Podsumowanie i pełna analiza Auto da Barca do Inferno, autor: Gil Vicente

Uważany za ojca portugalskiego teatru, Gil Vicente jest ikoną kultury luzytańskiej. O Auto da Barca do Inferno to jednoaktowa sztuka napisana w 1517 roku, z silnym akcentem komicznym, jest jednym z najbardziej znanych dzieł autora.

Podsumowanie

Znana również jako Auto da moralidade, Auto da Barca do Inferno, napisana w 1517 roku, została wystawiona dla króla Portugalii Manuela I i królowej Lianor. Sztuka, która zawiera jeden akt, należy do Trylogii Barcas, która obejmuje również Auto da Barca do Purgatório i Auto da Barca da Glória.

Diabeł jest jedną z głównych postaci w Auto da Barca do Inferno. Prowadzi łódź i zaprasza, jeden po drugim, możliwych członków, aby dołączyli do jego statku. Pierwszym gościem jest szlachcic, który przybywa w towarzystwie szamana. Obserwując przepływającą łódź Raju, szlachcic widzi anioła i prosi o wejście, ale zostaje odrzucony.

Drugim gościem jest onzeneiro, on również skończy, podobnie jak fidalgo, na promie do piekła. Trzecim, który się pojawi - i co ciekawe, pierwszym, którego czeka szczęśliwy los - jest głupiec.

Dupek - Hou da barca!

Anioł - Czego ode mnie chcesz?

Dupek - Chcesz mnie pominąć?

Anioł - Kim jesteś?

Dupek - Samica ktoś.

Anioł - Przejdziesz, jeśli zechcesz, bo we wszystkim, co czynisz, nie błądzisz przez złośliwość. Twoja prostota dała ci cieszyć się przyjemnościami. Poczekaj jednak na mnie: zobaczymy, czy przyjdzie ktoś godny takiego dobra, który powinien tu wejść.

Zaraz po głupcu przychodzi szewc i zakonnik w towarzystwie pięknej dziewczyny. Żadnemu z nich nie wolno wsiąść na prom do raju.

Brízida Vaz, wiedźma alfons, pojawia się jako następna i również ma zakaz wstępu na barkę Chwały. Żyd, który podąża za nią i niesie kozę, również ma zakaz wstępu do nieba, ponieważ nie jest chrześcijaninem.

Rzecznik praw obywatelskich i prokurator również znajdują się w łodzi z piekła rodem, ale z innego powodu: przedkładają swoje osobiste interesy nad sprawiedliwość i ludzi.

W końcu wyłaniają się rycerze, którzy walczyli w życiu za chrześcijaństwo i z tego powodu są prowadzeni do rajskiej łodzi przez anioła.

Ilustracja z oryginalnego wydania Auto da Barca do Inferno, autorstwa Gil Vicente.

Postacie

Diabeł

Znany jako Belzebub, prowadzi barkę w kierunku piekła.

Anioł

Steruje łodzią chwały w kierunku raju.

Fidalgo

Zawsze chodzi z szamanem i nosi bardzo długi ogon, a także krzesło z drewna. W końcu płynie promem do portu Lucyfera.

Onzeneiro

Onzeneiro, rodzaj rekina pożyczkowego, dotrzymuje towarzystwa szlachcicowi na łodzi z piekła rodem.

Dupek

Odnajduje spokój w prostocie i zostaje skierowany do rajskiej łodzi.

Szewc

Szewc wierzy, że po spełnieniu religijnych rytuałów na lądzie, wejdzie do rajskiej łodzi, ale ponieważ oszukał swoich klientów, nie zdobył prawa do wejścia na pokład anielskiego statku.

Braciszek

W towarzystwie dziewczyny zakonnik nie ma prawa wejść do raju.

Brízida Vaz

Ponieważ jest czarownicą, prostytutką i alfonsem, nie może wejść na barkę Chwały.

Żyd

Nie może wyruszyć w podróż do raju, ponieważ nie jest chrześcijaninem.

Corregedor

W przeciwieństwie do tego, co przypuszczano, corregedor broni tylko własnych interesów, będąc natychmiast skazanym na barkę piekła.

Prokurator

Skorumpowany, myśli tylko o sobie i w konsekwencji trafia prosto na statek Belzebuba.

Rycerze

Rycerze Boży, męczennicy Kościoła Świętego, którzy poświęcili swoje życie sprawie chrześcijańskiej, zostaną nagrodzeni wiecznym pokojem w rajskiej łodzi.

Tło historyczne

Gil Vicente był świadkiem procesu ekspansji zamorskiej, żył w złotym okresie Portugalii. Był współczesny wielkiej żegludze Vasco da Gamy i obserwował, jak kraj został opuszczony, ponieważ uwaga została skierowana za granicę, w stronę kolonii.

Autor dokonał głębokiej krytyki nieładu portugalskiego społeczeństwa przeszłości: wartości, moralności, skorumpowanego człowieka, katolickiej instytucji religijnej. Gil Vicente nie był dokładnie przeciwko Kościołowi, ale był przeciwko temu, co z niego zrobili (sprzedaż odpustów, fałszywy celibat księży i zakonnic).

