Богино өгүүллэг Нар жаргахыг харцгаая, Лигиа Фагундес Теллес: хураангуй, дүн шинжилгээ

Антологид цугларсан Нар жаргах болон бусад түүхийг үзээрэй (1988), Лигиа Фагундес Теллесийн зохиол нь хуучин хос Рикардо, Ракуэл хоёр л гол дүртэй.

Салснаас хойш хэсэг хугацааны дараа тэрээр түүнийг орхигдсон оршуулгын газарт сүүлчийн удаа алхахаар шийдэв.

Ирж, нар жаргахыг хараарай

Тэр эргэлдсэн энгэрээр аажуухан авирав. Түүнийг урагшлах тусам байшингууд нь ховор болж, тэгш хэмгүй тараагдсан даруухан байшингууд, хоосон газруудад тусгаарлагдсан байв. Ширхэггүй гудамжны голд энд тэндгүй мод бутанд дарагдсан хүүхдүүд тойрон тоглож байна. Үдээс хойшхи нам гүм дэх цорын ганц амьд нот нь үржүүлгийн сул шүлэг байв.

Тэр түүнийг мод налан хүлээж байв. Нарийхан, нарийхан, хар хөх өнгийн хүрэм өмссөн, урт сэгсгэр үстэй, тэр хөгжилтэй, оюутан шиг агаартай байв.

― Хайрт Ракэл минь. Тэр түүн рүү нухацтай харав. Тэгээд өөрийнхөө гутал руу харав.

― Тэр шаврыг хар. Чи л ийм газар хурал зохион байгуулна. Ямар санаа вэ, Рикардо, ямар санаа вэ! Би хол таксинаас буух ёстой байсан, тэр энд хэзээ ч нөхөхгүй.

Тэр инээвхийлэв, дэггүй, гэнэн хоёрын хооронд.

― Хэзээ ч үгүй? Би чамайг спортлог хувцастай ирсэн гэж бодсон, одоо чи үнэхээр дэгжин харагдаж байна! Чи надтай хамт байхдаа долоон лигийн гутал өмсдөг байсан, санаж байна уу? Чи намайг энд ирэхэд хүргэсэн хэрэг үү? -юу ч биш.

― Энд ямар хүйтэн юм бэ. Тэгээд ямар харанхуй юм бэ, би харж чадахгүй байна!

Дахин шүдэнз асаан хамтрагчдаа санал болгов.

― Ав, чи маш сайн харж байна... ― Тэр хажуу тийшээ хөдлөв. . "Нүдээ хар. Гэвч энэ нь бүдгэрч, охин гэдгийг нь арай ядан харж болно...

Гал унтарч амжаагүй байтал тэр чулуунд сийлсэн бичээстэй ойртуулжээ. Тэр чангаар, аажуухан уншив.

― Мария Эмилия, 1800 оны 5-р сарын 20-нд төрсөн, талийгаач... ― Тэр шүдний чигчлүүрийг хаяж хэсэг хөдөлгөөнгүй байв. ― Гэхдээ энэ чиний найз охин байж болохгүй, тэр зуу гаруй жилийн өмнө нас барсан! Чи худлаа ярьж байна...

Металл чимээ энэ үгийг хагасаар таслав. Тэр эргэн тойрноо харав. Жүжгийг орхисон. Тэр шат руу эргэж харав. Дээд талд Рикардо түүнийг хаалттай хаалганы цаанаас ажиглав. Энэ нь түүний инээмсэглэлтэй байв – хагас гэнэн, хагас золгүй.

― Энэ хэзээ ч чиний гэр бүлийн хадгаламж байгаагүй, худалч минь! Хамгийн галзуу тоглоом! гэж тэр хашгиран шатаар яаран өгсөв. ― Энэ инээдтэй биш байна, чи сонссон уу?

Тэр түүнийг төмөр хаалганы бариулд бараг хүрэхийг хүлээв. Дараа нь тэр түлхүүрээ эргүүлж, цоожноос нь суга татан ухасхийн ухарлаа.

