فهرست مطالب
افسانه کلاسیک روباه و انگور به نسل‌ها غذا می‌دهد که نه تنها به عنوان منبع سرگرمی بلکه برای یادگیری نیز خدمت می‌کنند.
در داستان کوتاه، که توسط نام‌های بزرگی مانند ازوپ و لافونتین بازگو شده است. و همیشه با بازی یک روباه حل نشده، کوچولوها با مضامین طمع، حسادت و ناامیدی آشنا می شوند.
افسانه روباه و انگور (نسخه ازوپ)
یک روباه وقتی به درخت انگور رسید، آن را مملو از انگورهای رسیده و زیبا دید و به آنها طمع کرد. او شروع به تلاش برای صعود کرد. با این حال، چون انگورها بالا بود و صعود شیب دار بود، هر چه تلاش کرد نتوانست به آنها برسد. سپس فرمود:
- این انگور بسیار ترش است و دندانهای من را لکه دار می کند. من نمی خواهم آنها را سبز انتخاب کنم، زیرا آنها را به این شکل دوست ندارم.
و با این گفته، او رفت.
اخلاق داستان
به مرد هشدار داد، چیزهایی که نمی‌توانی به دست بیاوری، باید نشان بدهی که آنها را نمی‌خواهی. کسی که عیوب و ناخوشایند خود را بپوشاند، نه کسانی را که به او آزار می‌خواهند خشنود می‌سازد و نه کسانی را که برای او آرزوی خیر می‌کنند. و اینکه این در همه چیز صدق می کند، در ازدواج ها جایگاه بیشتری دارد، اینکه میل به آنها بدون داشتن آنها کم است و عاقلانه است که به مرد نشان دهیم که به یاد نمی آورد، حتی اگر بسیار طمع کند.
افسانه برگرفته از کتاب افسانه های ازوپ ، ترجمه و اقتباس کارلوس پینیرو. Publifolha, 2013.
درباره داستان روباه و انگور بیشتر بدانید
Aافسانه روباه و انگور در طول قرن ها و در نقاط مختلف جهان بارها بازنویسی شده است.
مشهورترین نسخه ها آنهایی بودند که توسط Aesop (قدیمی ترین نسخه)، La Fontaine و Phaedrus نوشته شده بودند.
در برزیل، نسخه‌های ملی که وارد تخیل جمعی شد، نسخه‌های میلور فرناندز، مونتیرو لوباتو، جو سوارس و روث روچا بودند. اگرچه عملاً همه آنها حول محور یک موضوع ناامیدی از عدم امکان داشتن آنچه می‌خواهند می‌چرخند.
نسخه‌های اخلاقی نویسندگان مختلف
در یکی از نسخه‌های ازوپ اخلاقی موجز است:
بی‌اعتنایی به چیزی که به دست نمی‌آید آسان است.
و بر نگرش روباه تأکید می‌کند که با توجه به شرایطی که برای او قرار داده شده، ارزش مورد میل خود (انگور) را کاهش می‌دهد.
در نسخه فیدروس، نویسنده به نوبه خود از مثال روباه برای تعمیم رفتار مردان و جلب توجه به واکنشی که در مواجهه با ناامیدی داریم استفاده می کند:
همچنین ببینید: 27 بهترین فیلم جنگی تمام دورانکسانی را که آنها را سرزنش می کنند که آنچه را که نمی توانند انجام دهند نفرین می کنند، باید در این آینه به خود بنگرند، زیرا از این که نصایح نیکو را تحقیر کرده اند.
نسخه لافونتن نیز به نوبه خود از همان خط فیدروس پیروی می کند. و به صورت گسترده تر، داستان را به وقایعی که ممکن است در زندگی روزمره ما رخ دهد، نزدیکتر می کند، و تأکید می کند که بسیاری از ما رفتار می کنیم.مانند روباه در داستان:
و چند نفر در زندگی چنین هستند: آنچه را که نمی توانند بدست آورند تحقیر می کنند، بی ارزش می کنند. اما فقط یک امید کوچک، حداقل امکان برای آنها برای دیدن، مانند روباه، پوزه. به اطراف نگاه کنید، آنها را در تعداد زیادی خواهید یافت.
نسخه های برزیلی، توسط Monteiro Lobato و Millôr Fernandes، بسیار کوتاه تر هستند.
اولین خلاصه می شود. در چند کلمه که بخشی از تصورات رایج ما است:
همچنین ببینید: Wire Opera در کوریتیبا: تاریخچه و ویژگی هاکسانی که بیزاری می کنند می خواهند خرید کنند.
میلر فرناندز اخلاقیات فلسفی تر و با خواندن کمی متراکم تر را انتخاب کرد:
ناامیدی نیز مانند هر نوع دیگر، نوعی قضاوت خوب است.
افسانه چیست؟
افسانه ها، از نظر قالب، به طور کلی به دو بخش تقسیم می شوند: شرح داستان و اخلاقی .
آنها به طور همزمان به عنوان سرگرمی عمل می کنند و در عین حال نقش آموزشی/آموزشی را ایفا می کنند و تامل را تحریک می کنند.
این داستان های کوتاه، به طور کلی ، صحبت در مورد رفتارهای مذموم - بی عدالتی های کوچک و بزرگ - و مسائل اخلاقی که بر موقعیت های روزمره تأثیر می گذارد.
شخصیت های افسانه ها چه کسانی هستند؟
افسانه ها داستان های تمثیلی مختصری هستند، به طور کلی توسط حیوانات بازی می شود یا موجودات بی جان سخنگو، که حامل یک آموزه اخلاقی یا آموزه هستند.
شخصیت های اصلی این روایت های کوتاهآنها عبارتند از: شیر، روباه، سیکادا، الاغ، کلاغ، موش و خرگوش.
حیوانات در داستان‌ها دستخوش یک انسان‌سازی می‌شوند و از طریق منبع شخصیت‌پردازی مانند مردان عمل می‌کنند. معلوم شد که آنها نمادهای فضایل و عیوب انسانی هستند .
منشأ افسانه ها
کلمه افسانه از فعل لاتین fabulare می آید، به معنای گفتن، روایت کردن یا گفتگو کردن است.
منشأ افسانه ها دقیقاً مشخص نیست، زیرا در ابتدا با شفاهی مشخص شده اند و از این رو از این سو به سوی دیگر منتقل شده و تحت تأثیر قرار گرفته اند. مجموعه ای از تغییرات.
اولین افسانه های شناخته شده توسط هسوید در حدود 700 سال قبل از میلاد خوانده شد. و Archilochos، در 650 قبل از میلاد.
ازوپ که بود؟
ما اطلاعات کمی در مورد زندگی ازوپ داریم - حتی کسانی هستند که به وجود او مشکوک هستند.
هرودوت اولین کسی بود. برای بیان این واقعیت که ازوپ، که احتمالاً در حدود سال 550 قبل از میلاد می زیسته است، در واقع یک برده بوده است. حدس زده می شود که او در آسیای صغیر به دنیا آمده و در یونان خدمت می کرده است. مثلاً توسط Phaedrus رومی.
اگر می خواهید داستان های کوتاه بیشتری بدانید، نسخه افسانه های ازوپ را که در دامنه عمومی موجود است را بخوانید.
همچنین مراجعه کنید
