Gedicht De kikkers van Manuel Bandeira: volledige analyse van het werk

Het gedicht De kikkers is een klassieker van de Braziliaanse schrijver Manuel Bandeira gemaakt in 1918 en gepubliceerd in 1919 in het boek Carnaval .

De verzen vormen een satire op de Parnassiaanse beweging, die voorafging aan het Modernisme, en die voorgedragen door Ronald de Carvalho tijdens de Week van de Moderne Kunst in 1922.

Gedicht De kikkers

Enfunando os papos,

Ze komen uit de schemering,

Spring, spring, de kikkers.

Het licht verblindt hen.

In het snurken dat landt,

Roept de brulkikker:

- "Mijn vader ging naar de oorlog!"

- "Het was niet!" - "Het was wel!" - "Het was niet!".

De meerkikker,

Verwaterd Parnassiaans,

Er staat: - "Mijn liedboek

Het is goed gehamerd.

Zie hoe primo

Op het eten van de gaten!

Wat een kunst! En ik lach nooit

De verwante termen.

Mijn vers is goed

Frument zonder teerlingen.

Ik rijm met

Ondersteunende medeklinkers.

Ga voor vijftig jaar

Dat ik ze de norm gaf:

Verminderd zonder schade

De bekisting.

Roep om hulp

Op de sceptische kritiek:

Er is geen poëzie meer,

Maar er zijn poëtische kunsten..."

Huilt de brulkikker:

- "Mijn vader was koning!" "Was!"

- "Het was niet!" - "Het was wel!" - "Het was niet!".

Roars in a huff

De meerkikker:

- Grote kunst is hoe

Juweliers Lavor.

Of een standbeeld.

Alles wat mooi is,

Dat is allemaal verschillend,

Zing op de hamer."

Andere, boomkikkers

(Een kwaad op zich past),

Ze praten uit volle borst,

- "Ik wel!" - "Jij niet!" - "Jij wel!".

Weg met dat geschreeuw,

Er waren meer dichte

De oneindige nacht

Draag de immense schaduw;

Daar, weglopend van de wereld,

Geen glorie, geen geloof,

In het diepe

En eenzaam is het

Wat snik je,

Transido de frio,

Kangoeroe pad

Vanaf de rivieroever...

Analyse van het gedicht

Bandeira slaagt er in Os sapos in om de essentiële kenmerken die de Parnassianen voorstaan te reproduceren. Het is dus een gedicht met regelmatige metriek en aandacht voor sonoriteit, imitaties die in dit geval in dienst staan van de afwijzing van de Parnassiaanse poëzie.

Het gedicht volgt een ABAB rijmschema, waarbij alleen het laatste couplet uit de toon valt. Qua structuur is Os sapos opgebouwd uit kleine rondwoorden.

De verzen werken met de ironie en met parodie om het lezerspubliek bewust te maken van de noodzaak te breken met de poëzie en deze te transformeren.

De verzen van Manuel Bandeira zijn metalinguïstisch omdat ze spreken over de poëzie zelf, of beter gezegd, over wat poëzie niet zou moeten zijn. De kikkers denken na over wat kunst en een goed gedicht zouden moeten zijn. Wat de denkbeeldige dialoog tussen de kikkers oplevert is een oefening in reflectie over de normen van verscompositie.

De genoemde kikkers (de os, de kuiper, de vlieger) zijn metaforen van verschillende soorten dichters De meerkikker is een typisch voorbeeld van de Parnassiaanse dichter die de regels van de compositie distilleert:

De meerkikker,

Verwaterd Parnassiaans,

Er staat: - "Mijn liedboek

Het is goed gehamerd.

Zie hoe primo

Op het eten van de gaten!

Voor hem is grote poëzie als het ambacht van een juwelier, het moet met precisie en geduld gepolijst worden:

Roars in a huff

De meerkikker:

- Grote kunst is hoe

Juweliers Lavor.

De pad kururu, daarentegen, is een voorstelling van de modernistische dichter die streeft naar vrijheid en eenvoud en het gebruik van alledaagse taal opeist. Als hij ten tonele verschijnt, presenteert hij zich met een afwijkende mening ten opzichte van alle andere kikkers.

We moeten ook denken aan de overeenkomst van de gekozen naam voor de modernistische kikker met het kinderrijmpje Sapo-cururu. De laatste twee verzen van Bandeira's gedicht nemen de eerste twee verzen van de populaire compositie over:

Kangoeroe pad

Vanaf de rivieroever

Als de kikker zingt, O kleine zus,

Het is dat hij het koud heeft.

De vrouw van de kikker

Het moet daarbinnen zijn

Kant maken, zusje,

Voor de bruiloft

Bandeira bekritiseert via parodie de overdreven preoccupatie van de Parnassianen met het formele aspect van de taal. Volgens de dichter en zijn mede-modernisten moet deze stijl van dichten worden overwonnen.

Een ander belangrijk kenmerk van het gedicht is de aanwezigheid van sterke sporen van humor De omstandigheid zelf - kikkers die nadenken over de stijlen van poëzie - is op zichzelf al hilarisch. Niet toevallig De kikkers maakt deel uit van een reeks creaties die de modernisten... gedicht-piada .

Bandeira's creatie was zo essentieel voor de modernisten dat Sérgio Buarque de Holanda zelfs definieerde De kikkers als het volkslied van het Modernisme.

In Bandeira's strofen zien we echter wat het gedicht niet zou moeten zijn, hoewel de nieuwe richtingen in de verzen nog niet goed worden gesuggereerd.

Het verhaal van de creatie van De Kikkers

Drie verschillende jaren zijn van cruciaal belang voor de creatie van Manuel Bandeira. Het was in 1918 dat de dichter het gedicht De kikkers hoewel het werk pas het jaar daarop (in 1919) werd gepubliceerd in het boek Carnaval .

Omslag van de eerste editie van het boek Carnaval (1919) dat de verzen van De kikkers .

Carnaval Het wordt door de meeste critici beschouwd als een boek uit de eerste fase van de auteur, hoewel gespecialiseerde critici het al als een soort overgangswerk beschouwen.

De kikkers is al een voorbeeld van een breuk, een creatie die wordt beschouwd als een van de eerste bewegingen van de dichter in de richting van wat zijn toekomstige productie zou worden.

Mário de Andrade, die correspondeerde met de dichter Manuel Bandeira, ontving in 1919 een exemplaar van Carnaval Voor de presentatie zei hij dat de bloemlezing "een klaroengeschal van een nieuw tijdperk" was en dat het gedicht "Os sapos" een van de "grootste van onze poëzie" was.

Een curiositeit: aangezien Manuel Bandeira tot dan toe weinig bekend was, de Carnaval werd gefinancierd door de vader van de dichter zelf.

Jaren later, in 1922, kwam het gedicht in de hall of fame van de Braziliaanse literatuur toen het werd gekozen door Ronald de Carvalho Het enorme, opgewonden publiek overspoelde het podium met boegeroep tijdens de tweede avond van de Week van de Moderne Kunst, die intellectuelen en kunstenaars uit het hele land bijeenbracht.

De historische context van het Braziliaanse Modernisme

De eerste tekenen van het modernisme in Brazilië deden zich voor tussen 1912 en 1917, hoewel de beweging pas echt van de grond kwam in 1922, met de Week van de Moderne Kunst in São Paulo.

Op het internationale toneel is het de moeite waard enkele belangrijke gebeurtenissen in herinnering te brengen die het tijdperk markeerden: de Eerste Wereldoorlog (1914-1918), de Russische Revolutie (1917), de opkomst van het fascisme in Italië (1921) en de Belle Époque (1871-1914).

Als gevolg van de internationale beroering door de Eerste Wereldoorlog groeide de nationale industrie. Intern leefde de politiek van café au lait (1889-1930). Begin jaren twintig ontstonden de tenentistische bewegingen, het resultaat van de onvrede van de lagere rangen van het leger met de Oude Republiek.

De periode van het modernisme werd ook gekenmerkt door de komst van een enorme toestroom van internationale immigranten (1880 tot 1940): Italianen, Portugezen, Spanjaarden, Japanners, die niet alleen de beroepsbevolking versterkten, maar ook nieuwe culturele elementen naar het land brachten.

Week van de Moderne Kunst

In 1922 vierden we het eeuwfeest van de onafhankelijkheid, symbolisch een belangrijk jaar voor Brazilië.

Tussen 15, 17 en 19 februari kwam in São Paulo, meer bepaald in het Teatro Municipal van de hoofdstad São Paulo, een reeks kunstenaars en intellectuelen bijeen om het verleden, het heden en de richting van de Braziliaanse kunst te bespreken.

Het initiatief kwam van schrijfster Graça Aranha, van de Braziliaanse Academie van Letteren, die zich aansloot bij een groep kunstenaars uit Rio de Janeiro en São Paulo.

Affiche van de Week van de Moderne Kunst.

Onder de schrijvers, musici, schilders en beeldhouwers waren belangrijke en reeds gevestigde namen als Mario de Andrade, Oswald de Andrade, Manuel Bandeira, Anitta Malfatti en Di Cavalcanti.

Tijdens de Week van de Moderne Kunst in 1922 droeg Ronald de Carvalho op de tweede avond van het evenement het beroemde gedicht van Manuel Bandeira voor onder luid boegeroep. Deze episode wijdde de verzen van " De kikkers ".

Op de groepsfoto staan grote namen als Oswald de Andrade, Mário de Andrade en Manuel Bandeira.

Maak ook kennis met