10 boeken om de hedendaagse Braziliaanse literatuur te ontdekken

Het label hedendaagse Braziliaanse literatuur verwijst gewoonlijk naar literaire producties die vanaf de jaren 2000 zijn gelanceerd, hoewel sommige theoretici wijzen op andere begindata, sommige vanaf de jaren 1980 en 1990.georganiseerde beweging.

1. Kromme ploeg (2019), door Itamar Vieira Junior

Het meest geprezen werk van de debuterende Bahiaanse schrijver Itamar Vieira Junior heeft al een aantal belangrijke prijzen ontvangen, zoals de Jabuti Literary Prize en de Leya Book of the Year Prize.

In zijn eerste gepubliceerde roman koos Itamar voor een Landelijk Brazilië waar arbeiders leven in een situatie die niet veel verschilt van de tijden van slavernij.

Het verhaal speelt zich af in de achterlanden van Bahia en volgt Bibiana, Belonísia en hun familie van afstammelingen van slaven Ondanks de afschaffing van de slavernij is iedereen nog steeds ondergedompeld in een conservatieve en bevooroordeelde patriarchale plattelandsmaatschappij.

Terwijl Belonísia een meer conformistisch profiel heeft en zonder veel aarzeling naast haar vader op de boerderij werkt, is Bibiana zich bewust van de staat van dienstbaarheid waaraan zij en haar omgeving zijn onderworpen. Idealistisch besluit Bibiana te strijden voor het land waar iedereen werkt en voor de emancipatie van de arbeiders.

Itamar's productie is een van de stemmen in de hedendaagse Braziliaanse literatuur die streeft naar meer gemarginaliseerde realiteiten aan het publiek presenteren Ze zijn niet erg bekend, ver van de grote steden.

Er is een tendens in de hedendaagse literatuur om deze nieuwe sociale stemmen In dit verband is het belangrijk op te merken dat de stemmen van vrouwen, zwarten, mensen die in de periferie leven, minderheden in het algemeen, voorheen niet werden toegelaten.

Werd de Braziliaanse literatuur voorheen meestal geproduceerd door gevestigde schrijvers, meestal blanke mannen uit de middenklasse - vooral uit de as São Paulo/Rio - die ook blanke personages creëerden, in de hedendaagse literatuur begon er ruimte te komen voor nieuwe plaatsen van spreken .

De internationalisering van Braziliaanse auteurs, zoals die van Itamar, ligt in de lijn van een een grotere internationale uitstraling van de Braziliaanse literatuur Dit proces komt weliswaar laat op gang, maar dankzij de deelname van nationale uitgeverijen aan literaire beurzen, steunprogramma's voor vertalingen en prijzen die nationale producties internationale zichtbaarheid geven.

2. De bezetting (2019) door Julián Fuks

Het vorige werk van de Braziliaan Julián Fuks, Weerstand werd bekroond met de José Saramago prijs en De bezetting treedt in de voetsporen van het voorgaande werk door ook een sterk verhaal te presenteren. In De bezetting gaat de schrijver een andere weg en verenigt zijn individuele ervaring met de wens om denken over het complexe hedendaagse Brazilië .

De hoofdpersoon van dit verhaal is Sebastian, Julián Fuks' alter-ego, die ervoor koos om een werk met autobiografische sporen Het boek is het resultaat van de ervaringen van de schrijver in het Cambridge Hotel in São Paulo, dat in 2012 werd bezet door de Daklozenbeweging. Julián was waarnemer van dit nieuwe leven dat het gebouw kreeg en dit is een van de plots die het verhaal van het boek voedt.

Het werk leunt ook zwaar op de interacties tussen het personage en zijn vader, die in het ziekenhuis is opgenomen, en op gesprekken met zijn partner over de beslissing van het stel om al dan niet een kind te krijgen.

Bezetting is een voorbeeld van een roman onder vele in de hedendaagse Braziliaanse literatuur die... speelt met de grenzen tussen fictie en biografie Deze kruising van persoonlijke en literaire ervaring is een van de opvallendste kenmerken van de hedendaagse productie.

3. Klein anti-racistisch handboek (2019), door Djamila Ribeiro

De jonge Braziliaanse activiste Djamila Ribeiro is een van de belangrijkste hedendaagse stemmen in de strijd tegen racisme. In haar korte werk nodigt Djamila de lezer in elf hoofdstukken uit om nadenken over structureel racisme ingebakken in onze samenleving.

De auteur vestigt de aandacht op de sociale dynamiek die zwarte mensen onderdrukt en marginaliseert en zoekt naar de historische wortels voor de resultaten die we vandaag de dag zien. dagelijkse antiracistische praktijk .

Het boek ontving de Jabuti-prijs in de categorie Menswetenschappen en maakt deel uit van een bredere beweging in de hedendaagse Braziliaanse literatuur van luisteren naar anderen, hun plaats van spreken begrijpen Zo wordt hun stem erkend en hun discours gelegitimeerd.

Onze literatuur heeft in toenemende mate getracht nieuwe stemmen en het begrijpen van sociale complexiteit van de omgeving waarin we zijn opgenomen.

Zie ook onze analyse van de fundamentele boeken van Djamila Ribeiro.

4. Late zomer (2019), door Luiz Ruffato

Het boek Late zomer Luiz Ruffato, klaagt in zekere zin de staat van apathie aan waarin de Brazilianen zich de laatste tijd bevinden. Het werk portretteert de klimaat van radicalisering politiek, isolatie en het geleidelijke verlies van het vermogen tot uitwisseling met anderen, ongeacht hun religie, geslacht of sociale klasse.

Dit verhaal wordt verteld door Hosea, een gewone man, die ons herinnert aan onze progressieve aftakeling: waarom houden we op met vreedzaam met anderen om te gaan? Wanneer zijn we begonnen met het ontwikkelen van een blinde mening die ons verhindert naar de andere kant te luisteren? Op welk punt beginnen we degenen die anders zijn dan wij te onderdrukken?

Hosea is een bescheiden man, een vertegenwoordiger voor een bedrijf dat landbouwproducten produceert. Na twintig jaar in São Paulo te hebben gewoond, keert hij terug naar zijn geboortestad (Cataguases, Minas Gerais) en vindt hij zijn familie terug nadat hij door zijn vrouw en zoon in de grote stad is achtergelaten. Het is tijdens deze reis naar het verleden dat Hosea in zijn geheugen duikt en probeert zijn keuzes een nieuwe betekenis te geven.persoonlijk.

Het werk van Ruffato schetst de culturele schok tussen de grote stad - het stadsleven - en het dagelijkse leven op het platteland, beheerst door andere waarden en een andere tijd. Deze beweging is gebruikelijk in de hedendaagse literatuur, die een reeks verschillende Brasis wil presenteren: tegelijkertijd toont het een regionalistisch verhaal maakt vaak ook een portret van het stedelijk dagelijks leven Het is uit deze fragmentatie, deze voorstelling van tegenstellingen in botsing, dat veel schrijvers putten om hun literaire creaties te produceren.

5. De belachelijke man (2019), door Marcelo Rubens Paiva

Marcelo Rubens Paiva is een belangrijke naam in de hedendaagse Braziliaanse literatuur die besloot een reeks korte verhalen en kronieken die hij rond de genderproblematiek creëerde, samen te brengen om de lancering van De belachelijke man .

Veel van deze korte teksten zijn enige tijd geleden geschreven en moesten worden herlezen en herschreven door de auteur, die hiermee de bespreking van sociale rollen en genderclichés .

Marcelo Rubens Paiva koos ervoor om licht te werpen op de plaatsen waar mannen en vrouwen spreken en om de dynamiek tussen koppels beter te begrijpen, waardoor een affectief en eigentijds portret ontstaat, vooral van liefdesrelaties.

Was de wereld ooit ondergedompeld in een overwegend mannelijk discours, nu is deze ruimte gedemocratiseerd en hebben vrouwen een krachtiger stem, en het is deze verandering waarover Marcelo Rubens Paiva wil spreken.

Het formaat van het werk, kort en snel, sluit aan bij een hedendaagse trend om te produceren in gereduceerde vormen sneller verbruikt.

Marcelo Rubens Paiva is een goed voorbeeld van professionalisering van de braziliaanse auteur De schrijver, die ook journalist, scenarist en toneelschrijver is, leeft van het schrijven, een praktijk die enkele decennia geleden ondenkbaar was.

6. De wereld zal niet eindigen (2017), door Tatiana Salem Levy

De verzameling korte essays van Tatiana Salem Levy brengt een reeks korte verhalen samen die een mix van de braziliaanse en internationale politieke situatie (waarbij uiteenlopende politici zoals Crivella en Trump de revue passeren), maar ook commentaar op de economie en belangrijke maatschappelijke kwesties zoals de opkomende xenofobie in de wereld.

Het werk bevat ook autobiografische passages die laten zien hoe de auteur de wereld ziet, meestal sprekend vanuit een blik van weerstand .

Alle verhalen zijn op de een of andere manier bedoeld, de wereld waarin we nu leven te helpen lezen .

