9 najważniejszych artystów sztuki współczesnej

Sztuka nowoczesna to nazwa nadana rodzajowi ekspresji artystycznej, która zaczęła powstawać w okresie od XIX do XX wieku i która odzwierciedlała wielkie przemiany zachodzące w tym okresie.

Ten sposób tworzenia sztuki zrewolucjonizował europejską scenę kulturalną i był również wykorzystywany w innych krajach, takich jak Brazylia.

Było kilku artystów, którzy przyczynili się zarówno do konsolidacji modernizmu w sztuce, jak i do jego dominacji do połowy XX wieku, kiedy to ustąpił miejsca tak zwanej sztuce współczesnej.

1) Édouard Manet (1832-83)

Manet to francuski artysta o ogromnym znaczeniu dla sztuki nowoczesnej, ponieważ można go uznać za twórcę nowego stylu malarstwa, impresjonizmu, który zrewolucjonizował sztukę.

Portret Édouara Maneta autorstwa fotografa Félixa Nadara

Wywołał pewien skandal w swoich czasach, przedstawiając sceny i ludzi zupełnie inaczej niż to robiono, wzmacniając efekty optyczne i zniekształcenia widoczne w plenerach. Artysta nie kierował się technikami cieniowania nauczanymi w akademiach.

W 1863 roku zgłosił kilka płócien na ważną wystawę w Paryżu, ale jego prace zostały odrzucone i trafiły na równoległą wystawę o nazwie "Salon des Recusés".

Warto zaznaczyć, że impresjoniści nie do końca dążyli do zerwania z tradycyjnymi schematami malarstwa i wciąż poszukiwali odwzorowania zbliżonego do rzeczywistości, jednak w znacznym stopniu przyczynili się do konsolidacji sztuki nowoczesnej w Europie, nawet jeśli nie byli tego świadomi.

Tak więc znaczenie Maneta dla innowacyjnego myślenia o praktyce artystycznej można podsumować słowami amerykańskiego krytyka i badacza Clementa Greenberga:

Płótna Maneta stały się pierwszymi modernistycznymi obrazami dzięki szczerości, z jaką określały płaskie powierzchnie, pod którymi zostały namalowane.

Lunch na trawie (1865-1866) to dzieło, w którym możemy zaobserwować nowoczesne cechy reprezentacji

2) Paul Cézzane (1839-1906)

Innym artystą, który wyróżniał się jako pionier sztuki modernistycznej i był współczesny Manetowi, jest Paul Cézanne.

Holender miał stabilną sytuację finansową i mógł poświęcić się różnym zagadnieniom, które przedstawiały mu się jako problemy do rozwiązania w malarstwie. Wynikało to z faktu, że nie był uzależniony od sukcesu w utrzymaniu, co dawało mu większą swobodę twórczą.

Portret Paula Cézanne'a

Jego głównym celem była próba znalezienia równowagi między kolorem, kompozycją i formami, ale nie w chwilowy sposób impresjonistów, ale raczej starając się uchwycić istotę natury.

W tym celu wykorzystał elementy geometryczne (takie jak cylindry) i nie trzymał się projektów konturowych, obalając je w razie potrzeby.

Z tych powodów taki artysta jest często pamiętany jako swego rodzaju "mentor" sztuki nowoczesnej.

Gracze w karty Paula Cézanne'a (1892/93) jest klasycznym przykładem jego badań i eksperymentów w sztuce

3) Vincent Van Gogh (1853-1890)

Holenderski malarz Vincent van Gogh był niezwykle oddany swojej sztuce. Nawet w stosunkowo krótkim czasie - około dziesięciu lat - intensywnie tworzył, ponieważ znalazł w tym zajęciu sposób na uspokojenie swojego skonfliktowanego umysłu.

Portret Van Gogha jako młodego mężczyzny

Jego prace prezentują siłę i ekspresję nowatorską jak na swoje czasy i prawdopodobnie z tego powodu artysta nie mógł osiągnąć stabilności finansowej, polegając na pomocy swojego brata.

Proces twórczy Van Gogha był inspirowany ideami impresjonistycznymi, ale wykraczał poza nie, dodając silny ładunek emocjonalny. Z tego powodu jest uważany za artystę postimpresjonistycznego i stał się punktem odniesienia dla malarzy z następnego pokolenia, którzy zapoczątkowali ruch ekspresjonistycznej awangardy.

Jego sposób tworzenia obrazów był dość szczególny, o czym możemy przekonać się z jego własnych słów, w liście skierowanym do brata Theo:

Emocje są czasami tak intensywne, że pracuję bez świadomości, że pracuję (...), a pociągnięcia pędzla przychodzą do mnie z sekwencją i spójnością, jak słowa w mowie lub w liście.

Trigal z cyprysem (1889) powstał na rok przed śmiercią modernistycznego malarza

Aby dowiedzieć się więcej o artyście, przeczytaj: Van Gogh: podstawowe dzieła i biografia.

4) Pablo Picasso (1881-1973)

Pablo Picasso był bez wątpienia jednym z najwybitniejszych modernistycznych artystów w historii sztuki. Jego twórczość ujawnia inteligencję i pomysłowość, owoc inspiracji innymi artystami, takimi jak Paul Cézanne i odniesienia do odległych kultur, takich jak Afryka.

Portret Pabla Picassa

Picasso był odpowiedzialny, wraz z Georgesem Braque, za stworzenie nowego stylu, który nazwali kubizmem. W nim postacie są przedstawiane w sposób, który obala świat, w tym przypadku celowo, w celu stworzenia nowej rzeczywistości.

Kubizm nadużywał figur geometrycznych, aby myśleć o reprezentacji nie tylko tego, co jest widziane pod jednym kątem, ale próbując "otworzyć" obiekty na dwuwymiarowych powierzchniach, jakby tworząc "czwarty wymiar".

