De Cálice van Chico Buarque: analyse, betekenis en geschiedenis

De muziek Kelk werd in 1973 geschreven door Chico Buarque en Gilberto Gil, en pas in 1978 uitgebracht. Vanwege de inhoud van de aanklacht en sociale kritiek werd het door de dictatuur gecensureerd, om pas vijf jaar later te worden uitgebracht. Ondanks het tijdsverschil nam Chico het nummer op met Milton Nascimento in plaats van Gil (die van platenmaatschappij was veranderd) en besloot het op te nemen op zijn gelijknamige album.

Kelk werd een van de beroemdste hymnen van verzet tegen het militaire regime. protestlied die door middel van metaforen en dubbele betekenissen de onderdrukking en het geweld van de autoritaire regering illustreert.

Zie ook de analyse van het lied Construção van Chico Buarque.

Muziek en teksten

Kelk

Vader, neem deze beker van mij weg.

Vader, neem deze beker van mij weg.

Vader, neem deze beker van mij weg.

Van rode wijn van bloed

Vader, neem deze beker van mij weg.

Vader, neem deze beker van mij weg.

Vader, neem deze beker van mij weg.

Van rode wijn van bloed

Hoe drink je deze bittere drank

Slik de pijn in, slik het zwoegen in

Zelfs als de mond stil is, blijft de borst

Stilte in de stad wordt niet gehoord

Wat heb ik eraan om de zoon van een heilige te zijn...

Beter om de zoon van de andere

Een andere realiteit minder dood

Zoveel leugens, zoveel brute kracht

Vader, neem deze beker van mij weg.

Vader, neem deze beker van mij weg.

Vader, neem deze beker van mij weg.

Van rode wijn van bloed

Hoe moeilijk het is om rustig wakker te worden

Als ik in het holst van de nacht mezelf beschadig

Ik wil een onmenselijke schreeuw lanceren

Wat een manier is om gehoord te worden

Al deze stilte bedwelmt me

Verbijsterd blijf ik aandachtig

Op de tribune voor elk moment

Het monster uit de lagune zien komen

Vader, neem deze beker van mij weg.

Vader, neem deze beker van mij weg.

Vader, neem deze beker van mij weg.

Van rode wijn van bloed

Een zeer dikke zeug kan niet meer lopen

Het mes snijdt niet meer na veel gebruik

Hoe moeilijk is het, vader, om de deur te openen...

Dat woord zit vast in je keel

Die Homerische pileup in de wereld

Wat is het nut van een goede wil

Zelfs als de borstkas stil is, wat overblijft is het hoofd

Van de dronkaards in de binnenstad

Vader, neem deze beker van mij weg.

Vader, neem deze beker van mij weg.

Vader, neem deze beker van mij weg.

Van rode wijn van bloed

Misschien is de wereld niet klein

Het leven is ook geen voldongen feit

Ik wil mijn eigen zonde uitvinden

Ik wil sterven aan mijn eigen vergif

Ik wil je hoofd voorgoed verliezen

Mijn hoofd om je verstand te verliezen

Ik wil dieselrook ruiken

Voer me dronken tot iemand me vergeet

Handschriftanalyse

Chorus

Vader, neem deze beker van mij weg.

Vader, neem deze beker van mij weg.

Vader, neem deze beker van mij weg.

Van rode wijn van bloed

Het lied begint met een verwijzing naar een bijbelse passage Het citaat herinnert aan Jezus voor de Calvarieberg en roept ook de ideeën op van vervolging, lijden en verraad.

Gebruikt als een manier om iets of iemand te vragen van ons weg te blijven, krijgt de uitdrukking een nog sterkere betekenis als we de overeenkomst in klank tussen "kelk" en "hou je mond" opmerken. Alsof we smeken "Vader, neem dit van me weg". hou je mond "het lyrische onderwerp vraagt om het einde van de censuur, die hem het zwijgen oplegt.

Zo gebruikt het thema de Passie van Christus als analogie van de kwelling van het Braziliaanse volk Was in de Bijbel de beker gevuld met het bloed van Jezus, in deze werkelijkheid is het bloed dat overloopt dat van de slachtoffers die door de dictatuur zijn gemarteld en gedood.

Eerste strofe

Hoe drink je deze bittere drank

Slik de pijn in, slik het zwoegen in

Zelfs als de mond stil is, blijft de borst

Stilte in de stad wordt niet gehoord

Wat heb ik eraan om de zoon van een heilige te zijn...

Beter om de zoon van de andere

Een andere realiteit minder dood

Zoveel leugens, zoveel brute kracht

In alle aspecten van het leven is de repressie doorgedrongen, die in de lucht zweeft en individuen angst aanjaagt. Het onderwerp uit zijn moeite om deze "bittere drank" die ze hem aanbieden te drinken, "de pijn te slikken", dat wil zeggen zijn martelaarschap te bagatelliseren, het te aanvaarden alsof het een natuurlijke zaak is.

Hij zegt ook dat hij "het zwoegen moet slikken", het zware en slecht betaalde werk, de uitputting die hij in stilte moet aanvaarden, de onderdrukking die al routine is geworden .

