Simone de Beauvoir: kluczowe dzieła i idee autora

Simone de Beauvoir (1908-1986) była francuską pisarką, filozofką, aktywistką i teoretyczką, która odcisnęła szerokie piętno na myśli feministycznej i walce o prawa kobiet.

Należąca do szkoły egzystencjalistycznej, Beauvoir wyróżniała się przede wszystkim swoją twórczością literacką, która osiągnęła ogromną popularność.

Twoja książka Druga płeć Książka z 1949 roku stała się fundamentalnym dziełem dla zrozumienia mechanizmów ucisku stosowanych przez patriarchalne społeczeństwo.

Badając patriarchat w celu obalenia jego mentalnych i społecznych struktur, autorka obala również stereotypy na temat tego, co w ogóle oznacza bycie kobietą.

Z tych wszystkich powodów Simone de Beauvoir stała się fundamentalnym punktem odniesienia w studiach nad płcią, pozostawiając po sobie ślad. wielkie dziedzictwo na rzecz wyzwolenia, uznania i wzmocnienia pozycji kobiet.

Druga płeć (1949)

Podzielony na dwa tomy, Druga płeć to ważny traktat feministyczny, opublikowany przez Simone de Beauvoir w 1949 r. W książce autorka definiuje "patriarchat", obnażając sposoby, w jakie system macho reprodukuje ucisk kobiet.

Wśród tych mechanizmów autorka podkreśla małżeństwo i macierzyństwo, postrzegane jako prawdziwe więzienia nałożone na płeć żeńską.

Według Beauvoir, męski punkt widzenia próbował zdefiniować, co to znaczy być kobietą, warunkując i nakazując zachowania, które były "odpowiednie dla płci".

Autor niszczy biologiczny błąd Wręcz przeciwnie, te pojęcia związane z płcią opierają się na fikcjach i społecznych konstrukcjach systemu męskiej dominacji.

Innym kluczowym aspektem tekstu było to, że argumentował on, iż kwestie w sferze prywatnej (na przykład relacje intymne i rodzinne) są również ważnymi kwestiami politycznymi, które wymagają debaty. Innymi słowy: " prywatne jest publiczne ".

Mandaryni (1954)

Jedno z najbardziej znanych dzieł autora, Mandaryni to powieść rozgrywająca się w latach pięćdziesiątych XX wieku, po zakończeniu II wojny światowej.

Narracja skupia się na grupa francuskich intelektualistów którzy próbują zrozumieć, jaki może być ich wkład w niestabilny scenariusz polityczny i społeczny.

Postacie wydają się być oparte na rzeczywistych liczbach którzy należeli do kręgu autora, takich jak Sartre, Albert Camus i Nelson Algren.

Oprócz omawiania kwestii teoretycznych i moralnych, historia opowiada również o epizody z życia tych intelektualistów.

7 słynnych myśli Simone de Beauvoir (wyjaśnionych)

1.

Nikt nie rodzi się kobietą, tylko się nią staje.

Beauvoir odnosi się do norm społecznych i oczekiwań, które warunkują zachowanie i życie kobiet.

Te ograniczone role płciowe to idee, których uczymy się z czasem, poprzez socjalizację w systemie patriarchalnym. Oznacza to, że kobiety nie rodzą się "sformatowane w określony sposób, ani predysponowany do wykonywania określonych zadań.

2.

Niech nic nas nie ogranicza, niech nic nas nie definiuje, niech nic nas nie podporządkowuje. To my tworzymy nasze więzi ze światem. Niech wolność będzie naszą istotą.

Słynny fragment wyraża kobiece pragnienie zwycięstwa w obliczu represyjnego systemu.

Beauvoir twierdzi, że relacje społeczne są definiowane przez interakcje między jednostkami, a zatem paradygmaty mogą / muszą zostać zmienione abyśmy mogli żyć z maksymalną wolnością.

3.

Chcieć być wolnym, to także chcieć, by inni byli wolni.

W tym miejscu autor potwierdza, że wolność jest najwyższą wartością. Jest ona niezbędna dla ludzkiego doświadczenia, dlatego musimy dążyć do wolności nie tylko dla siebie, ale także dla innych ludzi, dla społeczeństwa jako całości .

