Inhoudsopgave
De poëzie van Manoel de Barros bestaat uit eenvoud en "naamloze" dingen.
De schrijver, die zijn jeugd doorbracht in de Pantanal, groeide op te midden van de natuur en bracht daardoor al het mysterie van dieren en planten in zijn teksten.
Zijn schrijven betovert mensen van alle leeftijden en heeft vooral een band met de kindertijd universum De schrijver slaagt erin zijn beschouwingen over de wereld via woorden op een fantasierijke en gevoelige manier weer te geven.
Wij hebben 10 gedichten van deze geweldige auteur geselecteerd om aan uw kinderen voor te lezen.
1. Vlinders
Vlinders nodigden me uit.
Het voorrecht om een vlinder te zijn trok me aan.
Ik zou zeker een andere kijk hebben op mannen en dingen.
Ik stelde me de wereld gezien vanuit een vlinder voor, zeker,
een wereld vrij van gedichten.
Vanuit dat oogpunt:
Ik heb gezien dat bomen bedrevener zijn in aurora's dan mensen.
Ik heb gezien dat reigers 's middags meer genieten dan mannen.
Ik zag dat de wateren meer kwaliteit voor vrede hebben dan mensen.
Ik zag dat de zwaluwen meer weten over de regens dan de wetenschappers.
Ik zou veel dingen kunnen vertellen die ik heb gezien vanuit het oogpunt van
een vlinder.
Daar was zelfs mijn fascinatie blauw.
Manoel de Barros publiceerde dit gedicht in het boek Foto-essays Daarin nodigt de schrijver ons uit om ons de wereld voor te stellen door de "blik" van vlinders.
En hoe zou dit eruit zien? Volgens de auteur zou het zijn om de dingen op een "insetale" manier te zien. Dit woord bestaat niet in de Portugese taal, het is een verzonnen term en heet neologisme voor dit soort creaties.
Manoel de Barros gebruikt deze bron veel in zijn schrijven om namen te geven aan sensaties die nog niet gedefinieerd zijn.
Hier komt hij tot enkele "conclusies" door zijn subjectieve en bijna etherische blik. We kunnen zeggen dat de auteur in principe een intelligentie en wijsheid van de natuur veel groter dan die van de mens, die vaak vergeet dat hij deel uitmaakt van de natuur.
2. De jongen die water in een zeef droeg
Kunst gemaakt door borduursters uit Minas Gerais, groep Matizes Dumont, die het boek illustreert. Oefeningen van het kind zijn
Ik heb een boek over water en jongens.
Ik vond een jongen het leukst
die water in de zeef droeg.
Moeder zei dat het dragen van water in de zeef
was hetzelfde als het stelen van een wind en
en rende ermee naar buiten om het zijn broers te laten zien.
De moeder zei dat het hetzelfde was
dan doornen uit het water halen.
Hetzelfde als vis in je zak kweken.
De jongen was bedraad voor onzin.
Ik wilde de basis leggen
van een huis op dauw.
De moeder merkte dat de jongen
Ik hield meer van leegte dan van volheid.
Het sprak over leegte die groter en zelfs oneindig is.
Met de tijd heeft die jongen
die schismatiek en vreemd was,
omdat hij graag water in de zeef droeg.
Na verloop van tijd ontdekte hij dat
schrijven zou hetzelfde zijn
dan water in de zeef.
In het schrift zag de jongen
die in staat was een nieuweling te zijn,
monnik of bedelaar tegelijk.
De jongen heeft geleerd woorden te gebruiken.
Hij zag dat hij wonderen kon doen met woorden.
En hij begon peraltaties te doen.
Hij kon de middag veranderen door er regen op te gooien.
De jongen was een wonderdoener.
Hij heeft zelfs een steen laten bloeien.
De moeder merkte de jongen teder op.
De moeder zei: "Mijn zoon, je wordt dichter!
Je zult je hele leven water in de zeef dragen.
Je vult de gaten
met hun verheffingen,
en sommige mensen zullen van je houden voor je onzin!
Dit prachtige gedicht maakt deel uit van het boek Oefeningen van het kind zijn Via de tekst betreden we het psychologische, fantastische, poëtische en absurde universum van een kind.
De jongen die water in een zeef droeg verhaalt over het kattenkwaad van een jongen die graag dingen deed die als onlogisch werden beschouwd, maar die voor hem een andere betekenis hadden. Voor hem maakte dat kattenkwaad deel uit van een groter, fantastisch systeem van spelletjes dat hem hielp het leven te begrijpen.
In het gedicht zien we de liefdevolle relatie van de moeder met haar kroost. Aanvankelijk stelt ze dat "water in de zeef dragen" iets zinloos was, maar later beseft ze de transformerende en verbeeldende kracht van deze handeling.
De moeder moedigt vervolgens haar zoon aan, die na verloop van tijd ook het schrijven ontdekt. Ze zegt dat de jongen een goede dichter zal worden en een verschil zal maken in de wereld.
In dit gedicht kunnen we overwegen dat het personage misschien de auteur zelf is, Manoel de Barros.
3. A bem-te-vi
Het licht en de zachte
zonnestraal
ligt in de rivier.
Doe een dutje...
Van de evola boom
geel, van bovenaf
roodborsttapuit
en, in één klap
aardverschuiving
in de trog
badend in je blondje
...voor de plot...
Met een rilling, op het hek
al geopend, en gedroogd.
Het gedicht in kwestie maakt deel uit van het boek Compendium voor het gebruik van vogels In deze tekst beschrijft Manoel een bucolische en vrij gebruikelijke scène van een bem-te-vi die in de late namiddag aan het baden is.
De auteur laat ons door middel van woorden een gewone maar ongelooflijk mooie gebeurtenis verbeelden en overdenken.
Dit korte gedicht kan aan kinderen worden voorgelezen als een manier om verbeelding en waardering voor de natuur en eenvoudige dingen aan te moedigen. wonderen van de wereld .
4. Kleine wereld I
Mijn wereld is klein, Heer.
Het heeft een rivier en een beetje bomen.
Ons huis is gebouwd met de rug naar de rivier.
Mieren knippen grootmoeders rozenstruiken uit.
Achter op het erf staat een jongen en zijn prachtige blikken.
Alle dingen op deze plek zijn al vastgelegd voor vogels.
Hier, als de horizon een beetje rimpelt,
denken de kevers dat ze in het vuur zitten.
Als de rivier een vis start,
Hij ding me.
Hij kikkerde me op.
Hij boomt me.
In de middag zal een oude man op zijn fluit spelen om te inverteren
de zonsondergangen.
Kleine wereld staat in de Boek der onwetendheid Opnieuw nodigt Manoel de Barros ons in dit gedicht uit om zijn ruimte, zijn huis, zijn achtertuin te leren kennen.
Het is een natuurlijke wereld Het is een plek vol eenvoud, planten en dieren, die de auteur weet om te zetten in een magische omgeving, van bezinning en zelfs dankbaarheid.
In de tekst is de hoofdpersoon de wereld zelf. De jongen in kwestie presenteert zich vermengd met de natuur, en de auteur verschijnt vervolgens ook ondergedompeld in deze plek, intens beïnvloed door de scheppende kracht van de dieren, het water en de bomen.
De kinderen kunnen zich identificeren met het voorgestelde scenario en zich de grootmoeder, de jongen en de oude man voorstellen, figuren die redding kunnen brengen en een suggestie voor een eenvoudige jeugd en ongecompliceerd.
5. Bernardo is bijna een boom
Bernardo is bijna een boom
Zijn stilte is zo luid dat de vogels horen
veruit
En ze komen landen op je schouder.
Je oog vernieuwt de middagen.
Hij bewaart zijn gereedschap in een oude kofferbak;
1 dageraad opener
1 spijker die splijt
1 river shrinker - en
1 horizonbrancard.
Zie ook: Michelangelo's David: een analyse van het werk(Bernardo slaagt erin de horizon te rekken met behulp van drie
Spinnenwebben. Het ding wordt behoorlijk strak).
Bernardo verstoort de natuur:
Zijn oog vergroot de zonsondergang.
(Kan een man de natuur verrijken met zijn
Onvolledigheid?)
Op Boek der onwetendheid In zijn boek uit 1993 heeft Manoel de Barros het gedicht Bernardo is bijna een boom Het personage Bernardo draagt daarin zo'n intimiteit met de natuur en een besef van het geheel dat het bijna lijkt alsof hij zelf in een boom is veranderd.
Manoel legt een vruchtbare relatie tussen werk en contemplatie, waarbij hij voldoende belang hecht aan creatieve ontspanning en aan de wijsheid die wordt opgedaan in het contact met de natuur.
In het gedicht hebben we het gevoel dat het personage een kind is, maar in werkelijkheid was Bernardo een medewerker van Manoels boerderij, een eenvoudige plattelandsman die de rivieren, de horizon, de dageraad en de vogels van nabij kende.
6. Het dwaze meisje
Het was vroeger op de boerderij van mijn vader...
Ik zou twee jaar zijn geweest; mijn broer, negen.
Mijn broer spijkerde de kist vast
twee wielen van guava kan.
