ਵਿਸ਼ਾ - ਸੂਚੀ
ਐਮਿਲੀ ਡਿਕਨਸਨ (1830 - 1886) ਇੱਕ ਅਮਰੀਕੀ ਲੇਖਕ ਸੀ ਜਿਸਨੇ ਆਧੁਨਿਕ ਕਵਿਤਾ ਨੂੰ ਪਰਿਭਾਸ਼ਿਤ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕੀਤੀ, ਵਿਸ਼ਵ ਸਾਹਿਤ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਸਥਾਨ ਰੱਖਿਆ।
ਹਾਲਾਂਕਿ ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਜੀਵਨ ਕਾਲ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਰਚਨਾਵਾਂ ਹੀ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕੀਤੀਆਂ, ਉਸਦਾ ਗੀਤਕਾਰੀ ਉਤਪਾਦਨ ਵਿਸ਼ਾਲ ਸੀ। ਅਤੇ ਉਸ ਸਮੇਂ ਲਾਗੂ ਨਿਯਮਾਂ ਨੂੰ ਤੋੜਿਆ। ਕਵੀ ਨੇ ਨਵੀਨਤਾਵਾਂ ਲਿਆਂਦੀਆਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਅਣਗਿਣਤ ਲੇਖਕਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕੀਤਾ ਜੋ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਉਭਰ ਕੇ ਆਏ, ਪਾਠਕਾਂ ਵਿੱਚ ਯੁੱਗਾਂ ਤੱਕ ਪ੍ਰਸਿੱਧੀ ਬਣਾਈ ਰੱਖਦੇ ਹੋਏ।
ਉਸਦੀਆਂ ਰਚਨਾਵਾਂ ਵਿਸ਼ਵ-ਵਿਆਪੀ ਵਿਸ਼ਿਆਂ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਪਿਆਰ, ਜੀਵਨ ਦੀ ਗੁੰਝਲਤਾ ਅਤੇ ਮਨੁੱਖੀ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਨੂੰ ਸੰਬੋਧਿਤ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ, ਦੀ ਅਟੱਲਤਾ 'ਤੇ ਵੀ ਧਿਆਨ ਕੇਂਦ੍ਰਤ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ। ਮੌਤ।
1. ਮੈਂ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਹਾਂ
ਮੈਂ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਹਾਂ! ਤੁਸੀਂ ਕੌਣ ਹੋ?
ਕੋਈ ਨਹੀਂ - ਵੀ?
ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਇੱਕ ਜੋੜਾ ਹਾਂ?
ਦੱਸੋ ਨਾ! ਉਹ ਇਸ ਨੂੰ ਫੈਲਾ ਸਕਦੇ ਹਨ!
ਕਿੰਨਾ ਦੁਖੀ — ਹੋਣਾ— ਕੋਈ!
ਕਿੰਨਾ ਜਨਤਕ — ਪ੍ਰਸਿੱਧੀ —
ਤੁਹਾਡਾ ਨਾਮ ਕਹਿਣਾ — ਜਿਵੇਂ ਡੱਡੂ —
ਅਲਮਾਸ ਦਾ ਲਾਮਾ ਨੂੰ!
