Film The Voyage of Chihiro geanalyseerd

Geschreven, ontworpen en geregisseerd door Hayao Miyazaki. Hoofdpersoon van de film is Chihiro, een meisje dat met haar ouders gaat verhuizen naar een andere stad, maar onderweg in een val loopt. Met z'n drieën komen ze terecht in een magische wereld, vol bovennatuurlijke wezens zoals heksen en draken die typisch zijn voor de Japanse folklore. Chihiro's missie is vanaf dat moment om haar eigen ouders te redden en uit devan deze parallelle wereld.

De Japanse animatiefilm bespreekt de kwestie van identiteit, vertelt over de reis van volwassenheid en presenteert de kijker een reis van zelfreflectie. Chihiro's reis (2001) is een productie vol metaforen en symbolen die verschillende interpretaties toelaat.

(let op, dit artikel bevat spoilers)

Een verhaal van persoonlijke volwassenheid

Chihiro, de hoofdpersoon die een jong meisje is, maakt veranderingen door op verschillende niveaus: ze wordt volwassen door die de pre-adolescentie ingaat maar hij is ook een kind dat tegen zijn wil uit de stad wegtrekt, dat wil zeggen, er is ook een ruimtelijke verschuiving betrokken .

Geconfronteerd met zulke drastische veranderingen moet ze omgaan met haar eigen angsten en leren moedig te zijn in moeilijke situaties.

De film begint letterlijk in een overgangsruimte, in een auto tussen de ene plaats en de andere.

Lost, de reis toont ons dat dit overgangspad niet altijd lineair is en onderweg enkele onverwachte tegenslagen kent. De titel zelf Chihiro's reis kan worden gelezen vanuit twee perspectieven: enerzijds heeft hij het over deze letterlijke ruimtelijke reis, deze overgang tussen de ene plaats en de andere, en anderzijds heeft hij het over de subjectieve reis, de persoonlijke reis.

Omdat het een film is over persoonlijke rijping, Chihiro's reis valt binnen de coming-of-age genre die juist over deze groei voor het leven gaat.

De reis van Chihiro lijkt op die van veel andere meisjes in kinderverhalen: Roodkapje, die ook halverwege haar reis is als ze wordt onderbroken door een onvoorspelbare wolf, Alice in Wonderland, die zich plotseling in een nieuwe wereld bevindt en de weg naar huis moet zien te vinden, of zelfs De Tovenaar van Oz, waar Dorothy zich in een fantastische context bevindt en er alles aan doet omterug naar het echte leven.

Chihiro is een onafhankelijk vrouwelijk personage

De heldin van de film is een vrouwelijk personage, zoals veel van Miyazaki's hoofdpersonen. In de speelfilm is haar vriend Haku niet bepaald haar romantische partner die haar uit een gevaarlijke situatie redt, de twee zijn geweldige partners die voor elkaar zorgen als dat nodig is.

De eerste die hulp biedt is Haku, die Chihiro helpt zodra ze wanhopig en verloren is in de nieuwe wereld.

Later, wanneer Haku in de problemen komt, is het Chihiro die haar eigen leven riskeert om hem te redden. Ze voelt liefde voor Haku en brengt elk offer om hem te redden, om terug te betalen wat hij voor haar heeft gedaan, maar we kunnen niet zeggen dat deze liefde binnen het romantische genre valt.

In Japanse animatie wijkt de relatie tussen de mannelijke en vrouwelijke personages af van sprookjesachtige liefdesverhalen. Haku is niet de jongen die verschijnt om het meisje te redden als ze in gevaar is, in de speelfilm is Chihiro autonoom, onafhankelijk en vertrouwt ze op de hulp van een reeks personages die midden in haar reis verschijnen, waaronder Haku.

De kwestie van identiteit en naamsverandering

Wanneer Chihiro het arbeidscontract tekent, wordt ze gedwongen haar naam te veranderen. In de andere wereld verandert de tovenares Chihiro in Sen zonder dat het meisje zelf voor de verandering kiest. Omdat ze geen andere uitweg vindt, accepteert Chihiro dat ze Sen heet.

