Ljóð Portrett af Cecíliu Meireles (með greiningu og túlkun)

Cecília Meireles (1901-1964) var eitt af merkustu nöfnum brasilískra bókmennta, eftir að hafa skrifað bæði fyrir fullorðna og börn.

Versur Retrato eru meðal þeirra þekktustu af umfangsmikil verk hennar og þrátt fyrir að hafa verið gefin út árið 1939, í bókinni Viagem, eru þau enn tímalaus til að fjalla um hið algilda þema hverfulleika lífsins.

Ljóð Portrett í heild sinni

I Hann var ekki með andlitið sem hann hefur í dag,

Svo rólegur, svo sorglegur, svo grannur,

Né þessi tómu augu,

Né bitur vör.

Ég var ekki með þessar hendur kraftlausar,

Svo kyrr og köld og dauð;

Ég átti ekki þetta hjarta

Sem þú sýnir ekki einu sinni.

Ég tók ekki eftir þessari breytingu,

Svo einfalt, svo öruggt, svo auðvelt:

— Í hvaða spegli var andlit mitt glataður

?

Ítarleg greining á ljóðinu Retrato

Melankólíuljóð Cecíliu Meireles leggur til að gerð sé portrett af ljóðrænu viðfangsefninu, titlinum er því alveg í samræmi við það sem lesandinn finnur í gegnum vísurnar.

Á hinn bóginn tengjum við venjulega andlitsmynd við eitthvað sem skráir líkamlegan þátt - myndina - en í vísum Cecílíu er portrettið. miklu dýpra og fær um að fanga það sem er að gerast innra með sér.

Fyrri hluti ljóðsins

Ég var ekki með þetta andlit í dag,

Svo rólegur, svo sorglegur, svo mjó,

Ekki einu sinni þessi tómu augu,

Hvorkibitur vörin.

Fjórar fyrstu línur ljóðsins eru byggðar í kringum miðlæga andstöðu fortíðar og nútíðar.

Þar er borið saman það sem gerðist áður og hvernig hið ljóðræna sjálf er nú, þótt ástæðan fyrir svo róttækri breytingu sé ekki ljós. Í nútímanum sjáum við þjáningu skráða.

Síðari hluti ljóðsins

Ég hafði ekki þessar hendur kraftlausar,

Svo kyrr og kaldur og dauður;

Ég átti ekki þetta hjarta

Sem sýnir sig ekki einu sinni.

Ef við sjáum í upphafi ljóðsins, almennt séð, þá áttun að eitthvað hefur breyst fyrir viðfangsefnið sem var lýst, hér verður sú breyting nákvæmari. Hið ljóðræna sjálf velur líkamshluta til að sýna hvað hefur breyst, til dæmis, gefur sögu hans meiri styrk.

Hann talar um núið, án þess að nefna nákvæmlega hvernig það var í fortíðinni. Við vitum að hendur samtímans eru kaldar, dauðar og kraftlausar og af þessari lýsingu getum við ímyndað okkur hversu ljóslifandi þær voru í fortíðinni - þó sá hluti sé ekki sýndur í ljóðinu.

The hjarta, einu sinni opið , hefur tekið breytingum og er lokað.

Þriðji hluti ljóðsins

Ég tók ekki eftir þessari breytingu,

Svo einfalt, svo rétt, svo auðvelt:

— Í hvaða spegli týndist andlit mitt

?

Styrkleiki ljóðsins er sérstaklega í lokaniðurstöðunni, þar sem ljóðrænt viðfangsefni klárar á meistaralegan hátt allt sem hafði veriðunnið að í fyrri vísunum.

Á því augnabliki gerir ljóðræna sjálfið ráð fyrir því að hann hafi ekki áttað sig á á hvaða augnabliki ástand hans breyttist, né getur hann greint hvað hefði getað gerst ef allt hefði verið svo öðruvísi.

Sköpuninni lýkur með spurningu - þeirri einu í ljóðinu - sem ekki er svarað, með einstaklega sjónrænum þætti. Þegar spurt er í hvaða spegli andlit hans hafi týnst gerir viðfangsefnið ráð fyrir að hann þekki ekki lengur sjálfan sig eftir umbreytingu sína og vilji vita hvenær hann missti sjálfsmynd sína.

Saga útgáfu ljóðsins Portrett

Verkið Retrato var gefið út í bókinni Viagem , árið 1939. Ritið var veitt af Brazilian Academy of Letters og var meira að segja gefið út erlendis frá Brasilíu, hafði fyrst verið dreift í Portúgal árið 1939.

Á þeim tíma hlaut Cecília faglega lof, bæði sem frábær rithöfundur og kennari. Sem kennari bar hún ábyrgð á lúsó-brasilískum bókmenntum, tækni og þjóðsögum við háskólann í sambandshéraðinu og skömmu síðar kenndi hún brasilískar bókmenntir og menningu við háskólann í Austin, Texas.

Á þessu sama tímabili starfaði Cecília Meireles einnig sem dálkahöfundur dagblaða og var ritstjóri tímaritsins Travel in Brasil (ritstýrt af Press and Advertising Department).

Ljóðið Portrett það var lesið af Cecília Meireles og er aðgengilegt á netinu:

Finnst þér vel við sköpun höfundar? Svo notaðu tækifærið til að uppgötva önnur verk hennar í gegnum greinarnar: