Portekiz edebiyatından kaçırılmaması gereken 10 şiir

Portekiz dili edebiyatı bize çok değerli yetenekler sunuyor, ancak bu dahilerden kaçını gerçekten tanıyorsunuz?

Her ne kadar aynı dili paylaşıyor ve dolayısıyla denizaşırı ülkelerde üretilen edebi içeriğe kolayca erişebiliyor olsak da, gerçek şu ki okyanusun diğer tarafında üretilenler hakkında çok az şey biliyoruz.

Lusophony'nin bu büyüleyici evrenini keşfetmek istiyorsanız, Portekiz edebiyatının kaçırılmaması gereken on şiirine bir göz atın.

1. Amatör, sevilen şeye dönüşür Camões

Amatör olan sevilen şeye dönüşür,

Çok fazla hayal kurarak;

Dileyecek başka bir şeyim yok,

Çünkü bende istenen parça var.

Eğer içinde ruhum dönüşürse,

Vücut başka ne elde etmek istiyor?

Kendi içinde sadece dinlenebilir,

Çünkü seninle böyle bir ruh bağlı.

Ama bu güzel, saf yarı fikir,

Bu, konusundaki kaza gibi,

Böylece ruhumla uyuşuyor,

Bir fikir olarak düşüncede;

[Yaşayan ve saf sevgiden yaratıldım,

Basit bir madde olarak şekil arar.

Yukarıdaki şiir, Portekiz dilinin en büyük yazarlarından biri olarak kabul edilen Luís de Camões'in (1524/25-1580) bir klasiğidir.

Amatör olan şey olur sevgili Kafiye yoktur ve şair, lirizmde çok yaygın olan bir temayı ele alır: sonenin klasik formunda bestelenmiştir. idealize edilmiş aşk .

Mısralar boyunca aşkı, seven özne ile sevilen kişiyi kaynaştırabilen devrimci bir duygu olarak algılıyoruz. Camões'te söz yazarının aşkı bütünüyle arzuladığının, yani sadece aşkı değil, aynı zamanda sevgiyi de arzuladığının altını çizmek gerekir. ruhların olduğu kadar bedenlerin de birleşmesi .

2. Doğum Günü Álvaro de Campos (Fernando Pessoa) tarafından

Doğum günümü kutladıkları günlerde,

Mutluydum ve kimse ölmemişti.

Eski evde, benim doğum günüme kadar bu asırlık bir gelenekti,

Ve herkesin neşesi, benimki de, biraz dinle doğruydu.

Doğum günümü kutladıkları günlerde,

Hiçbir şey anlamamak gibi büyük bir sağlığım vardı,

Aile arasında akıllı olmanın,

Ve başkalarının benim için beslediği umutlara sahip olamamaktan.

Umuda geldiğimde, artık nasıl umut edeceğimi bilmiyordum.

Hayata baktığımda, yaşamın anlamını yitirmiştim.

Doğum Günü Alvaro de Campos (Fernando Pessoa, 1888-1935) heteroniminin klasik şiirlerinden biridir. Yukarıdaki dizeler (biz sadece ilk bölümü sunuyoruz) zamanın geçiciliği Sanki doğum günü, hayatı değerlendirmek için bir duraklama günüdür.

Zamanın geçişine dair karamsar bir bakış açısına sahip olan şiirsel özne, geçmişi bir şekilde idealize edilmiş bir bolluk mekânı olarak görürken, diğer yandan şimdiki zamanı bir yokluk ve acı kaynağı olarak okur.

Bu iki zaman ve meydana gelen değişimler karşısında I-lyric kendini kaybolmuş ve hayal kırıklığına uğramış hisseder, kendi geleceğiyle ilgili ne yapacağını bilemez.

Ayrıca Fernando Pessoa'nın 10 temel şiirini tanıma fırsatını yakalayın.

3. Amar tarafından Florbela Espanca

Sevmek istiyorum, umutsuzca sevmek!

Sırf sevmek için sevmek: Burada... orada...

Daha fazla O ve Bu, Öteki ve diğerleri...

Sev! Sev! Ve kimseyi sevme!