In Miyazaki's film heeft de kwestie van de naam een zeer sterke symboliek. Bij het betreden van de andere wereld worden wezens "hernoemd" en worden ze uiteindelijk iets wat ze niet waren. Haku, bijvoorbeeld, was niet de oorspronkelijke naam van Chihiro's vriend.

In een van de belangrijkste dialogen in de film wijst Haku Chihiro op het belang van het onthouden van haar eigen naam:

Yubaba controleert ons omdat hij onze namen heeft gestolen. Zijn naam is Sen, maar hij houdt je echte naam geheim.

Chihiro: Ze stalkt me bijna, ik dacht al dat het Sen was.

Haku: Als ze je naam steelt, kan ze niet meer naar huis. Ik weet de mijne niet meer.

Hier is de naam is nauw verbonden met het begrip identiteit De voornaam van elke persoon draagt een geschiedenis, een verleden, persoonlijke voorkeuren, trauma's, en wanneer zij de grens oversteken naar de nieuwe wereld en een andere naam aannemen, wordt alles achtergelaten.

Chihiro wordt Sen en wordt één in de menigte. Afgezien van de naamsverandering die de identiteit uitwist, draagt iedereen daar hetzelfde uniform en wordt op dezelfde manier behandeld, zodat er is geen onderscheid tussen het ene en het andere .

De naamskwestie is zo belangrijk voor de film dat Chihiro de betovering verbreekt door Haku's echte naam te ontdekken. Ze vliegt op de rug van de draak als ze de rivier ziet en zich Haku's oorspronkelijke naam herinnert.

Als hij Haku's echte naam uitspreekt, is hij geen draak meer en verandert hij weer in een jongen.

Chihiro: Ik herinner me net, je echte naam is Hohaku.

Haku: Chihiro, dank je, mijn echte naam is Nigihayami Kohaku Nushi.

Chihiro: Nigihayami?

Haku: Nigihayami Kohaku Nushi.

Kritiek op het kapitalisme en hoe Chihiro zich onderscheidt van de groep

Door een reeks metaforen, Chihiro's reis maakt hard kritiek op kapitalisme, overconsumptie en hebzucht .

De eerste keer dat de kwestie wordt voorgelegd is via de gulzigheid Zelfs tegenover zoveel eten laat Chihiro zich niet verleiden door de overvloedige tafel en blijft ze achter zonder iets aan te raken. Het is haar weigering tegenover het banket die garandeert dat ze niet zoals haar ouders in een varken verandert.

De ouders van het meisje worden onmiddellijk gestraft omdat ze gulzig zijn en alles willen eten.

In een andere passage van de film komt de kritiek op de consumptiemaatschappij duidelijker naar voren. Yubaba, de tovenares, wordt gekenmerkt door die haar werknemers uitbuit Ze hebben geen identiteit, ze zijn er alleen om te dienen en om om meer winst te maken voor de verantwoordelijken .

We kunnen ook een ernstige kritiek op ongebreideld consumentisme lezen als we de ophoping van de stinkende geest Zijn lichaam bestaat uit oude apparaten, afval, rioolwater en zelfs een fiets.

Chihiro onderscheidt zich van de mensen om haar heen in een reeks passages en toont zich niet gecorrumpeerd door de collectiviteit... Zij is bijvoorbeeld het enige wezen dat zegt dat ze geen goud wil als het haar wordt aangeboden. Chihiro zegt dat ze geen goud nodig heeft als Faceless One haar veel kleine stenen aanbiedt. In tegenstelling tot haar collega's die alles zouden doen om een stuk goud te hebben, zag Chihiro er geen heil in en ontsnapte daar alleen zo snel mogelijk uit om haar vriendin te redden.

Faceless verwijst naar ons kameleontisch gedrag...

De Gezichtloze is een wezen dat de gave heeft om zichzelf te veranderen in een wezen dat lijkt op degenen die met hem omgaan.Hij is een blanco doek: een subject in principe zonder identiteit, zonder stem, zonder gezicht, zonder enige vorm van toegeschreven persoonlijkheid.Hij gedraagt zich zoals hij wordt behandeld: zoals Chihiro zacht en delicaat was, was hij ook zacht en delicaat.Maar als hij in de buurt was van hebzuchtige mensen, was de GezichtlozeFace is ook hebzuchtig geworden.

