Inhoudsopgave
De soap De tijd en de beurt van Augusto Matraga werd geschreven door Guimarães Rosa (1908-1967) en is opgenomen in het boek Sagarana (1946).
Verteld in de derde persoon, wordt het verhaal gekenmerkt door de prachtige taalwerk wordt gespeeld door Nhô Augusto.
De hoofdpersoon is een wrede man die uiteindelijk zijn eigen leven weet om te gooien, maar uiteindelijk tegen zijn instinct vecht.
Gemarkeerd door geweld door de wraak en de harde realiteit van de sertão Guimarães Rosa's creatie, afkomstig uit Minas Gerais, is een klassieker in de Braziliaanse literatuur die het verdient gelezen en herlezen te worden.
Samenvatting
De centrale figuur in Guimarães Rosa's verhaal is Nhô Augusto, of beter gezegd Augusto Esteves, zoon van de machtige kolonel Afonsão Esteves.
Eigenaar van verschillende landerijen tussen de Pindaíbas en de Sacoda-Embira, in het achterland van Minas Gerais, is een soort bullebak in de regio, bekend om zijn kilte en perversiteit.
Getrouwd met Dona Dionóra en vader van een enige dochter, Mimita, zorgt de jongen overal waar hij komt voor problemen en verspreidt hij geweld en angst.
Beetje bij beetje komen we meer te weten over zijn levensverhaal. Nhô Augusto verloor zijn moeder toen hij nog een kind was, had een problematische vader en werd opgevoed door zijn grootmoeder, die zeer gelovig was en wilde dat de jongen priester zou worden.
Met een grote neiging tot gokken en rokkenjagen verliest Nhô Augusto geleidelijk het fortuin dat hij heeft geërfd. Als zijn handlangers beseffen welke kant de baas opgaat, besluiten ze hem in te ruilen voor zijn ergste vijand: majoor Consilva Quim Recadeiro.
De vrouw, uitgeput door het verraad en de mishandeling van haar man, loopt weg met Ovídio Moura en neemt zijn dochter mee.
Woedend over de gebeurtenissen besluit Nhô Augusto een gevecht aan te gaan met de majoor. Halverwege wordt hij echter gewelddadig aangevallen door de handlangers van de vijand en staat hij op het punt te sterven.
De bende denkt dat Nhô Augusto zich niet zal verzetten, dus gooien ze hem in een ravijn en plaatsen een kruis op de plaats waar de moord zou hebben plaatsgevonden.
Door een wonder overleeft het subject en wanneer hij valt, wordt hij gevonden door een zwart echtpaar (moeder Quitéria en vader Serapião) die zijn wonden verzorgen, hem onderdak bieden en zijn beschermers worden.
Tijdens het herstelproces krijgt Nhô Augusto bezoek van een priester, die lange toespraken houdt over het belang van geloof, gebed en hard werken.
De priester raadt hem aan zijn vorige leven achter zich te laten en een nieuw leven op te bouwen, vol berouw, toewijding en hard werken. De waarheid is dat Nhô Augusto na de bijna-doodervaring verlossing vindt en besluit een nieuwe weg in te slaan.
Zeer dankbaar voor de ontvangst door zijn moeder Quitéria en vader Serapião, vertrekt hij bij zonsopgang naar het enige stukje land dat nog van hem was. Daar creëert hij een nieuwe identiteit:
Maar ze mochten hem allemaal meteen, omdat hij half gek en half heilig was; en ze begrepen dat hij voor later overbleef. Hij werkte als een bezetene voor geld, maar in feite had hij geen hebzucht, noch gaf hij om extra's: waar hij voor leefde was anderen willen helpen. Hij wiedde voor zichzelf en voor de buren rond zijn vuur, wilde delen, gaf weg wat hij in liefde had. En hij vroeg alleen om dienstbaarheiden weinig of geen conversatie.
Het leven van verwarring lijkt volledig te zijn vergeten, totdat Nhô Augusto zes jaar later Tião ontmoet, een familielid dat hem herkent en hem nieuws brengt.
Tião vertelt hem dat Dona Dionóra nog steeds gelukkig is met Ovidius en van plan is te trouwen omdat zij toch als weduwe wordt beschouwd en Mimita, bedrogen door een reizende verkoper, in het leven is gevallen. De heer Augusto voelt zich schuldig, maar denkt dat hij niets kan doen.
Zijn leven van zwoegen en bidden verloopt vlekkeloos tot de komst van Joãozinho Bem-Bem, een jagunço, met zijn bende. Enthousiast nodigt hij iedereen uit om bij hem thuis te komen logeren en brengt grote achting over op de groep, maar als hij wordt uitgenodigd om zich bij hen aan te sluiten weigert hij heftig en garandeert dat zijn leven aan het goede zal worden gewijd. De bende vertrekt.
Enige tijd later, in Arrial do Rala-Coco, ontmoet Nhô Augusto opnieuw Joãozinho Bem-Bem die, met zijn bende, van plan is een ontsnapte moordenaar van een familie te executeren.
Nhô Augusto is het volledig oneens met de veroordeling en grijpt in om gerechtigheid te brengen. In het heetst van de strijd voelt hij zijn oude ik weer opkomen en uiteindelijk doodt hij enkele handlangers en Joãozinho zelf. Het is tijdens het gevecht dat Nhô Augusto weer herkend wordt.
Aan het eind van het verhaal sterven Joãozinho Bem-Bem en Nhô Augusto tijdens het gevecht.
Hoofdpersonen
Auguste Esteves Matraga
De hoofdpersoon van het verhaal is de zoon van de machtige boer Afonso Esteves, die zijn nakomelingen een mooie erfenis nalaat. Nhô Augusto is aanvankelijk een bullebak, onderdrukker, schepper van gevechten en verwarring, gevreesd door iedereen. Na een bijna-doodervaring probeert hij een nieuwe weg in te slaan.
Dona Dionóra
Zij is de vrouw van Augusto Matraga en de moeder van Mimita. Zij lijdt veel onder het koude en afstandelijke gedrag van haar man. Ook Nhô Augusto verraadt en veracht haar. Dona Dionóra vecht met haar hele familie om met de jongen te trouwen en heeft soms spijt van haar keuze.
Mimita
Het meisje, dochter van het echtpaar Augusto Matraga en Dona Dionóra, wordt verzorgd door haar moeder en verwaarloosd door haar vader die weinig om haar geeft. Mimita wordt uiteindelijk verliefd op een reizende verkoper en wordt bedrogen en valt voor het leven.
Ovídio Moura
Verliefd op Dona Dionóra stelt hij voor dat het meisje met haar dochter wegloopt uit de armen van haar man Nhô Augusto. Na veel aandringen geeft ze toe aan zijn verzoek en het drietal vlucht ver weg van het domein van de voormalige boer.
Majoor Consilva Quim Recadeiro
Augusto Matraga's aartsvijand, de majoor, weet, wanneer hij beseft dat Matraga failliet gaat, iedereen in de bende over te halen naar zijn kant te trekken. Het zijn zijn handlangers die hem het pak slaag geven dat bijna tot de dood van Nhô Augusto leidt.
Moeder Quitéria en Vader Serapião
Een zwart echtpaar dat Nhô Augusto opneemt in een verschrikkelijke toestand nadat hij uit een ravijn is gegooid. Het echtpaar verzorgt de wonden van de jongen, biedt hem een huis, eten en een bezoek van een priester, die met hem zal praten over het geloof en de noodzaak om de weg van het goede te volgen.
Joãozinho Bem-Bem
Een bandiet die met zijn bende door het dorp trekt waar Nhô Augusto is, nu een nieuwe man. De herinnering aan geweld en groepsgeest brengt de oude ik in Nhô Augusto naar boven.
Analyse
De titel van het verhaal
De door Guimarães Rosa gekozen titel houdt verband met de zin die de priester uitspreekt wanneer hij de stervende Nhô Augusto bezoekt in het huis van Mãe Quitéria en Pai Serapião.
Na het horen van de woorden van de priester verandert de hoofdpersoon zijn leven radicaal: hij stopt met roken, drinken, ruzie maken, naar vrouwen kijken, verwarring zaaien.
De priester stuurt hem:
Bid en werk, doe alsof dit leven een dag van wieden in de hete zon is, die soms lang op zich laat wachten, maar het altijd doet. En je kunt nog een flinke portie vreugde hebben... Ieder heeft zijn tijd en zijn beurt: jij krijgt de jouwe.
In de streek waar hij heen gaat kent niemand hem, en daar besluit hij de leer van de priester in praktijk te brengen.
Het belang van geloof in het verhaal
Er zij gewezen op het belang van de priester in het verhaal, of beter gezegd, op de sterke rol van de religie in het dagelijkse leven van de sertão.
Zie ook: 20 beroemde kunstwerken en hun rariteitenReligie is de essentiële factor die de verandering in het leven van Nhô Augusto motiveert. Als de ommekeer plaatsvindt na de bijna-doodervaring en de interventies van de priester, moet men bedenken dat er al een zaadje van religiositeit in de jongen was geplant:
Nhô Augusto werd opgevoed door zijn grootmoeder... Ze wilde dat de jongen priester zou worden... Om te bidden, te bidden, de hele tijd, heiligschennis en litanieën...
In de passage hierboven zien we al hoe religiositeit deel uitmaakte van de jeugd van de jongen, omdat het een belangrijke pijler was in de opvoeding door zijn grootmoeder.
Deze component, die verloren leek te zijn gegaan, werd met de ervaring van het verlies (van de financiële toestand, van de handlangers, van de vrouw, van de dochter) en de naderende dood weer tot leven gewekt. Nhô Augusto begint weer in God te geloven en richt zijn leven op het goede.
Het leven van Nhô Augusto vóór de transformatie
Voordat zijn lot werd veranderd door de woorden van de priester, werd Nhô Augusto beschreven als "groot, breedgeschouderd, gekleed in rouw, stappend op andermans voeten", "hard, gek, zonder detense", "dom, onbezonnen en zonder regels".
De onderdaan was een door iedereen gevreesde onderdrukker en we zullen iets later de reden leren kennen voor deze gecompliceerde persoonlijkheid.
We zullen de problematische ontstaansgeschiedenis van de pestkop ontdekken. Nhô Augusto werd wees en groeide op in de wieg van een gebroken gezin. Wie over het verleden spreekt is de oom van Dionóra:
...Nhô Augusto's moeder stierf toen hij nog klein was ...Je schoonvader was een dief, hij was niet geschikt om het hoofd van de familie te zijn ...Nhô Augusto had geen vader ...
Het geweld
Een ander opmerkelijk kenmerk van het verhaal is de bijna voortdurende aanwezigheid van zinloos geweld, het opleggen van geweld en de bijna onbeduidende waarde van het leven van de goons of degenen die het minder hebben.
Een duidelijk voorbeeld van het gebruik van buitensporig geweld doet zich voor wanneer Nhô Augusto wordt geslagen door de handlangers van de majoor.
Zie ook: Matrix: 12 hoofdpersonen en hun betekenisAl stervend, zonder enig verzet te bieden, wordt hij onderworpen aan een laatste vernedering:
En toen schroeiden ze het ijzer met het veebrandmerk van de majoor - dat klonk als een driehoek in een cirkel - en prikten het met een knetterende vlam en rook op de rechterbil van Nhô Augusto.
De transformatie van Nhô Augusto
Van een sterke man, gevreesd en machtig, gaat Nhô Augusto over naar een toestand van diepe afhankelijkheid.
Al zonder materiële bezittingen, zonder familie, gewond, wordt hij verzorgd door een zwart echtpaar dat zijn wonden verzorgt en hem te eten geeft.
Het is interessant te denken aan de naam van degene die hem opneemt: Quitéria lijkt de plaats in te nemen van zijn moeder en "vereffent" in zekere zin de schuld van het lot bij Matraga.
Het is in deze toestand van kwetsbaarheid dat we de wanhoop van Nhô Augusto zien opkomen, met zijn lichaam bedekt met zweren:
Totdat hij kon huilen, en hij huilde veel, een losse kreet, zonder enige schaamte, van een kind dat in de steek is gelaten. En zonder het te weten en zonder het te kunnen, riep hij snikkend: "Moeder... Moeder...".