Hatırladın mı? Unuttun mu? İlgisiz!

Tutuklamak mı, ayırmak mı? Kötü mü, iyi mi?

Kim demiş birini sevebilirsin diye

Tüm hayatın yalan söylediğin için!

Her hayatın içinde bir bahar vardır:

Böyle çiçekli söylemelisin,

Çünkü Tanrı bize bir ses verdiyse, bu şarkı söylememiz içindi!

Ve eğer bir gün toz, kül ve hiçbir şey olacaksam

Gecem şafak olsun,

Beni nasıl kaybedeceğini bilen... Beni nasıl bulacağını...

Florbela Espanca (1894-1930) tarafından yazılan sone, bir aşkın yüceltilmesi Bu duyguyu ezici ve kaçınılmaz bir şey olarak okumak.

Aşka adanmış bir sone olmasına rağmen, burada Batı'nın idealize ettiği bir duygu yoktur (örneğin, bir insanın hayatı boyunca aynı kişiyi sevmesinin mümkün olduğu inancı gibi).

Şiirsel özne, dizeleri başka bir kişiye duyulan aşkın romantize edilmiş imgesini yapıbozuma uğratmak için kullanır ve öz-sevgiye bakmayı teşvik eder .

Şiir boyunca aşkın, zengin olasılıklar ve karşılaşmalarla güneşli bir gelecek sağlama fırsatı olarak yorumlandığını gözlemliyoruz.

4. Aşktan ölmek tarafından Maria Teresa Horta

Aşktan ölmek

ağzının etrafında

Soldur

deriye

gülümsemenin

Boğulmak

zevk

vücudunuzla

Senin için her şeyi takas ederim

eğer gerekliyse

Maria Teresa Horta (1937) Portekiz'in ünlü çağdaş şairlerinden biridir. Aşktan ölmek tutkulu ayetler buluyoruz. mutlak ve sınırsız teslimiyet .

Bu jest biraz korkutucu olsa da, şiirsel özne kendini umutsuzca kontrolden çıkmış bulduğu için derin bir sevinç duymaktadır.

Sevgiliyi bir kaide üzerine yerleştirerek ve mutluluğundan yalnızca onu sorumlu tutarak, I-lyric kendini ona ulaşmak için mümkün olan her şeyi yapma rolüne sokar.

5. Bütün bahçelerde , Sophia de Mello Breyner

Her bahçede çiçek açacağım,

Dolunayı içeceğim,

Sonunda sahip olduğumda

Denizin girdiği tüm plajlar.

Bir gün deniz ve kum olacağım,

Kendimi var olan her şeyle birleştireceğim,

Ve kanım her damarda dolaşıyor

Bir gün açılacak olan o kucak.

O zaman arzularıma kavuşacağım

Ormanda yaşayan tüm ateş

Benim bildiğim bir öpücük.

O zaman manzaraların ritmi ben olacağım,

Bu ziyafetin gizli bereketi

Resimlerde vaat edilenleri gördüm.

Doğa unsurları, özellikle de deniz, Portekiz şiirinin değişmez temalarıdır. Sophia de Mello Breyner (1919-2004), edebi üretiminde çevreyi çokça kullanan bir şair örneğidir.

At Bütün bahçelerde, 1944 yılında yayımlanan doğayla bütünleşmeyi̇ arzulayan ab-li̇ri̇k ölümünden sonra çevreyle bir birliktelik bulmak.

Dizelerde şiirsel öznenin doğal unsurlara (ateş, su, hava ve toprak) verdiği önemin altını çizmek önemlidir.

6. Oyun alanı tarafından Mário de Sá-Carneiro

Ruhumda bir salıncak var

Bu her zaman harika ---

Bir kuyunun yanında sallanıyorum,

Montajı çok zor...

- Ve önlüklü bir çocuk

Sürekli şaka yapması hakkında.

Eğer bir gün ip koparsa

(Ve zaten yıpranmış durumda),

Bir zamanlar şenlik vardı:

Boğulan çocuk öldü...

- İpi değiştirmeyeceğim,

Bu büyük bir darbe olur.

Eğer indez ölürse, bırakın ölsün.

Bir önlük içinde ölmek daha iyi

Bu onun armasında... Bırak onu

Yaşarken sallanıyorsun...

- Halatı değiştirmek kolaydı...

Hiç böyle bir fikrim olmamıştı.

Mário de Sá-Carneiro'nun (1890-1916) şiiri çocukluk evrenine atıfta bulunur, başlığın kendisi yaşamın ilk yıllarının mutlu anılarını arayan bu harekete işaret eder.

Ayetler boyunca şunu görüyoruz çocuğun özellikleri ve davranışları yetişkinlerde de devam eder Bir kuyunun kenarında yıpranmış bir iple salıncakta oynayan çocuğun durumunun ne kadar dengesiz olduğunu da gözlemliyoruz.

Son derece imgesel olan dizeler, her okuyucunun gerilim ve oyunculuğu harmanlayan kendi sahnesini hayal etmesini sağlıyor.

7. Kitap tarafından Gonçalo M. Tavares

Sabah dükkânın önünden geçerken

köpek havladı

ve sadece öfkeyle bana saldırmadı çünkü demir zincir

onu durdurdu.

Öğleden sonra,

tembel bir sandalyede yüksek sesle şiirler okuduktan sonra

Bahçe

Aynı şekilde geri döndüm.

ve köpek bana havlamadı çünkü ölmüştü,

ve sinekler ve hava çoktan fark etmişti

bir ceset ve uyku arasındaki fark.

Bana merhameti ve şefkati öğrettiler

Ama bir bedenim varsa ne yapabilirim?

İlk aklıma gelen şey

onu ve sinekleri tekmeleyip çığlık atmak:

Seni yendim.

Yoluma devam ettim,

Kolunun altındaki şiir kitabını.

Eve girdiğimde bunun daha sonra olacağını düşündüm:

Hala zincire sahip olmak iyi bir şey olmasa gerek.

boynun etrafındaki demir

ölümden sonra.

Ve hafızamın kalbi hatırladığını hissederek,

Memnun bir şekilde gülümsedim.

Bu sevinç anlıktı,

Etrafıma bakındım:

Şiir kitabını kaybetmiştim.

Kitap Gonçalo M.Tavares'in (1970) şiirinin başlığıdır. Serbest ve derin imgesel dizeler burada küçük bir hikaye anlatmak için kullanılır, okuyucu şiirde eksiksiz ve iyi boyanmış bir sahne bulur. Kolunun altında şiir kitabıyla cesur bir köpeğin önünden geçen ana karakterimiz I-lyric var.

Eve döndüğünde, bir zamanlar hayat dolu olan köpeğin artık ölü olduğunu, vücudunun üzerinde sineklerin uçuştuğunu görür. Bir yandan köpeğin ölümüne üzülürken, diğer yandan hayatta kalan kişi olduğu için kendini muzaffer hisseder.

Şiirin, okuyucuya daha derin bir varoluşsal sonuç sunacakmış gibi görünen finali, şiir kitabının her şeye rağmen kaybolduğuna dair beklenmedik ve sıradan bir farkındalığa sığınarak sona erer.

8. Setbacks tarafından Cesario Verde

Bugün acımasız, çılgın ve talepkârım;

En tuhaf kitaplara da tahammül edemiyorum.

İnanılmaz! Üç paket sigara içtim.

Ardışık olarak.

Başım ağrıyor, sessiz bir umutsuzluğu bastırıyorum:

Geleneklerde böyle bir ahlaksızlık!

Aptalca seviyorum asitleri, kenarları

Ve dar açılar.

Masama oturdum.

Talihsiz, göğsü olmayan, iki ciğeri de hastalıklı;

Nefes darlığı çekiyor, akrabaları öldü

Ve kolalayın.

Karlı giysiler arasında zavallı beyaz iskelet!

Çok öfkeli! Doktor onu terk etti. Mahcup.

Ve eczacıya bir hesap borcun var!

Çorbalar için zar zor kazanıyor...

