پرته له هویت، پرته له خواخوږۍ د بل سره، نه حیرانتیا، نه خوښۍ. موږ د دې پرځای چې له دې څخه اعظمي امکانات راوباسئ د خپل ژوند یوازې لیدونکي کیږئ.
د مرینا متن موږ سره خبرې کوي په ځانګړي توګه ځکه چې دا په ښاري مرکز کې د یو فشار لرونکي او ګړندي شرایطو سره معامله کوي. هره ورځ، موږ د یو لړ شرایطو سره مخ کیږو چې د مطابقت او هستوګنې لخوا په نښه شوي.
هم وګوره: د بیټریز ملهازز لخوا 13 باید لیدل کیږيد ژوند کولو لپاره چې موږ فکر کوو باید ژوند وکړو، موږ د یو لړ تجربو څخه بې برخې شوي یو چې موږ ته خوښي راکوي او موږ ته ځانګړي احساس راکوي.
د مارینا کولسنتي متن د یو بریالي یادونه په توګه لوستل کیدی شي ترڅو هیڅکله ځان په خالي ورځنۍ کې ډوب نکړي.
د بڼې په اړهلیکنه
په زه پوهیږم، خو زه باید باید راویونکی د پولیسینډیټون څخه کار واخلي، د وینا یوه څیره چې واقع کیږي کله چې شتون ولري. د ارتباطاتو یو پیاوړی تکرار.
د دې سرچینې هدف د پیغام څرګندول زیاتول دي: د ورته جملې جوړښت تکرار موږ ته اړوي چې په ګوته شوې موضوع په یاد ولرو او د ستړیا ورته نښې احساس کړو چې موږ یې تجربه کوو. زموږ ورځنی ژوند.
واورئ زه پوهیږم، مګر زه باید نه وای 5>> موږ له دې سره عادت شو... د د خپرونې په اړه زه پوهیږم، خو باید نه وای
تاریخ زه پوهیږم، خو باید نه د لومړي ځل لپاره د 70 لسیزې په جریان کې (په دقیق ډول په 1972 کې) په جورنال دو برازیل کې خپور شو، او وروسته په یو کتاب کې امر شو.
0 زه پوهیږم، مګر زه باید نه وای د نورو تاریخونو سره د ورته لیکوال لخوا په خورا متنوع موضوعاتو کې راټول شوي چې دا لومړی ځل د کتاب په بڼه په 1995 کې د روکو لخوا خپور شو. په 1997 کې، خپرونې د جابوتي جایزه ترلاسه کړه.
د کتاب د لومړۍ نسخې پوښ زه پوهیږم، مګر زه باید ونه کړم
ټولګه، چې 192 مخونه لري، د هغې د سرلیک په توګه د مارینا کولسنتي ترټولو مشهور تاریخ سرلیک دی - زه پوهیږم، مګر زه باید نه وایم.
بیوګرافي مارینا کولسنتي
لیکواله مارینا کولسنتي په 1937 کې په اسمارا (د اریتریا پلازمینه) کې زیږیدلی. په 1948 کې کههغه له خپلې کورنۍ سره برازیل ته لاړه او دوی په ریو دی جینیرو کې میشت شول.
د بصری هنرونو لیسانس، هغې د ژورنالیست په توګه په Jornal do Brasil کې کار پیل کړ. مارینا هم ژباړونکې، خپرونکې وه او د ټلویزیون لپاره د کلتوري پروګرامونو په لړۍ کې ښکیله وه.
په 1968 کې هغې خپل لومړی کتاب خپور کړ او له هغه وخت راهیسې، هغې د ډیری متنوع ژانرونو لیکلو مخه نه ده نیولې: لنډې کیسې، تاریخونه، شعرونه، د ماشومانو ادبیات، مقالې. د هغه ډیری اثار نورو ژبو ته ژباړل شوي دي. 
د منتقدینو لخوا خورا مشهوره شوې، مارینا لا دمخه یو لړ جایزې لکه جابوتي، د APCA نقادانو ګرانډ پری او د ملي کتابتون جایزه ترلاسه کړې.
لیکوال واده کړی دی. همدارنګه لیکوال افونسو رومانو دي سانټ انا. جوړه دوه لوڼې لري (فابیانا او الیسندرا).