― Рикардо, үүнийг нэн даруй нээ! Нааш ир, тэр даруй! гэж тэр түгжээг мушгиад тушаав. “Би ийм онигоог үзэн яддаг, чи үүнийг мэднэ. Чи тэнэг! Ийм тэнэг хүний ​​толгойг дагадаг нь энэ. Хамгийн тэнэг шоглоом!

― Нарны туяа туснахаалганы цоорхойгоор орох хаалганы цоорхой байна. Дараа нь аажуухан, маш удаан алга болдог. Та дэлхийн хамгийн үзэсгэлэнтэй нар жаргах болно. Тэр хаалгыг сэгсэрлээ.

― Рикардо, хангалттай, би чамд хэлсэн! Тэр ирлээ! Нэн даруй, нэн даруй нээ! ― Тэр бөгсөө улам хүчтэй сэгсэрч, торны завсраар наалдав. Тэр амьсгаадан, нүд нь нулимсаар дүүрэв. Тэр инээмсэглэх дасгал хийсэн. ― Сонсооч, хонгор минь, үнэхээр инээдтэй байсан, гэхдээ би үнэхээр явах хэрэгтэй байна, наашаа, нээ...

Тэр дахиж инээмсэглэхээ больсон. Тэр нухацтай, нүдээ анив. Тэдний эргэн тойронд сэнстэй үрчлээсүүд дахин гарч ирэв.

― Сайн амраарай, Ракель...

― Хангалттай, Рикардо! Чи надад төлөх болно!... - гэж хашгирч, торны дундуур гараа сунган түүнийг барьж авахыг оролдов. - Хөгийн новш! Энэ новшийн түлхүүрийг надад өгөөч, явцгаая! гэж тэр цоо шинэ цоожийг шалгаж үзэв. Дараа нь тэр зэвтэй царцдасаар бүрхэгдсэн бааруудыг шалгав. Тэр хөшиж орхив. Дүүжин шиг цагирагнаас нь савлаж байсан түлхүүр рүүгээ дээш харлаа. Түүнтэй нүүр тулж, өнгөгүй хацраа хашлагад наав. Нүд нь томорч, бие нь доголж байв. Энэ нь гулсаж байсан. ― Үгүй, үгүй...

Түүнтэй өөдөөс харсан хэвээрээ тэр хаалганд хүрч гараа нээв. Тэр зулгааж, хоёр хуудас нь онгойлгож байв.

― Сайн амраарай, сахиусан тэнгэр минь.

Уруул нь хоорондоо цавуу наалдсан бололтой. нүд эргэлдэвбүдэг бадарсан байдалтай.

― Үгүй...

Түлхүүрээ халаасандаа хийгээд явсан замаа үргэлжлүүлэв. Богинохон нам гүм байдалд тэдний гутлын доор нойтон хайрга мөргөлдөх чимээ гарав. Гэнэт тэр аймшигт, хүнлэг бус хашгирах нь:

― ҮГҮЙ!

Хэсэг хугацаанд тэр амьтан урагдаж байгаа мэт олон хашгирахыг сонссон хэвээр байв. Дараа нь орилох чимээ улам бүр алслан, дэлхийн гүнээс ирсэн мэт чимээ аниргүй болов. Оршуулгын газрын үүдэнд ирэнгүүтээ тэр баруун тийш уйтгартай харав. Тэр анхааралтай байсан. Одоо хүний ​​чих ямар ч дуудлагыг сонсохгүй. Тэр тамхиа асаагаад энгэр уруу алхав. Алсын хүүхдүүд тойрог болон тоглож байв.

Хийсвэр

Рикардо, Ракуэл хоёр нэг жил орчим хайрын харилцаатай байсан бөгөөд сацсаны дараа тэр гомдсон хэвээр байв. нөхцөлөөр. Хосуудын хооронд тодорхой ялгаа байсан: залуу бүсгүй түүнд таалагдаж байгаагаа зарлаж байхад амраг нь түүнд хайртай гэдгээ эрс мэдэгджээ.

Хүүгийн санхүүгийн байдал, ирээдүйд эвгүй байсан Ракуэл харилцаанд цэг тавьжээ. мөн амжилттай найз залуутай наймаа хийсэн. Асар их шаардсаны дараа хуучин найз охин нууц уулзалт -г хүлээн авав.

Рикардогийн санал болгосон газар бол хаягдсан, алс холын оршуулгын газар байв. Охин энэ газар хачирхалтай санагдсан ч эцэст нь дарамтанд бууж өгөөд түүнтэй уулзахаар явав. Тэр чамд үзүүлнэ гэж амласандэлхийн хамгийн үзэсгэлэнтэй нар жаргах үе.

Хоёр оршуулгын газрын дотор ярилцан тэнд байсан цөөхөн хүмүүсээс улам бүр холдов. Эцэст нь тэд маш алслагдсан газарт хүрч ирээд, тэр хүн өөрийгөө гэр бүлийнх нь булш гэж мэдэгдэв.

Ракэлд хүүгийн үеэл Мария Эмилия маш залуу нас барсан нь хачирхалтай санагдав. . Тэр үеэл нь дөнгөж арван тавтай байхад нь нас барсан, Ракелийнх шиг ногоон нүдтэй гэж маргаж байв. Тэр охиныг оршуулсан газар, аймшигтай дүр төрхтэй хаягдсан сүм руу заав; Тэд тэр үеэлийнхээ хөрөг байх байсан катакомб руу буув.

Ракэль үеэлийнхээ гэрэл зургийн хажууд бичсэн бичээсийг уншихдаа хачирхалтай санагдав: "Мариа Эмилия, 1800 оны 5-р сарын 20-нд нас барсан ...". Энэ охин Рикардогийн үеэл болж, түүнтэй хөтлөлцөн алхаж байх боломжгүй байсан. Эцэст нь Рикардо хуучин найз охиноо катакомбд цоожилжээ:

Түүхийн төгсгөл эмгэнэлтэй, Рикардо алс холд Ракелийн дууг сонсох хүртлээ хэргийн газраас улам бүр холддог. .

Шинжилгээ ба тайлал

Тэд урьд нь хайрлагчид байсан тул уг өгүүллэгийн баатрууд учрах үедээ болгоомжтой байх хэрэгтэй. Тийм ч учраас эзгүй оршуулгын газар хүндэрхий шинжтэй ч гэсэн тэдний хувьд ярилцахад тохиромжтой газар мэт санагддаг.

Тэдний яриа хэлцлээс харахад охин нь мөн адил болохыг ойлгох боломжтой.тэр аль хэдийн салсан бөгөөд одоо өөр залуутай үерхэж байна . Энэхүү шинэ холбоогоор дамжуулан түүний амьдралын хэв маяг сайжирсан нь түүний зорилгын нэг хэсэг юм шиг санагдсан.

Хэдийгээр энэ хоёрын хооронд мэдрэмжүүд байгаа ч мөнгөгүй ба байдал Рикардогийн асуудал хосыг салгахад хүргэсэн асуудал болжээ. Хуучин хамтрагч нь тэднийг хамт байх үед Александр Дюмагийн Тэмээний хатагтай романыг уншиж байсан тухайгаа дурджээ. Бүтээлийн өрнөл нь залуу оюутанд дурласан Парисын эелдэг эмэгтэйн эргэн тойронд яг таарч байгаа юм.

Рикардо харин салсныг хүлээн зөвшөөрч чадахгүй бөгөөд шинэ Рэйчелийн хайр дурлалд атаархдаг. Аажмаар гол дүрийн аялгуу нь нууцлаг, заналхийлэлтэй болдог. аймшгийн болон нууцлаг уран зохиолын нөлөө бүхий товч өгүүлэмж нь уншигчдад ямар нэгэн зүйл болох гэж байгаа мэт сэтгэгдэл төрүүлдэг.

Тэр хуучин амрагынхаа анхаарлыг сарниулж, тэдэнтэй хамт байсан гэж хэлжээ. гэр бүлийнхээ булшинд түүнийг илүү их тусгаарлаж, маш эмзэг байдалд үлдээж чадаж байна. Яг тэр үед Рикардо Ракелийг хаягдсан сүмд хорьж, эмэгтэйг оршуулгын газарт орхин гарч одов.

Түүний айдас хүйдэст автсан хашгирах чимээ алга болж, залуу эмэгтэй эцэст нь тэр газарт нас барсан гэж бид таамаглаж болно. Энэ бол эмэгтэй хүний ​​аминд хүрсэн хэрэг: Рикардо хуучин хамтрагчаа хөнөөсөн Учир нь түүнд гологдсон энэ нь бидний бодит байдалд ч тохиолдох эмгэнэлт түүх юм.

Дүрсүүд

Рикардо

Нарийхан бөгөөд туранхай хүү урт, сэгсгэр үстэй, сургуулийн сурагч шиг харагдаж байв. Тэрээр Медузад харьяалагддаг аймшигтай тэтгэвэрт амьдардаг байв. Өгүүллэгт байгаа дүрүүдээс бид санхүүгийн боломж муутай залуу байсан бөгөөд түүний галзуу хайртай байсан Ракуэл охинтой харилцаагаа дуусгасны дараагаар хорссон хэвээр байсныг бид ойлгож байна.

Ракэл

Арроганте, хувиа хичээсэн, хувийн сонирхолтой Ракуэл хуучин найз залуу Рикардог баян нөхрөөр сольдог. Залуу эмэгтэй Рикардогийн санхүүгийн байдлыг байнга онцолж, түүнийг удаа дараа доромжилж байна.

Өгүүллийн хэвлэгдсэн байдал

"Нар жаргахыг харъя" өгүүллэг нь антологийн нэрийг анх удаа онд хэвлүүлсэн. 1988, Ática хэвлэлийн газар. Энэ ном өнөөдрийг хүртэл дахин хэвлэгдсэн бөгөөд хэд хэдэн уралдаанд аль хэдийн батлагдсан.

Лигиа Фагундес Теллес гэж хэн бэ?

Сан Паулу хотод төрсөн. 1923 оны 4-р сарын 19-нд Дурвал де Азеведо Фагундес (хуульч, улсын яллагч) болон Мария до Росарио (төгөлдөр хуурч) нарын охин. Өмгөөлөгч Лигиа Фагундес Теллес аавынхаа нэгэн адил Сан Пауло улсын тэтгэврийн хүрээлэнд өмгөөлөгчөөр ажилладаг байсан.

Уран зохиолд дуртай байсан тэрээр 15 настайгаасаа зохиол бичиж эхэлсэн. 1954 онд тэрээр өөрийн агуу номнуудын нэгийг (Сиранда де Педра) гаргасан. Түүнээс хойшДараа нь тэрээр уран зохиолын идэвхтэй үйл ажиллагаагаа үргэлжлүүлэв.

1965, 1980, 1995, 2001 онд Жабутигийн шагналыг хүртсэн. Тэрээр 1985 онд Бразилийн Уран зохиолын академийн үхэшгүй мөнх (Кадейра nº 16) сонгогдсон. Португал хэлний хамгийн чухал уран зохиол . 2016 онд Нобелийн утга зохиолын шагналд нэр дэвшсэн.

Лигиа 2022 оны дөрөвдүгээр сарын 3-нд 98 насандаа Сан Пауло хотод таалал төгсөв.

Өө, Ракэл... ― гээд гарнаас нь барив. Чи бол гоо үзэсгэлэнгийн зүйл. Одоо тэр дэггүй жижигхэн хөх, алтан тамхи татдаг... Би тэр бүх гоо сайхныг дахин харж, тэр сүрчигийг мэдрэх хэрэгтэй болсон гэж тангараглая. Тэгээд? Миний буруу байсан уу?

Би өөр газар сонгож болох байсан биз дээ? - Тэр хоолойгоо зөөлрүүлэв. "Тэгээд энэ юу вэ?" Оршуулгын газар уу?

Тэр хуучин нурсан хана руу эргэв. Тэр зэвэнд идэгдсэн төмөр хаалга руу заав.

― Хаягдсан оршуулгын газар, сахиусан тэнгэр минь. Амьд, үхсэн тэд бүгд эзгүйрчээ. Сүнс ч үлдээгүй, бяцхан хүүхдүүд ямар айдасгүй тоглож байгааг хар л даа гэж тэр нэмж хэлээд бөгжнийхөө хүүхдүүдийг зааж өгөв.

Тэр удаанаар залгилаа. Тэр хамтрагчынхаа нүүр рүү утаа үлээв.