W ten sposób malarz stał się ikoną europejskiej awangardy i głównym punktem odniesienia dla artystycznego zerwania.

Z Les Demoiselles d'Avignon (1907) Picasso zainaugurował ruch kubistyczny

Przeczytaj: Niezbędne dzieła do zrozumienia Pabla Picassa.

5) Wassily Kandinsky (1866-1944)

Rosjanin Wassily Kandinsky jest pamiętany jako zachodni malarz, który stworzył pierwsze dzieło sztuki abstrakcyjnej, tj. zawierające elementy bez związku ze światem rzeczywistym.

Silnie zainspirowany muzyką, pomysł Kandinsky'ego polegał na przełożeniu uczuć i emocji na kolory, kształty i linie.

Portret autorstwa Wassily'ego Kandinsky'ego

Był ważnym artystą, ponieważ wprowadził nowy sposób tworzenia, całkowicie znosząc przywiązanie do figuratywnej reprezentacji. Dlatego ruch ten znany jest również jako sztuka "niefiguratywna" lub "nieobiektywna".

Kandinsky cenił wolność twórczą, intuicję i ekspresję wewnętrznych doświadczeń z dziedziny psychologii.

Oprócz niego inni artyści również zaczęli tworzyć abstrakcyjne prace, takie jak na przykład Piet Mondrian z geometrycznym abstrakcjonizmem.

Pierwsza abstrakcyjna akwarela (1910) Kandinsky'ego jest uważany za dzieło, które zapoczątkowało abstrakcjonizm

6) Marcel Duchamp (1887-1968)

Marcel Duchamp wkracza na scenę sztuki jako odważna i kreatywna postać początku XX wieku.

Współczesny artysta jest kojarzony z dadaizmem, ruchem, który starał się pokazać niezadowolenie i sprzeczności okresu pierwszej wojny światowej.

Portret Marcela Duchampa

Duchamp zaproponował buntowniczą i lekceważącą postawę, która starała się kwestionować granice samej sztuki.

W tym celu artysta wykorzystał kilka nietypowych środków, takich jak tzw. gotowe produkty "Umieszczone w kontekście artystycznym nabierają nowych znaczeń, a raczej tracą swoje pierwotne znaczenia i propozycje.

W ten sposób Duchamp miał zasadnicze znaczenie dla refleksji nad tym, co jest uważane za sztukę, torując drogę przyszłym artystom do pogłębienia tych pytań.

Źródło jest gotowy przypisuje się Duchampowi, ale spekuluje się, że jest to pomysł artystki baronowej Elsy von Freytag-Loringhoven

Anita Malfatti (1889-1964)

Kiedy mówimy o sztuce współczesnej w Brazylii, jednym z pierwszych znaczących nazwisk, które możemy wymienić, jest Anita Mafatti.

Portret Anity Malfatti

Artystka z São Paulo miała ogromne znaczenie, ponieważ tworzyła sztukę nowoczesną jeszcze przed Tygodniem 22. Wydarzenie to zostało uznane za "przełomowe" w kulturze narodowej i oficjalnie wyznaczyło początek modernizmu w Brazylii.

Faktem jest, że Anita odbyła szkolenie artystyczne w Europie w latach 1912-1914, rozwijając tam swoje umiejętności i będąc pod dużym wpływem awangardy.

Tak więc w 1917 roku, kiedy zorganizowała indywidualną wystawę w São Paulo, modernistyczna malarka została odrzucona przez publiczność i krytyków, ponieważ zaprezentowała obrazy o bardzo wyraźnych nowoczesnych cechach, takich jak użycie kolorów, które nie odpowiadały rzeczywistości, deformacje i kontrastujące pociągnięcia.

Głupiec (1916), autor: Anita Malfatti

8. tarsila do Amaral (1886-1972)

Tarsila do Amaral to kolejna niezbędna kobieta w brazylijskim modernizmie. Chociaż nie uczestniczyła w Tygodniu Sztuki Nowoczesnej, artystka miała znaczącą pracę w tym okresie i przyczyniła się do powstania ruchu antropofagicznego, wraz z Oswaldem de Andrade i Raulem Boopem.

Portret Tarsili do Amaral

Ruch ten, którego motto brzmiało "Tylko antropofagia może nas zjednoczyć", proponował tworzenie sztuki zgodnej z modernistycznymi parametrami, ale z silnym brazylijskim posmakiem. Troska powinna dotyczyć tematów i interesów narodowych.

Jego produkcja miała jako podstawowe elementy waloryzację narodu brazylijskiego, deformacje postaci i w niektórych płótnach inspiracje surrealistyczne, jak w przypadku Jajko z 1928 roku.

Jajko (1928), autor: Tarsila do Amaral

9) Cândido Portinari (1903-1962)

Cândido Portinari był brazylijskim malarzem, który był blisko związany z modernistycznymi ideałami głoszonymi przez Mario de Andrade i Oswalda de Andrade.

Portret Portinariego wykonany w 1962 roku

Jego kariera opierała się na podkreślaniu typów ludzkich obecnych w Brazylii, od robotników wiejskich po dzieci, a także pokazywaniu scen popularnych festiwali.

Portinari wykorzystał estetyczne elementy europejskiej awangardy, aby stworzyć coś nowego i prawdziwie brazylijskiego. Tak więc wpływ Pabla Picassa, na przykład, jest ukryty w niektórych jego pracach, które charakteryzują się ponurym użyciem kolorów, przesadą w ekspresji postaci i deformacją postaci.

Przykładem tych cech jest słynny Rekolekcjoniści która odbyła się w 1944 roku.

Rekolekcjoniści (1944), reż. Cândido Portinari