Мәтіндік жанрды түсіну үшін 4 фантастикалық ертегі

Фантастикалық ертегілер - шындық шеңберінен шығатын, элементтері, кейіпкерлері немесе сиқырлы/табиғи табиғаттан тыс оқиғаларды қамтитын және оқырманда оғаштық тудыратын қысқа фантастикалық әңгімелер.

Консенсус күні болмаса да, фантастикалық әдебиеттер соңында пайда болды. 19 ғасыр мен 20 ғасырдың басы. Содан бері ол әлемнің кейбір бөліктерінде ерекше сипаттамалар мен контурларға ие болды.

Мысалы, Латын Америкасында ол негізінен қиял мен күнделікті өмірді араластырып, магиялық реализм арқылы көрінді. Түсініктеме берілген фантастикалық ертегілердің төрт мысалын төменде қараңыз:

• Айдаһарлар - Мурило Рубиао
• Кім көңілге қонымды - Итало Кальвино
• Тамыз айындағы таңғажайып оқиғалар - Габриэль Гарсиа Маркес
• Гүл, телефон, қыз - Карлос Драммонд де Андраде

Айдаһарлар - Мурило Рубиао

Алғашқы айдаһарлар қалада пайда болып, салт-дәстүріміздің артта қалуынан көп зардап шекті. Олар тұрақсыз ілімдер алды және олардың моральдық қалыптасуы сол жерге келгеннен кейін пайда болған абсурдтық пікірталастармен түзетілмейтіндей бұзылды.

Оларды қалай түсінуге болатынын аз адамдар білді және жалпы надандық олардың білім алуына кіріспес бұрын, біз оны олар тиесілі болуы мүмкін ел мен нәсіл туралы қарама-қайшы болжамдардан айырылды.

Бастапқы дауды викарий тудырды. Олар сыртқы түріне қарамастан, сенімдітуристерге толы көшелерден бірдеңе білетін біреуді табыңыз.

Көптеген пайдасыз әрекеттерден кейін біз көлікке оралдық, жол белгілері жоқ кипарис ізімен қаладан шықтық, ал қарт қаз бағушы әйел бізге қай жерде болатынын нақты көрсетті. бару. қамал болды. Қоштасар алдында ол бізден сонда ұйықтаймыз ба деп сұрады, біз жоспарлағанымыз үшін тек түскі ас ішеміз деп жауап бердік.

- Дәл солай - деді ол. , өйткені үйде елулер бар. Түскі елестерге сенбейтін әйелім екеуміз олардың сенгіштігін келеке еттік. Бірақ тоғыз және жеті жасар екі баламыз елеспен жүздесу идеясына қатты қуанды.

Мигель Отеро Сильва, ол жақсы жазушы болумен қатар, тамаша үй иесі және талғампаз тамақтанушы болған. , бізді ешқашан ұмытпайтын түскі ас күтіп тұрды. Кеш батқандықтан, дастархан басына отырмай тұрып, қамалдың ішін көруге уақытымыз болмады, бірақ оның сырттан қарағандағы түрі қорқынышты емес еді, қаланың толық көрінісімен кез келген мазасыздық жойылды. біз түскі ас ішкен гүлге толы террассадан 1>

Тоқсан мың адам әрең сыйған сол төбеде қаншама төзімді данышпандардың дүниеге келгеніне сену қиын еді. Осыған қарамастан Мигель Отеро Силва бізге өзінің Кариб әзілімен олардың ешқайсысы Ареццода ең ерекшеленбегенін айтты.

- Ең ұлы- деп үкім шығарды ол - бұл Людовико.

Сонымен, фамилиясыз: Людовико, өнер мен соғыстың ұлы мырзасы, өзінің бақытсыздық қамалын салған және ол туралы Мигель Отеро бізбен сөйлескен кезде бүкіл түскі ас. Ол бізге өзінің орасан зор құдіреті, кедергісіз махаббаты және қорқынышты өлімі туралы айтты. Ол бізге есінен танып қалған бір сәтте әйелін жаңа ғана сүйіспеншілікке толы төсекке қалай пышақтап тастағанын, содан кейін оны тістеп алған жауыз соғыс иттерін өзіне қарсы қойғанын айтты. Ол түн ортасынан бастап Людовиконың елесі қараңғы үйді аралап, өзінің сүйіспеншілікке толы үйінде тыныштық табуға тырысатынына бізді шындап сендірді.

Шындығында қамал орасан зор және мұңды еді.

Бірақ тапа-тал түсте қарны тоқ, жүрегі қуанышпен Мигельдің әңгімесі оның қонақтарының көңілін көтеру үшін жасаған көптеген әзілдерінің тағы бірі болып көрінуі мүмкін. Біздің сиестадан кейін біз таңданған 82 бөлме олардың кейінгі иелерінің арқасында әртүрлі өзгерістерге ұшырады. Мигель бірінші қабатты толығымен қалпына келтіріп, өзіне мәрмәр едендері бар заманауи жатын бөлмені және сауна мен фитнеске арналған жабдықтарды және біз түскі ас ішкен үлкен гүлдермен террасаны салып берді. Ғасырлар бойы ең көп пайдаланылған екінші қабат әр түрлі өлшемдегі жиһаздармен ерекшеленбейтін бөлмелердің сабақтастығы болды.уақыттары тағдырына тасталды. Бірақ жоғарғы қабатта уақыттың өтуін ұмытып кеткен бүтін бөлме болды. Бұл Людовиконың жатын бөлмесі болды.

