Міа Кута: 5 лепшых вершаў пісьменніцы (і яе біяграфія)

Прадстаўніца афрыканскай літаратуры Міа Кута нарадзілася ў Бейры, Мазамбік, у 1955 годзе, па адукацыі біёлаг. У цяперашні час ён з'яўляецца найбольш перакладаным мазамбікскім пісьменнікам за мяжой, яго творы былі апублікаваны ў 24 краінах.

Міа Коута, удастоеная міжнародных узнагарод, у тым ліку прэміі Камоэнса (2013) і Нойштадцкай (2014), прадстаўляе багатую прадукцыю ( аўтар выдаў больш за трыццаць кніг, сярод якіх проза, паэзія і дзіцячая літаратура). Яго раман Terra sonâmbula лічыцца адной з дзесяці лепшых афрыканскіх кніг 20-га стагоддзя.

1. Для цябе

Гэта для цябе

я пазбавіў ад дажджу

Для цябе я выпусціў водар зямлі

Я дакрануўся да нябыту

і для цябе гэта было ўсё

Для цябе я стварыў усе словы

і ўсіх мне не хапала

у тую хвіліну, калі я выразаў

смак вечнасці

Для цябе я аддаў голас

у свае рукі

Я адкрыў ныркі часу

Я напаў на свет

і я думаў, што ўсё было ў нас

у гэтай салодкай памылцы

быць гаспадаром усяго

не маючы нічога

проста таму, што была ноч

і мы не спалі

Я апусціўся на твае грудзі

шукаць сябе

і перад цемрай

падпяразвалі талію

мы былі ў вачах

жылі толькі адным

кахалі толькі адным жыццём

Верш Para ti, прысутны ў кнізе Raiz de Orvalho and Other Poems, відавочна прысвечаны каханай жанчыне і мае лірычнае я ў якасці галоўнага героязакаханы, які цалкам аддае сябе адносінам.

Вершы пачынаюцца з элементаў, вельмі дарагіх паэтэсе Міі Кута: дождж, зямля, сувязь з космасам, якая так прысутнічае ў творы ў прозе або ў вершах. Паэма пачынаецца з апісання ўсіх больш чым чалавечых намаганняў, якія лірык прыклаў і робіць у імя свайго захаплення, і вершы завяршаюцца зносінамі паміж парай, з вельмі жаданым абменам, які ажыццяўляецца на практыцы два .

2. Saudade

Якая настальгія

Я павінен нарадзіцца.

Настальгія

чакання імя

як таго, хто вернецца

у дом, у якім ніхто не жыў.

Жыццё не трэба табе, паэт.

Так казала бабка.

Бог жыве для нас, сказала яна.

І я вярнулася да малітваў.

Дом вярнуўся

ва ўлонне цішыні

і прымусіў мяне захацець нарадзіцца.

Якая туга

У мяне ёсць Бог.

Верш Saudade знаходзіцца ў кнізе Tradutor de Chuvas і мае ў якасці тэмы настальгічнае пачуццё, выкліканае адсутнасцю - месца, чалавека або канкрэтнай падзеі.

У вершах Міа Кута чытаецца жаданне перажыць мінулае і нават моманты, якія памяць не можа дасягнуць (напрыклад, вопыт адсутнасці нараджэння).

У радках вышэй таксама пазнаецца прысутнасць сям'і, цяпло хатняй калыскі і моманты, пражытыя ў бяспецы і ўтульнасці. Верш заканчваецца таксама выяўленнем недахопушто лірычнае «я» адчувае веру ў нешта большае.

3. Абяцанне адной ночы

Я скрыжую рукі

над гарамі

рака растае

у агні жэсту

што я распальваю

месяц узыходзіць

на тваім лбе

пакуль ты намацваеш камень

пакуль ён не стане кветкай

Адзін начное абяцанне належыць кнізе Raiz de dew і іншыя вершы і змяшчае толькі дзевяць вершаў, усе пачынаюцца з малой літары і без якіх-небудзь знакаў прыпынку.

Сусінд, Міа Коута дае зразумець тут важнасць таго, што яго акружае, для яго паэтычнага твора. Прысутнасць прыроднага ландшафту з'яўляецца яркай рысай у творчасці мазамбікскага пісьменніка, мы знаходзім у паэме, напрыклад, найбольш важныя элементы прыроды (горы, раку, месяц, кветкі) і іх узаемасувязь, устаноўленую з чалавекам.