We zien in de productie van Tatiana Salem Levy een belangrijk aspect van de hedendaagse Braziliaanse literatuur, namelijk de de wens om de werkelijkheid weer te geven ook al wordt het vaak voorgesteld als een versnippering.

Door het aanbieden van meerdere perspectieven van het lezen van deze hedendaagse maatschappij, proberen de auteurs van onze tijd met ons een mogelijk sociaal landschap op te bouwen om de tijd waarin wij leven beter te begrijpen.

7. Cancún (2019) door Miguel del Castillo

Cancún is de eerste roman van de Rio de Janeiro schrijver Miguel del Castillo. Hierin zijn we getuige van de levensreis van Joel, vanaf zijn adolescentie - een periode waarin hij zich ongemakkelijk voelde - tot het gevoel van welkom te zijn in een evangelische kerk. Het werk gaat ook over het volwassen worden en de belangrijkste keuzes die hij maakte tot hij in de 30 was.

De moeilijke relatie met zijn vader en familie is ook een thema in het boek, dat raakt aan veel van de momenten die Joel hebben geleid tot wie hij is.

Het werk is een soort formatieve roman In het boek zien we de opvoeding van de jongen, zijn gecompliceerde puberteit in gesloten flatgebouwen in Barra da Tijuca tot de geboorte van zijn eerste kind.

Het werk is een reis die zowel spreekt over het leven van een personage als over een bepaald milieu uit de hogere middenklasse van Rio de Janeiro.

Voor zijn debuutroman putte Miguel del Castillo uit een reeks persoonlijke herinneringen en dronk veel uit zijn biografie .

In de lezing van Cancún nemen we een zoektocht naar een auteurssingulariteit De zoektocht naar een sterke vingerafdruk van de kunstenaar is ook een kenmerk dat veel auteurs van de hedendaagse Braziliaanse literatuur treft.

8. Over het Braziliaanse autoritarisme (2019), door Lilia Moritz Schwarcz

Het werk van antropologe Lilia Moritz Schwarcz draagt een belangrijk aspect in zich dat in veel hedendaagse Braziliaanse producties aanwezig is: het verlangen om sociaal engagement en kennis van de werking van onze maatschappij.

In haar essay probeert de denker de wortels van het autoritarisme in de Braziliaanse samenleving te begrijpen door vijf eeuwen terug te kijken. Geïntrigeerd door het heden kijkt USP-professor Lilia Moritz Schwarcz terug op zoek naar antwoorden over hoe we op deze plek terecht zijn gekomen.

Lilia verzamelt een reeks statistische gegevens en historische informatie en richt haar radar op de onze politieke en sociale achtergrond Ze stelt ook moedig beschouwingen aan de orde over genderkwesties, zoals het feit dat vrouwen in het openbare leven zo weinig ruimte innemen (in 2018 werd slechts 15% van de zetels bezet door vrouwen, in een land waar 51,5% van de bevolking vrouw is).

9. Nu heeft niemand hier je nodig (2015), door Arnaldo Antunes

Tot nu toe hebben we het niet gehad over de hedendaagse Braziliaanse poëzie, die heel bijzondere contouren heeft. De productie van Arnaldo Antunes is een uitstekend voorbeeld van dit soort literaire productie, die niet alleen met woorden, maar ook met vorm communiceert.

Hedendaagse poëzie is algemeen erkend voor andere middelen gebruiken (Het is dus een visuele poëzie, rijk aan betekenissen.

In de hedendaagse Braziliaanse poëzie is de aanwezigheid van metataal In een reeks gedichten gebruikt Arnaldo Antunes de metalinguïstische bron om na te denken over poëzie.

10. Dagen en dagen (2002), door Ana Miranda

Ana Miranda is een minder bekende romanschrijfster binnen de Braziliaanse literatuur, maar die enkele zeer interessante hedendaagse werken heeft geproduceerd.

Dias e Dias is een roman over de liefde tussen Feliciana, een dromerige vrouw, en de romantische dichter Antônio Gonçalves Dias, die in de 19e eeuw daadwerkelijk heeft bestaan en belangrijke verzen heeft gemaakt zoals Canção do Exílio en I-Juca-Pirama. Het werk, dus, mengt geschiedenis en fictie .

In de roman is de gebruik van intertekstualiteit In de roman van Ana Miranda is er sprake van intertekstualiteit wanneer er een relatie bestaat tussen een literaire tekst en een eerdere tekst, waarin het mogelijk is sporen en invloeden van de eerdere tekst waar te nemen.

We denken dat je misschien ook geïnteresseerd bent in de artikelen: