Dem û dewrana Augusto Matraga (Guimarães Rosa): kurte û analîz

Romana A hora e a vez de Augusto Matraga ji aliyê Guimarães Rosa (1908-1967) hatiye nivîsandin û di pirtûka Sagarana (1946) de cih girtiye. .

Di kesê sêyem de tê vegotin, çîroka ku bi xebata bi zimanî xweş hatiye nîşankirin ji aliyê Nhô Augusto ve tê lîstin.

Lîstikvanê sereke mirovekî zalim e ku diqede. jiyana xwe bizivirîne, lê di dawiyê de xwe dibîne ku bi însiyata xwe re şer dike.

Bi şiddetê , bi tolhildanê û bi rastiya dijwar a paşperdeyê ya Minas Gerais, efrandina Guimarães Rosa klasîkek edebiyata Brezîlyayê ye ku hêjayî xwendin û xwendinê ye.

Kurte

Karakterê bingehîn ê vegotina Guimarães Rosa Nhô Augusto ye, an jî bêtir, Augusto Esteves, kurê Coronel Afonsão Esteves.

Xwediyê çend erdan di navbera Pindaíbas û Sacoda-Embira de, li hindirê Minas Gerais, xortek li herêmê celebek zordar e, bi sarbûna xwe tê naskirin. kur bi Dona Dionóra re zewicî ye û bavê keçeke bi tenê ya bi navê Mimita ye, kur her ku diçe dibe sedema tevliheviyê, tundî û tirsê belav dike.

Hêdî hêdî, em hinekî din hîn dibin. çîroka jiyana te. Nhô Augusto di zarokatiya xwe de diya xwe winda kir, bavekî wî yê tengav bû û ji aliyê dapîra xwe ya ku pir dîndar bû û dixwest ku kur bibe kahîn, mezin bû.

Bi mêldariya mezin ji bo lîstikê û dûvikê skirt, Nhô Augustotaybetmendiya Guimarães Rosa.

Adaptasyonên fîlimê yên A hora e a vez de Augusto Matraga

Fîlma 1965

Adaptasyona fîlimê ya 1965 ji hêla Roberto Santos ve hatî çêkirin. . Lîstikvan Leonardo Villar, Jofre Soares, Antonio Carnera, Emmanuel Cavalcanti, Flávio Migliaccio, Maria Ribeiro, Maurício do Valle û Ivan De Souza beşek ji lîstikvan bûn.

Fîlma 2011

Fîlma dirêj. senaryoya ku ji hêla Vinícius Coimbra û Manuela Dias ve li ser bingeha çîroka Guimarães Rosa hatiye îmzekirin.

Berhemê di Festîvala Fîlman a Rio ya 2011 de gelek xelat wergirtin: fîlma herî baş (jûriya fermî û populer), lîstikvanê herî baş (João Miguel) û baştirîn lîstikvanê alîgir (José Wilker).

Trailera jêrîn binihêrin:

Pirtûka dengî

Heke hûn tercîh dikin Çîroka Saet û dora Augusto Matraga bibihîzin xwe bigihînin pirtûka dengî:

Derbarê weşanê de

A hora e a vez de Augusto Matraga girêdayî pirtûka Sagarana ye, ku neh kurteçîrokên nivîskar João Guimarães Rosa tîne cem hev.

Kurteçîrok di pirtûkê de ev in:

1. Kerê kevir
2. Vegera mêrê feqîr
3. Sarapalha
4. Duel
5. Gelê min
6. São Marcos
7. Beden girtî
8. Axaftina gayan
9. Dem û dewrana AugustusMatraga

Di çîrokan de bi giştî mijara mirin, oldarî, serpêhatî û jiyana dijwar a rojane ya li sertãoyê parve dikin.

Berpêça çapa yekem ya Sagarana , di sala 1946an de hatiye weşandin.

Li ser pirtûka Sagarana, ya Guimarães Rosa, bêtir fêr bibin.

Li ser vê yekê jî binêre

Jin, ji ber îxanet û nebaşiya mêrê xwe westiyaye, ew bi Ovídio re direve. Moura û keça xwe bi xwe re tîne.

Ji bûyeran hêrs dibe, Nhô Augusto biryar dide ku bi serdar re şer bike. Lê di nîvê rê de bi tundî rastî êrîşa hovên dijmin tê û ber bi mirinê ve diçe.

Bi lêdanê, bi hesinê germ ku li dewaran tê bikaranîn, tê şewitandin. Çete difikire ku Nhô Augusto dê li ber xwe nede, ji ber vê yekê wî davêjin zozanekê û xaçê li cihê ku tê kuştin biqewime.

