شاهکارهای فراموش نشدنی فرناندو بوترو

شخصیت های حجیم نقاشی بوترو را به هنری غیرقابل انکار تبدیل می کند.

پیکرهای چاق و چاق، با حجم های بزرگ، بخشی از هویت زیبایی شناختی هنرمند کلمبیایی است که کمی از همه چیز را نقاشی کرده است: طبیعت بی جان، صحنه هایی با بالرین ها. ، اسب ها و تفسیر مجدد آثار معروفی مانند مونالیزا و زوج آرنولفینی .

هم اکنون مشهورترین شاهکارهای فرناندو بوترو را کشف کنید.

1. The Dancers (1987)

روی صفحه The Dancers ما شاهد حسی بودن یک رقص دو نفره هستیم. احتمالاً یک سالن رقص کلمبیایی است (به دلیل رنگ‌های دکور آویزان از سقف) با زوج‌های ناشناس دیگر که در حال رقصیدن هستند.

مفهوم حرکت در اثر به ویژه به لطف حالتی که موهای خانم در آن رنگ می شود، که باعث می شود باور کنیم که زوج باید درست وسط یک قدم باشند.

اگرچه نمی توانیم چهره همسر را تجسم کنیم، اما می توانیم حالت آرام و متین آن را مشاهده کنیم. مردی که رقص را رهبری می کند.

2. پابلو اسکوبار مرده (2006)

بوم، لحظه و مکان مرگ سلطان مواد مخدر را متبلور می کند. پابلو اسکوبار، که عملاً در کلمبیا یک اسطوره بود، در 2 دسامبر 1993 در مدیلین در بالای پشت بام خانه درگذشت.

اندازه پابلو در نقاشی بسیار زیاد، نامتناسب، و در مقایسه با با بقیهتصاویری از تصویر و ترجمه اهمیتی که قاچاقچی مواد مخدر در جامعه به دست آورده است.

بوترو با آگاهی و نگرانی از تشدید خشونت در آمریکای لاتین، این صحنه خاص از قتل پابلو را برای جاودانگی انتخاب کرد.

اثر پابلو اسکوبار morto بخشی از مجموعه‌ای است که قسمت‌های خشونت‌آمیز در برزیل و جهان را محکوم می‌کند.

3. مونالیزا (1978)

یکی از شناخته شده ترین آثار نقاش کلمبیایی، تفسیر مجدد طنز آمیز مونالیزا، شاهکار لئوناردو داوینچی است.

در اینجا بوترو تفسیر شخصی ش از مشهورترین اثر طراح ایتالیایی را به بیننده می دهد. مونالیزای معاصر همان موقعیت و لبخند معمایی مشابهی را حفظ کرده است، اگرچه خطوط بسیار سخاوتمندانه‌تری نسبت به قطعه اصلی به دست می‌آورد.

قهرمان بوترو، با فرم‌های آوانگاردتر، فضای بسیار بزرگ‌تری را در تصویر اشغال می‌کند. بوم، بسیاری از منظره‌ای را که در خلقت داوینچی ظاهر می‌شود، پاک می‌کند. در خوانش معاصر می توان گفت که مونالیزا قهرمانی بیشتری پیدا می کند.

4. مرگ پابلو اسکوبار (1999)

قهرمان این نقاشی پابلو اسکوبار، رئیس سابق تجارت مواد مخدر کلمبیا است که تا حد زیادی مسئول وحشیگری که در این کشور آمریکای جنوبی حاکم بود.

نقاشی بالا بخشی از مجموعه ای است که به دنبال به تصویر کشیدن خشونت در کلمبیا بود.یادآوری درگیری های مسلحانه ای که در نیمه دوم قرن بیستم روی داد.

هدف اصلی بوترو در به تصویر کشیدن قاچاقچی مواد مخدر این بود که خاطرات مردم را زنده نگه دارد تا دیگر قسمت های خشونت آمیز تکرار نشود. .

پابلو بر روی پشت بام خانه بسیار بزرگ به نظر می رسد، شخصیتی که نه تنها با محوریت تصویر بلکه با تناسب آن ترجمه می شود.

