فهرست مطالب
Hélio Oiticica (1937-1980) یکی از برجسته ترین هنرمندان معاصر برزیلی در کشور است که علاوه بر هنرهای تجسمی، میراث و تأثیرات مهمی در سایر زمینه های هنری از خود به جای گذاشته است.
از طریق او می‌توان تکامل ایده‌های او را درک کرد، که در طول زمان به طور فزاینده‌ای در جهت شمول کردن عموم در اتحاد بین هنر و زندگی بود.
بنابراین، هلیو در دگرگونی در جهان هنر و برای تأیید مثبت مردم برزیل و هویت آنها، با خط سیر هنری که نسل های بعدی را مشخص کرد و به مرجعی برای چندین هنرمند تبدیل شد.
1. Metaesquemas (1957-1958)
بخشی از مجموعه Metaesquemas ، اثر هلیو اویتیسیکا
هلیو اوئیتیکا فعالیت هنری خود را در جوانی، 18 ساله، در اواسط دهه 1950 با Grupo Frente ، یک گروه سازنده گرا که شامل هنرمندان مهمی مانند ایوان سرپا، لیگیا کلارک و لیجیا پاپ بود.
یک سری از آهنگ ها عبارتند از از این دوره که در آن هنرمند با الهام از هنرمندان مدرنی مانند واسیلی کاندینسکی (1866-1944) اشکال هندسی را با گواش روی مقوا ایجاد می کند. این پروژه بعداً تحت عنوان - در دهه 70 - Metaesquemas.
این کار اشکال دو بعدی را تولید می کند که احتمال خروج از تخته طراحی را نشان می دهد. بنابراین، ما متوجه قصد غلبه بر شدیماز فضای نقاشی ، که با گذشت زمان، عملاً در آثار اوئیتیکا رخ می دهد.
2. نقش برجسته های دوطرفه و فضایی (1959)
نقش برجسته های دوطرفه و فضایی (1959)
پس از کاوش در امکانات بی شمار ترکیب، شکل عمیق در Metaesquemas ، Oiticica شروع به ساخت اجسام رنگی می کند که توسط رشته های نامرئی در فضا معلق هستند و این اشکال دو بعدی سابق را به یک محیط سه بعدی می آورد. آثار متعددی وجود دارد که بخشی از مجموعه‌های دوطرفه و نقش‌های فضایی است.
ایده هنرمند این است که شکل و رنگ را به فضا بیاورد ، این تصور را امکان پذیر می کند که رنگ در همان محیطی که تماشاگر در آن ساکن است در حالی که مجسمه های شناور را از نزدیک مشاهده می کند، "ارتعاش" می کند.
3. Grande Núcleo (1960)
اثر Grande Núcleo بخشی از مجموعه‌ای است که در آن Oiticica در تحقیقات خود در مورد رنگ، اشکال و پیشرفت می‌کند. پشتوانه هنر است.
در اینجا هنرمند فضاهایی را با نشانه های زرد ایجاد می کند که عموم مردم می توانند در آن راه بروند، با ترکیب تعامل داشته باشند و به صورت فردی "غرفه" خود را ایجاد کنند.
به این ترتیب، درک می شود. که تعامل و حرکت افراد در اطراف کار برای معنا بخشیدن به اثر ضروری است.
Grande Núcleo (1960)
4. Penetrável PN1 (1960)
در همان سالی که او فضا را با Núcleos ، Hélio همچنین مجموعه Penetráveis را ایجاد می کند، که در آن رنگ را با شدت بیشتری وارد محوطه می کند و در واقع کابین های رنگی تولید می کند.
در آنها. ، رنگ محیط را فرا می گیرد و به سمت زمین فرود می آید و تماشاگر را به ورود به آن دعوت می کند. بنابراین، هلیو مکان‌هایی را ایجاد می‌کند و تجربیاتی را به بازدیدکنندگان به معنای تجربه رنگ خود ارائه می‌دهد. در اینجا، تمرین صرفاً تعمق‌آمیز نیست و تبدیل به رابطه می‌شود.
Penetrável PN1 یکی از اولین نصب‌های Oiticica است
5. بولیدس (اوایل دهه 60)
Oiticica با شروع از امکانات خود شروع به تولید مجموعه ای از آثار می کند که در آنها جعبه هایی با مواد مختلف می سازد.
آنها ظروف ساخته شده هستند. از چوب، شیشه یا کیسه هایی که دارای محفظه هایی هستند و عناصر مختلفی مانند شن، رنگدانه، پارچه، خاک، آب و زغال چوب را حمل می کنند.
این هنرمند با مواد آزمایش می کند و اثری خلق می کند که چندین حس را تیز می کند. ، مانند لمس، بینایی و بویایی. بینندگان می توانند در آثار مداخله کنند، آنها را دستکاری کنند و احساسات جدیدی را تجربه کنند، و با یک انگیزه شهودی هدایت شوند.