Бұл сиқырлы сәт болды. Мұнда алтын жіппен кестеленген перделері бар төсек және құрбандыққа шалынған ғашықтың кептірілген қанынан әлі де мыжылған ғажайып әшекейлері бар төсек жапқышы болды. Бұл жерде салқындатылған күлі мен тасқа айналған соңғы ағаш бөренелері бар камин, жақсы қырылған қарулары бар шкаф және флоренциялық шеберлердің бірі салған алтын жақтаудағы ойшыл мырзаның майлы портреті болды. сіздің уақытыңыздан аман өту бақытына ие болды. Дегенмен, мені ең қатты таң қалдырғаны жатын бөлмеде түсініксіз болып қала беретін жаңа піскен құлпынайдың иісі болды.

Тосканада жаз күндері ұзақ және жайбарақат, ал көкжиек кешкі тоғызға дейін өз орнында қалады. Біз сарайды аралауды аяқтаған кезде, түскі бестен кейін болды, бірақ Мигель бізді Сан-Франциско шіркеуіндегі Пьеро делла Франческаның фрескаларын көруге апаруды талап етті, содан кейін біз кофе ішіп, перголалар астында көп сөйлестік. алаң, ал біз чемодандарды алуға оралғанымызда дастарханды таптық. Сонымен, біз кешкі асқа қалдық.

Біз түскі ас ішіп отырғанда, бір жұлдызы бар күлгін аспан астында балалар ас үйде алау жағып, жерді зерттеуге кетті.жоғарғы қабаттарда қараңғылық. Үстелден біз баспалдақтан түсіп бара жатқан қаңғыбас аттардың шабысын, есіктердің мұңын, қараңғы бөлмелерде Людовикоға шақырған қуанышты айқайларын естідік. Ұйықтау олардың жаман ойы еді. Мигель Отеро Сильва оларды қуана қолдады және бізде жоқ деп айтуға азаматтық батылдық жетпеді.

Менің қорыққаныма қарамастан, біз өте жақсы ұйықтадық, әйелім екеуміз бірінші қабаттағы жатын бөлмеде және менің көрші бөлмедегі балалар. Екеуі де модернизацияланған және оларда қара ештеңе жоқ еді.

Ұйықтауға тырысып жатқанда, мен қонақ бөлмедегі маятник сағатының он екі ұйқысыз қоңырауын санадым және қаз бағушының қорқынышты ескертуін есіме түсірдім. . Бірақ біз қатты шаршағанымыз сонша, біз бірден, тығыз және үздіксіз ұйқыда ұйықтап қалдық, мен жетіден кейін терезедегі жүзім бұталарының арасындағы тамаша күннің әсерінен ояндым. Менің қасымда әйелім бейкүнә теңізде жүзді. «Қандай ақымақтық, - дедім мен өз-өзіме, - бұл күндері елестерге сенетін адам.» Дәл осы кезде мен жаңа кесілген құлпынайдың иісінен селк ете қалдым және суық күлі мен соңғы бөренелер тасқа айналған каминді көрдім, және алтын жақтауда үш ғасыр бойы артымыздан бізге қарап тұрған мұңлы джентльменнің портреті.

Өйткені біз алдыңғы түнде жатқан бірінші қабатта емес, Людовиконың үйінде болдық. жатын бөлме, шатырдың астында және шаң басқан перделер мен жаймаларқарғыс атқан төсегінен әлі де жылы қанға малынған.

Он екі қажы ертегілері; Эрик Непомусено аудармасы. Рио-де-Жанейро: рекорд, 2019

Габриэль Гарсиа Маркес (1927 — 2014) туралы айтпай-ақ, қиял туралы айту мүмкін емес. Әйгілі колумбиялық жазушы, белсенді және журналист 1982 жылы әдебиет бойынша Нобель сыйлығын жеңіп алды және әлі күнге дейін барлық уақыттағы ең үздіктердің бірі ретінде қарастырылуда.

Латын Америкасы фантастикалық реализмінің басты өкілі, ең алдымен, романы үшін Жүз жылдық жалғыздық (1967), сонымен қатар бірнеше әңгіме шығармалары жарық көрді. Жоғарыда келтірілген әңгімеде ол оқырмандардың күтуін соңғы сөйлемге дейін жоққа шығарады.

Қорқынышқа тән табиғаттан тыс элементтерді пайдалану, мысалы, аруақ үйлері түсінігі. , сюжетінде қайғылы өткен қамал суреттеледі. Бірте-бірте біз бұл жерде заманауи және қауіп төндірмейтін етіп қайта жасалған фантастикалық нәрсе болуы мүмкін деген сенімнен айырыламыз.

Алайда, соңғы абзац кейіпкердің скептицизмін жоюға келеді. ол түсіндіріп бере алмайтын материалдық емес дүниенің бар екендігімен бетпе-бет келген адам.

Ол және әйелі аман-есен оянса да, кейбір нәрселердің ақыл-ойды жеңе алатынын көрсетіп, бөлме бұрынғы көрінісіне оралды.

Гүл, телефон, қыз - Карлос Драммонд де Андраде

Жоқ, бұл әңгіме емес. Мен жай ғана акейде тыңдайтын, кейде тыңдамайтын, өтіп бара жатқан тақырып. Сол күні мен тыңдадым, әрине, сөйлеген дос болғандықтан және достарды олар сөйлемесе де тыңдау тәтті, өйткені доста өзін таңбасыз түсінуге мүмкіндік береді. Тіпті көзсіз.

Зират туралы сөз болды ма? Телефондардан? Менің есімде жоқ. Әйтеуір, досым — әйтеуір, әңгіме гүлдер туралы болғаны есіме түсті — кенет байсалды болып, дауысы сәл солып қалды.

— Мен гүлдің мұңды жағдайын білемін!

Ал жымиып:

— Бірақ сенбейсің, уәде беремін.

Кім біледі? Барлығы санайтын адамға да, санау тәсіліне де байланысты. Тіпті бұған тәуелді болмайтын күндер де бар: бізде әмбебап сенім бар. Содан кейін, түпкілікті дәлел, досы оқиғаның рас екенін айтты.

— Бұл Руа генерал Полидорода тұратын қыз еді, деп бастады ол. Сан-Джоао Батиста зиратына жақын. Білесіз бе, онда кім өмір сүрсе де, қаласа да, қаламаса да өлімді білуі керек. Жерлеу рәсімі үнемі болып тұрады, бізде қызығушылық пайда болады. Бұл кемелер немесе үйлену тойлары немесе патшаның арбалары сияқты қызықты емес, бірақ оны әрқашан көруге тұрарлық. Қызға, әрине, ештеңе көрмегеннен гөрі жерлеудің өтіп бара жатқанын көрген ұнады. Ал егер бұл көптеген денелер шеруі алдында қайғылы болатын болса, оны жақсы ұйымдастыру керек еді.

Егер жерлеу епископ немесе епископ сияқты өте маңызды болса.генерал, қыз зираттың қақпасында тұрып, бір шолу жасайтын. Сіз тәждердің адамдарға қалай әсер ететінін байқадыңыз ба? Аса көп. Оның үстіне оларда не жазылғанын оқуға деген қызығушылық бар. Гүлдерсіз келген адам болу өкінішті өлім - отбасылық жағдайға немесе ресурстардың жетіспеушілігіне байланысты, бұл маңызды емес. Гүл шоқтары марқұмды құрметтеп қана қоймайды, тіпті оны бесікке бөледі. Кейде ол зиратқа кіріп, жерлеу орнына дейін шерумен бірге жүретін. Ішінде қыдыруды әдетке айналдырған болса керек. Құдайым, Риода серуендеуге болатын жерлер көп! Ал қыздың жағдайында, ол көбірек ренжіген кезде, жағаға қарай трамвайға отырып, Мурискоға түсіп, рельске еңкейіп кету жеткілікті болды. Оның қолында үйден бес минуттық жерде теңіз болды. Теңіз, саяхат, маржан аралдары, барлығы тегін. Бірақ жалқаулықтан, жерлеуге деген қызығушылықтан мен неге екенін білмеймін, мен Сан-Джуао Батистаны аралап, қабірді ойладым. Байғұс!

— Ауылда сирек емес...

— Бірақ қыз Ботафогодан еді.

— Жұмыс істеді ме?

— Ат. үй. Маған кедергі жасама. Сіз менен қыздың жасы туралы анықтаманы немесе оның физикалық сипаттамасын сұрамайсыз. Мен айтып отырған жағдай үшін бұл маңызды емес. Бір қызығы, ол күндіз серуендеп, дәлірек айтсақ, зираттың ақ көшелерімен «сырғып» жүретін. Мен бір жазуға қарадым, немесе қарамадым, мен бір фигураны таптымКішкентай періште, сынған бағана, бүркіт, ол бай бейіттерді кедейлермен салыстырды, өлгендердің жасын есептеді, медальондардағы портреттерді қарастырды - иә, ол сонда солай істеген болуы керек, өйткені ол басқа не істей алады? Мүмкін, тіпті зираттың жаңа бөлігі орналасқан төбеге және одан да қарапайым бейіттерге шығу керек. Бір күні түстен кейін ол гүлді терген болуы керек.

— Қандай гүл?

— Кез келген гүл. Мысалы, Дейзи. Немесе қалампыр. Мен үшін бұл ромашка болды, бірақ бұл таза болжам, мен ешқашан білмедім. Оны гүлденген өсімдіктің алдында тұрған бұлыңғыр және механикалық қимылмен көтеріп алды. Оны алыңыз, мұрныңызға әкеліңіз - оның иісі жоқ, бейсаналық күткендей - содан кейін гүлді ұсақтап, бұрышқа тастаңыз. Енді ол туралы ойламайсың.

Егер қыз ромашканы зиратта немесе көшеде жерге тастап кетсе, үйге оралғанда мен де білмеймін. Оның өзі кейінірек бұл мәселені түсіндіруге тырысты, бірақ мүмкін болмады. Бір қызығы, ол әлдеқашан қайтып кеткен, үйде бірнеше минут тыныш отырды, телефон шырылдағанда, ол жауап берді.

— Сәлем...

— Не? қабірімнен алдың гүл?

Даусы алыстан, кідірді, саңырау. Бірақ қыз күлді. Ал, жартысы түсінбей:

— Не?

Трубканы қойды. Ол өз бөлмесіне, міндеттеріне оралды. Бес минуттан кейін телефон тағы шырылдады.

— Сәлем.

— Менің қолымнан алған гүлді қалдырыңыз.қабір?

Ең қиялсыз адамға тротпен жүруге бес минут жеткілікті. Қыз тағы да күлді, бірақ дайындалды.

— Бұл менімен бірге, кел алыңыз.

Сол баяу, қатал, мұңды үнмен дауыс:

деп жауап берді. — Менен ұрлаған гүлді алғым келеді. Менің кішкентай гүлімді берші.

Еркек пе, әйел ме? Соншалықты алыстағы дауыс өзін-өзі түсінді, бірақ анықтау мүмкін болмады. Әңгімеге қыз қосылып:

— Кел, ал, мен саған айтамын.

— Мен ештеңе ала алмайтынымды білесің ғой, қызым. Гүлімді алғым келеді, оны қайтаруға міндеттісің.

— Бірақ сонда кім айтып жатыр?

— Гүлімді берші, өтінемін.

— Атын айт , әйтпесе бермеймін.

— Маған гүлімді бер, саған керегі жоқ, маған керек. Қабірімде туған гүлімді қалаймын.

Еркелік ақымақ болды, өзгермеді, ал қыз көп ұзамай одан ауырып, трубканы қойды. Сол күні басқа ештеңе болған жоқ.

Бірақ келесі күні болды. Осы кезде телефон шырылдады. Жазықсыз қыз оған жауап беруге барды.

— Сәлем!

— Гүлді жіберіңіз...

Ол одан әрі естімеді. Ол ашуланып телефонды лақтырып жіберді. Бірақ бұл қандай әзіл! Ашуланған ол тігіншілікке оралды. Көп ұзамай есік қоңырауы қайта соғылды. Ал зарлы дауыс қайта жалғаспай тұрып:

— Қараңдар, тәрелкені айналдырыңдар. Бұл қазірдің өзінде дик.

— Менің гүлімді күту керек, деп жауап берді шағым дауыс. Менің бейітімді неге араластырдың? Сенде дүниеде бәрі бар, мен,Байғұс, мен біттім. Сол гүлді қатты сағындым.

— Мынау әлсіз. Басқасын білмейсің бе?

Ол трубканы қойды. Бірақ, бөлмеге оралғанда, мен енді жалғыз емес едім. Ол өзімен бірге осы гүл туралы ойды, дәлірек айтсақ, зираттағы гүлді жұлып жатқанын көрген және оны телефон арқылы мазалап жүрген ақымақтың идеясын алып жүрді. Ол кім болуы мүмкін? Ол өзінің ешкімді көргенін есіне түсірмеді, табиғатынан бей-жай қалды. Дауыс жағынан оны дұрыс қабылдау оңай болмас еді. Бұл, әрине, жасырын дауыс еді, бірақ оның ер адам немесе әйел екеніне сенімді болғаны соншалық. Біртүрлі, суық дауыс. Ал алыстан шақырғандай алыстан келді. Одан да алыстан келген сияқты... Қыздың қорқа бастағанын байқадыңыз.

— Мен де қорқып қалдым.

— Ақымақ болмаңыз. Өйткені, сол түні оның ұйықтауы үшін біраз уақыт қажет болды. Содан бері ол мүлдем ұйықтамады. Телефон қуу тоқтаған жоқ. Әрқашан бір уақытта, бір тонмен. Дауыс қорқытпады, ұлғаймады: жалынды. Ол үшін гүлдегі шайтан дүниедегі ең қымбат нәрсе болып, оның мәңгілік тыныштығы — өлген адам деп есептегенде — бір гүлді қалпына келтіруге байланысты қалғандай көрінді. Бірақ мұндайды мойындау әбестік болар, ал қыз оның үстіне ренжігісі келмеді. Бесінші немесе алтыншы күні ол дауыстың тұрақты әнін тыңдады, содан кейін оған дөрекі ұрысты. Өгізді қоздыратын болды. Ембецил болуды доғар (сөзмойынсұнғыш және тәтті, олар шайтанның елшілерінен басқа ештеңе емес еді, ол маған оларды тәрбиелеуге рұқсат бермеді. Ол оларды бұрын қуып шыққан, ешкім кірмейтін ескі үйге қамап қоюды бұйырды. Ол өз қателігіне өкінгенде, дау-дамай таралып үлгерді және ескі грамматик оларға айдаһардың сапасын жоққа шығарды, «азиялық нәрсе, еуропалық импорт». Бұлыңғыр ғылыми идеялары мен орта мектеп курсы бар газет оқырманы антидилювиялық құбыжықтар туралы айтты. Халық басы жоқ қашырларды, қасқырларды атап өтіп, айқасатын.

Жаңа серіктердің қарапайым айдаһарлар екенін қонақтарымызбен ұрлап ойнаған балалар ғана білетін. Алайда олар естілмеді. Шаршау мен уақыт талайдың қыңырлығын жеңді. Тіпті өз сенімдерін сақтай отырып, олар тақырыпты ашудан аулақ болды.

Бірақ көп ұзамай олар бұл тақырыпқа қайта оралады. Көлік құралын тартуда айдаһарды пайдалану туралы ұсыныс сылтау болды. Бұл идея бәріне жақсы көрінді, бірақ жануарларды бөлісуге келгенде олар күрт келіспеді. Бұлардың саны үміткерлерге қарағанда аз болды.

Практикалық мақсаттарға қол жеткізбей, өршіп бара жатқан талқылауды аяқтағысы келіп, діни қызметкер тезиске қол қойды: айдаһарлар шомылдыру рәсімінен өткен шрифтпен атау алады және сауатты.

Осы уақытқа дейін мен ашуланшақтыққа жол бермей, шеберлікпен әрекет еттім. Ал егер сол сәтте маған тыныштық жетіспесе,жақсы, өйткені ол екі жынысқа да сәйкес келеді). Ал дауысы өшпесе, ол шара қолданар еді.

Әрекет ағасына, сосын әкесіне хабарлаудан тұрды. (Ананың араласуы даусын шайқаған жоқ.) Телефон арқылы әкесі мен ағасы жалынған дауысқа соңғы сөздерін айтты. Олар мұның мүлдем күлкілі әзіл екеніне сенімді болды, бірақ бір қызығы, олар оны айтқан кезде «дауыс» деді.

— Бүгін дауыс қоңырау шалды ма? — деп сұрады әкесі қаладан келе жатып.

— Жарайды. Бұл қате емес, деп күрсінді ана, көңілі түсіп.

Келіспеушіліктердің іске пайдасы болмады. Сіз миыңызды пайдалануыңыз керек еді. Сұраңыз, айналаны зерттеңіз, қоғамдық телефондарды қараңыз. Әкесі мен баласы тапсырмаларды өзара бөлісті. Олар дүкендерге, жақын маңдағы дәмханаларға, гүл сататын дүкендерге, мәрмәр шеберлеріне жиі бара бастады. Біреу кіріп, телефонды пайдалануға рұқсат сұраса, барлаушының құлағы қайрайды. Бірақ қайсы. Ешкім қабір гүлін талап еткен жоқ. Бұл жеке телефондар желісін қалдырды. Әр пәтерде бір, бір ғимаратта он, он екі. Мұны қалай білуге ​​болады?

Жас жігіт Руа генерал Полидородағы барлық телефондарға, сосын шеткі көшелердегі барлық телефондарға, содан кейін екі жарым желідегі барлық телефондарға қоңырау шала бастады ... Ол терді, сәлемдесуді естіді, дауысты тексерді — олай емес — трубканы қойды. Пайдасыз жұмыс, өйткені дауысы бар адам жақын жерде болуы керек - зираттан кету уақыты жәнеқыз үшін ойнау - және ол жасырын болды, ол өзін қалаған кезде, яғни түстен кейін белгілі бір уақытта ғана естіді. Бұл уақыт мәселесі де отбасын біраз қадамдар жасауға шабыттандырды. Бірақ нәтиже болмады.

Әрине, қыз телефонға жауап беруді тоқтатты. Ол енді достарымен де сөйлеспеді. Сонымен, құрылғыда басқа біреу бар ма деп сұрайтын «дауыс» енді «сен маған гүлімді бер» деп емес, «мен гүлімді қалаймын», «гүлімді ұрлаған адам оны қайтаруы керек» т.б. Бұл адамдармен диалог «дауысы» сақталмады. Оның әңгімесі қызбен болды. Ал «дауыс» ешқандай түсініктеме бермеді.

Ол он бес күн, бір ай, әулиенің үмітін үзеді. Отбасы келеңсіздіктерді қаламағанымен, полицияға шағымдануға мәжбүр болды. Полиция коммунистерді қамауға алумен айналысты, немесе телефон арқылы тексеру олардың мамандығы емес — ештеңе табылмады. Сөйтіп әкесі телефон компаниясына жүгірді. Оны өте мейірімді мырза қабылдады, ол техникалық факторларды меңзеп, иегін тырнап алды...

— Бірақ мен сізден сұрайын деп келген үйдің тыныштығы! Бұл қызымның, үйімнің тыныштығы. Мен өзімді телефоннан айыруға міндетті боламын ба?

— Бұлай етпеңіз, құрметті мырзам. Бұл ақылсыз болар еді. Бұл жерде шынымен ештеңе болған жоқ. Қазір телефонсыз, радиосыз, тоңазытқышсыз өмір сүру мүмкін емес. Мен сізге достық кеңес беремін. Үйіңізге қайтыңыз, сендіріңізотбасы және оқиғаларды күтіңіз. Біз қолдан келгеннің бәрін жасаймыз.

Оның жұмыс істемегенін көріп тұрсыз. Үнемі гүлге жалынатын дауыс. Қыздың тәбеті мен батылдығы жоғалады. Бозарып кетті, далаға да, жұмысқа да шықпайтын. Ол жерлеуді өтіп бара жатқанын көргісі келетінін кім айтты. Ол өзін аянышты сезінді, дауыстың, гүлдің, өзі де танымайтын бұлдыр мәйіттің құлына айналды. Өйткені, — мен ойсыз екенімді әлдеқашан айттым, — қарғыс атқан гүлді қай тесіктен жұлып алғанымды да есіме түсіре алмадым. Ол білсе ғой...

Ағасы Сан-Джуао-Батистадан қайтып келіп, сол күні түсте қыз жүрген жақта бес қабір отырғызылғанын айтты.

Анасы. ештеңе айтпады, ол төмен түсті, ол көршілес гүл дүкеніне кіріп, бес үлкен гүл шоқтарын сатып алды, тірі бақ сияқты көшені кесіп өтті және оларды бес қошқардың үстіне құйып жіберді. Ол үйіне қайтып, адам төзгісіз сағатты күтті. Оның жүрегі оған бұл кешірім қимылы жерленгендердің қайғысын жеңілдететінін айтты, егер өлгендер азап шегетін болса, ал тірілер оларды азап шеккеннен кейін оларды жұбата алатын болса.

Бірақ «дауыс» жоқ. өзін жұбатуға немесе пара алуға мүмкіндік берді. Оған бірде-бір гүл жараспады, бірақ кішкентай, мыжылған, ұмытылған, шаңда домалап, енді жоқ. Қалғандары басқа елден келген, оның тезегінен өнбеген — дауыс олай демейтін, айтқан сияқты. Жәнеанасы өз мақсатына жеткен жаңа құрбандықтардан бас тартты. Гүлдер, бұқара, не керек еді?

Әкесі соңғы картаны ойнады: спиритизм. Ол өте күшті ортаны тауып, оған істі ұзақ түсіндірді және одан гүлінен айырылған жанмен байланыс орнатуды сұрады. Ол сансыз сеанстарға қатысты, және оның төтенше сенімі үлкен болды, бірақ табиғаттан тыс күштер ынтымақтастықтан бас тартты, немесе олардың өздері импотент болды, бұл күштер, адамның соңғы талшығынан бірдеңе алғысы келген кезде және дауысы түтіккен, бақытсыз, әдістемелі болды.

Егер ол шынымен тірі болса (кейде отбасы әлі де болжайтын, бірақ олар күн сайын көңілін қалдыратын түсініктемелерге көбірек жабысады, бұл оның логикалық түсіндірмесі жоқ болса), ол бәрін жоғалтқан адам болар еді. мейірімділік сезімі; ал егер ол өлілерден болса, қалай соттау керек, өлгендерді қалай жеңу керек? Қалай болғанда да, үндеуде дымқыл мұң бар еді, оның қатыгез мағынасын ұмытып, ойлануға мәжбүрлейтін бақытсыздық бар еді: тіпті зұлымдық қайғылы болуы мүмкін. Одан артық түсіну мүмкін емес еді. Біреу үнемі белгілі бір гүлді сұрайды, ал ол гүл енді берілмейді. Бұл мүлдем үмітсіз деп ойламайсың ба?

— Бірақ қыз ше?

— Карлос, мен саған гүлге қатысты ісім өте қайғылы екенін ескерттім. Қыз бірнеше айдың соңында шаршап қайтыс болды. Бірақ сенімді болыңыз, бәріне үміт бар: дауыс енді ешқашан болмайдыдеп сұрады.

Шәкірт ертегілері. Сан Пауло: Companhia das Letras, 2012.

Өзінің теңдесі жоқ поэзиясымен танымал, Карлос Драммонд де Андраде (1902 — 1987) ұлттық модернизмнің екінші ұрпағындағы танымал бразилиялық жазушы болды.

Әйгілі өлеңдерінен бөлек, автор шежірелер мен әңгімелерді жинақтап, бірнеше прозалық шығармаларын да шығарды. Жоғарыда келтіргенімізде шынайы және фантастикалық арасында жұқа сызық бар: екі ұғым үнемі араласып тұрады.

Достар арасындағы кездейсоқ әңгімені қайта шығара отырып, автор атмосфера реалисті. Әңгімелесуші өзі кездестірген біреудің оқиғасын айтып, айғақтарға сенімділік береді. Әңгімеде бір қыз зират ішінде серуендеп, ойланбастан бейіт үстінде тұрған гүлді жұлып алатын.

Осы кезден бастап оған жұмбақ қоңыраулар келіп, гүлді қайтарып беруін өтінді. Ол ұзақ уақыт бойы рухтар әлеміне сенбеді және мұны өтіріктен басқа ештеңе емес деп ойлап, полицияға әрекет жасады.

Бұл көмектеспеген кезде, оның жанұясы әр үйге гүл шоқтарын тастап, қабір басына гүл шоқтарын тастап, рухтанушыдан көмек сұрады. Қорқыныштан тайынған оқиғаның бас кейіпкері өмірден озды да, «дауыс» қанағаттанғандай телефон заряды да тоқтады.

Соңында кейіпкерлерде күмән қалады. және тарихтың оқырмандары, бұл мүмкіноқиғаларды адамның әрекетіне немесе табиғаттан тыс күштерге жатқызу.

Сонымен қатар көру мүмкіндігін пайдаланыңыз :

— Олар айдаһар! Оларға есімдер де, шомылдыру рәсімі де қажет емес!

Менің көзқарасымнан абдырап, қауым қабылдаған шешімдермен ешқашан келіспейтін құрметті адам кішіпейілділікке жол беріп, шомылдыру рәсімінен бас тартты. Мен бұл қимылды қайтарып, есімдерді сұрауға өзімді бас тарттым.

Олар өздеріне тап болған тастандылықтан құтылып, білім алу үшін маған тапсырылғанда, мен өзімнің жауапкершілігімнің қаншалықты екенін түсіндім. Олардың көпшілігі белгісіз дертке шалдыққан, соның салдарынан бірнешеуі қайтыс болған. Екеуі аман қалды, өкінішке орай ең көп бұзылған. Ағайындарынан гөрі қулыққа дарынды олар түнде үлкен үйден қашып, тавернаға мас болып кететін. Бардың иесі оларды мас күйінде көріп көңілді, ұсынатын сусын үшін ешнәрсе де алмаған.Айлар өткен сайын бұл көрініс өзінің сүйкімділігін жоғалтып, бармен оларды ішімдіктен бас тарта бастады. Тәуелділіктерін қанағаттандыру үшін олар ұсақ-түйек ұрлыққа баруға мәжбүр болды.

Дегенмен, мен оларды қайта тәрбиелеу және өз миссиямның сәтті орындалатынына барлығының сенімсіздігін жеңу мүмкіндігіне сендім. Мен полиция бастығымен достығымды пайдаланып, оларды түрмеден алып шықтым, олар бірнеше себептермен: ұрлық, маскүнемдік, тәртіпсіздікпен ұсталды.

Мен ешқашан айдаһарға үйретпегендіктен, мен өмірімнің көп бөлігін өткіздім. өткенді сұрау уақытыолар, отбасылық және педагогикалық әдістер өз Отанында ұстанды. Мен оларды кезекті сұраулардан жинаған қысқартылған материал. Олар қаламызға жас кезінде келгендіктен, бірінші тауға шыққаннан кейін көп ұзамай жардан құлап кеткен анасының қазасын қоса алғанда, бәрі абдырап қалды. Тапсырмамды қиындату үшін оқушыларымның есте сақтау қабілетінің әлсіреуіне олардың ұйқысыз түндер мен ішімдікке салынуынан болатын үнемі нашар көңіл-күй қосылды.

Оқыту тәжірибесінің жалғасуы және балалардың болмауы менің оларды қамтамасыз етуіме ықпал етті. ата-ананың көмегі. Сол сияқты, оның көзінен аққан белгілі бір ашықтық мені басқа шәкірттерді кешірмейтін қателіктерге назар аудармауға мәжбүр етті.

Айдаһарлардың ең үлкені Одорик маған ең үлкен сәтсіздіктерді әкелді. Ыңғайсыз сүйкімді және зұлым, ол юбкалардың барына қатты қуанды. Солардың кесірінен, негізінен, туа біткен жалқаулықтан мен сабақтан қалып қойдым. Әйелдер оны күлкілі деп санады және ғашық болған күйеуін онымен бірге тұруға қалдырған біреу болды.

Мен күнәкар байланыстарды жою үшін бәрін жасадым және мен оларды ажырата алмадым. Олар маған түтіккен, өтпейтін қарсылыққа тап болды. Жолда менің сөздерім мағынасын жоғалтты: Одорико Ракельге күлді де, ол жұбатып, қайтадан жуып жатқан киіміне еңкейді.

Біраз уақыттан кейін ол табылды.ғашық денесінің қасында жылау. Оның өлімі кездейсоқ оқпен байланысты болса керек, бәлкім, аңшының көздегені. Күйеуінің жүзі бұл нұсқаға қайшы келді.

Одориконың жоғалып кетуімен әйелім екеуміз сүйіспеншілігімізді айдаһарлардың соңғысына ауыстырдық. Біз оның сауығып кетуіне күш салдық және оны ішуден аулақ ұстауға тырыстық. Бірде-бір бала біздің сүйіспеншілікке толы табандылықпен қол жеткізген нәрсені толтыра алмайды. Мәмілелерге жағымды болған Джоау оқуға кірісті, Джоанаға үй шаруасына көмектесті, базардан сатып алынған заттарды тасымалдады. Кешкі астан кейін біз подъезде оның қуанышын тамашалап, көрші балалармен ойнадық. Ол оларды арқасына көтеріп, сальто жасап жүрді.

Студенттердің ата-аналарымен ай сайынғы кездесуден бір түнде қайтып келе жатқанымда, мен әйелімнің уайымдап отырғанын көрдім: Джуа жаңа ғана отты құсып жіберді. Оның кәмелеттік жасқа жеткенін де қобалжыдым.

Оны қорқытудың орнына, сол жердің қыз-жігіттері арасында оның жанашырлығын арттыра түсті. Тек, қазір ол үйде аз уақыт алды. Ол отты лақтыруды талап ететін бақытты топтардың қоршауында өмір сүрді. Біреулердің таңданыстары, біреулердің сый-сияпаттары мен шақырулары оның намысына тиді. Оның қатысуынсыз ешбір партия сәтті болмады. Тіпті діни қызметкер қаланың әулиесінің дүңгіршектеріне барудан бас тартпады.

Үш ай бұрын жойқын су тасқыны.муниципалитет, жылқы циркі қаланы көшіріп, бізді батыл акробаттармен, өте көңілді сайқымазақтармен, үйретілген арыстандармен және шоқ жұтқан адаммен таң қалдырды. Иллюзионистің соңғы көрмелерінің бірінде кейбір жастар айқайлап, ырғақты шапалақтап шоуды үзді:

— Бізде жақсы нәрсе бар! Бізде одан да жақсы нәрсе бар!

Жастардың әзіліне айналған диктор челленджді қабылдап:

— Бұл жақсысы келсін!

Көңіл қалды компания қызметкерлерінің және көрермендердің қошеметіне ие болған Джуао рингке түсіп, әдеттегідей құсу ерлігін көрсетті.

Келесі күні оған циркте жұмыс істеу туралы бірнеше ұсыныс түсті. Ол олардан бас тартты, өйткені жергілікті жерде оның беделін ештеңе алмастыра алмайды. Оның әлі де муниципалды әкім болып сайлану ниеті болды.

Олай болмады. Акробаттар кеткеннен кейін бірнеше күн өткен соң, Джоау қашып кетті.

Оның жоғалып кетуіне әртүрлі және қиялды нұсқалар берді. Оны азғыру үшін арнайы таңдалған трапеция суретшілерінің біріне ғашық болып қалғаны айтылды; карта ойындарын ойнап, ішімдік ішуді қайта бастаған.

Не себепті де, содан кейін біздің жолдарымыздан көптеген айдаһарлар өтті. Қалаға кіре берісте тұрған студенттерім екеуміз олардың арамызда қалуын талап етсек те, бізге жауап болмады. Ұзын сызықтарды қалыптастыру,олар біздің өтініштерімізге немқұрайлы қарап, басқа жерлерге барады.

Жұмысты аяқтау. Сан-Паулу: Companhia das Letras, 2010

Фантастикалық әдебиеттің ең ірі ұлттық өкілі ретінде аталып кеткен Мурило Рубиао (1916 — 1991) Минас-Жерайстың жазушысы және журналисті болды, ол өзінің шығармашылық жолын 1947 жылы < Бұрынғы сиқыршы .

Жоғарыда келтірілген оқиға автордың ең танымал оқиғаларының бірі болып табылады, ол арқылы ол айдаһарларды портретін және қазіргі қоғамды сынаған. Мифологиялық жаратылыстардың кейіпкерлері болғанымен, әңгіме адами қарым-қатынастар мен олардың қалай бұзылғаны туралы әңгімелейді.

Бастапқыда айдаһарлар айырмашылықтары үшін кемсітілді және олар адам сияқты әрекет етуге мәжбүр болды. Содан кейін олар шеттетудің салдарын бастан кешірді және көпшілігі аман қалды.

Олар бізбен бірге өмір сүре бастағанда, олар адамзат өзі үшін құрған тұзаққа түсе бастады: ішу, ішу, құмар ойындар, атақ-даңқ, байлыққа ұмтылу және т.б. Содан бері олар біздің өркениет жасырып тұрған қауіп-қатерлерді түсініп, енді араласпауды таңдады.

Кім қанағаттанды - Итало Кальвино

Ол жерде бәрі тыйым салынған ел.

Енді тыйым салынбаған жалғыз нәрсе бильярд ойыны болғандықтан, халық ауылдың арғы жағындағы белгілі бір алқаптарға жиналып, бильярд ойнап, күн кешетін. Және қалайтыйымдар бірте-бірте келді, әрқашан дәлелді себептермен, шағымданатын немесе бейімделуді білмейтін ешкім болмады.

Жылдар өтті. Бір күні полицейлер барлық нәрсеге тыйым салуға ешқандай себеп жоқ екенін көріп, қол астындағыларға өздерінің қалағандарын істеуге болатынын білдіру үшін хабаршылар жіберді. Хабаршылар бағыныштылар жиналатын жерлерге барды.

— Біліңіздер — олар басқа еш нәрсеге тыйым салынбағанын хабарлады. Олар бильярд ойнай берді.

— Түсіндің бе? — деп қадап айтты хабаршылар.

— Қалағаныңды істеуге еркінсің.

— Өте жақсы — деп жауап берді субъектілер.

— Бильярд ойнадық.

Хабаршылар оларға бұрын өздерін арнаған және енді қайтадан бағыштауға болатын қанша әдемі және пайдалы кәсіптер бар екенін еске түсіруге тырысты. Бірақ олар мән бермей, бірінен соң бірі соғып, тіпті дем алмай, ойнай берді.

Осы әрекеттен нәтиже шықпағанын көрген хабаршылар полиция қызметкерлеріне хабарлауға барды.

— Ешқандай емес. екі емес, бір», — деді полицейлер.

— Бильярд ойынына тыйым салайық.

Содан кейін халық төңкеріс жасап, бәрін өлтірді. Кейін уақытты босқа өткізбей, бильярд ойнауға қайта кірісті.

Кітапханадағы генерал; аударған Роза Фрейр д'Агиар. Сан-Паулу: Companhia das Letras, 2010

Итало Кальвино (1923 — 1985) әйгілі жазушы болды.20 ғасырдағы ең ұлы әдеби дауыстардың бірі саналатын итальян тілі. Оның жүріп өткен жолы екінші дүниежүзілік соғыс кезіндегі саяси белсенділікпен және фашистік идеологияларға қарсы күреспен де ерекшеленді.

Біз таңдап алған қысқа әңгімеде фантастикалық әдебиеттің маңызды сипатын анықтауға болады: < аллегориялар жасау . Яғни, біздің болмысымызда бар нәрсені сынау үшін қисынсыз көрінетін сюжетті ұсыну.

Қиял ел арқылы, ерікті ережелері бар автор сол кездегі авторитаризм туралы айтудың жолын табады. . Италияның 1922-1943 жылдар аралығында Муссолини режимі кезінде фашизмді «тері жамылған» бастан кешкенін есте ұстаған жөн.

Бұл жерде халықтың қуғын-сүргінге ұшырағаны сонша, тіпті олардың қалаулары билеуші ​​күшпен шартталған. Басқа әрекеттерді білмедім, сондықтан мен әдеттегідей бильярд ойнауды қаладым. Осылайша, мәтінде бостандыққа үйренбеген халықты ой елегінен өткізетін күшті әлеуметтік-саяси заряд бар.

Тамыз айындағы оқиғалар - Габриэль Гарсиа Маркес

Біз Ареццоға түске дейін жетіп, Тоскан жазығындағы беймәлім бұрышта Венесуэла жазушысы Мигель Отеро Силва сатып алған Ренессанс сарайын екі сағаттан астам уақыт іздедік. Бұл тамыз айының басындағы жексенбі болатын, ыстық әрі қайнаған, бұл оңай болған жоқ