5. Dancers at the Bar (2001)

بوم Dancers at the Bar با توقعات شکسته بازی می کند از آنجایی که بیننده انتظار ندارد بالرینی با شکل گردتر پیدا کند.

تنها شخصیت در نقاشی پشت به آینه دارد، به نظر می رسد که تصویر منعکس شده خود را نادیده می گیرد و ترجیح می دهد بر روی ورزش خود تمرکز کند. یا روبه‌رو شدن با کسی در مقابلش.

علی‌رغم محدودیت‌های ظاهری فیزیکی، رقصنده خود را در موقعیت پرهزینه باله قرار می‌دهد، درست مانند هر ورزشکار لاغری.

6. پس از آرنولفینی ون ایک (1978)

روی بوم ساخته شده در سال 1978 بوترو اثر کلاسیک زوج آرنولفینی را می خواند که نقاشی شده است. توسط هنرمند فلاندری Jan van Eyck در سال 1434. دقیقاً 544 سال خلاقیت اصلی را از تفسیری که توسط نقاش کلمبیایی انجام شده جدا می کند.

عناصر کلیدی نقاشی باقی می مانند و بنابراین امکان تشخیص آسان توسط ناظر را فراهم می کند. نقاشی ازبا این حال، بوترو در زمینه مدرن‌تری ظاهر می‌شود: باید توجه داشت که لوستر اینجا با یک لامپ الکتریکی جایگزین شده است و پس‌زمینه از قبل تزئینات امروزی دارد.

دو قهرمان باریک و باریک اصلی نیز هستند. بوترو در مصاحبه ای با مجله براوو در مورد منشاء ایده بازآفرینی آثار کلاسیک نقاشی غربی صحبت می کند:

یکی از من. به عنوان یک دانش آموز در اسکولا سن فرناندو، وظیفه کپی کردن نسخه های اصلی در پرادو بود: من از تیزیانو، تینتورتو و ولاسکز کپی کردم. من نتوانستم گویا را کپی کنم. قصد من این بود که یاد بگیرم، با تکنیک واقعی استفاده شده توسط این اساتید درگیر شوم. من حدود ده نسخه درست کردم. امروز دیگر آنها را ندارم، آنها را به گردشگران فروختم.

فرناندو بوترو کیست

بوترو در مدلین، کلمبیا به دنیا آمد، بوترو نسبتاً زود وارد دنیای هنرهای پلاستیکی شد. در سن 15 سالگی اولین نقاشی های خود را فروخت و سال بعد برای اولین بار در یک نمایشگاه مشترک (در بوگوتا) شرکت کرد. او همچنین به عنوان تصویرگر برای روزنامه O Colombiano کار می کرد.

در سن بیست سالگی به اسپانیا نقل مکان کرد و در آنجا به آکادمی سن فرناندو در مادرید پیوست. در آنجا او همچنین در مجموعه‌ای از موزه‌های معروف مانند پرادو حضور یافت و برای کپی کردن آثار نقاشان چیره‌دست آموزش دید.

در سال‌های بعد، با حضور در آکادمی سن، از فرانسه و ایتالیا سفر کرد.مارکو (در فلورانس)، جایی که او در مورد تاریخ هنر تحصیل کرد.

پرتره فرناندو بوترو.

اولین نمایشگاه انفرادی این نقاش در سال 1957 برگزار شد. استاد نقاشی در دانشکده شد. هنرهای زیبا در دانشگاه ملی بوگوتا. بوترو تا سال 1960 این سمت را بر عهده داشت.

این هنرمند علاوه بر نقاشی، طراحی و مجسمه سازی می کند. بوترو در طول زندگی حرفه‌ای خود به نوبت بین نیویورک، پاریس و آمریکای جنوبی رفت.

این جایزه دریافت کرد و با کسب موفقیت عمومی و انتقادی، خالق تا به امروز به نقاشی ادامه می‌دهد. نقاش کلمبیایی به عنوان گران ترین هنرمند زنده در آمریکای لاتین شناخته می شود.

همچنین ببینید