4.

To dzięki pracy kobiety zmniejszają dystans dzielący je od mężczyzn; tylko praca może zagwarantować im konkretną niezależność.

Aby zrozumieć ten fragment, musimy przypomnieć sobie znaczenie wejście kobiet na rynek pracy O ile wcześniej kobiety były ograniczone do nieodpłatnej pracy domowej, zaczęły zarabiać własne pieniądze, gdy były w stanie (lub musiały) pracować poza domem.

Przyniosło to pewne autonomia finansowa dla kobiet, coś fundamentalnego dla ich wolności i niezależności.

5.

Możliwości jednostki nie będą definiowane w kategoriach szczęścia, ale w kategoriach wolności.

Teoretyk wyjaśnia, że możliwości, które mamy, nie są związane z naszym poziomem szczęścia, ale z tym, czy czy jesteśmy wolni w podejmowaniu własnych decyzji i dokonywać własnych wyborów.

6.

To nie ludzie są odpowiedzialni za niepowodzenie małżeństwa, to sama instytucja jest wypaczona od samego początku.

Beauvoir była jedną z autorek, które zastanawiały się nad tym, w jaki sposób instytucja małżeństwa miała historyczne znaczenie. kluczowa rola w ucisku Jako rodzaj własności, która została "przeniesiona" z ojca na męża, kobieta nie miała autonomii nad sobą.

7.

Opresor nie byłby tak silny, gdyby nie miał wspólników wśród samych uciskanych.

W tym fragmencie Simone de Beauvoir mówi o dość złożonej kwestii: sposobie, w jaki możemy przyczynić się do własnego ucisku, będąc uwarunkowanymi i manipulowanymi przez patriarchalne normy, niektóre kobiety powielają stereotypy i seksistowskie przemówienia.

Wzmacnia to opresję płci żeńskiej; stąd koncepcja bractwo związek i współpraca między kobietami.

Kim była Simone de Beauvoir?

Młodzież i kontekst społeczny

Simone Lucie-Ernestine-Marie Bertrand de Beauvoir urodziła się w Paryżu 9 stycznia 1908 roku, jako pierwsza z dwóch córek. Dwa i pół roku później urodziła się jej młodsza siostra Hélène, która była jej wielką towarzyszką w dzieciństwie.

Jej matka, Françoise Brasseur, należała do wyższej burżuazji, a jej ojciec, Georges Bertrand de Beauvoir, był prawnikiem wywodzącym się z arystokracji. Mimo to rodzina była zdekapitalizowana, a ojciec, który nie ukrywał pragnienia posiadania męskich potomków, martwił się o przyszłość swoich córek.

Patriarcha uważał, że dziewczęta nie mogą wyjść za mąż, ponieważ nie mają pieniędzy na posag, więc zalecał im inwestowanie w naukę. W tamtych czasach dwoma najczęstszymi celami dla kobiet były małżeństwo lub życie zakonne, ale Simone miała inne plany.

Od dzieciństwa autor wykazał się pasja do literatury i filozofii Przez wiele lat Beauvoir uczęszczała do katolickich szkół i college'ów, gdzie uczyła się między innymi matematyki, języków i literatury.

Simone de Beauvoir i egzystencjalizm

Kiedy zaczął uczęszczać do renomowanego Uniwersytet Sorboński Studiując filozofię, Beauvoir zaczęła utrzymywać kontakty towarzyskie z wielkimi intelektualistami tamtych czasów, wymieniając się pomysłami z umysłami równie błyskotliwymi jak jej własny.

Wśród nich wyróżnia się Jean-Paul Sartre, największe nazwisko egzystencjalizmu, z którym Simone miała romans, który był dość wyjątkowy jak na tamte czasy.

W 1940 roku teoretyk zaczyna należeć do krąg filozofów i pisarzy który wykorzystywał literaturę jako nośnik egzystencjalistycznej etyki.

Ruch skupiał się na indywidualny i w najróżniejszych aspektach swojego doświadczenia, zastanawiając się nad swoją wolnością (i jej granicami), a także odpowiedzialnością za siebie i działania, które praktykuje.