Krytykował wady średniowiecznego i nowoczesnego społeczeństwa, przykładał palec do rany, aby potępić opresyjną i zamkniętą w sobie strukturę. Był rzecznikiem, który potępiał społeczną hipokryzję: braci bez powołania, skorumpowany wymiar sprawiedliwości, który obcował ze szlachtą, wyzysk robotników wiejskich.

Przed Gil Vicente nie istniały żadne udokumentowane zapisy dotyczące teatrów wystawianych w Portugalii, a jedynie krótkie przedstawienia o charakterze rycerskim, religijnym, satyrycznym lub burleskowym.

Sztuki Gil Vicente zawierały wpływy kastylijskie, ale także ślady kastylijskiego poety pałacowego Juana del Enciny. Istnieją fragmenty, w których można zaobserwować, że autor nawet naśladuje język kastylijskiego poety. Ponieważ dwór portugalski był dwujęzyczny, ten kastylijski wpływ kulturowy był dość częsty.

Almeida Garrett, inne wielkie nazwisko portugalskiej kultury, zauważył, że chociaż Gil Vicente nie był założycielem / inicjatorem teatru w Portugalii, był najwybitniejszą postacią teatru luzytańskiego, pozostawiając potomnym podwaliny narodowej szkoły teatralnej.

Gdzie wystawiano sztuki Gila Vicente?

Dzieła Gila były czytane tylko w pałacach, a on sam był nawet wspierany przez królową. Jego teatr był produkowany w celu zabawiania rodziny królewskiej i szlachty, a jego główną cechą było poczucie spontaniczności i popularnego ducha, chociaż był wykonywany dla elitarnej publiczności. Wszystkie jego dzieła miały duże pole do improwizacji.

Charakterystyka twórczości Gil Vicente

Pisarstwo Gil Vicente ma format poezji teatralnej, rymowanej, a autor uwzględnia w swoich sztukach różnorodność językową i społeczną swoich czasów (na przykład: szlachcic używa języka charakterystycznego dla szlachty, chłop używa słownictwa charakterystycznego dla chłopów).

Wszystkie jego sztuki, w tym Auto da barca do inferno, mają silnie dydaktyczny ton, a satyra służy podkreśleniu społecznych ran jego czasów.

Ogólnie rzecz biorąc, autos to parada typów lub przypadków pod pretekstem centralnej alegorii. Autor pracował głównie z typami społecznymi: były to postacie karykaturalne i ludowe. W jego sztukach można zaobserwować szczegółowy opis zachowania, ubioru, używanego języka.

Postacie, ogólnie rzecz biorąc, nie prezentują konfliktów psychologicznych, jak w teatrze klasycznym. Nie jest to teatr indywidualny (ze sprzecznościami własnego ja), ale satyra społeczna, teatr idei, polemiczny.

Postacie reprezentują swoje warunki społeczne: niania reprezentuje każdą nianię, chłop każdego chłopa, nie ma wysiłków na rzecz indywidualizacji. Istnieją typy ludzkie, takie jak pasterz, chłop, giermek, wiejska dziewczyna, szaraczka, zakonnik. Alegoryczne personifikacje pojawiają się również w sztukach, takich jak Rzym, reprezentujący Stolicę Apostolską, postacie biblijne i mityczne (jak w przypadku Proroków), postacie, które reprezentują Stolicę Apostolską.teologiczne (Bóg, diabeł, anioły) i Parvo.

Postacie ludowe, skromni chłopi, rozśmieszają dwór swoją naiwnością i ignorancją. Typem najbardziej satyryzowanym przez Gil Vicente jest duchowny, zwłaszcza zakonnik, który ujawnia swoje niekonsekwencje w postępowaniu doczesnym i religijnym (pogoń za oszczędnymi przyjemnościami, chciwość, chciwość).

Innym interesującym typem jest giermek, który naśladuje standardy szlacheckie, gra odważnego i rycerskiego, chociaż jest głodny, przestraszony i bezczynny. Szlachta jest często przedstawiana jako zadowolona z siebie i wykorzystująca pracę innych, a sędziowie, corregedores i komornicy są z reguły skorumpowanymi postaciami.

Gil Vicente potępia absurdy sądowe, korupcję, przypadki nepotyzmu i marnotrawstwo publicznych pieniędzy.

Przeczytaj cały tekst, pobierz PDF

Sztuka Gila Vicente należy do domeny publicznej i jest dostępna do pobrania za darmo w formacie PDF. Miłej lektury Auto da barca do inferno!

Auto da Barca do Inferno jest również dostępne w formacie audio.

Kim był Gil Vicente?

Gil Vicente urodził się około 1465 roku, wystawił swoją pierwszą sztukę w 1502 roku i był współpracownikiem m.in. Ogólny śpiewnik Jego najsłynniejsze dzieła to: Auto da Índia (1509), Auto da barca do inferno (1517), Auto da Alma (1518), Farsa de Inês Pereira (1523), D.Duardos (1522), Auto de Amadis de Gaula (1523) i Auto da Lusitânia (1532).

W 1562 roku Luís Vicente zebrał to, co miał z produkcji swojego ojca, który zmarł w Copilaçam de Todalas Obras de Gil Vicente Autentyczność prac jest kwestionowana, ponieważ syn rzekomo dokonał drobnych zmian w tekście.

Ilustracja autorstwa Gil Vicente.

Jeśli podobało Ci się poznanie tego klasyka portugalskiej kultury, odwiedź również: