Bajka Lis i winogrona (z morałem, wyjaśnieniem i pochodzeniem)

Klasyczna bajka o lisie i winogronach karmiła pokolenia, służąc nie tylko jako źródło rozrywki, ale także nauki.

W krótkiej historii, opowiadanej przez wielkie nazwiska, takie jak Ezop i La Fonteine, w której zawsze występuje nierozwiązany lis, maluchy są wprowadzane w tematykę chciwości, zazdrości i frustracji.

Bajka o lisie i winogronach (wersja Ezopa)

Lis podszedł do winorośli, zobaczył ją pełną dojrzałych i pięknych winogron i zapragnął ich. Zaczął próbować wspiąć się na górę, ale ponieważ winogrona były wysokie, a podejście strome, bez względu na to, jak bardzo się starał, nie mógł ich dosięgnąć. Wtedy powiedział:

- Te winogrona są bardzo kwaśne i mogą poplamić mi zęby; nie chcę ich zbierać niedojrzałych, bo takich nie lubię.

Powiedziawszy to, wyszedł.

Morał tej historii

Mądry człowiek, rzeczy, których nie może osiągnąć, musi pokazać, że ich nie pragnie; ten, kto ukrywa swoje wady i nieprzyjemności, nie sprawia przyjemności tym, którzy go źle kochają, ani nie sprawia przyjemności tym, którzy go dobrze kochają; i niech to będzie prawdą we wszystkich rzeczach, ma to więcej miejsca w małżeństwach, że pragnienie ich bez ich posiadania jest nieopłacalne, a sizo, aby pokazać człowiekowi, że mu nie przypominają, chociaż bardzo ich pragnie.

Bajka zaczerpnięta z książki Bajki Ezopa Publifolha, 2013.

Przeczytaj więcej o historii lisa i winogron

Bajka o lisie i winogronach była wielokrotnie przerabiana na przestrzeni wieków i w różnych miejscach na całym świecie.

Wersje, które stały się bardziej ugruntowane, to te napisane przez Ezopa (najstarsza wersja), La Fontaine'a i Phaedrusa.

W Brazylii wersje narodowe, które weszły do zbiorowej wyobraźni, to Millôr Fernandes, Monteiro Lobato, Jô Soares i Ruth Rocha.

Każdy z autorów nadał osobisty charakter swoim morałom, choć praktycznie wszystkie obracają się wokół tego samego tematu rozczarowania niemożnością zdobycia tego, czego się pragnie.

Wersje moralności różnych autorów

W jednej z wersji Ezopa morał jest zwięzły:

Łatwo jest lekceważyć to, czego nie można osiągnąć.

i podkreśla postawę lisa, który w obliczu postawionych mu warunków bagatelizuje swój obiekt pożądania (winogrona).

Z kolei w wersji Fedro autor posługuje się przykładem lisa, by uogólnić zachowanie mężczyzn i zwrócić uwagę na reakcję, z jaką mamy do czynienia w obliczu rozczarowania:

Ci, którzy improwizują, przeklinając, co robić, nie mogą, w tym lustrze muszą się odkupić, świadomi, że wzgardzili dobrą radą.

Z kolei wersja La Fontaine'a podąża tą samą linią, co Fedro, i w bardziej rozbudowany sposób przybliża historię do wydarzeń, które mogą mieć miejsce w naszym codziennym życiu, podkreślając, że wielu z nas zachowuje się jak lis w tej historii:

I jak wielu jest takich w życiu: gardzą, dewaluują to, czego nie mogą osiągnąć. Ale wystarczy odrobina nadziei, najmniejsza możliwość, aby odwrócili się, jak lis, pysk. Rozejrzyj się, znajdziesz ich w wielkiej liczbie.

Brazylijskie wersje, autorstwa Monteiro Lobato i Millôra Fernandesa, są znacznie krótsze.

Pierwszy z nich podsumowuje w kilku słowach to, co jest częścią naszej popularnej wyobraźni:

Ten, kto lekceważy, chce kupować.

Millôr Fernandes postawił na bardziej filozoficzny morał i nieco gęstszą lekturę:

Frustracja jest równie dobrą formą oceny, jak każda inna.

Czym jest bajka?

Bajki, pod względem formatu, są zazwyczaj podzielony na dwie części: opis historii i morał .

Służą one jednocześnie jako rozrywka i spełniają rola dydaktyczna/pedagogiczna i pobudzać do refleksji.

Te zwięzłe historie opowiadają o nagannych zachowaniach - małych i dużych niesprawiedliwościach - oraz kwestiach etycznych, które dotykają codziennych sytuacji.

Kim są postacie w bajkach?

Bajki to krótkie, alegoryczne historie, zwykle z udziałem zwierząt lub mówiące nieożywione stworzenia, które niosą ze sobą morał lub naukę.

Głównymi bohaterami tych krótkich opowieści są: lew, lis, cykada, osioł, wrona, mysz i zając.

Zwierzęta w opowiadaniach przechodzą antropomorfizację i zachowują się jak ludzie za pomocą personifikacji. W końcu stają się ludźmi. symbol ludzkich cnót i wad .

Pochodzenie bajek

Słowo bajka pochodzi od łacińskiego czasownika bajeczny co oznacza opowiadać lub rozmawiać.

Pochodzenie bajek nie jest dokładnie znane, ponieważ początkowo były one oznaczone przez oralność W związku z tym były one przekazywane i poddawane szeregowi modyfikacji.

Najwcześniejsze znane bajki były śpiewane przez Hesoida w około 700 r. p.n.e. i Archilochosa w 650 r. p.n.e..

Kim był Ezop?

Mamy niewiele danych na temat życia Ezopa - niektórzy nawet podejrzewają jego istnienie.

Herodot jako pierwszy doniósł, że Ezop, który prawdopodobnie żył około 550 r. p.n.e., był w rzeczywistości niewolnikiem. Spekuluje się, że urodził się w Azji Mniejszej i służył w Grecji.

Ezop nie spisał żadnej ze swoich opowieści, zostały one przepisane przez późniejszych autorów, takich jak na przykład rzymski Fedro.

Jeśli chcesz poznać więcej krótkich historii, przeczytaj wydanie The Fables of Aesop, dostępne w domenie publicznej.

Poznaj również