4. Люстэрка

Той, што старэе ўва мне

паглядзеў у люстэрка

спрабуючы паказаць, што гэта я.

Астатнія з мяне,

робячы выгляд, што ігнаруюць малюнак,

яны пакінулі мяне аднаго, збянтэжанага,

з маім раптоўным адлюстраваннем.

Вось гэта: вага святла

як мы бачым сябе.

У кнізе Idades Cidades Divindades мы знаходзім цудоўны Espelho, верш, які адлюстроўвае вопыт, які кожны з нас меў, калі не прызнаваў мы самі ў вобразе, праецыраваным нам. перад намі.

Дзіўнасць, выкліканая вобразам, вернутым нам паверхняйрэфлектар — гэта тое, што хвалюе і здзіўляе лірычнага «я». Чытаючы вершы, мы таксама заўважылі, наколькі мы шматлікія, розныя, супярэчлівыя, і як вобраз, які адлюстроўваецца ў люстэрку, не здольны ўзнавіць множнасць таго, што мы ёсць.

5. Спазніцца

Любоў асуджае нас:

спазніцца

нават калі прыйдзеш раней.

Бо не ў час я чакаю цябе.

Я чакаю цябе, перш чым з'явіцца жыццё

і ты той, хто нараджае дні.

Калі ты прыедзеш

Я не што іншае, як настальгія

і кветкі

падаюць з маіх рук

каб афарбаваць зямлю, на якой ты стаіш.

Згубіў месца

дзе я чакаю цябе,

У мяне толькі вада засталася на вуснах

каб наталіць смагу.

Словы старэюць,

Я бяру месяц у свае рот

і ноч, безгалосая

распранаецца на табе.

Твая сукенка падае

і гэта воблака.

Твая цела ляжыць на маім,

рака разліваецца, пакуль не стане морам.

Вякі Гарады Боскасці таксама змяшчае вершы A delay. Гэта прыгожы і адчувальны верш пра каханне, прысвечаны каханаму чалавеку, які падзяляе з лірычным «я» пачуццё закаханасці.

У вершы ёсць месца толькі для пары і навакольнага асяроддзя. Важна падкрэсліць важнасць прасторы для паэтычнага твора, асабліва прысутнасць бытавой і прыроднай стыхіі (кветкі, воблака, мора).

Вершы пачынаюцца з апісання таго, штокаханне, дакладней, тое, што адчувае каханы, калі бачыць сябе закранутым пачуццём страсці. У радках мы адчуваем уздзеянне кахання на цела лірыка, пакуль у апошніх двух вершах не становімся сведкамі сустрэчы з каханым і яднання пары.

Агульная характарыстыка твораў Міі Couto

Мія Couto піша пра зямлю, пра сваю зямлю, і вельмі ўважліва ставіцца да мовы свайго народа. Аўтар будуе свой твор з паэтычнай прозы, таму яго часта параўноўваюць з бразільскім пісьменнікам Гімарайншам Розам.

Мазамбікскі аўтар мае на мэце перанесці вуснасць на паперу і часта праяўляе прагу да слоўнага наватарства . У яе тэкстах мы бачым, напрыклад, выкарыстанне рэсурсаў магічнага рэалізму.

Міа Кута - пісьменнік, глыбока звязаны з рэгіёнам, дзе ён нарадзіўся і вырас (Бейра), ён такі знаўца, як мала хто з мясцовая культура, традыцыйныя міфы і легенды Мазамбіка. Такім чынам, яго кнігі адзначаны традыцыйным афрыканскім апавядальным мастацтвам. Аўтарка вядомая, перш за ўсё, як апавядальнік.

На літаратуру Міі Коута моцна паўплывала яе мазамбіцкае паходжанне.

Біяграфія Міі Коута

Антоніо Эміліо Лейтэ Кута вядомы ў свеце літаратуры проста як Міа Кута. Паколькі ў дзяцінстве ён вельмі любіў катоў, спытаў Антоніа Эміліабацькі называлі яго Міа, і таму гэтая мянушка захавалася на працягу многіх гадоў.

Пісьменнік нарадзіўся 5 ліпеня 1955 года ў горадзе Бейра, Мазамбік, у сям'і партугальскіх эмігрантаў. Яго бацька, Фернанда Кута, усё жыццё працаваў журналістам і паэтам.

Сын, пайшоўшы па слядах бацькі, з самага ранняга ўзросту адважыўся пазнаёміцца ​​з літаратурным светам. Ва ўзросце 14 гадоў ён апублікаваў вершы ў газеце Notícias da Beira. Ва ўзросце 17 гадоў Міа Кута пакінула Бейру і пераехала ў Лорэнсу Маркес, каб вывучаць медыцыну. Аднак праз два гады ён заняўся журналістыкай.

З 1976 па 1976 гады ён быў рэпарцёрам і дырэктарам інфармацыйнага агенцтва Мазамбіка, з 1979 па 1981 год працаваў у штотыднёвіку Tempo, а ў наступныя чатыры гады ён працавала ў газеце Notícias.

У 1985 г. Міа Кута пакінула журналістыку і вярнулася ва ўніверсітэт, каб вывучаць біялогію. Пісьменніца спецыялізавалася на экалогіі і зараз з'яўляецца прафесарам універсітэта і дырэктарам кампаніі Impacto – Ацэнка ўздзеяння на навакольнае асяроддзе.

Міа Кута - адзіная афрыканская пісьменніца, якая з'яўляецца членам Бразільскай літаратурнай акадэміі ў якасці члена-карэспандэнта , абраны ў 1998 годзе, з'яўляючыся шостым насельнікам крэсла № 5.

Яго працы экспартуюцца ў чатыры бакі свету, у цяперашні час Міа Кута з'яўляецца найбольш перакладаным мазамбікскім пісьменнікам за мяжой, яго творы апублікаваны ў 24 краінах.

Партрэт пісьменніцы, лаўрэата прэміі Міі Кута.

Узнагародыатрымала

• штогадовую журналісцкую прэмію Areosa Pena (Мазамбік) за кнігу Cronicando (1989)
• прэмію Vergílio Ferreira ад Універсітэта Эворы (1990)
• Нацыянальная прэмія мастацкай літаратуры Асацыяцыі мазамбікскіх пісьменнікаў за кнігу Terra Sonâmbula (1995)
• Прэмія Марыё Антоніа (мастацкая літаратура) Фонду Калуста Гульбенкяна за кнігу O Last Flight of the Flamingo (2001)
• Прэмія Лацінскага саюза раманскай літаратуры (2007)
• Літаратурная прэмія Passo Fundo Zaffari і Бурбона з кнігай O Outro Pé da Sereia (2007)
• Прэмія імя Эдуарда Лурэнсо (2011)
• Прэмія Камоэса (2013)
• Міжнародная літаратурная прэмія Нойштадта, Універсітэт Аклахомадэ (2014)

Поўны збор твораў

Кнігі паэзіі

• Корань расы , 1983
• Корань расы і іншыя вершы , 1999
• Вякі, гарады, багаслоўі , 2007
• Перакладчык дажджу , 2011

Story Books

• Nightly Voices ,1987
• Each Man is a Race ,1990
• Блаславёныя гісторыі ,1994
• Апавяданні аб узыходзе Зямлі ,1997
• На ўзбочыне бездарожжа , 1999
• Нітка бісеру , 2003

Кнігі хронік

• Chronicando , 1991
• O País do Complain Andar , 2003
• Думкі. Тэксты меркаванняў , 2005
• Што, калі Абама быў афрыканцам? і іншыяInterinvenções , 2009

Рамансы

• Terra Sonâmbula , 1992
• Балкон Франгіпані , 1996
• Mar Me Quer , 2000
• Vinte e Zinco , 1999
• Апошні палёт фламінга , 2000
• Рака, названая часам, дом, названы зямлёй , 2002
• Другая нага русалкі , 2006
• Venenos de Deus, Remédios do Diabo , 2008
• Jesusalém (у Бразіліі назва кнігі Да нараджэння свету ), 2009
• Вакансіі і пажары , 2014

Дзіцячыя кнігі

• Кот і цемра , 2008
• Здзіўлены дождж (ілюстрацыі Дануты Вайцяхоўскай), 2004
• Пацалунак маленькага слова (ілюстрацыі Малангатана) , 2006
• Хлопчык у чаравіку (ілюстрацыі Дануты Вайцяхоўскай), 2013

Глядзі таксама