Boek Het meisje dat boeken stal (samenvatting en analyse)

De boekdief werd uitgebracht in 2005.

Het is een internationale literaire bestseller geschreven door Markus Zusak die in 2013 werd verfilmd.

Samenvatting en analyse van het werk

Het verhaal van Zusak heeft een nogal eigenaardige verteller: de Dood. Haar enige taak is het verzamelen van de zielen van hen die sterven en ze af te leveren aan de lopende band van de eeuwigheid.

Het boek begint juist met een voorstelling van de Dood, die de lezer vraagt niet bang voor haar te zijn:

Ik zou me goed kunnen voorstellen, maar eigenlijk is dat niet nodig. Je leert me goed en snel genoeg kennen, afhankelijk van allerlei variabelen. Het volstaat te zeggen dat ik op een gegeven moment met alle mogelijke warmte boven je uit zal stijgen. Je ziel zal in mijn armen liggen. Er zal een kleur op mijn schouder rusten. En ik zal je zachtjes wegdragen. In dat(Ik ontmoet zelden mensen die rechtop staan.) Je wordt gestold in je lichaam.

De dood observeert het tragische lot van de mensen en vertelt op cynische maar humoristische wijze hoe zijn dagelijks leven verloopt, zijn dagelijkse taken, de moeilijkheden van zijn taak om mensen van dit vlak weg te halen.

Het schrijven verloopt vlot tot ze zich herinnert dat een meisje waar ze dol op was haar drie keer is ontglipt. Liesel staat voor altijd in haar geheugen gegrift:

Ik zag het meisje dat drie keer boeken stal.

De dood begint het traject van het meisje dat altijd in het gezelschap van een boek liep op de voet te volgen en kiest ervoor haar stappen te volgen tussen 1939 en 1943.

Het verhaal speelt zich af in het jaar 1939, midden in de Tweede Wereldoorlog. De setting in kwestie is nazi-Duitsland, dat strenge en steeds frequentere bombardementen op zijn steden kreeg.

Het is in Moiching, een kleine stad in de buurt van München, dat Liesel Meminger, een fervent lezer, met haar adoptieouders woont.

Het verleden van Liesel is tragisch: als dochter van een zogenaamd communistische moeder, die door het nazisme werd vervolgd, ging het meisje op tienjarige leeftijd samen met haar jongere broer wonen in het huis van een familie die hen in ruil voor geld wilde adopteren.

Zijn broer Werner, die pas zes jaar oud was, stierf echter in de armen van zijn moeder op weg naar München. Het was januari 1939:

Er waren twee bewakers.

Er was een moeder met haar dochter.

Een lijk.

De moeder, het meisje en het lijk bleven koppig en stil.

Liesel's jongere broer, die op weg naar München sterft, wordt door de Dood meegenomen en het meisje blijft achter met ogen vol gekristalliseerde tranen. Dit is de eerste keer dat de Dood haar pad kruist.

Als haar broer sterft, komt Liesel alleen te staan met haar pleeggezin. Haar adoptievader, Hans Hubermann, is een muurschilder die haar tegen de zin van haar adoptiemoeder (Rosa Hubermann) leert lezen.

Voordat ze de familie Hubermann ontmoette, ging Liesel zelden naar school.

Hans had de gewoonte verhalen te vertellen om mensen te vermaken, een routine die het meisje zal erven.

Liesel krijgt in haar nieuwe leven ook een grote vriend, haar buurman Rudy Steiner, die haar tijdens deze moeilijke reis gezelschap houdt.

Het adoptiegezin van het meisje neemt Max Vanderburg in huis, een vervolgde Jood die in de kelder van het huis gaat wonen en handgemaakte boeken maakt. Hans probeert een tweede Jood te helpen, maar wordt ontdekt en in het leger opgenomen.

De tweede keer dat Liesel aan het einde ontsnapte, was toen de dood kwam voor een vierentwintigjarige man die in een neergestort vliegtuig zat. Zodra het vliegtuig neerstortte, kwam een jongen kijken of de piloot nog leefde - en dat was hij. De tweede persoon die ter plaatse verscheen, was Liesel. Kort daarna overleed de piloot.

Geconfronteerd met deze moeilijke levensgeschiedenis zoekt het meisje haar toevlucht in de wereld van de boeken, die ze steelt uit afgebrande bibliotheken of uit het huis van de burgemeester van het stadje waar ze woont (met de hulp van de vrouw van de burgemeester, die een vriendin wordt, mevrouw Hermann).

Terwijl hij in de oorlog dient, speelt Hans accordeon om zichzelf af te leiden en neemt Liesel de plaats in van haar adoptievader in de vertelkunst.

Nadat de soldaat Hans naar huis is teruggekeerd, verandert een tragische gebeurtenis de loop van de buurt. De Himmelstraat, waar iedereen woonde, wordt gebombardeerd en volledig verwoest, waardoor zijn adoptieouders en zijn grote vriend Rudy omkomen.

Dit is de derde en laatste keer dat de Dood zijn pad kruist met Liesel:

De laatste keer dat ik het zag, was het rood. De lucht zag eruit als een soep, borrelend en bewegend. Verbrand op sommige plaatsen. Er waren zwarte kruimels en peper die de roodheid bestreken. (...) Toen bommen.

Deze keer was het allemaal te laat.

De sirenes. De gekke kreten op de radio. Allemaal erg laat.

In enkele minuten stapelden de hopen beton en aarde zich op. De straten waren gescheurde aders. Het bloed droop droog op de grond en de lijken bleven daar hangen, als hout dat bleef drijven na de stortbui.

Ze waren aan de grond gekleefd, stuk voor stuk, een bundel zielen.

Tot ieders verbazing vonden de brandweermannen het meisje, toen veertien jaar oud, levend tussen het puin.

De dood vindt haar geknield, te midden van een berg papieren en geschriften, woorden om haar heen. Liesel hield een boek vast en weet alleen aan de tragedie te ontsnappen omdat ze in de kelder aan het schrijven was.

Het boek dat Liesel had geschreven - haar persoonlijke dagboek - werd samen met de andere restjes verzameld en in een vuilniswagen gegooid.

Gecharmeerd door het ongewone traject van het meisje, klimt de Dood in de emmer en haalt het exemplaar op dat hij in de loop der jaren verschillende keren zal lezen. Het was een ontroerend relaas over hoe dat kind alle duistere gebeurtenissen had overleefd.

Een kritisch en verkoopsucces

Het in meer dan 40 talen vertaalde The Girl Who Stole Books stond 375 weken op de bestsellerlijst van de New York Times en lange tijd op nummer 1 in de Braziliaanse bestsellerlijst.

De Braziliaanse editie, door Intrínseca, met 480 pagina's, werd gelanceerd op 15 februari 2007, vertaald door Vera Ribeiro.

De Portugese editie, met 468 pagina's, werd uitgegeven door de Presença publishing group en verscheen op 19 februari 2008, met een vertaling van Manuela Madureira.

In Brazilië werd het boek door de krant O Globo verkozen tot een van de beste publicaties van 2007.

Ook internationale critici hebben het werk van Markus Zusak zeer geprezen:

"Een werk van grote adem.Briljant.(...) Sommigen zeggen dat zo'n moeilijk en triest boek niet geschikt is voor tieners... Volwassenen zullen het waarschijnlijk leuk vinden (deze wel), maar het is een geweldige young-adult roman... Het is het soort boek dat levensveranderend kan zijn."

New York Times

"Een boek voorbestemd om een klassieker te worden."

USA Today

"Absorberend. opvallend."

Washington Post

"Schitterend geschreven, een onmogelijk te stoppen lectuur."

The Guardian

Omslag van de Braziliaanse editie van De Boekendief.

Omslag van de Portugese editie van De Boekendief.

Booktrailer

Over de auteur Markus Zusak

Schrijver Markus Zusak is geboren op 23 juni 1975 in Sydney en is de jongste van vier kinderen.

Als zoon van een Oostenrijkse vader en een Duitse moeder is de schrijver altijd gefascineerd geweest door de ervaringen van zijn ouders met het nazisme in hun land van herkomst.

De auteur heeft al bekend dat sommige van de verhalen in The Girl Who Stole Books jeugdherinneringen van zijn moeder zijn. Naast het verzamelen van verhalen van zijn familie deed Zusak onderzoek naar het nazisme en bezocht hij zelfs het concentratiekamp Dachau om zijn meesterwerk te maken.

In een interview met The Sydney Morning Herald gaf de auteur commentaar op het schrijven van The Girl Who Stole Books:

"We hebben het beeld van marsen van jongens in rijen, van 'Heil Hitlers' en het idee dat iedereen in Duitsland er samen in zat. Maar er waren nog steeds opstandige kinderen en mensen die zich niet aan de regels hielden, en mensen die Joden en andere mensen verstopten in hun huizen. Dus hier is een andere kant van nazi-Duitsland."

Zijn eerste boek, The Underdog, dat in 1999 verscheen, werd door vele uitgevers afgewezen. Voordat hij professioneel schrijver werd, werkte Zusak als muurschilder, conciërge en leraar Engels op een middelbare school.

Tegenwoordig wijdt Zusak zich volledig aan het schrijven en woont hij samen met zijn vrouw, Mika Zusak, en hun dochter.

Portret door Markus Zusak.

Markus Zusak heeft momenteel vijf boeken gepubliceerd:

• De underdog (1999)
• Vechten tegen Ruben Wolfe (2000)
• When Dogs Cry (2001)
• The Messenger (2002)
• De boekendief (2005)

Verfilming

De gelijknamige film van het boek, die begin 2014 uitkwam, werd geregisseerd door Brian Percival (van de bekroonde serie Downton Abbey) en heeft een scenario getekend door Michael Petroni.

De speelfilm heeft actrice Sophie Nélisse in de rol van Liesel Meminger, de adoptievader als Geoffrey Rush, de adoptiemoeder wordt gespeeld door Emily Watson, de vriend is Rudy wordt gespeeld door Nico Liersch en de Jood wordt gespeeld door Ben Schnetzer.

De film kostte de productiekas 35 miljoen dollar, en hoewel Fox in 2006 de rechten kocht om het boek te verfilmen, begon het pas in 2013 met de follow-up van het project.

De opnames zijn gemaakt in Berlijn door Twentieth Century Fox.

Als u de film in zijn geheel wilt bekijken, volg dan onderstaande video:

Maak ook kennis met