ਅਗਸਟੋ ਡੀ ਕੈਮਪੋਸ ਦੁਆਰਾ ਅਨੁਵਾਦ
ਇਸ ਕਵਿਤਾ ਵਿੱਚ, ਗੀਤਕਾਰ ਇੱਕ ਵਾਰਤਾਕਾਰ ਨਾਲ ਗੱਲਬਾਤ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਉਸਦੀ ਸਮਾਜਿਕ ਸਥਿਤੀ ਦੀ ਘਾਟ ਦੀ ਪੁਸ਼ਟੀ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਪਹਿਲੀ ਤੁਕ ਵਿੱਚ ਹੀ ਘੋਸ਼ਣਾ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਯਾਨੀ ਕਿ ਉਸਦੇ ਸਮਕਾਲੀਆਂ ਦੀਆਂ ਨਜ਼ਰਾਂ ਵਿੱਚ, ਉਹ ਮਾਇਨੇ ਨਹੀਂ ਰੱਖਦਾ।
ਪ੍ਰਸਾਰਿਤ ਕੀਤੇ ਜਾ ਰਹੇ ਸੰਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਮਝਣ ਲਈ, ਇਹ ਹੈ ਲੇਖਕ ਤੋਂ ਜੀਵਨੀ ਬਾਰੇ ਥੋੜ੍ਹਾ ਜਾਣਨਾ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ। ਭਾਵੇਂ ਕਿ ਉਸਨੇ ਆਪਣੀ ਮੌਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸਟਾਰਡਮ ਹਾਸਲ ਕੀਤਾ, ਐਮਿਲੀ ਡਿਕਨਸਨ ਨੇ ਉਸਦੇ ਜੀਵਨ ਕਾਲ ਦੌਰਾਨ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਨ ਕੀਤੇ।
ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਉਹ ਅਜੇ ਵੀਉਹ ਇੱਕ ਮਾਨਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਲੇਖਕ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਦੂਰ ਸੀ। ਇਸਦੇ ਉਲਟ, ਉਸਨੂੰ ਇੱਕ ਅਜੀਬ ਸ਼ਖਸੀਅਤ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਦੇਖਿਆ ਗਿਆ, ਜੋ ਇਕੱਲਤਾ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੀ ਸੀ, ਸਮਾਜਿਕ ਦਾਇਰਿਆਂ ਤੋਂ ਹਟਾ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ।
"ਮੈਂ ਕੋਈ ਨਹੀਂ" ਵਿੱਚ, ਉਸਨੇ ਐਲਾਨ ਕੀਤਾ ਕਿ ਉਹ ਰਹਿਣਾ ਪਸੰਦ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਅਗਿਆਤ. ਇੱਥੇ ਕਾਵਿਕ ਵਿਸ਼ਾ ਦੱਸਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮਸ਼ਹੂਰ ਹਸਤੀਆਂ ਬਾਰੇ ਕੀ ਹਾਸੋਹੀਣਾ ਹੈ, ਜੋ ਡੱਡੂਆਂ ਵਾਂਗ ਆਪਣੇ ਹੀ ਨਾਮ ਦੁਹਰਾਉਂਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਇਹਨਾਂ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੇ ਨਾਲ, ਉਹ "ਉੱਚੇ ਦਾਇਰੇ" ਨੂੰ ਰੱਦ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਹਉਮੈ ਅਤੇ ਵਿਅਰਥ ਦੁਆਰਾ ਭਰੇ ਸਮਾਜ ਦੀ ਆਲੋਚਨਾ ਕਰਦਾ ਹੈ।
2. ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਮਰਨਾ ਥੋੜਾ ਸੀ
ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਮਰਨਾ ਥੋੜ੍ਹਾ ਸੀ।
ਕੋਈ ਵੀ ਯੂਨਾਨੀ ਇਹ ਕਰ ਸਕਦਾ ਸੀ।
ਜੀਉਣਾ ਵਧੇਰੇ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੈ —
ਇਹ ਮੇਰਾ ਹੈ ਪੇਸ਼ਕਸ਼ —
ਮਰਣਾ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਨਾ ਹੀ
ਹੋਰ। ਪਰ ਜੀਵਤ ਮਾਅਨੇ
ਮਲਟੀਪਲ ਮੌਤ — ਬਿਨਾਂ
ਮੁਰਦੇ ਹੋਣ ਦੀ ਰਾਹਤ।
ਅਗਸਟੋ ਡੀ ਕੈਂਪੋਸ ਦੁਆਰਾ ਅਨੁਵਾਦਿਤ
ਇਹ ਇੱਕ ਰਚਨਾ ਹੈ ਜੋ ਦੋ ਨਾਲ ਸੰਬੰਧਿਤ ਹੈ ਵਿਸ਼ਵ-ਵਿਆਪੀ ਕਵਿਤਾ ਦੇ ਮਹਾਨ ਵਿਸ਼ੇ: ਪਿਆਰ ਅਤੇ ਮੌਤ। ਪਹਿਲੀ ਪਉੜੀ ਵਿੱਚ, ਵਿਸ਼ਾ ਘੋਸ਼ਣਾ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਜਿਸ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਉਹ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਹੈ ਉਸ ਲਈ ਮਰਨਾ ਬਹੁਤ ਸੌਖਾ ਹੋਵੇਗਾ, ਜੋ ਕਿ ਯੂਨਾਨੀ ਪੁਰਾਤਨਤਾ ਤੋਂ ਦੁਹਰਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ।
ਇਸੇ ਲਈ ਉਹ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਜੋ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦਾ ਹੈ ਉਸਨੂੰ ਦਿਖਾਉਣ ਦਾ ਉਸਦਾ ਤਰੀਕਾ ਹੋਵੇਗਾ ਵੱਖਰਾ: ਅਜ਼ੀਜ਼ ਦੇ ਨਾਮ 'ਤੇ ਜੀਉ, ਕੁਝ ਅਜਿਹਾ ਜੋ "ਹੋਰ ਮੁਸ਼ਕਲ" ਹੋਵੇਗਾ। ਇਸ ਪੇਸ਼ਕਸ਼ ਦੁਆਰਾ, ਗੀਤਕਾਰੀ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਘੋਸ਼ਿਤ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਇਹ ਘੋਸ਼ਣਾ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੀ ਹੋਂਦ ਉਸ ਜਨੂੰਨ ਨੂੰ ਸਮਰਪਿਤ ਕਰੇਗਾ ਜੋ ਉਸ ਉੱਤੇ ਹਾਵੀ ਹੈ।
ਇਸ ਵਿਚਾਰ ਦੀ ਵਿਆਖਿਆ ਹੇਠਾਂ ਦਿੱਤੀ ਪਉੜੀ ਵਿੱਚ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ। ਜੇ ਮੌਤ ਆਰਾਮ ਦਾ ਸਮਾਨਾਰਥੀ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ, ਤਾਂ ਜੀਵਨ ਨੂੰ ਦੁੱਖਾਂ ਦੇ ਉਤਰਾਧਿਕਾਰ ਵਜੋਂ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇਰੁਕਾਵਟਾਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਉਹ ਉਸ ਦੇ ਨੇੜੇ ਹੋਣ ਲਈ ਕਰੇਗਾ ਜਿਸਨੂੰ ਉਹ ਪਸੰਦ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਅਤੇ ਇਹ ਸੱਚਾ ਪਿਆਰ ਹੋਵੇਗਾ।
ਕੁਝ ਜੀਵਨੀ ਸੰਬੰਧੀ ਬਿਰਤਾਂਤਾਂ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਐਮਿਲੀ ਨੇ ਆਪਣੀ ਸਾਲੀ ਅਤੇ ਬਚਪਨ ਦੀ ਦੋਸਤ ਸੂਜ਼ਨ ਗਿਲਬਰਟ ਨਾਲ ਰੋਮਾਂਸ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਸੰਘ ਦਾ ਵਰਜਿਤ ਚਰਿੱਤਰ, ਉਸ ਸਮੇਂ ਜਦੋਂ ਪੱਖਪਾਤ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸਖ਼ਤ ਅਤੇ ਵਿਨਾਸ਼ਕਾਰੀ ਸਨ, ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਪਿਆਰ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਦੇ ਇਸ ਨਕਾਰਾਤਮਕ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣ ਵਿੱਚ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਇਆ ਹੋਵੇ, ਜੋ ਹਮੇਸ਼ਾ ਦੁੱਖ ਨਾਲ ਜੁੜਿਆ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
3. ਮੈਂ ਵਿਅਰਥ ਨਹੀਂ ਜੀਵਾਂਗਾ
ਮੈਂ ਵਿਅਰਥ ਨਹੀਂ ਜੀਵਾਂਗਾ, ਜੇ ਮੈਂ ਕਰ ਸਕਾਂ
ਕਿਸੇ ਦਿਲ ਨੂੰ ਟੁੱਟਣ ਤੋਂ ਬਚਾ ਸਕਾਂ,
ਜੇ ਮੈਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਘਟਾ ਸਕਾਂ
ਦੁੱਖ ਸਹਿਣਾ, ਜਾਂ ਦਰਦ ਘੱਟ ਕਰਨਾ,
ਜਾਂ ਖੂਨ ਰਹਿਤ ਪੰਛੀ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰੋ
ਆਲ੍ਹਣੇ 'ਤੇ ਵਾਪਸ ਚੜ੍ਹਨ ਲਈ —
ਮੈਂ ਵਿਅਰਥ ਨਹੀਂ ਜੀਵਾਂਗਾ।
ਆਇਲਾ ਡੀ ਓਲੀਵੀਰਾ ਗੋਮਜ਼ ਦੁਆਰਾ ਅਨੁਵਾਦ
ਬਹੁਤ ਹੀ ਸੁੰਦਰ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਵਿੱਚ, ਕਾਵਿਕ ਵਿਸ਼ਾ ਧਰਤੀ ਉੱਤੇ ਆਪਣੇ ਮਿਸ਼ਨ ਦੀ ਘੋਸ਼ਣਾ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਜਿਸਨੂੰ ਉਹ ਆਪਣੇ ਜੀਵਨ ਦਾ ਉਦੇਸ਼ ਮੰਨਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਉਹ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸਦੀ ਹੋਂਦ ਦਾ ਤਾਂ ਹੀ ਅਰਥ ਹੋਵੇਗਾ ਜੇਕਰ ਉਹ ਦੂਜਿਆਂ ਲਈ ਕੁਝ ਚੰਗਾ ਕਰਨ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧ ਕਰਦਾ ਹੈ।
ਦੂਜੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਨਾ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਦਰਦ ਨੂੰ ਘਟਾਉਣਾ ਜਾਂ ਆਲ੍ਹਣੇ ਵਿੱਚੋਂ ਡਿੱਗੇ ਪੰਛੀ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਨਾ ਵੀ ਇਸ਼ਾਰਿਆਂ ਦੀਆਂ ਉਦਾਹਰਣਾਂ ਹਨ ਜੋ ਆਪਣੇ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਪੂਰਤੀ ਲਿਆਓ।
ਗੀਤਕ ਸਵੈ ਲਈ, ਜੀਵਣ ਦਾ ਮਤਲਬ ਹੈ ਚੰਗਾ ਕਰਨਾ, ਕਿਸੇ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ, ਭਾਵੇਂ ਇਹ ਦਿਆਲਤਾ ਦੇ ਛੋਟੇ ਕੰਮਾਂ ਵਿੱਚ ਹੋਵੇ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਦੇਖਦਾ ਜਾਂ ਜਾਣਦਾ ਹੈ। ਨਹੀਂ ਤਾਂ, ਇਹ ਸਿਰਫ ਸਮਾਂ ਬਰਬਾਦ ਹੋਵੇਗਾ, "ਵਿਅਰਥ"।
4. ਇੱਕ ਸ਼ਬਦ ਮਰ ਜਾਂਦਾ ਹੈ
ਇੱਕ ਸ਼ਬਦ ਮਰ ਜਾਂਦਾ ਹੈ
ਜਦੋਂ ਬੋਲਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ
ਕੋਈਇਸ ਨੇ ਕਿਹਾ।
ਮੈਂ ਆਖਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਉਹ ਪੈਦਾ ਹੋਈ
ਬਿਲਕੁਲ
ਉਸ ਦਿਨ।
ਇਡੇਲਮਾ ਰਿਬੇਰੋ ਫਾਰੀਆ ਦੁਆਰਾ ਅਨੁਵਾਦਿਤ
ਕਵਿਤਾ ਸੰਚਾਰ ਬਾਰੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਵਿੱਚ ਝੁਕਦਾ ਹੈ, ਇੱਕ ਆਮ ਵਿਚਾਰ ਦਾ ਖੰਡਨ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੀ ਮਹੱਤਤਾ ਨੂੰ ਰੇਖਾਂਕਿਤ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਬਾਣੀ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਉਹ ਬੋਲਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮਰਦੇ ਨਹੀਂ ਹਨ।
ਇਸ ਦੇ ਉਲਟ, ਵਿਸ਼ਾ ਦਲੀਲ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਉਹ ਪਲ ਹੈ ਜਦੋਂ ਉਹ ਪੈਦਾ ਹੋਏ ਹਨ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਬੋਲਣਾ ਜਾਂ ਲਿਖਣਾ ਇੱਕ ਨਵੀਂ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਵਜੋਂ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਇੱਥੇ, ਸ਼ਬਦ ਇੱਕ ਨਵੀਂ ਹਕੀਕਤ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕਰਨ ਦੇ ਸਮਰੱਥ ਚੀਜ਼ ਹੈ।
ਜੇ ਅਸੀਂ ਹੋਰ ਅੱਗੇ ਜਾਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਕਹਿ ਸਕਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਇਹ ਕਵਿਤਾ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇਖਦਾ ਹੈ: ਜੀਵਨ, ਸਿਰਜਣਾ ਅਤੇ ਪੁਨਰ ਖੋਜ ਦਾ ਪ੍ਰਭਾਵ। .<1
5. ਇਹ, ਦੁਨੀਆ ਨੂੰ ਮੇਰੀ ਚਿੱਠੀ
ਇਹ, ਦੁਨੀਆ ਨੂੰ ਮੇਰੀ ਚਿੱਠੀ,
ਜਿਸ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਲਿਖਿਆ –
ਕੁਦਰਤ ਨਾਲੋਂ ਸਧਾਰਨ ਖਬਰ
ਦੱਸੀ ਕੋਮਲਤਾ ਦੇ ਨਾਲ।
ਤੁਹਾਡਾ ਸੁਨੇਹਾ, ਮੈਂ ਇਸਨੂੰ ਸੌਂਪਦਾ ਹਾਂ
ਹੱਥਾਂ ਨੂੰ ਮੈਂ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਦੇਖਾਂਗਾ –
ਉਸ ਦੇ ਕਾਰਨ - ਮੇਰੇ ਲੋਕ -
ਮੇਰਾ ਨਿਰਣਾ ਕਰੋ ਸਦਭਾਵਨਾ ਨਾਲ
ਆਇਲਾ ਡੀ ਓਲੀਵੀਰਾ ਗੋਮਜ਼ ਦੁਆਰਾ ਅਨੁਵਾਦ
ਪਹਿਲੀਆਂ ਆਇਤਾਂ ਵਿਸ਼ੇ ਦੀ ਇਕੱਲਤਾ ਅਤੇ ਇਕੱਲਤਾ ਦਾ ਵਿਚਾਰ ਪੇਸ਼ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ, ਜੋ ਬਾਕੀ ਦੇ ਨਾਲ ਜਗ੍ਹਾ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਉਹ ਦੁਨੀਆ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸਨੂੰ ਕਦੇ ਜਵਾਬ ਨਹੀਂ ਮਿਲਿਆ।
ਆਪਣੀ ਕਵਿਤਾ ਦੁਆਰਾ, ਉਹ ਉੱਤਰਾਧਿਕਾਰੀ ਲਈ ਇੱਕ ਪੱਤਰ ਲਿਖਣ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਰਚਨਾ ਨੂੰ ਲੇਖਕ ਦੀ ਗਵਾਹੀ ਦੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਦੇਖ ਸਕਦੇ ਹਾਂ, ਜੋ ਉਸ ਦੇ ਜਾਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੱਕ ਜਿਉਂਦੀ ਰਹੇਗੀ।
ਗੀਤਕਾਰ ਦਾ ਸਵੈ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਦੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਵਿੱਚਕੁਦਰਤੀ ਸੰਸਾਰ ਨਾਲ ਸੰਪਰਕ ਦੁਆਰਾ ਉਸਨੂੰ ਬੁੱਧੀ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕੀਤੀ ਗਈ; ਇਸ ਲਈ, ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕੋਮਲ ਅਤੇ ਨੇਕ ਸਮਝਦਾ ਹੈ।
ਇਨ੍ਹਾਂ ਆਇਤਾਂ ਦੇ ਨਾਲ, ਉਹ ਆਪਣੇ ਭਵਿੱਖ ਦੇ ਪਾਠਕਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਸੰਦੇਸ਼ ਦੇਣ ਦਾ ਇਰਾਦਾ ਰੱਖਦਾ ਹੈ। ਜਾਣਦਾ ਹੈ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਮਿਲੋਗੇ, ਤੁਸੀਂ ਇਹ ਵੀ ਜਾਣਦੇ ਹੋ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਜੋ ਲਿਖੋਗੇ ਉਹ ਨਿਰਣੇ ਅਤੇ ਵਿਚਾਰਾਂ ਦਾ ਵਿਸ਼ਾ ਹੋਵੇਗਾ।
6. ਦਿਮਾਗ
ਦਿਮਾਗ — ਸਵਰਗ ਨਾਲੋਂ ਚੌੜਾ ਹੈ —
ਲਈ — ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਰੱਖੋ —
ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਵਿੱਚ ਹੋਵੇਗਾ
ਆਸਾਨੀ ਨਾਲ — ਅਤੇ ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਵੀ —
ਦਿਮਾਗ ਸਮੁੰਦਰ ਤੋਂ ਵੀ ਡੂੰਘਾ ਹੈ —
ਲਈ — ਉਹਨਾਂ 'ਤੇ ਵਿਚਾਰ ਕਰੋ — ਨੀਲਾ ਅਤੇ ਨੀਲਾ —
ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਜਜ਼ਬ ਕਰ ਲੈਣਗੇ —
ਸਪੰਜ ਦੇ ਤੌਰ 'ਤੇ — ਪਾਣੀ ਲਈ — ਕਰੋ —
ਦਿਮਾਗ ਪਰ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਭਾਰ ਹੈ —
ਲਈ — ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਭਾਰ — ਗ੍ਰਾਮ ਦਰ ਗ੍ਰਾਮ —
ਇਹ ਵੀ ਵੇਖੋ: ਫਿਲਮ ਰਨ!: ਸੰਖੇਪ, ਵਿਆਖਿਆ ਅਤੇ ਵਿਆਖਿਆਅਤੇ ਉਹ ਸਿਰਫ ਕਰਨਗੇ ਵੱਖਰਾ — ਅਤੇ ਅਜਿਹਾ ਹੋਵੇਗਾ —
ਧੁਨੀ ਦੇ ਅੱਖਰ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ —
ਸੇਸੀਲੀਆ ਰੇਗੋ ਪਿਨਹੀਰੋ ਦੁਆਰਾ ਅਨੁਵਾਦ
ਐਮਿਲੀ ਡਿਕਨਸਨ ਦੀ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਰਚਨਾ ਇਹ ਦੀ ਤਾਰੀਫ ਹੈ ਮਨੁੱਖੀ ਯੋਗਤਾਵਾਂ , ਗਿਆਨ ਅਤੇ ਕਲਪਨਾ ਲਈ ਸਾਡੀ ਸੰਭਾਵਨਾਵਾਂ।