Fernando Pessoa'nın adını kim duymamıştır ki? Ancak ona ilham veren ve Portekiz edebiyatında modernizmin öncüsü olan büyük modern şair Cesário Verde'nin (1855-1886) eserlerini çok az kişi bilir.

Yukarıdaki dizelerde şiirin açılış dizesini buluyoruz Setbacks Modern bir lirik sunan, endişeli, zamanın hızından ve hızla değişen kentsel peyzajlar .

Kaybolmuş, ne yapacağını ve nasıl olacağını bilmeden etrafındaki talihsizliği izleyen Cesário Verde, olağanüstü bir şair olmasının yanı sıra zamanının büyük bir portrecisidir.

9. Bir şiir hakkında , Herberto Helder

Bir şiir güvensizce büyür

bedenin karmaşası içinde,

hala kelimeler olmadan yükseliyor, sadece vahşet ve tat,

belki kan gibi

ya da varlığın kanallarından geçen kanın gölgesi.

Dışarıda dünya var, dışarıda görkemli şiddet

ya da doğdukları üzümler

Güneşin minik kökleri.

Dışarıda, gerçek ve değişmez bedenler

aşkımızın,

nehirler, şeylerin büyük dış huzuru,

yapraklar sessizliği uyuyor,

rüzgarın kenarındaki tohumlar,

- Açılış töreninin tiyatro saati.

Ve şiir her şeyi kucağına alarak büyür.

Ve artık hiçbir güç şiiri yok edemez.

Sürdürülemez, benzersiz,

yörüngeleri, duvarların şekilsiz yüzünü işgal eder,

dakikaların sefaleti,

şeylerin sürdürülebilir gücü,

dünyanın yuvarlak ve özgür uyumu.

- Şaşkın enstrümanın altında görmezden gelir

gizemin omurgası.

- Ve şiir zamana ve bedene karşı yazılmıştır.

Yukarıdaki dizeler tipik bir metapoemdir, yani şairin yaratım sürecini açıklamak için oluşturulmuş dizelerdir.

Burada Herberto Helder (1930-2015) tarafından yaratılan eu-lyric'in okuyucuyla nasıl bir suç ortaklığı ve paylaşım ilişkisi kurduğunu gözlemliyoruz. Yapı bakımından, daha büyük bir estetik titizliğe sahip olmayan bir kompozisyon olan serbest nazımla karşı karşıyayız.

Yapı bakımından şiirsel özne, şiirin kuruluşunu inceler ve şiirin şiirin doğuşunun bir portresi fizyolojik doğası.

Bu birkaç dize aracılığıyla, örneğin, şairin şiir üzerindeki hakimiyet eksikliğini algılarız. Yaratıcı süreç, kendi yaratıcısını şaşırtan beklenmedik hatlar alır.

10. Masayı hazırlama zamanı geldiğinde beş kişiydik. tarafından José Luís Peixoto

Masayı hazırlama zamanı geldiğinde beş kişiydik:

babam, annem, kız kardeşlerim

ve ben. sonra ablam

evlendi. sonra küçük kız kardeşim

Evlendim. Sonra babam öldü. Bugün,

İş masayı kurmaya gelince, beş kişiyiz,

ablam hariç

onun evinde, eksi ablam

evindeki yeni şeyler, eksi benim

babam, dul annem hariç.

onlarınki bu masada boş bir koltuk.

ama her zaman burada olacaklar.

İş masayı kurmaya geldiğinde, her zaman beş kişi olacağız.

birimiz hayatta olduğu sürece

Her zaman beş.

Şair José Luís Peixoto (1974) çağdaş Portekiz şiirinin en büyük isimlerinden biridir. Aile ve ev ortamını tasvir eden samimi dizeleri zamanın geçişi üzerinde durur.

Yaşam döngülerinin geçmesiyle aile yapısı yeni hatlar kazanır ve dizeler bu geçişi kaydeder: bazıları taşınır, diğerleri evlenir, baba vefat eder ve şiir tüm bu değişime tanıklık eder.

Ancak şiirsel öznenin vardığı sonuç, her şey değişmiş olsa da lirik benliğin duygusal temelinin aynı kaldığıdır.

Ayrıca tanıyın