We zouden gaan reizen.
De wielen stonden versprongen onder de kist:
De een keek naar de ander.
Wanneer het tijd is om te lopen
gingen de wielen naar buiten open.
Zodat de auto over de grond sleepte.
Ik zou in de kist blijven
met zijn kleine beentjes opgetrokken.
Hij deed alsof hij op reis was.
Mijn broer trok aan de kist
door een embira touw.
Maar de kar zou getrokken worden door twee ossen.
Ik had de leiding over de ossen:
- Wow, geweldig!
- Go Redomão!
Mijn broer zei
dat ik zou zorgen
omdat Redomam een kledingmaker was.
De krekels deden de middag smelten met hun gezang.
Mijn broer wilde de stad snel bereiken -
Omdat hij daar een vriendin had.
De vriendin van mijn broer gaf zijn lichaam koorts.
Dat hij telde.
Onderweg, voordat we
van het oversteken van een verzonnen rivier.
Bij de kruising zonk de auto
en de ossen verdronken.
Ik ben niet gestorven omdat de rivier verzonnen was.
We kwamen altijd pas aan het einde van de werf
En mijn broer zag zijn vriendin nooit -
Wat staat er, dat het zijn lichaam koorts gaf."
Het dwaze meisje maakt het boek Oefeningen van het kind zijn Als we dit gedicht lezen, reizen we mee met het meisje en haar broer en betreden we de herinneringen aan haar vroege jeugd.
Hier wordt verteld over een fantasierijk spel De dichter slaagt erin een scène van kinderlijk vermaak te componeren door de verbeelding van kinderen uit te beelden, die in hun binnenwereld ware avonturen beleven, maar in werkelijkheid slechts de huisplaats doorkruisten.
Manoel de Barros tilt met dit gedicht het creatieve vermogen van kinderen naar een ander niveau. De schrijver toont ook het gevoel van liefde op een naïeve manier, met subtiele schoonheid, via de vriendin van zijn broer.
7. De maker van de dageraad
Ik ben gewond geraakt bij machinebehandelingen.
Ik heb zin om nuttige dingen uit te vinden.
In mijn hele leven heb ik alleen...
3 machines
Zoals:
Een kleine slinger om slaap in te halen.
Een maker van dageraad
voor het gebruik van dichters
En een yucca platina voor de
fordeco van mijn broer.
Ik won zelfs een prijs van de industrieën
auto's van de Platinum Platinum of Cassava.
Ik werd onthaald als een idioot door de meeste...
van de autoriteiten tijdens de prijsuitreiking.
Waarvoor ik een beetje geweldig was.
En glorie troont voor altijd
in mijn bestaan.
In dit gedicht, gepubliceerd in het boek De maker van de dageraad in 2011, ondermijnt de dichter de betekenis van woorden en toont trots zijn geschenk voor "nutteloze" dingen .
Hij vertelt dat zijn enige "uitvindingen" fantastische objecten waren voor even utopische doeleinden. Manoel slaagt erin het praktische karakter van gereedschappen en machines te verzoenen met een fantasierijke uitstraling die als overbodig wordt beschouwd.
Het belang dat de auteur aan deze nutteloosheden hecht is echter zo groot dat hij het vleiend vindt om in deze maatschappij als "idioot" te worden betiteld.
8. De afvalvanger
Ik gebruik woorden om mijn stiltes te componeren.
Ik hou niet van de woorden
moe van het rapporteren.
Ik geef meer respect
zij die op hun buik leven op de grond...
zoals watersteen kikker.
Ik begrijp het accent van de wateren goed
Ik respecteer onbelangrijke dingen
en onbelangrijke wezens.
Ik hecht meer waarde aan insecten dan aan vliegtuigen.
Ik waardeer snelheid
van schildpadden meer dan die van raketten.
Ik heb in mij een geboorte retard.
Ik ben erin geluisd
om van kleine vogeltjes te houden.
Ik heb een overvloed aan geluk daardoor.
Mijn achtertuin is groter dan de wereld.
Ik ben een afvalplukker:
Ik hou van restjes
als goede vliegen.
Ik wilde dat mijn stem een vorm had
hoek.
Omdat ik niet in de IT zit:
Ik ben van de uitvinding.
Ik gebruik alleen woorden om mijn stiltes te componeren.
Gedicht uit Verzonnen herinneringen: de kinderjaren van Manoel de Barros 2008. De afvalvanger toont een dichter wiens eigenschap het is om onbelangrijke dingen te "verzamelen".
Hij waardeert deze dingen en beschouwt de banale gebeurtenissen in de natuur als ware rijkdommen. Zo verwerpt hij de techniek ten gunste van dieren, planten en organische elementen.
Een ander belangrijk punt in de tekst betreft de stilzwijgen Hier toont hij zijn bedoeling om woorden te gebruiken als instrumenten om het "onuitsprekelijke" te zeggen, waardoor bij de lezers een interne ruimte van contemplatie van het bestaan ontstaat.
9. God zei
God zei: Ik ga je een geschenk geven:
Ik zal je aan een boom toevertrouwen.
En het was van mij.
Ik luister naar het parfum van de rivieren.
Ik weet dat de stem van de wateren een blauw accent heeft.
Ik weet hoe ik een wimpel in stiltes moet doen.
Om het blauw te vinden gebruik ik vogels.
Ik wil gewoon niet vervallen in gevoeligheid.
Ik wil niet de goede reden voor dingen.
Ik wil de betovering van woorden.
Het gedicht in kwestie verschijnt in het project De bibliotheek van Manoel de Barros , een verzameling van alle werken van de dichter, uitgebracht in 2013.
In de tekst manipuleert de auteur woorden, waarbij hij nieuwe betekenissen geeft en de lezer verrast door verschillende gewaarwordingen in dezelfde zin te combineren, zoals in het geval van "luisteren naar het parfum van de rivieren". Manoel gebruikt deze bron van synaesthesie in zijn werk.
Het gedicht staat dicht bij het kinderuniversum, want het suggereert fantastische scènes die het dichter bij de natuur brengen en zelfs een relatie hebben met spel, zoals in het vers "sei botar cílios nos silencios".
10. Oefeningen van het kind zijn
Borduurwerk van vrouwen uit Minas Gerais, dat de omslag van het boek illustreert Oefeningen van het kind zijn
Op het vliegveld vroeg de jongen:
-Wat als het vliegtuig over een vogel struikelt?
Papa werd krom en gaf geen antwoord.
De jongen vroeg het opnieuw:
-Wat als het vliegtuig struikelt over een zielig vogeltje?
De moeder had tederheid en dacht na:
Zijn absurditeiten niet de grootste deugden van de poëzie?
Is die onzin niet meer poëzie dan gezond verstand?
Uit de wurggreep komend dacht de vader na:
Natuurlijk leren we vrijheid en poëzie van kinderen.
En dat bleef zo.
Dit gedicht maakt deel uit van het boek Oefeningen van zijn kind Hier legt Manoel de Barros op ongelooflijke wijze de kinderlijke naïviteit en nieuwsgierigheid bloot door middel van de dialoog tussen een kind en zijn ouders.
De jongen doet een zeer pertinente vraag in zijn verbeelding, maar omdat het iets is wat volwassenen niet aangaat, wordt het uiteindelijk met verbazing ontvangen.
Zie ook: 9 belangrijke kunstenaars uit de Week van de Moderne KunstMaar het kind wilde per se weten wat er zou gebeuren als een vliegtuig tijdens de vlucht op een verdrietige vogel botste. De moeder begreep toen dat deze nieuwsgierigheid ook grote schoonheid en poëzie met zich meebracht.
Manoel de Barros op muziek voor kinderen
Sommige gedichten van de schrijfster werden via het project omgezet in liedjes voor kinderen. Reefers Hij besteedde 5 jaar aan het bestuderen van het werk van de dichter om de liedjes te schrijven.
Bekijk een van de clips van het project die met de animatietechniek zijn gemaakt.
BERNARDO CRIANCEIRASWie was Manoel de Barros?
Manoel de Barros werd op 19 december 1916 geboren in Cuiabá, Mato Grosso. Hij studeerde in 1941 af in de rechten in Rio de Janeiro, maar had toen al zijn eerste boek gepubliceerd, getiteld Gedichten verwekt zonder zonde .
In de jaren zestig begon hij zich te wijden aan zijn boerderij in de Pantanal en vanaf de jaren tachtig kreeg hij publieke erkenning. De schrijver had een intense productie en publiceerde meer dan twintig boeken tijdens zijn leven.
In 2014 overleed Manoel de Barros, na een operatie, op 13 november in Mato Grosso do Sul.
Boeken van Manoel de Barros gericht op kinderen
Manoel de Barros schreef voor allerlei soorten mensen, maar zijn spontane, eenvoudige en fantasievolle manier om de wereld te zien, wist uiteindelijk het kinderpubliek te boeien:
- Oefeningen van het kind zijn (1999)
- Gedichten uit een regel van João (2001)
- Gedichten in speelse taal (2007)
- De maker van de dageraad (2011)
Stop hier niet, lees ook :
