Film Podróż Chihiro przeanalizowany

Główną bohaterką filmu, napisanego, zaprojektowanego i wyreżyserowanego przez Hayao Miyazakiego, jest Chihiro, dziewczynka, która zamierza przeprowadzić się z rodzicami do innego miasta, ale w połowie drogi wpada w pułapkę. Cała trójka trafia do magicznego świata, pełnego nadprzyrodzonych stworzeń, takich jak czarownice i smoki typowe dla japońskiego folkloru. Od tego momentu misją Chihiro jest uratowanie własnych rodziców i wydostanie się z pułapki.tego równoległego świata.

Japoński film animowany porusza kwestię tożsamości, mówi o podróży dojrzewania i przedstawia widzowi podróż autorefleksji. Podróż Chihiro (2001) to produkcja pełna metafor i symboli, która pozwala na różnorodne interpretacje.

(uwaga, ten artykuł zawiera spoilery)

Historia osobistej dojrzałości

Chihiro, główna bohaterka, która jest młodą dziewczyną, przechodzi zmiany na kilku poziomach: dojrzewa poprzez wejście w okres przed dojrzewaniem ale jest także dzieckiem, które wyprowadza się z miasta wbrew swojej woli, to znaczy, że jest również przesunięcie przestrzenne .

W obliczu tak drastycznych zmian musi poradzić sobie z własnymi lękami i nauczyć się odwagi w obliczu trudnych sytuacji.

Film rozpoczyna się dosłownie w przestrzeni przejściowej, wewnątrz samochodu między jednym miejscem a drugim.

Zagubiona podróż pokazuje nam, że ta ścieżka transformacji nie zawsze jest liniowa i po drodze pojawiają się nieoczekiwane komplikacje. Sam tytuł Podróż Chihiro można odczytywać z dwóch perspektyw: z jednej strony mówi o dosłownej podróży przestrzennej, o przejściu z jednego miejsca do drugiego, a z drugiej o podróży subiektywnej, osobistej.

Ponieważ jest to film o osobistym dojrzewaniu, Podróż Chihiro wchodzi w zakres gatunek coming-of-age który zajmuje się właśnie tym wzrostem na całe życie.

Podróż Chihiro przypomina podróż wielu innych dziewczynek z bajek dla dzieci: Czerwonego Kapturka, który również jest w połowie swojej podróży, gdy zostaje przerwany przez nieprzewidywalnego wilka, Alicji w Krainie Czarów, która nagle znajduje się w nowym świecie i musi znaleźć drogę do domu, a nawet Czarnoksiężnika z krainy Oz, gdzie Dorotka zostaje zanurzona w fantastycznym kontekście i robi wszystko, co w jej mocy, abypowrót do prawdziwego życia.

Chihiro jest niezależną postacią kobiecą

Bohaterka filmu jest postacią kobiecą, podobnie jak wielu bohaterów Miyazakiego. W filmie fabularnym jej przyjaciel Haku nie jest dokładnie jej romantycznym partnerem, który ratuje ją z niebezpiecznej sytuacji, oboje są świetnymi partnerami, którzy opiekują się sobą nawzajem w razie potrzeby.

Pierwszym, który oferuje pomoc, jest Haku, który pomaga Chihiro, gdy tylko znajdzie się zdesperowana i zagubiona w nowym świecie.

Później, gdy Haku znajduje się w tarapatach, to Chihiro ryzykuje własne życie, aby go uratować. Czuje miłość do Haku i poświęca wszystko, aby go uratować, aby odwdzięczyć się za to, co dla niej zrobił, ale nie możemy powiedzieć, że ta miłość należy do gatunku romantycznego.

W japońskiej animacji relacje między postaciami męskimi i żeńskimi różnią się od bajkowych historii miłosnych. Haku nie jest chłopcem, który pojawia się, aby uratować dziewczynę, gdy jest zagrożona, w filmie fabularnym Chihiro jest autonomiczna, niezależna i polega na pomocy szeregu postaci, które pojawiają się w środku jej podróży, wśród nich Haku.

Kwestia tożsamości i zmiany imienia

Kiedy Chihiro podpisuje umowę o pracę, zostaje zmuszona do zmiany imienia. W innym świecie czarodziejka przemienia Chihiro w Sen, a dziewczyna sama nie decyduje o zmianie. Nie znajdując innego wyjścia, Chihiro zgadza się nazywać Sen.