Zijn belangrijkste kenmerk is zijn vermogen tot metamorfose Behoeftig en eenzaam, jaagt hij achter de wezens aan omdat hij ze nodig heeft.

Velen wijzen erop dat Faceless het gedrag heeft van een kind, dat alles absorbeert wat hem wordt gegeven.

Een andere mogelijke interpretatie is dat de Gezichtsloze is zoals wij allemaal, dat we een kameleontisch gedrag hebben afhankelijk van de plaats waar we zijn. Hij zou de personificatie zijn van onze eigenschap om te absorberen wat om ons heen is.

Kritiek op door de mens veroorzaakte vervuiling

Chihiro's reis spaart ook niet kritiek op het gedrag van de mens die de natuur heeft vernietigd met zijn ongebreidelde consumptie .

Het monster verpersoonlijkt de vervuiling en bestaat uit menselijk afval, dat kan worden geïnterpreteerd als een reactie van de natuur. Tijdens het bad gooit hij met geweld alles weg wat de mens heeft verzameld: fietsen, elektrische apparaten, afval.

De uniforme hoop spuit eruit met een kracht en macht die de omstanders in shock achterlaat. Alleen Chihiro heeft overigens de moed om bij hem in bad te zitten en kan hem helpen als ze beseft dat er een doorn in zit. De doorn, zo blijkt, was helemaal geen doorn, maar een stuk fiets. Toen ze hem eruit trok, kwam alle rotzooi waaruit het monster bestond achteraan slepen, waaruit bleek wat voor een walgelijk wezen het toch was,alleen de resultaat van wat we weg speelden .

De baby die huilt zonder reden en wordt opgevoed in een glazen koepel...

Je kwam hier om me te besmetten, er zijn slechte bacteriën daarbuiten!

Chihiro: Ik ben een mens! Misschien heb je er nog nooit een gezien!

Je wordt ziek daarbuiten! Blijf hier en speel met mij.

Chihiro: Ben je ziek?

Baby. Ik ben hier omdat ik buiten ziek zou worden.

Het is hier blijven dat je ziek zal maken!

De baby die zonder reden huilt, wordt door de tovenares op een uiterst beschermende manier verzorgd en door de paar scènes waarin Chihiro met hem omgaat, beseffen we dat ze volwassen is en de problemen van deze opvoeding kan identificeren.

De naamloze baby is verwend, eist dat er met hem gespeeld wordt wanneer hij wil en eist onverdeelde aandacht. Opgesloten in het huis heeft hij geen interactie met iemand anders dan de heks.

Het is Chihiro, die op het punt staat pre-adolescent te worden, die met hem weet te communiceren en zegt dat het noodzakelijk is dat de baby de buitenkant kent.

De toespraak van het meisje bewijst dat het noodzakelijk is om om risico's te nemen en de wereld te ervaren die we niet kennen... Hieruit blijkt zijn volwassenheid en zijn wil om niet alleen nieuwe dingen te ontdekken, maar ook om zijn omgeving te motiveren hetzelfde te doen.

De creatie van de tovenares, zozeer als het op het eerste gezicht lijkt om de baby te beschermen, beperkt in feite zijn bestaan.

De botsing van culturen tussen Oost en West

Op een subtiele manier, Chihiro's reis stelt ook het conflict tussen de westerse en oosterse culturen aan de orde.

In de allereerste scènes, als ze uit de auto stapt, ziet Chihiro een reeks stenen beelden en elementen die verband houden met de Japanse cultuur die vervallen zijn, bedekt met mos, verborgen in het midden van het landschap. De nationale, inheemse cultuur lijkt te zijn vergeten.

Het is op deze vrij discrete manier dat Miyazaki de kwestie van de lokale cultuur aansnijdt.

Door zijn eigen werk zoekt de filmmaker... de elementen van de regionale cultuur redden met bijvoorbeeld een reeks bovennatuurlijke wezens uit de Japanse folklore.

We denken dat je misschien ook geïnteresseerd bent: