Legenda o Cuca wyjaśniona (brazylijski folklor)

Cuca to postać, która zyskała ogromne znaczenie w folklorze narodowym, stając się bardzo popularna w wyobraźni kilku pokoleń.

Zła wiedźma, która w niektórych wersjach przybiera postać aligatora, postać ta była z czasem wymyślana na nowo.

Zrozumienie legendy Cuca i jej odmian

A żeńska wersja "straszydła Brazylijski pisarz i folklorysta Amadeu Amaral podsumował jego symbolikę, opisując go jako "fantastyczną istotę, która straszy małe dzieci".

Stworzony, by straszyć "niespokojne, cierpiące na bezsenność lub gadatliwe dzieci", jak wyjaśniła Câmara Cascudo w artykule Słownik brazylijskiego folkloru jest skonfigurowany jako zagrożenie, które może przejąć różne występy różne.

Cuca (1924) autorstwa Tarsila do Amaral.

W większości wersji Cuca jest bardzo starą i złą wiedźmą z ostrymi pazurami i białymi włosami. W innych opowieściach jest garbata, bardzo chuda, a nawet ma głowę aligatora. W innych relacjach postać pojawia się jako cień lub duch.

Frederico Edelweiss, w Uwagi na temat folkloru wymienia niektóre z najczęstszych opisów, podkreślając również, że jest to byt wieloaspektowy:

Jego forma jest bardzo niejasna. Tutaj jest to bezkształtna istota, której nikt nie wie, jak opisać; tam stara kobieta o wyglądzie zbliżonym do wiedźmy, a nawet nieprecyzyjnego ducha. Pojawia się i znika w mgnieniu oka, niosąc w ramionach lub w worku dzieci, które malują na łóżku zamiast spać.

Owiana tajemnicą Cuca jest jednym z "nocnych strachów" dziecięcej wyobraźni. Mitologiczna istota może również, w niektórych wariantach, przekształcają się w nocne stworzenia jak sowy lub ćmy, aby uciec lub zbliżyć się niezauważenie.

Istnieje nawet mit, że co tysiąc lat nowy Cuca wyłaniał się z jaja, gotowy być jeszcze straszniejszym niż jego poprzednicy. Wydaje się, że związek ze światem zwierząt odbił się echem w serialu Niewidzialne miasto który kojarzy mit folkloru z niebieskimi motylami.

W różnych przedstawieniach jest to niebezpieczne stworzenie pełne darów: na przykład rzuca zaklęcia, kontroluje sen, a nawet atakuje sny innych ludzi. Ten związek z nocą jest ustalany głównie poprzez stare kołysanki które wciąż są obecne w codziennym życiu i mają na celu uśpienie dzieci:

Nana, kochanie

Cuca idzie po ciebie

Tata pojechał na wieś

Mama poszła do pracy

Najbardziej znane reprezentacje legendy

Dzieła poświęcone brazylijskiemu folklorowi zawsze odwoływały się do legendy Cuca, popularnej opowieści, która była przekazywana z pokolenia na pokolenie, przybierając różne kształty w różnych regionach.

Jednak niektóre dzieła literackie, kulturalne i artystyczne w dużej mierze przyczyniły się do propagowania mitu.

Sítio do Picapau Amarelo

Bez wątpienia pisarz Monteiro Lobato (1882 - 1948) był jednym z najważniejszych propagatorów legendy Cuca, a także innych postaci folkloru narodowego.

Na kolekcja książek dla dzieci Strona Picapau Amarelo (1920 - 1947), postać wyłania się jako jeden z wielkich czarnych charakterów tej historii. W jej pierwszym dziele, Saci (1921), jest przedstawiona jako zła wiedźma z twarzą aligatora i pazurami.

Książki, które odniosły wielki sukces, zostały zaadaptowane na potrzeby telewizji, najpierw przez TV Tupi i Bandeirantes.