Bólide Vidro 5 "Homage to Mondrian" (1965) مجموعه را می سازد. هلیو از بولیدهای تولید شده در دهه 60 توسط Oiticica
Bólide Vidro 5 "Homage to Mondrian" (1965)، ساختاری ساخته شده از شیشه، آب رنگی و پارچه ایجاد می کند. استفاده از رنگ های اصلی (زرد، قرمزو آبی)، هلیو ادای احترام به موندریان، هنرمند مدرنی است که به شدت روی این رنگ‌ها کار کرده و مرجعی برای Oiticica بوده است. از طریق مادی بودن پارچه ها می توان آنها را دستکاری کرد.
6. سری Parangolés (اواسط دهه 1960)
معروف ترین آثار هلیو اوتیتیکا Parangolés هستند که در اواسط دهه 1960 تولید شدند.
این آثار نتیجه درگیری او با رقص و موسیقی است که پس از شروع حضور و همکاری هنرمند با Escola de Samba Estação Primeira de Mangueira، در ریودوژانیرو، در سال 1964، شدیدتر شد.
هلیو به کار تحقیقی خود در مورد چگونگی ارتباط رنگ ها با فضا ادامه می دهد. با این حال، اکنون هنرمند بدن را به عنوان تکیه گاه، با هدف «روشن‌زدایی» هنر خود در نظر می‌گیرد.
همچنین ببینید: سریال تاریک
Parangolé ، اثر Oiticica، ترکیبی از پارچه‌های رنگارنگ است. که مردم می پوشند و می رقصند، گویی حرکت را به رنگ ها آورده اند
بنابراین، پارانگوله ها ، روکش های پارچه ای با رنگ های زنده، توسط ساکنان و رقصندگان اهل مانگویرا که با این اشیاء تعامل دارند، لباس می پوشند. و به دنبال "رها کردن رنگ" باشید. جلدها هنوز مانند امتداد خود بدن هستند، گویی از آن جدا نشده اند.
در سال 2012 مستندی درباره هلیو اویتیکا ساخته شد کهحساب سیر آن در ویدئوی تبلیغاتی این فیلم، می‌توان بخش کوچکی را مشاهده کرد که در آن افراد در حال بازی با پارانگول‌ها و خود اوتیتیکا ظاهر می‌شوند.
Agenda Short! - فیلم Hélio Oiticica (Parangolé)7. شعر پرچم Be Marginal, Be Heroi (1968)
این اثر ادای احترامی است به مانوئل موریرا، مردی سیاهپوست از حاشیه، ساکن فاولا دو اسکلتو، در ریودوژانیرو.
Oiticica سفرهای زیادی را از طریق فاولاها و تپه های ریودوژانیرو انجام داد و با بسیاری از ساکنان این مکان ها دوستی برقرار کرد. یکی از این آشنایان مانوئل موریرا بود.
معروف به "کارا د کاوالو"، مانوئل به قتل یک افسر پلیس متهم شد و توسط یکی از اولین سازمان های جنایی که توسط افسران پلیس تشکیل شده بود، تحت تعقیب قرار گرفت. در سال 1964 با بیش از 50 شلیک اجرا شد.
عبارت "حاشیه ای باش، قهرمان باش" در به اصطلاح "فرهنگ حاشیه ای" هنر برزیل برجسته شد
چهار سال بعد بنابراین، هلیو شعری از پرچم را اجرا می کند که تصویر کارا دو کاوالو مرده و عبارت "حاشیه ای باش، قهرمان باش" را به ارمغان می آورد.
این اثر به عنوان اعتراض شهرت یافت و انگیزه ای به آنچه "" نامیده شد، داد. marginalia" یا "culture marginal" ، که در اواخر دهه 60 و اوایل دهه 70 در هنرهای برزیل نفوذ کرد.
8. Tropicália (1967)
اثر Tropicália ترکیبی از تجربیات هنرمند در جوامع و تمام توشه ای بود کهاو با تحقیقاتی که قبلاً با سری Penetráveis انجام داده بود، مفهوم برزیلی بودن را داشت.
در اینجا او محیطی را بازسازی می کند که در آن عناصر حسی و مفهومی مختلف در مورد ایده خود وجود دارد. برزیل با هم ترکیب می شوند و فضایی به هم پیوسته ایجاد می کنند. در آن، کابین های مختلف ساخته شده از چوب به هم متصل شده اند، همانطور که در فاولاها و کوچه ها معمول است.
Tropicália ، اثر Oiticica، یک سفر حسی است که برزیلی بودن را بازسازی می کند<1
علاوه بر این، می توان در تماس با عناصر طبیعی مانند سنگ ها، آب، گیاهان گرمسیری، متون و موسیقی، یک تجربه هزارتویی را تجربه کرد. در انتهای مسیر تلویزیونی وجود دارد که اتحاد بین تکنولوژی و سادگی را نشان می دهد.
طبق گفته این هنرمند:
محیط ایجاد شده آشکارا گرمسیری بود، مانند یک حیاط خلوت. مزرعه و مهمتر از همه، این احساس وجود داشت که دوباره روی زمین راه می روید. این احساسی که قبلاً هنگام قدم زدن در میان تپه‌ها، از میان فاولا، و حتی مسیر ورود، خروج، پیچیدن از میان «کوبراداس» استوایی احساس کرده بودم، بسیار یادآور پیاده‌روی از میان تپه است.
تروپیکالیا اثر بسیار مهمی برای فرهنگ این شرکت بود، زبان های دیگر را تحریک کرد و حتی نام خود را به جنبشی در دهه 70 داد که بیش از همه در موسیقی جاودانه شد.
جلد آلبوم Tropicália ou Panis et Circencis ، آلبوم ضبط شده توسطCaetano Veloso، Gilberto Gil، Gal Costa، Nara Leão، Tom Zé و Os Mutantes
9. Ninhos (1970)
در سال 1970 هلیو اوئیتیکا کار Ninhos را توسعه داد که در نمایشگاه اطلاعات در موزه هنر مدرن به نمایش گذاشته شد. - MoMA، در نیویورک.
این کار نصبی است متشکل از چندین کابین که به هم متصل شده اند و ایده چندگانگی و رشد را منتقل می کنند، گویی سلول هایی در حال توسعه هستند.
همچنین ببینید: 31 بهترین فیلم برای تماشای نتفلیکس در سال 2023
Nests (1970)، توسط هلیو اوتیتیکا، یک نصب با سلول های متعدد است که افراد می توانند در آن وارد شوند
در این دوره بود که Oiticica بورسیه تحصیلی برای اقامت هنری در نیویورک توسط بنیاد گوگنهایم دریافت کرد. او هشت سال در آنجا ماند و به پروژه های دیگرش مانند Parangolés و Penetráveis ادامه می دهد.
10. Penetrável Magic Square nº 5, De Luxe (1977)
در زمانی که او هنوز در ایالات متحده بود، Oiticica آثاری را در نتیجه فرآیندهای قبلی خلق کرد. این مورد Penetrável Magic Square nº 5, De Luxe است.
این نصب بر اساس مدل های توسعه یافته در دهه 60 ایجاد شد که پروژه های آنها فقط در مکان های عمومی قابل اجرا بودند.
این ایده Oiticica قرار بود مکانی از تجربه تخیلی را به مردم ارائه دهد، جایی که هر فرد می تواند فضای خود را بر اساس گزاره های اشکال و رنگ هایی که هنرمند ارائه می دهد، ایجاد کند.
کلمه مربع، که نام اثر را می‌برد، به آن اشاره داردمفهوم مربع و مربع، به زبان انگلیسی.
مربع جادویی نفوذپذیر شماره 5، De Luxe، توسط Hélio Oiticica، نصبی است که در دیوارهای بتنی رنگی، شبکه‌ها ساخته شده است
آدریانا کالکانهوتو خواننده و آهنگساز موزیک ویدیوی پلوس آرس را با استفاده از نمونه ای از این نصب در موزه دو آچود در ریودوژانیرو به عنوان پس زمینه تولید کرد.
در ویدئو. می توان درک کرد که چگونه اثر هنری با آهنگ دیالوگ می شود و به خانه ای خیالی تبدیل می شود، همانطور که موسیقی نشان می دهد.
آدریانا کالکانهوتو - پلوس آرس (کلیپ ویدیویی)11. میتوس وادیوس (1978)
پس از بازگشت به برزیل، پس از زندگی در نیویورک در نوعی تبعید به دلیل دیکتاتوری نظامی، Oiticica برخی نمایش‌های خیابانی را اجرا می‌کند. 3>، به دعوت هنرمند Ivald Granato، در اثری به نام Mitos Vadios .
در یکی از آنها، هنرمند در خیابان های سائوپائولو، به طور دقیق تر در Rua Augusta قدم می زند. پوشیدن عینک غواصی، تنه شنا و کلاه گیس.
تعقیب هلیو تعامل با افرادی بود که در خیابان ها عبور می کردند، نوآوری و چیزهای غیرمنتظره. عینک غواصی و کلاه گیس
Hélio Oiticica همچنین برخی از پیشنهادات هنری را در سالهای بعد انجام داد، مانند رویدادهای جمعی در جوامع ریودوژانیرو و آزمایشات در پروژه هایی که قبلاً انجام شده بود.
او. آخرین کار یک بودرویداد شاعرانه-شهری با عنوان گرم کردن برای کارناوال ، همراه با ساکنان مورو دا مانگوئیرا، در سال 1980. در آن سال بود که این هنرمند قربانی سکته مغزی شد و میراث قدرتمندی را در سنین جوانی به جا گذاشت. از 42.
همچنین ممکن است به متون دیگر مرتبط با Hélio Oiticica علاقه مند باشید :