ਇਹ ਵੀ ਵੇਖੋ: ਓਡੀਪਸ ਦ ਕਿੰਗ, ਸੋਫੋਕਲੀਜ਼ ਦੁਆਰਾ (ਤ੍ਰਾਸਦੀ ਦਾ ਸੰਖੇਪ ਅਤੇ ਵਿਸ਼ਲੇਸ਼ਣ)ਸਾਡੇ ਦਿਮਾਗ ਦੁਆਰਾ, ਅਸੀਂ ਅਸਮਾਨ ਦੀ ਵਿਸ਼ਾਲਤਾ ਅਤੇ ਸਮੁੰਦਰਾਂ ਦੀ ਡੂੰਘਾਈ ਨੂੰ ਵੀ ਸਮਝ ਸਕਦੇ ਹਾਂ। ਆਇਤਾਂ ਮਨੁੱਖੀ ਦਿਮਾਗ਼ ਜੋ ਕੁਝ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ ਉਸ ਦੀਆਂ ਸੀਮਾਵਾਂ ਦੀ ਅਣਹੋਂਦ ਦਾ ਸੁਝਾਅ ਦਿੰਦੀਆਂ ਹਨ।
ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਅਸਲੀਅਤ ਦੇ ਸੰਭਾਵੀ ਸਿਰਜਣਹਾਰ ਅਤੇ ਪਰਿਵਰਤਕ ਵਜੋਂ, ਮਨੁੱਖ ਬ੍ਰਹਮ ਦੇ ਨੇੜੇ ਜਾਪਦਾ ਹੈ।
7. ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਫੁੱਲ ਵਿੱਚ ਛੁਪਾਉਂਦਾ ਹਾਂ
ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਫੁੱਲ ਵਿੱਚ ਛੁਪਦਾ ਹਾਂ,
ਤਾਂ ਕਿ, ਤੁਹਾਡੇ ਭਾਂਡੇ ਵਿੱਚ ਮੁਰਝਾ ਜਾਏ,
ਤੂੰ,ਬੇਹੋਸ਼, ਮੈਨੂੰ ਲੱਭੋ –
ਲਗਭਗ ਇਕੱਲਤਾ।
ਜੋਰਜ ਡੇ ਸੇਨਾ ਦੁਆਰਾ ਅਨੁਵਾਦ
ਆਇਤਾਂ ਵਿੱਚ ਅਸੀਂ ਇੱਕ ਵਾਰ ਫਿਰ, ਪਿਆਰ ਅਤੇ ਦੁੱਖ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਮਿਲਾਪ ਦੇਖ ਸਕਦੇ ਹਾਂ। ਇੱਕ ਸਧਾਰਨ ਅਤੇ ਲਗਭਗ ਬਚਕਾਨਾ ਅਲੰਕਾਰ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹੋਏ, ਗੀਤਕਾਰੀ ਸਵੈ ਆਪਣੇ ਆਪ ਦੀ ਤੁਲਨਾ ਇੱਕ ਫੁੱਲ ਨਾਲ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਮੁਰਝਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ , ਆਪਣੀ ਤਾਕਤ ਗੁਆ ਲੈਂਦਾ ਹੈ, ਅਜ਼ੀਜ਼ ਦੇ ਫੁੱਲਦਾਨ ਵਿੱਚ।
ਉਸਦੀਆਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਨੂੰ ਇਸ ਦੇ ਤੱਤਾਂ ਨਾਲ ਜੋੜਦਾ ਹੈ। ਕੁਦਰਤ, ਉਸ ਉਦਾਸੀ ਨੂੰ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰਨ ਦਾ ਇੱਕ ਤਰੀਕਾ ਲੱਭਦੀ ਹੈ ਜੋ ਉਹ ਦੂਰ-ਦੁਰਾਡੇ ਅਤੇ ਉਦਾਸੀਨਤਾ 'ਤੇ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ. ਆਪਣੇ ਦਰਦ ਨੂੰ ਸਿੱਧੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸੰਚਾਰ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਅਸਮਰੱਥ, ਉਹ ਇੱਕ ਨਿਸ਼ਕਿਰਿਆ ਰਵੱਈਆ ਕਾਇਮ ਰੱਖਦੇ ਹੋਏ, ਦੂਜੇ ਦੇ ਧਿਆਨ ਵਿੱਚ ਆਉਣ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰਦਾ ਹੈ।
ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜਨੂੰਨ ਦੇ ਅੱਗੇ ਸਮਰਪਣ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ, ਉਹ ਪਰਸਪਰਤਾ ਲਈ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਲਗਭਗ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜਿਵੇਂ ਉਹ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਤਿਆਗ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ।
