Балалық шақ туралы 7 өлеңге түсініктеме берілді

Біздің өміріміздің басталуы - бұл көптеген адамдар сүйіспеншілікпен және сағынышпен еске алатын керемет кезең. Кінәсіздікпен, қуанышпен, сондай-ақ дүниенің ашылуымен байланысты балалық шақ бүкіл әлемде керемет сұлулыққа толы көптеген поэтикалық шығармалардың тақырыбына айналды.

Төменде португал тіліндегі өлеңдерді қараңыз. таңдады, қысқаша шолумен сүйемелденеді:

1. Балалық шақ, авторы Маноэль де Баррос

Сары қабырғаға жазылған қара жүрек.

Тамаша жаңбыр... ағаштардан тамшылатып...

Су құятын ыдыс жатыр. гүлзарда бетін төмен қаратып .

Қағаз қайықтар арықтардағы лас суда...

Жатын бөлмедегі әжемнің қаңылтыр жапырақты діңі.

Жарық жанады. әкеден қалған қара плащ.

Табақтағы жасыл алма.

Өліп жатқан одуванчик балық... өліп жатыр,

желтоқсанда.

Және түстен кейін өгіздерге

Күнбағыстарын көрсетеді.

Маноэль де Баррос (1916 – 2014) 20 ғасырдағы бразилиялық жазушы, негізінен табиғатпен тығыз қарым-қатынасымен есте қалды.

Жоғарыда Поэзия (1956) журналында жарияланған шығармада субъект өзінің бала кезінде көргендерін айтады. Ол өз бақшасында өткен өмірден басқа, көшелер, жиһаздар, киім-кешек, тіпті тамақ сияқты естеліктерді тізіп береді.

Осылайша лирикалық өзін балалық шағының портретін салады , есіңе түсіріп, өлеңге айналдыратын «соққылардан».

2. Ресифиді шақыру, бастапМануэль Бандейра

Басқа ештеңесіз Ресифи

Менің балалық шағымның ресифи

Руа да Юниао, онда мен қамшы ойнайтынмын

және терезелерімді сындырдым. Дона Анинья Виегастың үйі

Тотонио Родригес өте қартайған және пенс-незін

мұрнының ұшына қоятын

Кешкі астан кейін отбасылар тротуарға шықты. орындықтар

ғайбат танысу күледі

Біз көшенің ортасында ойнадық

Жігіттер айқайлады:

Қоян шықты!

Дон ' шықпа!

Алыстан қыздардың жұмсақ дауыстары естілді:

Раушан гүл маған раушан гүлін сыйла

Гвоздика ағашы бүршік бер

(Сол раушан гүлдерден көп қызғылт

Ол бүршікте өліп қалар...)

Кенет

түннің ұзақ уақытында

қоңырау

Үлкен адам:

Санто-Антониодағы өрт!

Тағы бір адам қарсылық білдірді: Сан-Хосе!

Тотонио Родригес әрқашан солай ойлайтын. Сан-Хосе болды.

Ер адамдар шляпаларын киіп, темекі шегіп шықты

Және мен бала болғаныма ашуландым, себебі отты көре алмадым.

22 ұрпақтың мүшесі Пернамбукодан шыққан Мануэль Бандейраның (1886 – 1968) өлеңі Либертинаж (1930) кітабында жарияланған. Шығармада еркін өлең, күнделікті тақырыптар сияқты модернистік әсерлер айқын көрінеді. «Эвокачао до Ресифеде» ақын өзінің туған қаласына деген сүйіспеншілігін білдіреді.

Жоғарыда келтірілген үзіндіден лириктің жадында сақтаған түрлі естеліктерді кездестіруге болады. , тағы да көп жылдартүстен кейін. Өлеңдерде ойындар, адамдар және тіпті жергілікті әдет-ғұрыптар туралы айтылады.

Субъект өз сөздері арқылы жеткізетін сағыныш есеюге , ересек болуды және бетпе-бет келуге дайын болуды білдіреді. өмірдегі келеңсіздіктер.

3. Балалар ойнағанда, автор Фернандо Пессоа

Балалар ойнағанда

Ал мен олардың ойнағанын естимін,

Менің жанымда бір нәрсе

сезіне бастайды

Және сол балалық шағымның бәрі

Менде болмаған балалық шақ,

Қуаныш толқынында

Ешкімге тиесілі емес.

Кім болғаным жұмбақ болса,

Кім болам аян,

Кім екенімді ең болмаса сеземін

Бұл сенің жүрегіңде.

Португал тілінің ең ұлы ақындарының бірі Фернандо Пессуа (1888 – 1935) халықаралық ықпалға айналған ауқымды және алуан түрлі шығарма жасады.

Біз атап өткен шығарма 1933 жылы қыркүйекте жазылған. кейін Поэзия жинағына енді (1942). Пессоаның лирикасындағы қайталанатын тақырыптардың бірі - балалық шаққа деген сағыныш , бұл «Балалар ойнағанда» деген нәрсе.

Бұл өлеңдерде біз лирикалық өзін-өзі болу тәжірибесімен байланыстыратынын көреміз. бала қуаныш сезіміне. Төменде біз оның сол кездегі естеліктері соншалықты бақытты емес екенін анықтаймыз.

Балалық шақ туралы бұл түсінікті субъект идеализациялағаны белгілі болды. «бұл жоқ шығарешқашан болған емес.

4. Айға бару үшін, автор Сесилия Мейрелес

Зымырандары болмаған кезде

айға бару үшін

ұлдар скутермен

төмен қарайды. тротуарлар.

Олар жылдамдықпен соқыр болады:

мұрны сынса да,

не деген үлкен бақыт!

Жылдам болу - бақытты болу .

>Ой! егер олар қанаттары ұзын періштелер болса

!

Бірақ олар жай ғана ересек адамдар.

Әртүрлі жастағы оқырмандар арасында қасиетті Сесилия Мейрелес (1901 – 1964) болды. жазушы және ағартушы бразилиялық суретші, ол өз шығармашылығының үлкен бөлігін кіші аудиторияға арнады.

«Айға бару» композициясы Ou esta ou aqui балаларға арналған поэзиялық кітапта жарияланған. (1964). Бұл өлең жолдарында автор барлық балаларда болатын қиял құдіретіне назар аударады.

Ойын ойнап жүргенде ұлдар тіпті тәуекелге барады, бірақ олар ештеңеге алаңдамайды; олар тек көңіл көтеруді қалайды. Айға жететіндерін елестете отырып, олар оқырманға жеңілдік үлкен өмірде жиі кездеспейтін сезімді жеткізеді.

5. Балалық шақ, жазған Карлос Драммонд де Андраде

Менің әкем атқа мініп, далаға баратын.

Анам отырып, тігумен айналысатын.

Менің кіші інім. ұйқы

Мен жалғыз, манго ағаштарының арасындағы бала

Робинзон Крузоның хикаясын оқыдым,

ешқашан бітпейтін ұзақ әңгіме.

Түсте. ақ, жеңіл, үйренген дауыс

сензаланың ең алыс жерінде луллинг- және ол ешқашан ұмытпады

кофеге шақырды.

Кәрі қара әйел сияқты қара кофе

дәмді кофе

жақсы кофе

Анам тігін тігіп отыр

маған қарап:

- Псст... баланы қима.

Маса қонған бесікке

Ал мен күрсіндім... қандай терең !

Алыста әкем

шаруашылықтың шексіз орманында соғысып жатты.

Мен мұны білмедім. менің әңгімем

Робинзон Крузоның әңгімесінен де әдемірек болды.

ХХ ғасырдың ең ұлы ұлттық ақыны саналатын Карлос Драммонд де Андраде (1902 – 1987) бразилиялық модернизмнің екінші буынын басқарды.

"Infância" композициясы Poesia e Prosa (1988) журналында жарияланған; кейін мәтін Поэтикалық антологияға автор енгізілді. Өлеңдер Минас-Жерайста ауылдық және тыныш ортада өскен Драммондтың өмірбаянынан шабыттанды, оны сағынды.

Балалық шағында тақырып үйде қалды. анасымен және інісімен, ал әкесі далаға жұмыс істеуге кеткен. Әртүрлі сезімдерге жүгіне отырып, ол бейнелерді, дыбыстарды, дәм мен хош иістерді еске түсіреді.

Робинзон Крузоның әңгімелерін оқи отырып, бала шытырман оқиғалы өмірді армандады. Енді жасы ұлғайған сайын ол өткенге көз жүгіртіп, өмір сүрген барлық нәрсенің сұлулығын қарапайымдылығынан көре алады.

6. Менің сегіз жасым, Касимиро де Абреу

О! Сені қалай сағындым

Таңның атысыөмірім,

Қымбатты балалық шағымнан

Енді жылдар әкелмесін!

Не махаббат, не арман, қандай гүлдер,

Сол жалқауларға түстен кейін

Банан ағаштарының көлеңкесінде,

Апельсин тоғайларының астында!

Күндер қандай әдемі

Тіршілік таңы!

— Жан пәктікпен тыныстайды

Гүлдің хош иісі сияқты;

Теңіз — жайнаған көл,

Аспан — көкшіл жамылғы,

Дүние — алтын арман,

Өмір — махаббат жыры!

Не деген таң, неткен күн, неткен өмір,

Қандай әуенді түндер.

Сол тәтті қуанышта,

Сол аңғалдықта!

Жұлдыздар кестеленген аспан,

Иіске толы жер

Құмды сүйген толқындар

Ал теңізді сүйген ай!

Ой! Менің балалық шағымның күндерім!

О! менің көктемгі аспаным!

Өмір қандай тәтті еді

Сол нұрлы таңда!

ХІХ ғасырдың ықпалды авторы Касимиро де Абреу (1839 – 1860) бразилиялық модернизмнің екінші ұрпағы. Біз таңдап алған, Ас Примаверас (1859) жинағында жарияланған өлеңі жазушының ең танымал шығармаларының бірі болып табылады.

Мұнда біз -ға аз ғана көз жүгірте аламыз. тақырыппен сипатталған идиллиялық балалық . Ол сол кездегі қуаныш пен үміт сияқты сезімдерді айтумен қатар, өзін қоршап тұрған пейзаждарды, иістерді, жемістер мен гүлдерді де атап өтеді.

Көптеген шығармалары сияқты шығарма да жазылған. болған кезеңдеКасимиро де Абреу Португалияда тұрған. Сол кездегі хат-хабарларда туып-өскен елге қайтуға деген құлшынысы байқалады.

Үзіндісін ғана ұсынып отырған «Сегіз жасым» өлеңдері оның сын баяндайды. Бразилияны сағыну , сондай-ақ ұлттың сүйкімділігі.

7. Балалармен кейбір ұсыныстар, авторы Руй Бело

Бала балалық шақпен толықтай батып кетеді

Бала балалық шақпен не істерін білмейді

Бала балалық шақпен сәйкес келеді

бала өзін балалық шаққа ұйықтап жатқандай басып жібереді

басын түсіріп, балалық шаққа ағып кетеді

бала балалық шаққа теңізге сүңгиді

Балалық шақ – баланың судай стихиясы

Ол балықтың өз элементі

Бала өзінің жер екенін білмейді

Баланың даналығы оны білмеуі. өледі

бала жасөспірім шағында өледі

Егер бала болсаң маған еліңнің түсін айтшы

Менікі көкірекшенің түсі болғанын айтайын

және ол бор таяқшасының өлшемі еді

Ол кезде бәрі бірінші рет болды

Мен иістерді мұрнымда әлі алып жүрмін

Раббым , менің өмірім балалық шаққа жол берсін

бірақ мен оны қалай айту керектігін ешқашан білмеймін

Рюй Бело (1933 – 1978) португал ақыны болды. оның ұрпағы. Homem de Palavra(s) (1970) кітабын біріктіретін композицияда автор оның нені білдіретіні туралы ойлайды,Өйткені, бала болғандықтан.

Осы пән бойынша балалық шақ бізді билейтін, бүкіл әлемге көзқарасымызды қалыптастыратын сиқырлық түрі ретінде көрінеді. Тіпті аз білетінімен шектелсе де, бала әлі де ол жүгіретін қауіптерді білмейді, сондықтан ол батыл: бұл оның даналығы.

Ересек жасында лирикалық мен аздап кінәсіздік пен қызығушылықты іздейді. ол бұрынғы тәжірибелердің ешқашан қайталанбайтынын білсе де, өткенде болды.

Осы уақытты еске түсіре отырып, әртүрлі жаңалықтар , тақырып дұғамен аяқталады, Құдайдан жалғастыруын сұрайды. сіздің жолыңызға тосын сыйлар мен өзгерістер енгізу.