W filmie Miyazakiego kwestia imienia ma bardzo silną symbolikę. Po wejściu do innego świata istoty są "przemianowywane" i stają się kimś, kim nie były. Na przykład Haku nie było oryginalnym imieniem przyjaciela Chihiro.

W jednym z najważniejszych dialogów w filmie Haku ostrzega Chihiro, jak ważne jest zapamiętanie własnego imienia:

Haku: Yubaba kontroluje nas, ponieważ ukradł nasze imiona. Nazywa się Sen, ale trzyma twoje prawdziwe imię w tajemnicy.

Chihiro: Prawie mnie ukradła, już myślałam, że to Sen.

Haku: Jeśli ukradnie twoje imię, nie będzie mogła wrócić do domu. Ja swojego już nie pamiętam.

Tutaj nazwa jest ściśle związana z pojęciem tożsamości Imię każdej osoby niesie ze sobą historię, przeszłość, osobiste upodobania, traumy, a kiedy przekraczają granicę do nowego świata i przyjmują inne imię, wszystko zostaje w tyle.

Chihiro zmienia się w Sen i staje się jeszcze jedną osobą w tłumie. Oprócz zmiany imienia, która wymazuje tożsamość, wszyscy noszą ten sam mundur i są traktowani w podobny sposób, tak że nie ma rozróżnienia między jednym a drugim .

Kwestia imienia jest tak ważna dla filmu, że to właśnie odkrywając prawdziwe imię Haku, Chihiro przełamuje zaklęcie. Leci na grzbiecie smoka, kiedy widzi rzekę i pamięta oryginalne imię Haku.

Kiedy wypowiada prawdziwe imię Haku, przestaje być smokiem i ponownie zmienia się w chłopca.

Chihiro: Właśnie sobie przypomniałam, że naprawdę nazywasz się Hohaku.

Haku: Chihiro, dziękuję, naprawdę nazywam się Nigihayami Kohaku Nushi.

Chihiro: Nigihayami?

Haku: Nigihayami Kohaku Nushi.

Krytyka kapitalizmu i sposób, w jaki Chihiro odróżnia się od grupy

Poprzez serię metafor, Podróż Chihiro sprawia, że trudne krytyka kapitalizmu, nadmiernej konsumpcji i chciwości .

Po raz pierwszy kwestia ta została przedstawiona za pośrednictwem obżarstwo Z drugiej strony, nawet w obliczu tak dużej ilości jedzenia, Chihiro nie daje się uwieść obfitemu stołowi i pozostaje z tyłu, niczego nie dotykając. To jej odmowa przed bankietem gwarantuje, że nie zostanie przekształcona w świnię, jak jej rodzice.

Za chciwość i chęć zjedzenia wszystkiego, rodzice dziewczynki zostają natychmiast ukarani.

W innym fragmencie filmu krytyka społeczeństwa konsumpcyjnego pojawia się wyraźniej. Yubaba, czarodziejka, jest scharakteryzowana przez wyzysk pracowników Nie mają tożsamości, są tam tylko po to, by służyć. aby zwiększyć zyski osób odpowiedzialnych .

Możemy również odczytać surową krytykę nieokiełznanego konsumpcjonizmu, gdy przypomnimy sobie akumulacja cuchnącego ducha Jego ciało składa się ze starych urządzeń, śmieci, ścieków, a nawet roweru.

Chihiro odróżnia się od otaczających ją osób w serii przejść i pokazuje, że jest nieskalana przez zbiorowość Jest na przykład jedyną istotą, która mówi, że nie chce złota, gdy jest jej ono oferowane. Chihiro mówi, że nie potrzebuje złota, gdy Faceless One oferuje jej wiele małych kamieni. W przeciwieństwie do swoich kolegów, którzy zrobiliby wszystko, aby mieć kawałek złota, Chihiro nie widziała korzyści z jego posiadania i uciekła stamtąd tak szybko, jak to możliwe, aby uratować swojego przyjaciela.

Faceless nawiązuje do naszego kameleonowego zachowania

Bez Twarzy jest istotą, która ma dar przekształcania się w istotę podobną do tych, którzy wchodzą z nim w interakcję. Jest pustym płótnem: podmiotem zasadniczo bez tożsamości, bez głosu, bez twarzy, bez jakiejkolwiek przypisanej osobowości. Zachowuje się tak, jak jest traktowany: tak jak Chihiro była delikatna i delikatna, on również był delikatny i delikatny. Ale kiedy był w pobliżu chciwych ludzi, Bez TwarzyTwarz również stała się chciwa.