― Рикардо ба түүний санаанууд. Одоо? Ямар программ вэ? Бэлхүүсээс нь зөөлхөн атгав.

― Энэ бүхнийг би сайн мэднэ, тэнд манай хүмүүс оршуулсан. Хоёулаа дотогш орцгооё, би чамд дэлхийн хамгийн үзэсгэлэнтэй нар жаргахыг үзүүлье.

Тэр түүн рүү хэсэг ширтэв. Тэр толгойгоо хойш шидээд инээв.

― Нар жаргахыг хараад!... Тэнд минь, бурхан минь... Гайхалтай, гайхалтай!... Тэр надаас сүүлчийн удаа уулзахыг гуйж, олон хоног зовоож байна. төгсгөл , намайг холоос энэ нүх рүү дахин нэг удаа, дахиад нэг удаа ирэхэд хүргэдэг! Тэгээд юуны төлөө? Оршуулгын газрын дээгүүр нар жаргахыг харахын тулд...

Тэр ч бас инээж, гацсан хүү шиг ичиж зовоход нөлөөлөв.

― Ракэл, хонгор минь, надад битгий ингэж бай. Чамайг байрандаа хүргэж өгмөөр байгааг чи мэдэж байгаа ч би тэгэх боломжтой юм шиг бүр ядуу байна. Би одоо айхтар дотуур байранд амьдардаг, эзэн нь түлхүүрийн нүхээр байнга шагайдаг Медуза...

― Тэгээд чи намайг явна гэж бодож байна уу?

― Битгий уурлаарай, Би явахгүй гэдгээ мэдэж байна, чи маш үнэнч байна. Тэгээд арын гудамжинд жаахан юм яривал... гэж бодоод дөхөж очив. Тэр хурууныхаа үзүүрээр түүний гарыг илбэв. Энэ нь ноцтой болсон. Мөн түүний үл ялиг анивчсан нүдний эргэн тойронд тоо томшгүй олон жижиг үрчлээсүүд бага багаар үүсэв. Үрчлээ фенүүд нь зальтай илэрхийлэлд гүнзгийрэв. Тэр яг тэр үед харагдах шигээ залуу байгаагүй. Гэвч дараа нь тэр инээмсэглэж, үрчлээний сүлжээ ул мөргүй алга болжээ. Туршлагагүй, бага зэрэг хайхрамжгүй агаар түүнд буцаж ирэв. ― Та зөв зүйл хийсэн байна.

― Та хөтөлбөрийг хэлж байна... Тэгээд баарнаас уух юм авч чадаагүй юм уу?

― Би мөнгөгүй болсон, Миний сахиусан тэнгэр, үүнийг шууд ойлго.

― Гэхдээ би төлөх болно.

― Түүний мөнгөөр ​​үү? Би шоргоолжны хор уухыг илүүд үздэг. Би энэ аялалыг сонгосон учир нь энэ нь үнэ төлбөргүй бөгөөд маш боломжийн, үүнээс илүү олигтой аялал гэж байхгүй, та санал нийлэхгүй байна уу? Бүр романтик.

Тэр эргэн тойрноо харав. Тэр шахаж байсан гараа татлаа.

― Энэ бол маш том эрсдэл байлаа, Рикардо. Тэр их атаархдаг. Тэр намайг өөртэйгөө холбоотой байсан гэж хэлэхээр өвдөж байна. Хэрэв бидХамтдаа, тийм ээ, би зүгээр л таны гайхалтай санаа миний амьдралыг засах эсэхийг харахыг хүсч байна.

― Гэхдээ би чамайг эрсдэлд оруулахыг хүсэхгүй байгаа учраас би яг энэ газрыг санасан юм, сахиусан тэнгэр минь. Хаясан оршуулгын газраас илүү анзаарагдахгүй газар байхгүй, та нар харж байна уу, бүрэн хаягдсан" гэж тэр үргэлжлүүлэн хаалгаа онгойлгов. Хуучин нугасууд ёолов. - Таны найз эсвэл найзын тань найз биднийг энд байсныг хэзээ ч мэдэхгүй.

― Энэ бол миний хэлсэнчлэн маш том эрсдэл юм. Энэ онигоонд бүү тулга, гуйя. Хэрэв оршуулга байвал яах вэ? Би оршуулгын ёслолыг тэвчиж чадахгүй. Гэхдээ хэний оршуулга вэ? Ракел, Ракуэл, би нэг зүйлийг хэдэн удаа давтах ёстой юм бэ?! Хэдэн зууны турш энд өөр хүн оршуулсангүй, яс нь ч үлдээгүй гэж бодож байна, ямар тэнэг юм бэ. Надтай хамт ир, чи миний гарыг атгаж болно, бүү ай.

Далд мод бүх зүйлд давамгайлсан. Цэцгийн мандлын дундуур ууртай тархсандаа сэтгэл хангалуун бус байсан ч тэрээр булшны дээгүүр авирч, гантиг чулуун хагархай руу шунан нэвчиж, сүүлчийн ул мөрийг далдлахыг хүсч буй мэт ногоон чулуун чулуун замыг довтолжээ. үүрд үхэл. Тэд нарлаг урт зам дагуу алхав. Аль алиных нь гишгүүр чулуун дээр дарагдсан хуурай навчны чимээнээс үүссэн хачин хөгжим шиг чанга сонсогдов. Гунигтай хэрнээ дуулгавартай тэрээр хүүхэд шиг өөрийгөө удирдуулахыг зөвшөөрөв. Заримдаа тэр цайвар булштай нэг эсвэл өөр булшны талаар тодорхой сониуч зан гаргаж,Пааландсан хөрөг медалиуд.

― Асар том, тийм үү? Ийм өрөвдөлтэй юм, би ийм өрөвдөлтэй оршуулгын газар хэзээ ч харж байгаагүй, ямар их гутарч байна” гэж тэр шуугиад тамхиныхаа ишийг тасарсан толгойтой бяцхан сахиусан тэнгэрийн зүг шидэв. ―Явцгаая, Рикардо, хангалттай.

― Энд, Ракуэл, үдээс хойш жаахан хар! Яагаад гутарч байна вэ? Хаанаас уншсан юм бүү мэд, гоо үзэсгэлэн нь өглөөний гэрэлд ч биш, оройн сүүдэрт ч биш, бүрэнхийд, тэр хагас аялгуунд, тэр хоёрдмол байдалд байдаг. Би чамд тавган дээр бүрэнхий өгч байна, чи гомдоллож байна.

― Би оршуулгын газарт дургүй гэж би хэлсэн. Тэгээд бүр ядуу оршуулгын газар.

Тэр түүний гарыг зөөлөн үнсэв.

― Та боолдоо үдээс хойш дуусна гэж амласан.

― Тийм ээ, гэхдээ би муу хийсэн. Энэ нь маш инээдтэй байж болох ч би дахин эрсдэлд орохыг хүсэхгүй байна. ― Тэр үнэхээр тийм баян гэж үү?

― Маш баян. Та одоо намайг дорно дахинд хийх гайхалтай аялалд хүргэх гэж байна. Дорно дахины тухай сонсож байсан уу? Хонгор минь зүүн тийшээ явцгаая...

Тэр чулуу аваад гартаа хаалаа. Нүдний эргэн тойронд бяцхан үрчлээ дахин суналаа. Нээлттэй, гөлгөр царай нь гэнэт харанхуйлж, хөгширчээ. Гэвч удалгүй инээмсэглэл дахин тодорч, үрчлээс нь арилав.

― Би ч бас чамайг нэг өдөр завин дээр авч явсан, санаж байна уу? Тэр залуугийн мөрөн дээр толгойгоо тавиад алхаагаа удаашруулав.

― Чи мэднэ дээ, Рикардо, би чамайг үнэхээр жаахан том хүн гэж бодож байна... Гэхдээ бүх зүйлийг үл харгалзан надад заримдааБи тэр үеүүдийг санаж байна. Ямар жил вэ! Бодоод байхад нэг жил яаж ийм их тэвчсэнээ ч ойлгохгүй байна, төсөөлөөд үз дээ!

― Та "Тэмээний хатагтай"-г уншсан байсан, та нар бүгд эмзэг, мэдрэмжтэй байсан. Одоо? Чи яг одоо ямар зохиол уншиж байна вэ?

― Байхгүй гэж тэр уруулаа жимийв. Тэр хагарсан хавтан дээрх бичээсийг уншихаар зогсов: хайрт эхнэр минь, үүрд санаж байна гэж тэр намуухан дуугаар уншив. -Тиймээ. Тэр мөнх нас богинохон байсан.

Тэр чулууг хатсан орон руу шидэв.

― Гэвч үхэлд хаягдсан нь л түүнийг үнэхээр дур булаам болгодог. Амьд хүний ​​өчүүхэн ч гэсэн оролцоо, амьд хүний ​​тэнэг оролцоо байхаа больсон. Харж байна уу" гэж тэр хагарсан булш руу зааж, хагарлын дотроос зэрлэг ургамлууд нахиалж, "Хөвд аль хэдийн чулуун дээрх нэрийг бүрхсэн. Хөвд дээгүүр үндэс нь ирсээр л, дараа нь навчис... Энэ бол дурсамж, хүсэл тэмүүлэл, нэр ч биш төгс үхэл юм. Тэр ч байтугай.

Тэр түүн рүү дөхөв. Тэр эвшээв.

― За, гэхдээ би маш их хөгжилтэй байсан болохоор одоо явцгаая, би ийм их хөгжилдөж байгаагүй удсан, чам шиг залуу л намайг хөгжилтэй болгож чадна. энэ.

Бурхан- хацар дээр хурдан үнсэлт.

― Энэ хангалттай, Рикардо, би явмаар байна.

― Дахиад хэдэн алхам...

― Гэхдээ энэ оршуулгын газар дуусахгүй, бид миль алхаж байна! - Эргээд харлаа. ― Би хэзээ ч ийм хол алхаж байгаагүй, Рикардо, би ядрах болно.

― Сайхан амьдралзалхуу болгосон уу? Ямар муухай юм бэ” гэж гашуудан түүнийг урагшлуулахыг уриалав. ― Энэ эгнээний цаана миний ард түмний бунхан байдаг, тэндээс нар жаргахыг харж болно. Та мэднэ дээ, Ракэл, би үеэлтэйгээ хөтлөлцөн энд олон удаа алхсан. Тэр үед бид арван хоёр настай байсан. Ням гараг бүр ээж маань цэцэг авчирч, аавыг минь оршуулсан бяцхан сүмийг тохижуулахаар ирдэг байв. Бяцхан үеэл бид хоёр түүнтэй хамт ирээд, гар нийлж, олон төлөвлөгөө гаргана. Одоо хоёулаа үхчихлээ.

― Чиний үеэл бас?

― Бас. Тэрээр арван таван настай байхдаа нас баржээ. Тэр яг хөөрхөн биш байсан ч нүдтэй... Тэд чам шиг ногоон, чамтай адилхан байсан. Ер бусын, Ракэл, та хоёр шиг ер бусын... Түүний бүх гоо үзэсгэлэн зөвхөн түүний нүдэнд л байдаг, та нарынх шиг бага зэрэг хазайсан гэж би бодож байна.

―Та хоёр бие биедээ хайртай байсан уу?

- Тэр надад хайртай байсан. Энэ бол цорын ганц амьтан байсан ... Тэр дохио зангаа хийсэн. ― Ямар ч байсан хамаагүй.

Ракэл түүнээс тамхиа аваад амьсгалаа аваад түүнд буцааж өгөв.

― Чи надад таалагдсан, Рикардо.

― Тэгээд би чамд хайртай байсан.. Тэгээд ч би чамд хайртай. Та одоо ялгааг харж байна уу?

Шувуу кипарис модыг эвдэн хашгирав. Тэр чичирлээ.

― Хүйтэн болсон биз дээ? Явцгаая.

― Бид ирлээ, сахиусан тэнгэр минь. Энд миний үхсэн хүмүүс байна.

Тэд бүрхэгдсэн жижиг сүмийн өмнө зогсов: дээрээс доошоо зэрлэг усан үзмийн мод түүнийг ууртай усан үзмийн тэврэлтээр бүрхэв.хуудас. Нарийхан хаалгыг онгойлгоход тэр чимээ гарав. Хуучин сувгийн судал дүүрэн харласан ханатай тасалгаа руу гэрэл орж ирэв. Тасалгааны голд хагас задарсан тахилын ширээ, цаг хугацааны өнгөнд орсон алчуураар хучигдсан байдаг. Бүдүүр модон загалмайн хажууд бүдгэрсэн опалинтай хоёр ваар байв. Загалмайн гарны хооронд аалз аль хэдийн эвдэрсэн хоёр гурвалжин сүлжсэн, хэн нэгний Христийн мөрөн дээр тавьсан нөмрөгний даавуу шиг унжсан байв. Хажуугийн ханан дээр, хаалганы баруун талд, чулуун шат руу орох боломжийг олгодог төмөр бөгс нь спираль хэлбэрээр хонгил руу бууж байна. Тэр сүмийн үлдэгдэлд өчүүхэн ч гэсэн сойз түрхэхээс зайлсхийж хөлийнхөө үзүүрээр оров.

― Юутай харамсалтай вэ, Рикардо. Чи энд дахиж байгаагүй гэж үү?

Тэр тоосонд дарагдсан дүрсний нүүрэнд хүрэв. Тэр санаатайгаар инээмсэглэв.

― Чамайг бүх зүйл, вааранд хийсэн цэцэг, лаа, миний бүхнээ зориулсны тэмдэг, цэвэрхэн харахыг хүсэж байгааг би мэдэж байна, тийм ээ? Гэхдээ би энэ оршуулгын газрын хамгийн дуртай зүйл бол яг энэ хаягдал, ганцаардал гэдгийг би аль хэдийн хэлсэн. Нөгөө ертөнцтэй холбох гүүр тасарч, энд үхэл бүрэн тусгаарлагдав. Үнэмлэхүй.

Тэр урагш алхаж, иллюминаторын зэвэрсэн төмөр торыг шагайв. Подвалын хагас харанхуйд том шүүгээ нарийхан саарал тэгш өнцөгтийг үүсгэсэн дөрвөн хананы дагуу сунасан байв.

― Тэгээд тэнд байв.доор?

― За, шүүгээнүүд байна. Мөн шүүгээнд миний үндэс. Тоос минь, сахиусан тэнгэр минь, тоос” гэж тэр бувтнав. Тэр хаалга онгойлгоод шатаар буув. Тэр хананы голд байх шургуулга руу очоод гуулин бариулаас нь татаж гаргах гэж байгаа юм шиг атгав. “Чулун авдар шүүгээ. Гайхалтай биш гэж үү?

Шатны орой дээр зогсохдоо тэр илүү сайн харахын тулд ойртон тонгойв.

― Тэр бүх шүүгээ дүүрэн үү?

― Дүүрсэн байна уу? ?. .. Зөвхөн хөрөг, бичээстэй хүмүүс л харж байна уу? Энэ бол миний ээжийн хөрөг, энд миний ээж байсан” гэж тэр үргэлжлүүлэн шургуулганы голд шигтгэсэн паалантай медалийг хурууны үзүүрээр шүргэж

Тэр гараа зөрүүлж орхив. Тэр аяархан ярьж, хоолой нь бага зэрэг чичирч байв.

― Алив, Рикардо, нааш ир.

― Чи айж байна.

― Мэдээж үгүй, би зүгээр л хүйтэн байна. Босоод явцгаая, би даарч байна!

Тэр хариулсангүй. Тэр эсрэг талын ханан дээрх том шүүгээний нэг рүү очоод шүдэнз асаав. Тэр бүдэгхэн гэрэлтэй медальон руу бөхийв.

― Бяцхан үеэл Мария Эмилия. Нас барахаасаа хоёр долоо хоногийн өмнө тэр хөргийг авсан тэр өдрийг хүртэл санаж байна... Үсээ цэнхэр туузаар боож, гайхуулах гэж ирсэн, би хөөрхөн үү? Би хөөрхөн юм уу?..." Тэр одоо өөртэйгөө эгдүүтэй, ширүүн ярьж байв. ― Тэр хөөрхөн байсангүй, харин нүд нь... Хараач, Ракуэл, тэр яг чам шиг нүдтэй байсан нь үнэхээр гайхалтай.

Тэр мөргөхгүйн тулд шатаар доошоо буув. өөр хэн нэгэн.