Door pijn en lijden zien we een nieuwe Nhô Augusto ontstaan. De vraag die voor de lezer overblijft is: is het subject in staat een leven te leiden dat zo anders is dan het leven dat hij had?
De roman gaat diep in op het vraagstuk van de identiteit en roept vragen op als "is het mogelijk om aan ons eigen instinct te ontsnappen?", "hoe worden we wat we zijn?".
Over schrijven in De tijd en de beurt van Augusto Matraga
Metafictie in de roman
Een ander belangrijk punt van De tijd en de beurt van Augusto Matraga is wanneer de verteller uitgaat van de fictionaliteit van het verhaal en het concept zelf van wat echt en wat gecreëerd zou zijn in twijfel trekt:
En zo gingen minstens zes of zes en een half jaar voorbij, zomaar, zonder wegnemen of wegzetten, zonder enige leugen, want dit hier is een verzonnen verhaal, en is geen zaak die gebeurd is, nee meneer.
Dit zijn incidentele passages waarin de verteller de lezer de grens tussen verzinsel en werkelijkheid laat waarnemen, maar ze komen voor en zijn belangrijk voor het verhaal omdat ze de lezer het geloof doen opschorten.
Mondelinge taal en tekststijl
Ook moet worden gewezen op het taalgebruik, dat wordt gekenmerkt door het imiteren van de uitdrukking van de achterbuurman, vaak beheerst door oraliteit en het gebruik van lokale uitdrukkingen.
De oude volksliedjes zijn ook verspreid door het verhaal, wat de regionalistische trek van Guimarães Rosa's proza bevestigt.
Volgens Antônio Candido, De tijd en de beurt van Augusto Matraga Is een verhaal waar de schrijver:
betreedt een bijna episch gebied van de mensheid en creëert een van de grote types van onze literatuur, binnen de vertelling die voortaan tot de 10 of 12 meest volmaakte van de taal gerekend zal worden.
Zeker een van de criteria die Antônio Cândido het korte verhaal deed kiezen als een van de mooiste schrijfsels in de Portugese taal was het sterke werken met taal dat al kenmerkend was voor Guimarães Rosa.
Verfilmingen van De tijd en de beurt van Augusto Matraga
Film van 1965
De verfilming in 1965 werd geregisseerd door Roberto Santos. De cast bestond uit de acteurs Leonardo Villar, Jofre Soares, Antonio Carnera, Emmanuel Cavalcanti, Flávio Migliaccio, Maria Ribeiro, Maurício do Valle en Ivan De Souza.
Film van 2011
De speelfilm heeft een script van Vinícius Coimbra en Manuela Dias, gebaseerd op het verhaal van Guimarães Rosa.
De productie ontving verschillende prijzen op het filmfestival van Rio in 2011: beste film (officiële en populaire jury), beste acteur (João Miguel) en beste bijrol (José Wilker).
Bekijk de trailer hieronder:
De tijd en het uur van Augusto Matraga - Trailer (HD)Audioboek
Als u liever het verhaal van De tijd en de beurt van Augusto Matraga toegang tot het audioboek:
AUDIOBOOK: "A hora e a vez de Augusto Matraga", door Guimarães RosaOver de publicatie
De tijd en de beurt van Augusto Matraga hoort bij het boek Sagarana met negen korte verhalen van de schrijver João Guimarães Rosa.
De korte verhalen in het boek zijn:
- De kleine ezel
- De terugkeer van de verloren echtgenoot
- Trawl
- Duel
- Mijn volk
- Sint Marcus
- Gesloten lichaam
- Bullock praat
- De tijd en de beurt van Augusto Matraga
De verhalen hebben als gemeenschappelijke thema's de dood, religiositeit, avontuur en het harde dagelijkse leven in de sertão.
Omslag van de eerste editie van Sagarana gepubliceerd in 1946.
Lees meer over het boek Sagarana, door Guimarães Rosa.
Maak ook kennis met
