دی کاوالکانتی: 9 اثر برای درک هنرمند

دی کاوالکانتی (1897-1976)، متولد امیلیانو آگوستو کاوالکانتی د آلبوکرکی و ملو، هنرمند مدرنیست برزیلی بود که فرهنگ و زندگی روزمره مردم را به تصویر می کشید.

ادغام ارجاعات نوآورانه از پیشگامان اروپایی هنر، دی کاوالکانتی به عنوان یکی از نام‌های بزرگ نقاشی ملی شناخته می‌شود.

او علاوه بر فعالیت در روزنامه‌نگاری، به کارهای تصویرسازی، کاریکاتور و صحنه‌شناسی نیز پرداخت.

1. کاتالوگ و پوستر Semana de Arte Moderna (1922)

دی کاوالکانتی هنرمندی بود که پوستر و کاتالوگ Semana de Arte Moderna را به تصویر کشید. در تئاتر شهری سائوپائولو، در فوریه 1922 برگزار شد.

این رویداد که به عنوان نقطه عطفی برای هنر و فرهنگ برزیل دیده می شود، یک محصول هنری نوآورانه را در قلمرو ملی ارائه کرد و توسط دی کاوالکانتی ایده آل شد.

او یکی از برگزارکنندگان اصلی هفته بود ، همچنین نمایشگاهی را با 12 اثر خود به همین مناسبت برگزار کرد.

در کاتالوگ تصویری سیاه با زیبایی‌شناسی حکاکی‌های چوبی وجود دارد. می توانیم حروف اول نام هنرمند D.C. املا به شیوه ای غیرعادی نمایش داده می شود، همانطور که در کلمه "کاتالوگ" دیده می شود، که در آن حروف آخر در گوشه سمت راست کاهش می یابد.

اما پوستر یک طراحی بسیار ساده از یک نشان می دهد. درختی در حال رشد و با ریشه‌های ظاهری، نشان‌دهنده سرآغاز تفکر جدیدی در مورد فرهنگ است

2. Pierrete (1922)

Pierrete یک نقاشی از دی کاوالکانتی است که در سال 1922 ساخته شده است. نقش دختری را با لباس «پیرو» برای بازی در کارناوال نشان می دهد.

این بوم متعلق به اولین دوره مدرنیستی است و با تکنیک رنگ روغن در ابعاد 78 x ساخته شده است. 65 سانتی‌متر.

در اینجا، فضای تغزلی با حضور فیگور زن که حالتی سست و بدن را نشان می‌دهد نشان می‌دهد که گامی رقص را نشان می‌دهد، گویی می‌خواهد شناور شود. .

پرندگان نیز به سمت شما پرواز می کنند و بخشی از گلدان گل در گوشه سمت راست بوم وجود دارد که به لحن شاعرانه و لطیف صحنه کمک می کند.

می توانید ببینید این بوم همچنین خطوط سینوسی و عناصر خاص هنر نو، مانند توری مارپیچ در پیش زمینه.

3. Samba (1925)

سامبا نام این نقاشی مربوط به سال 1925 است. در آن سال بود که دی کاوالکانتی از اقامت در اروپا بازگشت و به مدت 2 سال در آنجا زندگی کرد و با نام های بزرگ پیشتازان هنری ارتباط داشت. مانند پیکاسو، ژرژ براک، لژر و ماتیس.

بنابراین می توان به ویژگی های مدرن قابل توجهی در این اثر توجه کرد، مانند فراوانی رنگ و استفاده از اشکال استوانه ای برای ساختن بدن شخصیت ها.ارجاعات به واقعیت مردم ما، کاوش در سامبا، احساسات زنانه و بوهمیا.

4. پنج دختر از Guaratinguetá (1930)

در پنج دختر از Guaratinguetá ، از سال 1930، هنرمند یک بار دیگر به صراحت بیان می کند تأثیر جنبش هایی مانند کوبیسم و ​​فوویسم.

یکی از هنرمندانی که به شدت از دی کاوالکانتی الهام گرفت پابلو پیکاسو بود. در این اثر می توان ارتباط بین این دو نقاش را از طریق نحوه به تصویر کشیدن دختران، با بدن حجمی و فرم های ساده و سبک مشاهده کرد.

پالت رنگی بین رنگ های گرم و متفاوت است. خاکی فراتر از آبی سبک پوشش زنان به ما امکان می دهد زمان نقاشی بوم را استنباط کنیم، زیرا این یک لباس بسیار مشخص از دهه 30 است.

5. زنان با میوه ها (1932)

در زنان میوه ، دی کاوالکانتی دو دختر را در حال خوابیدن نشان می دهد، در صحنه ای که نشان می دهد یک پیک نیک. سبدی از میوه‌ها و گل‌ها وجود دارد که منظره را تشکیل می‌دهند.

تن‌هایی که نقاش استفاده می‌کند گل رز ملایم و فرم‌های ارائه‌شده تنومند است. همچنین یک تأثیر کوبیسم در این اثر وجود دارد که از طریق روشی که هنرمند طراحی را با خطوطی کاملاً مشخص می‌سازد، مشخص شده است. کار Calvalcanti. زن، به ویژه حاصل آمیختگی نژادها، در قالبی شاعرانه وحسی.

6. پرتره نومیا (1936)

در سال 1936، دی کاوالکانتی پرتره نومیا ، جایی که Noemia Mourão ظاهر می شود، نقاشی که شاگرد او بود و در سال 1933 با او ازدواج کرد.

در این اثر می توان به تأثیر جنبش اکسپرسیونیستی توجه کرد. لباس قرمز و حالت نگاه کنجکاو زن، نگاهی دراماتیک را به صحنه می آورد.

7. زنان معترض (1941)

<1

زنان معترض ترکیبی است که چهره سیاسی هنرمند را آشکار می کند. در سال 1928، دی کاوالکانتی به حزب کمونیست برزیل (PCB) می پیوندد و نگاه خود را به علل اجتماعی تشدید می کند، که در تمام تولیدات او منعکس خواهد شد.

بنابراین، در این بوم نقاشی The The نقاش خشم زنانه را به عنوان مضمون مطرح می‌کند و نشان می‌دهد که زنان در جنبه‌های دیگر نیز توسط نقاش نشان داده شده‌اند، نه فقط در زیبایی و احساسی بودنشان.

مطمئن نیست که چرا زنان دی اعتراض کردند. شاید این یک تظاهرات فمینیستی بود، زیرا در دهه 1940 هنوز راه زیادی تا شناخت بیشتر نقش زنان در جامعه وجود داشت.

از نظر تصویری، این نقاشی دغدغه بیشتر هنرمند را در انتقال به تصویر می‌کشد. ایده و ژست هنری به گفته ماریو شنبرگ، منتقد هنری:

او برای مثال، این نقاشی عمدا "کشته شده" را ساخت که در آن هدف نقاشی نبود، ژست بود. و این اهمیت ژستاو در فعالیت خود ارتباط نزدیکی با جنبه های خاصی از هنر مفهومی دارد.

8. کشتی برده (1961)

نقاشی دیواری بزرگ کشتی برده در سال 1961 کشیده شد. 3 قسمت)، به ابعاد 4×6 متر و با رنگ روغن ساخته شده است.

این اثر حاصل تأثیرات روی دیوارنگاری مکزیکی است که توسط هنرمندان دیگو ریورا، اوروزکو و سیکیروس تولید شده است. آثار یادگاری به این سبک ساخته می شوند و موضوعات اجتماعی و مبارزه مردم برای آزادی را به تصویر می کشند.

در اینجا می توانید کشتی را ببینید که مردمی را از آفریقا به بردگی در برزیل می آورد. مناظر به شدت رنگی است و چندین نماد از برزیلی بودن، مانند پوشش گیاهی استوایی و مردم را به ارمغان می آورد.

یک کنجکاوی این است که این ترکیب به مدت 25 سال در موزه هنرهای زیبا در ریودوژانیرو قرار داشت. در سال 2019 برای بازگشت به مالک و ادغام مجموعه مجموعه بانک J. P. Morgan از سایت حذف شد.

9. Baile Popular (1972)

Baile Popular در آخرین دهه زندگی این هنرمند، در دهه 70 ساخته شد. بسیار رنگارنگ همانطور که مشخصه تولید آن است، موضوع واقعی برزیلی را نمایش می دهد: موسیقی و رقص.

در اینجا، سیاه پوستان به شیوه ای جشن به تصویر کشیده می شوند. زن بار دیگر به شکلی شهوانی و جذاب قرار می گیرد.

چنین رویکردهایی همیشه در او وجود داشت.کار، به شکل‌گیری مجموعه‌ای بصری از برزیل بین دهه‌های 20 و 70 کمک کرد.

دی کاوالکانتی به شدت تولید کرد، در سال 1976، در 26 اکتبر، در سن 79 سالگی به دلیل عوارض سلامتی درگذشت.

میراث دی کاوالکانتی

این هنرمند به عنوان نامی قابل احترام وارد تاریخ هنر برزیل شد و میراث مهمی از خود به جای گذاشت، همانطور که از سخنان منتقد هنری و فیلمساز اولیویو تاوارس د آرائوخو مشاهده می شود:

از کار نقاشی لذت بردم و هر بار نگران رسیدن به شاهکار نبودم. من اساساً می خواستم خودم را بیان کنم. در دهه‌های 1920 و 1930، تولیدات او یکدست‌تر بود. در دهه 40 و 50، آثار متعدد و معروف ماژستری ظاهر می شود. از سال 60 به بعد، آنها به یک چیز کمیاب تبدیل می شوند.

با وجود این، امیلیانو دی کاوالکانتی برای همیشه یکی از بزرگترین نقاشان برزیلی باقی خواهد ماند، و کسی که به بهترین شکل بخش خاصی از کشور را به تصویر کشیده است: عاشقانه، احساسی. غلبه بی‌نظیر شخصیت انسانی در هنر او نیز نمودی از اومانیسم اساسی اوست - همان اومانیسمی که او را اگر نه دقیقاً یک فعال حزبی، فردی چپ‌گرا ساخت. مانند سگال، اسماعیل نری و پورتیناری، دی مردان را مورد توجه خود قرار داد.