Michelangelo's Schepping van Adam (met analyse en herlezing)

De schepping van Adam is een fresco geschilderd door Michelangelo op het plafond van de Sixtijnse Kapel tussen 1508 en 1510 op verzoek van paus Julius II.

Het fresco maakt deel uit van een reeks schilderijen die het plafond van de Sixtijnse Kapel vormen, waar Michelangelo verschillende bijbelse scènes en profetische figuren afbeeldde.

Onder hen, De schepping van Adam Het wordt beschouwd als zijn meesterwerk en gaf Michelangelo een enorm prestige, waardoor hij een van de grootste kunstenaars uit de geschiedenis werd.

Beeldcompositie en belangrijkste elementen

In dit werk verbeeldt de kunstenaar een belangrijke passage uit het boek Genesis: het moment waarop God de eerste mens, Adam, schept.

Het is een verhaal. Michelangelo vertelt een verhaal via het beeld. het moment waarop het menselijk leven gaat beginnen... .

De voorstelling van God

God Aan de rechterkant is hij afgebeeld als een oudere man, met baard en wit haar, symbolen van wijsheid, maar met een jonge en krachtige fysieke vorm. De kunstenaar baseert zich op de bijbelse verslagen die zijn fysionomie beschrijven.

Met zijn linkerarm omarmt hij een vrouwelijke figuur, meestal geïnterpreteerd als Eva, de eerste vrouw, die nog niet geschapen is en in de hemel wacht bij de Vader.

De voorstelling van Adam

Adam Links zit een jongeman in een weiland, met zijn lichaam gebogen in een lome houding, alsof hij net wakker is geworden.

Nog steeds zonder kracht steekt hij zijn hand uit naar de imposante figuur van God, in de hoop dat Hij dichterbij komt om hem leven te geven.

Vingers die elkaar bijna raken

In het midden staan de wijsvingers van beide met een kleine ruimte ertussen, benadrukt door de leegte in het schilderij die het oog van de toeschouwer niet afleidt.

Adams arm is gebogen en zijn vinger is naar beneden gericht, tekenen van de zwakte van de mens, in tegenstelling tot Gods houding, met zijn arm uitgestrekt en zijn vinger uitgestrekt, die het gebaar van zijn scheppende kracht onderstreept.

De leden zijn symmetrisch, hebben een zeer gelijkaardige samenstelling, verwijzend naar de bijbelse passage " God schiep de mens naar zijn beeld en gelijkenis " (Genesis, 1:27).

Dus, door deze symmetrie Michelangelo brengt een evenwicht tot stand tussen de twee kanten van het fresco, tussen de goddelijke figuur en de menselijke figuur.

Let ook op de anticipatie, het wachten waartoe het beeld ons leidt; hoewel heel dichtbij, raken de vingers elkaar niet echt.

Menselijke anatomie en mogelijke subliminale boodschap

Een andere meer recente interpretatie, waarop sommige geleerden wijzen, is dat de plooien van de mantel de exacte vorm van een menselijk brein in het centrum waarvan God staat.

Deze theorie werd voor het eerst geformuleerd in 1990 door een Amerikaanse chirurg die na een bezoek aan het Vaticaan zijn ontdekking deelde met de rest van de wereld.

De afbeelding zou de verschillende delen van de hersenen voorstellen (frontale kwab, oogzenuw, hypofyse en cerebellum), wat mogelijk lijkt, aangezien de kunstenaar een uitgebreide kennis van de anatomie had.

Beeld van een brein, dat dezelfde vorm heeft als de mantel van God

Het denken van die tijd droeg bij tot deze hypothese, omdat het de mens in het centrum van alles plaatste en zijn wetenschappelijke en filosofische ontdekkingen waardeerde. Zo kon Gods aanraking van Adam worden geïnterpreteerd als een symbool van rationalisme.

Curiosa over schilderen De schepping van Adam

Een interessant feit over de creatie van het werk is dat Michelangelo zich onder druk gezet voelde om de uitnodiging van paus Julius II te accepteren om de Plafond van de Sixtijnse Kapel omdat hij zich liever concentreerde op zijn werk als beeldhouwer.

Plafond van de Sixtijnse Kapel

Een ander merkwaardig detail is dat de wijsvinger van Adam, een van de meest gereproduceerde en beroemde delen van het beeld, niet door Michelangelo werd geschilderd. Het origineel werd beschadigd door een grotinbraak en werd later geschilderd door een restaurateur van het Vaticaan.

Herlezing van De Schepping van Adam

De schepping van Adam Het is een icoon geworden in de kunstgeschiedenis en is uitgebreid gebruikt als referentie voor andere werken en creaties.

Een van deze herinterpretaties is van de Amerikaanse kunstenaar Harmonia Rosales die de oorspronkelijke figuren vervangt door zwarte vrouwen, waardoor de oorsprong van de creatie een nieuwe betekenis krijgt.

Herlezing van De Schepping van Adam, door kunstenaar Harmonia Rosales

Over Michelangelo

Michelangelo di Lodovico Buonarroti Simoni werd geboren in Caprese, Italië, op 6 maart 1475.

Gedurende meer dan zeven decennia werkte hij in verschillende artistieke disciplines (schilderkunst, beeldhouwkunst, architectuur en poëzie) in de steden Florence en Rome, waar zijn opdrachtgevers woonden, waaronder de familie Medici en enkele Romeinse pausen.

In 1505 wijdde Michelangelo zich volledig aan een beeldhouwproject, het graf van de paus, maar werd uiteindelijk gepasseerd voor een andere kunstenaar.

Het jaar daarop werd hij uitgenodigd om het plafond van de Sixtijnse Kapel te schilderen. Hij weigerde dit twee jaar lang, omdat hij zich gekleineerd voelde omdat hij de schilderkunst als een minder belangrijke kunst beschouwde.

In 1508, niet langer in staat de druk van de Kerk te weerstaan, aanvaardde hij uiteindelijk de baan en vier jaar lang maakte hij van de gelegenheid gebruik om zijn talenten en artistieke gaven te tonen.

Naast De schepping van Adam , produceerde zeer beroemde werken, iconen in de westerse cultuur, zoals:

• De Pietà (1499)
• David (1504)
• Bacchus (1497)
• Het Laatste Oordeel (1541)

Michelangelo stierf op 18 februari 1564 in Rome aan koorts. Hij was een van de grote genieën van zijn tijd, en zal de kunstgeschiedenis ingaan als een van de grootste scheppers van de westerse wereld.

Renaissance, humanisme en rationalisme

O Renaissance was een periode in de Europese geschiedenis tussen het einde van de 14e eeuw en het begin van de 16e eeuw. Gekenmerkt door een terugkeer naar de culturele en artistieke referenties van de klassieke oudheid, werd het beschouwd als een beweging van herontdekking van de wereld en de mensheid.

Het fundamentele principe van die tijd was Humanisme die zich verwijderde van de studie van de Schrift en meer aandacht schonk aan de menswetenschappen zoals filosofie, retoriek en wiskunde, waarbij de mens boven alles werd geplaatst (antropocentrisme).

In dezelfde lijn, de Rationalisme Dit is een filosofische stroming die stelde dat absolute waarheid alleen gekend kon worden door de menselijke rede.

Dan zou het logisch redeneren dat de mens eigen is, wanneer het bewerkt en uitgeoefend wordt door mentale handelingen en vragen, de enige bron van ware kennis zijn.

Bekijk de volledige analyse van de fresco's van de Sixtijnse Kapel.

Maak ook kennis met