Jego główną cechą charakterystyczną jest zdolność do metamorfozy Potrzebujący i samotny, goni za stworzeniami, ponieważ ich potrzebuje.

Wielu zwraca uwagę, że Faceless zachowuje się jak dziecko, które chłonie wszystko, co mu się daje.

Inną możliwą interpretacją jest to, że Beztwarzowy jest taki jak my wszyscy, że mamy kameleoniczne zachowanie w zależności od miejsca, w którym się znajdujemy. Byłby uosobieniem naszej cechy wchłaniania tego, co nas otacza.

Krytyka zanieczyszczeń spowodowanych przez człowieka

Podróż Chihiro również nie oszczędza krytyka zachowania człowieka która zniszczyła naturę swoimi nieokiełznana konsumpcja .

Potwór uosabia zanieczyszczenie i składa się z ludzkich odpadów, które można interpretować jako reakcję natury. Podczas kąpieli gwałtownie wyrzuca wszystko, co nagromadzili ludzie: rowery, urządzenia elektryczne, śmieci.

Sterta mundurów tryska z siłą i mocą, która sprawia, że wszyscy wokół są w szoku. Nawiasem mówiąc, tylko Chihiro ma odwagę być z nim w wannie i jest w stanie mu pomóc, gdy zdaje sobie sprawę, że utknął w nim cierń. Cierń, jak się okazuje, wcale nie był cierniem, ale kawałkiem roweru. Kiedy go wyciągnęła, wszystkie śmieci, które składały się na potwora, podążyły za nim, udowadniając, jak obrzydliwym stworzeniem był,tylko wynik tego, co zagraliśmy na wyjeździe .

Dziecko, które płacze bez powodu i jest wychowywane w szklanej kopule.

Dziecko: Przyszedłeś tu, żeby mnie zarazić, tam są złe bakterie!

Chihiro: Jestem człowiekiem! Może nigdy wcześniej go nie widziałeś!

Dziecko: Zachorujesz tam! Zostań tu i baw się ze mną

Chihiro: Jesteś chora?

Dziecko: Jestem tutaj, ponieważ zachorowałabym na zewnątrz.

Chihiro: Pobyt tutaj sprawi, że zachorujesz!

Dziecko, które płacze bez powodu, jest otaczane przez czarodziejkę niezwykle troskliwą opieką, a dzięki kilku scenom, w których Chihiro wchodzi z nim w interakcję, zdajemy sobie sprawę z jej dojrzałości w identyfikowaniu problemów związanych z takim wychowaniem.

Bezimienne dziecko jest rozpieszczone, domaga się zabawy w wybranym przez siebie czasie i żąda niepodzielnej uwagi. Zamknięte w domu, nie wchodzi w interakcje z nikim poza wiedźmą.

To właśnie Chihiro, która wkrótce wejdzie w okres dojrzewania, udaje się z nim porozumieć i zwerbalizować, że konieczne jest, aby dziecko poznało świat zewnętrzny.

Wypowiedź dziewczyny dowodzi, że konieczne jest podejmować ryzyko i doświadczać świata, którego nie znamy. Pokazuje to jego dojrzałość i chęć nie tylko odkrywania nowych rzeczy, ale także motywowania innych do robienia tego samego.

Stworzenie czarodziejki, choć początkowo może się wydawać, że chroni dziecko, w rzeczywistości ogranicza jego istnienie.

Zderzenie kultur Wschodu i Zachodu

W subtelny sposób, Podróż Chihiro porusza również kwestię konfliktu kultur Zachodu i Wschodu.

Już w pierwszych scenach, gdy Chihiro wysiada z samochodu, zauważa szereg kamiennych posągów i elementów związanych z kulturą japońską, które są zdegradowane, pokryte mchem, ukryte w środku krajobrazu. Narodowa, rodzima kultura wydaje się być zapomniana.

To właśnie w ten dość dyskretny sposób Miyazaki porusza kwestię lokalnej kultury.

Poprzez swoją własną pracę filmowiec poszukuje ratowanie elementów kultury regionalnej wprowadzając na scenę, na przykład, serię nadprzyrodzonych stworzeń z japońskiego folkloru.

Uważamy, że możesz być również zainteresowany: