Inhoudsopgave
De klassieke fabel van de vos en de druiven heeft generaties gevoed, niet alleen als bron van vermaak, maar ook als leerschool.
In het korte verhaal, naverteld door grote namen als Aesop en La Fonteine en altijd met een onopgeloste vos in de hoofdrol, maken de kleintjes kennis met de thema's hebzucht, afgunst en frustratie.
De fabel van de vos en de druiven (versie van Aesop)
Een vos kwam bij een wijnstok, zag die beladen met rijpe en mooie druiven, en begeerde ze. Hij begon pogingen te ondernemen om naar boven te klimmen, maar omdat de druiven hoog waren en de klim steil, hoe hard hij ook probeerde, kon hij er niet bij. Toen zei hij:
- Deze druiven zijn erg zuur, en zouden vlekken op mijn tanden kunnen maken; ik wil ze niet onrijp plukken, want zo lust ik ze niet.
En na dit gezegd te hebben, ging hij weg.
Moraal van het verhaal
Zie ook: Bilhete, van Mario Quintana: interpretatie en betekenis van het gedichtWijze man, dingen die hij niet kan bereiken, moet hij tonen dat hij ze niet begeert; hij die zijn fouten en ongenoegens bedekt, geeft geen genoegen aan hen die hem slecht liefhebben, noch ongenoegen aan hen die hem goed liefhebben; en laat dit in alle dingen waar zijn, het heeft meer plaats in huwelijken, dat ze te verlangen zonder ze te hebben onnut is, en sizo om de man te tonen dat ze hem niet herinneren, hoewel hij ze veel begeert.
Fabel uit het boek De fabels van Aesop Publifolha, 2013.
Lees meer over het verhaal van de vos en de druiven
De fabel van de vos en de druiven is in de loop der eeuwen en op verschillende plaatsen in de wereld vele malen herschreven.
De meer ingeburgerde versies zijn die van Aesop (de oudste versie), La Fontaine en Phaedrus.
In Brazilië zijn de nationale versies die tot de collectieve verbeelding zijn doorgedrongen die van Millôr Fernandes, Monteiro Lobato, Jô Soares en Ruth Rocha.
Elke auteur gaf zijn of haar persoonlijke touch bij het samenstellen van hun respectieve moraal, hoewel ze bijna allemaal rond hetzelfde thema draaien, namelijk teleurstelling over de onmogelijkheid om te krijgen wat men wil.
De verschillende auteurs' versies van de moraal
In een van Aesop's versies is de moraal beknopt:
Het is gemakkelijk om af te wijzen wat niet kan worden bereikt.
en onderstreept de houding van de vos die, geconfronteerd met de aan hem gestelde voorwaarden, zijn voorwerp van verlangen (de druiven) kleineert.
In Fedro's versie daarentegen gebruikt de auteur het voorbeeld van de vos om het gedrag van mannen te veralgemenen en de aandacht te vestigen op de reactie die we hebben wanneer we geconfronteerd worden met teleurstelling:
Zij die vloekend improviseren wat ze moeten doen, kunnen zich in deze spiegel niet verlossen, in het besef goede raad te hebben veracht.
De versie van La Fontaine volgt op haar beurt dezelfde lijn als die van Fedro, en brengt het verhaal op een meer uitgebreide manier dichter bij gebeurtenissen die zich in ons dagelijks leven kunnen voordoen, door te benadrukken dat velen van ons zich gedragen als de vos in het verhaal:
En hoevelen zijn zo in het leven: ze verachten, ze devalueren wat ze niet kunnen bereiken. Maar er is maar een beetje hoop nodig, de geringste mogelijkheid, voor hen om, zoals de vos, hun snuit om te draaien. Kijk om u heen, u zult ze in groten getale aantreffen.
De Braziliaanse versies, van Monteiro Lobato en Millôr Fernandes, zijn veel korter.
De eerste vat in een paar woorden samen wat deel uitmaakt van onze populaire verbeelding:
Hij die minacht wil kopen.
Millôr Fernandes koos voor een meer filosofische moraal en een iets dichtere lezing:
Frustratie is een even goede vorm van beoordeling als elke andere.
Wat is een fabel?
Fabels, in termen van formaat, zijn over het algemeen verdeeld in twee delen: de beschrijving van het verhaal en een moraal .
Ze dienen tegelijkertijd als entertainment en vervullen een didactische/pedagogische rol en stimuleren tot nadenken.
Deze verhalen, kort en bondig, gaan over laakbaar gedrag - kleine en grote onrechtvaardigheden - en ethische kwesties die raken aan alledaagse situaties.
Wie zijn de personages in de fabels?
Fabels zijn korte allegorische verhalen, meestal met dieren in de hoofdrol of pratende levenloze wezens, die een moraal of een leer meedragen.
De hoofdpersonen in deze korte verhalen zijn: de leeuw, de vos, de cicade, de ezel, de kraai, de muis en de haas.
Zie ook: Grande sertão: veredas (samenvatting en analyse van het boek)De dieren in de verhalen ondergaan antropomorfose en gedragen zich als mensen door middel van personificatie. Ze worden uiteindelijk symbool van menselijke deugden en gebreken .
De oorsprong van fabels
Het woord fabel komt van het Latijnse werkwoord fantastische wat vertellen of converseren betekent.
De oorsprong van de fabels is niet precies bekend omdat ze aanvankelijk door de oraliteit en zijn daarom doorgegeven en hebben een reeks wijzigingen ondergaan.
De vroegst bekende fabels werden gezongen door Hesoid in ongeveer 700 voor Christus en Archilochos in 650 voor Christus.
Wie was Aesop?
We hebben weinig gegevens over Aesop's leven - sommigen vermoeden zelfs zijn bestaan.
Herodotus was de eerste die melding maakte van het feit dat Aesop, die waarschijnlijk rond 550 voor Christus leefde, eigenlijk een slaaf was. Er wordt gespeculeerd dat hij in Klein-Azië is geboren en in Griekenland zou hebben gediend.
Aesop heeft geen van zijn verhalen opgeschreven, ze zijn overgeschreven door latere auteurs, zoals bijvoorbeeld de Romeinse Fedro.
Als u meer korte verhalen wilt weten, lees dan de uitgave van De fabels van Aesop, beschikbaar in het publieke domein.
Maak ook kennis met