Później, w 1977 roku, Rede Globo stworzyło swój program dla dzieci Serial został wznowiony w 2001 roku, zachowując wiedźmę jako jedną z głównych bohaterek narracji.

Ta wersja Cuca, która stała się nawet memem na portalach społecznościowych, ma również bardzo znaną piosenkę nagraną przez piosenkarkę Cássię Eller. Zapamiętaj poniższy refren:

Uważaj na Cuca, bo Cuca cię złapie

I weź to stąd i weź to stamtąd

Cuca jest zła i jeśli się zdenerwuje

Cuca jest wściekła, uważaj na nią

Dowiedz się więcej o najważniejszych dziełach Monteiro Lobato.

Seria Niewidzialne miasto

Krajowy serial fantasy został stworzony przez Carlosa Saldanhę i wprowadzony na Netflix w lutym 2021 r. Absolutny hit na platformie cyfrowej, fabuła przedstawiła widzom na całym świecie ważne postacie brazylijskiego folkloru.

Z legendami przedstawionymi w bieżące ustawienie Cuca jest przedstawiona jako Inês, czarodziejka, która przyjmuje rolę przywódcy i stara się chronić swoje inne stworzenia.

Zdolny do kontrolowania niebieskich motyli, a nawet do przemiany w jednego z nich, bohater odzyskuje wersję cienia, który zamienia się w ćmę, która była już obecna w folklorze, choć nie była najbardziej znana. Tutaj historia miesza się z mitem, który istnieje wśród Brazylijczyków.

Zgodnie z powszechnym przekonaniem pył uwalniany przez te motyle W fabule jednak substancja ta powodowała sen, a nawet tymczasową amnezję, ze względu na moce wiedźmy.

Pochodzenie legendy i kontekst historyczny

To było podczas rozliczenie że legenda Cuca dotarła do Brazylii: początkowo miała większą siłę w regionie São Paulo, ale następnie rozprzestrzeniła się na resztę kraju.

Jego pochodzenie jest związane z postacią Coca, lub Santa Coca, od Portugalski folklor Obecna w rymowankach i kołysankach, pojawiła się również w uroczystościach religijnych i popularnych.

W Minho, na przykład, pojawił się jako smok, którego Święty Jerzy pokonał podczas procesji Boże Ciało Zwyczaj ten jest nadal praktykowany w miejscowości Monção:

Tradycja Coca w święto Bożego Ciała w Monção.

Nazwa "coca" lub "coco" była używana do określenia rodzaju dyni używanej jako świeczniki, ozdobionej wyciętymi, przerażającymi twarzami. Kojarzony ze strachem i ideą unoszącej się głowy, mit pojawił się również u mężczyzn, z postacią Coco lub Farricoco.

Przebrany mężczyzna lub strach na wróble paradował w procesjach w ciemnej tunice i kapturze, z zakrytą twarzą, symbolizując śmierć. Tradycja, która należała do regionu Algarve, miała również miejsce w Brazylii, głównie w São Paulo i Minas Gerais.

Również w tych kulturowych i religijnych przejawach, mit służył jako ostrzeżenie dla młodszych pokoleń, będąc rodzajem mitologicznego zagrożenia dla zapewnienie dobrego zachowania Liczba ta znajduje odpowiednik w Walizka Cuca kultury hiszpańskiej, a także elementy mitologii afrykańskiej i rdzennej.

Jak wyjaśnił Luís da Câmara Cascudo w artykule Geografia brazylijskich mitów te folklorystyczne relacje wydają się synteza wpływów z kilku różnych źródeł:

To, w jaki sposób pojawia się duch, ma największy wpływ, od Coco, bezkształtnego i demonicznego, przez Coca, potwornego, po czarną Kukułkę, złamaną i tajemniczą antropofagiczną. Do jednej istoty dochodzą materializacje trzech świeckich nawiedzeń, ze śladami w językach angolskim i tupi.

Skorzystaj z okazji, aby zobaczyć również :