Fernando Pessoanın Omen şeiri (təhlil və şərh)

Onun misralarının musiqililiyi və dördlüklərə bölünməsi, Portuqaliya populyar mahnılarının ənənəsi, bəzi sənətçiləri "Presságio"nun adaptasiyalarını yazmağa vadar etdi. Beləliklə, bəstələnməsindən təxminən bir əsr sonra şeir yeni tamaşaçıları fəth etməkdə davam edir.

Kamanedən "Quadras"

Fado müğənnisi Kamane Fernando Pessoanın "Quadras" mahnısını oxuyur. filmi "Fados" tərəfindən Carlos Saura (2007).

"Press" by Salvador Sobral

24 aprel 1928-ci il tarixli "Presságio" poeması "Sevgi, özünü açanda" adı ilə məşhurlaşan Fernando Pessoanın bəstəsidir. Müəllifin həyatının son mərhələsində yazılmış bu əsər onun lirikasının bir sıra xüsusiyyətlərini əks etdirən onun adı (ortonimi) ilə imzalanmışdır.

O, məhəbbət kimi universal bir mövzudan bəhs etsə də, Pessoa hissi tərifləmir. , şeirdə çox rast gəlinən bir şey. Əksinə, bu, lirik mövzunun məhəbbət münasibətləri qurmaqda çətinlik çəkməsi haqqında çıxışıdır.

Həmçinin Fernando Pessoanın Autopsicografia poemasının təhlilinə baxın.

"Presságio" şeiri

Sevgi, özünü üzə çıxardıqda,

Yox əgər özünü ifşa etməyi bilirsənsə.

Ona baxmaq gözəl hissdir,

Ancaq sən onunla necə danışacağını bilmirsən.

Kim istəyir hiss etdiyinizi deyin

Nə deyəcəyini bilmir.

Danışır: yalan danışır...

Sus: sanki unudur...

Ah, amma təxmin etsəydi,

Baxışı eşitsəydin,

Və sənə bir baxış kifayət olsaydı

Səni sevdiklərini bilmək !

Amma peşman olanlar sussun;

Kim nə qədər hiss etdiyini söyləmək istəyir

Ruhsuz və sözsüzdür

O təkdir, tamamilə!

Ancaq bu sizə xəbər verə bilərsə

Sənə deməyə cəsarət etmədiyim şeyi,

Artıq sənə deməyə ehtiyac duymayacağam

Çünki sizə deyirəm...

Şeirin təhlili və təfsiri

Bəstə hər birində dörd misra (dördlük) olan beş misradan ibarətdir. Qafiyə sxemi ilə kəsişirbirinci misra üçüncü, ikinci misra dördüncü və s. ilə qafiyələnir (A – B – A – B).

Forma məşhur poetik ənənəyə tabedir və sadə, əlçatan dil şeiri hamı üçün cəlbedici edir. oxucu tipləri.

Poeziyanın ən güclü mövzularından biri olan sevgi mövzusu orijinal konturları nəzərdə tutur. Pessoa məhəbbətin ona gətirdiyi xoşbəxtlikdən deyil, aşiq bir insan kimi çəkdiyi əziyyətdən və qarşılıqlı romantizm yaşamanın qeyri-mümkünlüyündən bəhs edir.

Stanza 1

Sevgi, özünü aşkar edəndə,

Bilmir ki, onu necə açıb.

Bu, xoşdur bax she ,

Ancaq onunla necə danışacağını bilmir.

Açılış bənd şeirin şüarını, işlənəcək mövzunu təqdim edir. , həm də mövzunun mövqeyini göstərir. Müəllif “aşkar et” və “aşkar et” təkrarı ilə sözlər üzərində oyun yaradır və nəticədə antiteza, stil resursu kompozisiya boyu mövcuddur.

Bu misralarda bildirib ki, sevgi hissi yarananda o, necə etiraf edəcəyini bilmir. Pessoa şəxsləşdirməyə əl atır, məhəbbəti subyektin iradəsindən asılı olmayaraq hərəkət edən avtonom bir varlıq kimi təmsil edir.

Beləliklə, hiss etdiklərinə nəzarət edə bilməyərək, yalnız qadına baxa bilir. sevir, amma onunla danışa bilmir, utanır, nə deyəcəyini bilmir.