Bi mûcîzeyekê, mijar sax dimîne û dema ku dikeve xwarê. li wir, ew ji aliyê cotek reş (dayik Quitéria û bav Serapião) ve tê dîtin ku birînên wî diparêzin, wî diparêzin û dibin parêzvanên wî. yê ku axaftinên dûr û dirêj li ser girîngiya îman, dua û keda xwe dike.

Kahîn wî araste dike ku jiyana berê li dû xwe bihêle û jiyaneke nû, bi tobe, dilsozî û kedkariyê tije ava bike. Rastî ev e ku piştî serpêhatiya xwe ya nêzîkî mirinê, Nhô Augusto xilasbûnê dibîne û biryar dide ku rêyek nû bavêje.

Ji bo pêşwaziya diya wî Quitéria û bavê Serapião pir spasdar e, ew diçe.di berbanga sibê de ber bi tenê perçeyê axa xwe ve ku hîn mabû. Li wir ew nasnameyek nû diafirîne:

Lê herkesî yekser jê hez kir, ji ber ku ew nîv dîn û nîv pîroz bû; û fêm bikin ji bo paşê hiştin. Ew mîna yekî westayî ji bo peran dixebitî, lê, bi rastî, çavnebariya wî tune bû û ne xema lêzêdekirinan jî bû: tiştê ku jiya wî ew bû ku alîkariya kesên din bike. Ji bo xwe û ji bo cîranên agirê xwe giya dixist, nedixwest parve bike, tiştên ku di hezkirinê de hebûn dida. Û, ji ber vê yekê, wî tenê xwest ku kar bê kirin, û axaftinek hindik an qet tune.

Jiyana tevlihev dixuye ku bi tevahî hatî jibîrkirin heya ku, şeş sal şûnda, Nhô Augusto bi Tião re, xizmekî ku nas dike, nas dike. wî û nûçeyan tîne.

Tião dibêje ku Dona Dionóra hîn jî bi Ovídio re kêfxweş e û dixwaze bizewice ji ber ku her tiştî ew jinebiyek tê hesibandin û Mimita, ji hêla firoşkarek gerok ve hatî xapandin, ket jiyanê. Nhô Augusto xwe sûcdar dibîne, lê difikire ku tiştek tune ku ew bike.

Jiyana wî ya bi ked û nimêjê bêyî serhildanên mezin berdewam dike heya hatina Joãozinho Bem-Bem, jagunço, bi çeteyên xwe re. Bi heyecan, ew her kesî vedixwîne ku li mala wî bimîne û qedr û hurmetek mezin dide komê, lê dema ku ew tê vexwendin ku beşdarî wan bibe, ew bi tundî red dike, û piştrast dike ku jiyana wî dê ji bo xêrê be. Çete diçe.

Hinek şûnda, li Arrial do Rala-Coco, Nhô Augusto dîsa bi Joãozinho Bem-Bem re derbas dibe.yê ku bi çeteyên xwe re plan dike ku înfazekê li ser malbateke kujerekî reviyayî pêk bîne.

Nhô Augusto bi temamî bi vê mehkûmkirinê napejirîne û ji bo pêkanîna edaletê mudaxele dike. Di germahiya gavê de, ew hîs dike ku xweya xweya kevn ji nû ve şîn dibe û dawî li kuştina hin mêrxasan û Joãozinho bixwe. Di dema şer de ye ku Nhô Augusto ji nû ve tê naskirin.

Di dawiya çîrokê de, Joãozinho Bem-Bem û Nhô Augusto di dema şer de dimirin.

Karakterên sereke

Augusto Esteves Matraga

Lehengê çîrokê kurê axayê hêzdar Afonso Esteves e, ku ji dûndana xwe re mîrasek xweşik dihêle. Nhô Augusto di destpêkê de zordar, zordar, afirînerê şer û tevliheviyê ye, ku her kes jê ditirse. Piştî ku di serpêhatiyeke nêzî mirinê re derbas dibe, ew digere ku rêyek nû bişopîne.

Dona Dionóra

Ew jina Augusto Matraga û diya Mimita ye. Ew ji reftarên mêrê xwe yê sar û dûr pir diêşe. Nhô Augusto jî îxanet û wê şermezar dike. Dona Dionóra bi hemû malbatê re şer kir ku bi kur re bizewice û carinan ji hilbijartina ku kiriye poşman dibe.

Mimita

Keça hevjîna Augusto Matraga û Dona Dionóra. Keçik ji aliyê diya xwe ve tê îhmalkirin û ji aliyê bavê xwe ve, ku kêm xema wê dike, tê paşguhkirin. Mimita evîndarê firoşkarekî gerok dibe û tê xapandin, dikeve jiyanê.

Ovídio Moura

Di hezkirina Dona Dionóra de, ew ji keçikê re pêşniyar dike.bi keça xwe re ji destê mêrê xwe Nhô Augusto direve. Piştî gelek israrkirinê, ew serî li daxwaza wî dide û hersê kes ji warê xwedêgiravî berê direvin.

Major Consilva Quim Recadeiro

Dijminê sereke yê Augusto Matraga, Serdar, dema ku ew pê dihese ku Matraga ye. îflas dike, her kesê di nava çeteyan de razî dike ku koçî aliyê wî bike. Hevalên wî yên ku lêdanê hema hema dibe sedema mirina Nhô Augusto ne.

Mãe Quitéria û Pai Serapião

Zêvek reş ku Nhô Augusto di rewşek tirsnak de pêşwazî dikin piştî ku ew ji mirinê hate avêtin. newal. Hevjîn birînên kurik lêdigirin, mal, xwarin û serdana kahînekî pêşkêşî wî dikin, dê bi wî re li ser bawerî û pêdiviya şopandina rêya qenciyê biaxivin.

Joãozinho Bem-Bem

Cangaceiro ku bi çeteyên xwe re derbasî gundê ku Nhô Augusto lê ye, niha zilamek nû ye. Bîra şîdetê û ruhê komê di Nhô Augusto de xweya kevn derdixe holê.

Analysis

Sernavê çîrokê

Navê ku Guimarães Rosa hilbijartiye bi peyva ku ji aliyê kahîn ve tê gotin, dema ku ew li mala Mãe Quitéria û Pai Serapião diçe serdana Nhô Augusto yê dimire.

Piştî bihîstina gotinên kahîn, qehreman jiyana xwe bi awayekî radîkal diguherîne: dev ji cixareyê berdide, vedixwe, diçe hundur. nîqaş, li jinan dinêre, tevliheviyê çêdike.

Kahîn jê re şîret dike:

Nimêj bike û bixebite, xwe nîşan bide ku ev jiyan jiyanek e.roja şînbûnê di bin tava germ de, ku carinan demek dirêj derbas dibe, lê her dem derbas dibe. Û hûn hîn jî dikarin bibin xwedî şabûneke baş... Her kes dem û dewrana xwe heye: divê hûn ya xwe hebe.

Û bi vî awayî Nhô Augusto vê yekê dike, dest pê dike ku jiyana xwe bi tevahî cûda bi rê ve bibe. Li herêma ku ew lê diçe, kes wî nas nake û li wir biryar dide ku hînkirinên ku kahîn daye, bike pratîkê.

Giringiya baweriyê di vegotinê de

Hêjayê gotinê ye. girîngiya kahîn di çîrokê de, an bêtir, rola xurt a ol di jiyana rojane ya hinterland de. Bala xwe bidinê, wek nimûne, di dîmena ku Nhô Augusto lê tê xistin de, êrîşkar israr dikin ku xaçeyek li cihê ku ew difikirin ku laş jiyana xwe ji dest daye.

Dîn faktora bingehîn e ku motîvekirina guhertina dil e. ya Nhô Augusto, heke zivirîn piştî serpêhatiya nêzîk-mirinê û destwerdanên ku ji hêla kahîn ve hatî çêkirin çêbibe, hêja ye ku ji bîr mekin ku jixwe tovek olî di kur de hatî çandin:

Kê Nhô Augusto mezin kir dapîra wî.. Dixwest ku kur bibe kahîn... Dua bike, dua bike, her dem, pîroz û pîroz be...

Di beşa jorîn de em jixwe dibînin ku dîndarî çawa beşek ji zaroktiya kurik bûye. , di mezinbûna dapîrê de stûnek girîng bû.

Ev pêkhateya ku wenda dixuya, bi ezmûna windabûnê (ji rewşa aborî, ya mêran, ya jina, ya keçê) û nêzîkbûna mirinê,vejîne. Nhô Augusto careke din bi Xwedê bawer dike û jiyana xwe ber bi qenciyê ve dimeşîne.

Jiyana Nhô Augusto beriya veguherîna wî

Berî ku çarenûsa wî bi gotinên kahîn were guheztin, Nhô Augusto wekî "bilind" hate binavkirin. sîngê fireh, cil û bergên şînê li xwe kirine, li ser lingên kesên din disekinin, "dijwar, dîn, bê binçavkirin", "bêhiş, bêhiş û bê rêgez".

Mijar zordarekî tirsnak bû. Ji aliyê her kesî û me ve Dê piçekî paşê sedema vê kesayeta tevlîhev zanibe.