Simone de Beauvoir i Jean-Paul Sartre

To właśnie w środowisku akademickim, w 1929 r., skrzyżowały się drogi Beauvoir i Sartre'a. Więcej niż pasja czy romantyczna zaduma, więź między nimi była również spotkaniem umysłów, które myślały i myślały. postrzegali świat w podobny sposób .

Dwaj błyskotliwi studenci i teoretycy, rozwijali swoje prace filozoficzne, dyskutowali o ideach i służyli sobie nawzajem jako "prawa ręka". Agrégation Sartre był pierwszy.

Beauvoir przełamała bariery i zajęła drugie miejsce, będąc jedną z pierwszych kobiet i najmłodszą osobą w historii, która wygrała ten konkurs. Tak więc od 1931 roku filozofka zaczęła być również nauczycielką, ucząc w różnych placówkach.

Sartre i Beauvoir dzielili ze sobą znaczną część życia, podążając za modelem relacji, który w tamtych czasach był rzadkością. Odrzucając małżeństwo i standardy zachowania narzucone przez społeczeństwo, żyli w zgodzie ze sobą. związek niemonogamiczny i miał kochanków, o czym wszyscy wiedzieli.

Para intelektualistów (niezwykle znanych i szanowanych) przeszła do historii, stając się synonimem wyzwalającej miłości, bez ograniczeń i zakazów.

Nie była to jednak jedyna kontrowersja z udziałem filozofów, którzy wraz z Foucaultem podpisali wątpliwy manifest. Wiek rozsądku Wniosek Komisji opiera się na zasadzie braku minimalnego wieku przyzwolenia na stosunki intymne.

Informacja ta staje się jeszcze bardziej złowieszcza, gdy po latach odkrywamy, że kilka studentek Beauvoir publicznie powiedziało, że związały się z teoretyczką i jej partnerem, gdy były jeszcze nastolatkami.

Simone de Beauvoir i feminizm

Obecnie istnieje niezliczona liczba ruchów, perspektyw i odrębnych głosów w ramach feministycznej walki. Jednak aby społeczne agitacje na rzecz praw kobiet mogły się rozwijać, niezliczeni teoretycy i aktywiści ciężko pracowali.

Wśród tych historycznych postaci, które rozważały, teoretyzowały i pisały dla potępić system macho, Beauvoir była jedną z najważniejszych, która wpłynęła na świat, jaki znamy.

Wraz z publikacją Druga płeć (1949), teoretyczka była jedną z największych sił napędowych drugiej fali feminizmu, powstałej w Stanach Zjednoczonych w latach sześćdziesiątych XX wieku.

Wśród różnych refleksji na temat społeczeństwa i płci (które zbadamy poniżej), Beauvoir zwróciła uwagę na to, jak świat był obserwowany i wyjaśniany przez męskie spojrzenie. Kobieta jest zawsze umieszczana w pozycji odmienności (postrzegana jako "inna"):

Ludzkość jest męska, a mężczyzna definiuje kobietę nie samą w sobie, ale w odniesieniu do niego; nie jest ona uważana za istotę autonomiczną.

Koniec życia

Beauvoir pisała dalej na różne tematy, w tym teksty autobiograficzne i prace na temat starości i śmierci W 1980 roku Sartre zmarł w Paryżu, pozostawiając po sobie ponad 50-letnią towarzyszkę życia.

Przy Ceremonia pożegnalna W książce opublikowanej w następnym roku pisarz wspomina ostatnie chwile, które obaj spędzili razem.

Kilka lat później, 14 kwietnia 1986 roku, Simone de Beauvoir zmarł na zapalenie płuc Para pozostała razem na zawsze, pochowana w tym samym grobie na cmentarzu Montparnasse.

Najważniejsze dzieła Simone de Beauvoir

Właściciel śledzenie czasów w którym żyła, Simone de Beauvoir wykorzystywała literaturę jako sposób na przedstawiać i krytykować system społeczny i współczesnej kultury.

Dzięki powieściom, esejom filozoficznym, tekstom teoretycznym i pracom autobiograficznym Beauvoir stała się jedną z największych intelektualistek i myślicielek swoich czasów.