Stanza 2

Kim nə hiss etdiyini söyləmək istəyir

Nə deyəcəyini bilmir

Çıxış: deyəsənağıl...

Sus: unudulmuş kimi...

İkinci misra sevgini düzgün ifadə edə bilməməyi gücləndirərək, əvvəllər söylənilən fikri təsdiqləyir. O, hissin sözə çevrilə bilməyəcəyinə inanır, ən azından onun tərəfindən deyil.

Mövzunun yaşıdlarına münasibətdə qeyri-adekvatlığı Pessoanın ortônimo poeziyasının diqqətəlayiq xüsusiyyəti görünür. Onun başqaları ilə ünsiyyət qurmaqda çətinlik çəkməsi onun hər zaman səhv bir şey etdiyini hiss etməsi ilə nəticələnir.

Başqalarının müşahidəsi və rəyi onun hər bir hərəkətini məhdudlaşdırır. Hisslərindən danışsa, yalan danışdığını düşünəcəklərinə inanır; əksinə, sözünü deməsən, sevdiyinin unudulmasına yol verdiyin üçün səni mühakimə edəcəklər.

Bu məntiqə görə subyekt hərəkət edə bilməyəcəyini hiss edir hər halda, öz həyatının sadəcə müşahidəçisi olmaq.

Stanza 3

Ah, amma o təxmin edə bilsəydi,

Əgər bacarsaydı Baxışları eşit,

Və əgər ona bir baxış kifayət etsəydi

Onu sevdiklərini bilmək üçün!

İlk iki blokun dərəcəsindən sonra üçüncü işarələr daha böyük zəiflik anı . Kədərlənir və onun hiss etdiyi ehtirasları yalnız onun gözləri ilə başa düşməsini arzulayır.

“Gözlə dinləmək”də biz üslub fiquru olan sinesteziya ilə məşğul oluruq. ki, müxtəlif duyğu sahələrinin elementlərinin qarışığı ilə xarakterizə olunur, bu halda, görməvə dinləmə. Subyekt hesab edir ki, sevgilisinə baxış tərzi hər hansı bir ifadədən daha çox onun hisslərinə xəyanət edir.

Sonra o, bunu sözlə demədən, onun fərqinə vardıqlarının necə olacağını təsəvvür edərək ah çəkir.

4-cü bənd

Amma peşman olanlar sussun;

Kim nə qədər hiss etdiyini söyləmək istəyir

Ruhsuz qal və ya danış,

Tamamilə tək qal !

Bu, "özünü çox hiss edənlər sussun", yəni həqiqətən aşiq olanların gizli saxlandığını müdafiə edən bir nəticə ilə başlayır emosiyaları haqqında.

Onun pessimist fikrinə görə, sevgilərini ifadə etməyə çalışanlar “ruhsuz və sözsüzdür”, “yalnız qalır, bütünlüklə”. O, hiss etdiyi şeylər barədə danışmağın onu həmişə boşluğa və mütləq təkliyə aparacağına inanır.

Sanki bir sevgi münasibətini fərz etmək, avtomatik olaraq, qınanılan hiss üçün ölüm hökmü idi. Ehtiras çıxılmaz bir nöqtədir , ona qarşı yalnız əziyyət çəkib sızlaya bilərsiniz.

5-ci bənd

Ancaq bu sizə xəbər verə bilərsə

Mən nə edirəm 'sənə deməyə cəsarət etmə,

Artıq sənə deməyə məcbur olmayacağam

Çünki sənə deyirəm...

Sadə lüğətə baxmayaraq, son dördlük , cümlələrin tərtibinə görə mürəkkəbləşir. Biz hiperbaton (cümlə elementlərinin sırasının tərsinə çevrilməsi) istifadəsi ilə məşğul oluruq. Ayələrin mənası da açıq-aşkar deyil, müxtəlif oxunuşlara səbəb olur.

Onlardan biri məntiqi mülahizədir: əgərona sevgisini ifadə etməkdə çətinlik çəkdiyini başa sala bilsəydi, artıq buna ehtiyac qalmazdı, çünki o, artıq özünü bəyan edirdi. Bununla belə, hisslər haqqında danışa bilməz, nə də bu bacarıqsızlığı müzakirə edə bilməz . Münasibət sadəcə platonik, birölçülü olmağa məhkumdur.

Başqa bir şey isə mətnin özünün sevgi elanı olduğunu güman etməkdir . Mövzu başqa bir üsul kimi şeirdən istifadə edir. danışmaq , hiss etdiyinizi göstərmək; şeir bacara bilməyəcəyini deyir. Lakin onun ayələrini oxuyub ona ünvanlandığını bilməsi lazım olardı. Həmçinin, münasibət reallaşmayacaqdı.

Sonuncu, bəlkə də mətnin elementləri (başlanğıc misralar) tərəfindən daha çox dəstəklənir, əsl sevgi keçilməzdir, sözlə ifadə edilə bilməz, əks halda yox olur. Mövzu bildirir ki, o, ancaq hiss artıq mövcud olmasaydı, sevgisini elan edə bilərdi.

“amma” tərifli bağlayıcı yuxarıda deyilənlərlə şeiri bağlayan dördlük arasında ziddiyyəti bildirir. Bu onu vurğulayır ki, o, hisslərini ifadə edə bilmədiyi üçün təəssüflənsə də, uyğun dur, çünki onun aşkara çıxa bilməyəcəyini bilir, itmək cəzası altındadır.

Şeirin mənası

Sevgi Falando, Pessoa pessimizmi və həyatla üzləşməkdə cəsarətin olmaması -la imzaladığı poeziyasında iki çox ümumi xüsusiyyəti ifadə edir.əsl adı (ortonimi şəxs). İstək və ehtiraslar hiss etməsinə baxmayaraq, hamı kimi o da onların qarşısında hərəkət edə bilmədiyini zənn edir. Demək olar ki, bütün qafiyələr fellərdə (hərəkətləri nəzərdə tutan) olsa da, subyekt hər şeyi hərəkətsiz, sadəcə seyr edir.

Xoşbəxtlik və həzz mənbəyi olan şey həmişə ağrıya çevrilir. Bütün şeir boyu onun məhəbbətə məğlub münasibəti gözə çarpır, başqalarının ona baxış tərzini gözdən salır. Bu duyğuların təhlili və intellektuallaşdırılması , onları demək olar ki, mənasını boşaltması , onun poetik yaradıcılığının başqa bir xüsusiyyətidir .

Bu mövzu üçün hiss yalnız o zaman doğru olur ki, o, daxildə mövcud olan, hər hansı bir tamamlama və ya qarşılıqlı əlaqə olmadan, hətta varlığının aşkara çıxması olmadan "əlamət"dən başqa bir şey deyildir. Əzab qorxusu daha çox əziyyətə çevrilir , çünki o, irəli gedə bilmir, öz xoşbəxtliyinin arxasınca qaçır.

Bütün bunlar üçün, gerçəkləşdiyi anda məhv olan yuxu kimi, qarşılıqlı ehtiras heç vaxt çata bilməyəcək utopiya kimi görünür. Şeir dərindən və hər şeydən əvvəl, başqa insanlarla necə münasibət quracağını bilməyən, onun dözülməz tənhalığa düşdüyünə inanan kədərli və məğlub bir insanın etirafıdır.

. Müasir musiqi uyğunlaşmaları

Əbədi bir mövzuya sahib olmaqla yanaşı, hansı iləbir çox şəxsiyyətlər, o da öz adı ilə şeirlərə imza atdı, burada tez-tez kövrəkliyini və başqaları ilə narahat münasibətlərini ortaya qoydu. Daha bioqrafik oxunuşda biz bilirik ki, Pessoa görüşdüyü və hər şeydən əvvəl məktubla yazışdığı Ofelia Queirós ilə fasiləsiz münasibət saxlayırdı.

1928-ci ildə o, "Presságio"nu yazanda bu münasibət bitdi. Bu məlumatlar şeirdəki bütün məyusluqları daha yaxşı başa düşməyə kömək edə bilər. Növbəti il ​​o, davam etsə də, münasibətləri inkişaf etmədi. Ofelia və Pessoa heç vaxt evlənmədilər və şair ekzistensial təklik və məcburi yazı işi arasında qaldı.

Onu da yoxlayın