Em ê jenosa problematîk a mêtinger kifş bikin. Nhô Augusto sêwî bû û di dergûşa malbatek bêfunctional de mezin bû. Yê ku qala rabirdûyê dike mamê D. Dionóra ye:

Diya Nhô Augusto di biçûkatiya xwe de pê re mir... Xezûrê te leso bû, ne ji bo serê malbatê bû. .. Bav wisa bû ku Nhô Augusto tune bû... Mamêk sûcdar bû, ji yek mirinan zêdetir bû, ku li wir veşartibû, li Saco-da-Embira... Ew dapîra wî bû ku Nhô Augusto mezin kir. ...

Tundiyek

Taybetmendiyeke din a ku di çîrokê de hêjayî balkişandinê ye, hebûna hema hema domdar a tundûtûjiya bêpergal, ferzkirina hêzê û nirxa hema hema ne girîng a jiyana mêran e. an jî yên ku hindik in.

Yek Mînaka eşkere ya bikaranîna hêza zêde dema ku Nhô Augusto rastî êrîşa çekdarên sereke tê.

Jixwe dimire, bêyî ku tu cure berxwedanê bide, ew hê jî rastî heqareteke dawî tê:

Û li wir,Wan hesin bi marqeya dewarên Major – ku wek sêgoşeyekî ku di dora xwe de hatiye nivisandin – dişewitand û ew, bi qîrîn, şewq û dûman, li ser pulpa glûteal a rastê ya Nhô Augusto çap kirin

Veguherîna Nhô Augusto

Nhô Augusto ji zilamekî hêzdar û tirsnak û bi hêz, derbasî rewşek girêdayîbûna kûr dibe.

Bê mal û milkên madî, bê malbat, birîndar, ew ji hêla zewacên reş ên ku wî derman dikin ve tê girtin. birînên xwe dikişîne û xwarinê dide wî.

Tiştê balkêş e ku meriv li ser navê kesê ku pêşwaziya wî dike bifikire: Quitéria dixuye ku şûna diya xwe digire û bi rengekî deynê qederê bi Matraga re "rûniştî" dike. 5>

Di vê rewşa şikestî de em dibînin ku bêhêvîbûna Nhô Augusto, bi laşê wî di nav birînan de ye, derdikeve holê:

Heta ku karîbû bigirî, û ew pir giriya, qîrînek bêşerm, bê şerm, mîna kurekî berdayî. Û bêyî ku bizane û bê ku bikaribe, bi dengekî bilind gazî qîrînê kir: – Dayê... Dayê...”

Ji êş û azarê me temaşe kir ku Nhô Augusto nû derket holê. Pirsa ku ji xwendevan re dimîne ev e: gelo mijar dê bikaribe jiyanek ew qas cûda ji ya ku hebû bimeşîne?

Roman kûr di mijara nasnameyê de vedigere û pirsên wekî "gelo dibe ku em ji însiyata xwe birevin?", "Em çawa dibin ya ku em in?".

Derbarê nivîsandinê de A hora e a vez de Augusto Matraga

Metafiction di roman

Xaleke din a girîng a Dem û dewrêji aliyê Augusto Matraga dema ku vebêjer xwezaya çîrokî ya çîrokî dihesibîne, li ser têgîna ku dê rast be û dê çi çêbibe pirs dike:

Û bi vî awayî herî kêm şeş an şeş sal û nîv derbas bû, tam bi vî rengî, bêyî jêkirin û zêdekirin, bêyî derewan, ji ber ku ev çîrokek îcadkirî ye, ne wusa ye, ne ezbenî.

Ev beşên xalî ne ku vebêjer rê dide xwendevanan. sînorê di navbera îcad û rastiyê de têdigihin, lê ew diqewimin û ji bo vegotinê girîng in, ji ber ku baweriya xwîner radiwestînin.

Zimanê devkî û şêwaza nivîsê

Di heman demê de girîng e tekez bike Zimanê ku tê bikaranîn bi teqlîda hevoka sertanejo ye, ku pirî caran bi devkî û bikaranîna bêjeyên herêmî tê rêvebirin.

Stranên gelêrî yên kevin jî li seranserê çîrokê belav bûne, ku taybetmendiya herêmî ya prosa Guimarães Rosa piştrast dike.

Li gorî Antônio Candido, A hora e a vez de Augusto Matraga vegotinek e ku nivîskar:

dikeve herêmek hema hema epîk a mirovahiyê û yek ji mezinan diafirîne. cureyên edebiyata me, di nava çîrokê de ku dê ji niha û pê ve di nav 10 an 12 yên herî tekûz ên ziman de bên hejmartin.

Bêguman yek ji wan pîvanan bû ku Antônio Cândido kir ku çîrokê wekî yek ji herî xweş hilbijart. perçeyên ku bi zimanê Portekîzî hatine nivîsandin jixwe xebata xurt a bi ziman bû