Maar "ook al zwijgt de mond, de borst blijft" en alles wat hij blijft voelen, ook al kan hij zich niet vrij uiten.

Propaganda van het militaire regime.

De lyrische zelf zegt dat hij "zoon van het heilige" is, wat we in deze context kunnen opvatten als het vaderland, dat door het regime wordt afgeschilderd als onaanraakbaar, onbetwistbaar, bijna heilig. Toch verklaart hij, in een uitdagende houding, dat hij liever "zoon van de ander" is.

Door de afwezigheid van rijm kunnen we concluderen dat de auteurs een scheldwoord wilden opnemen, maar dat het nodig was de tekst te wijzigen om de aandacht van de censoren niet te trekken. De keuze van een ander woord dat niet rijmt, laat de oorspronkelijke betekenis impliciet.

Het lyrisch subject, dat zich volledig losmaakt van het door het regime geconditioneerde denken, verklaart zijn wens geboren te zijn in "een andere, minder dode werkelijkheid".

Ik wilde leven zonder dictatuur, zonder "leugens" (zoals het vermeende economische wonder dat de regering verkondigde) en "grof geweld" (autoritarisme, politiegeweld, marteling).

Tweede strofe

Hoe moeilijk het is om rustig wakker te worden

Als ik in het holst van de nacht mezelf beschadig

Ik wil een onmenselijke schreeuw lanceren

Wat een manier is om gehoord te worden

Al deze stilte bedwelmt me

Verbijsterd blijf ik aandachtig

Op de tribune voor elk moment

Het monster uit de lagune zien komen

In deze verzen zien we de innerlijke strijd van het dichterlijke onderwerp om elke dag rustig wakker te worden, wetende welk geweld er 's nachts is gebeurd. Wetende dat hij vroeg of laat ook slachtoffer zou worden.

Chico zinspeelt op een methode die vaak door de Braziliaanse militaire politie wordt gebruikt: ze vallen 's nachts huizen binnen, slepen "verdachten" uit hun bed, arresteren sommigen, doden anderen en laten de rest verdwijnen.

Tegenover dit alles horror scenario, bekent het verlangen om "een onmenselijke kreet te slaken", zich te verzetten, te vechten, zijn woede te uiten, in een poging om "gehoord te worden".

Protest voor het einde van de censuur.

Hoewel hij "verbijsterd" is, verklaart hij dat hij "aandachtig" blijft, in een staat van alertheid, klaar om deel te nemen aan de collectieve reactie.

Machteloos om iets anders te doen, kijkt hij passief toe vanaf de "tribune", wachtend, vrezend." het lagune monster "De figuur, eigen aan de beeldspraak van kinderverhalen, vertegenwoordigt datgene wat ons geleerd is te vrezen, en dient als een... metafoor voor dictatuur .

"Monster van de lagune" was ook een uitdrukking die werd gebruikt om te verwijzen naar de lichamen die opdoken in het water van de zee of een rivier.

Derde couplet

Een zeer dikke zeug kan niet meer lopen

Het mes snijdt niet meer na veel gebruik

Hoe moeilijk is het, vader, om de deur te openen...

Dat woord zit vast in je keel

Die Homerische pileup in de wereld

Wat is het nut van een goede wil

Zelfs als de borstkas stil is, wat overblijft is het hoofd

Van de dronkaards in de binnenstad

Hier, hebzucht wordt gesymboliseerd door de hoofdzonde van gulzigheid, met die van de vette, inerte zeug als metafoor voor een corrupte en incompetente regering dat het niet langer kan functioneren.

De brutaliteit van de politie, omgevormd tot een "mes", verliest haar doel omdat ze versleten is door zoveel verwondingen en "niet meer snijdt", haar kracht verdwijnt, haar macht verzwakt.

Man graffiti op muur met boodschap tegen dictatuur.

Opnieuw vertelt het onderwerp over zijn dagelijkse strijd om het huis te verlaten, "de deur te openen", in de zwijgende wereld te zijn, met "dat woord vast in zijn keel". Bovendien kunnen we "de deur openen" opvatten als een synoniem van vrij worden, in dit geval door de val van het regime. In een bijbelse lezing is het ook een symbool van een nieuwe tijd.

Voortbordurend op het religieuze thema vraagt de lyrische zelf wat het nut is van "goede wil hebben", waarbij hij opnieuw verwijst naar de Bijbel. Hij beroept zich op de passage "Vrede op aarde voor de mensen van goede wil", en herinnert ons eraan dat er nooit vrede is.

A ondanks dat hij gedwongen wordt woorden en gevoelens te onderdrukken, blijft de kritisch denken Zelfs als we geen gevoel meer hebben, zijn er altijd nog de geesten van de buitenbeentjes, de "binnenstadsdronkaards" die blijven dromen van een beter leven.

Vierde vers

Misschien is de wereld niet klein

Het leven is ook geen voldongen feit

Ik wil mijn eigen zonde uitvinden

Ik wil sterven aan mijn eigen vergif

Ik wil je hoofd voorgoed verliezen

Mijn hoofd om je verstand te verliezen

Ik wil dieselrook ruiken

Voer me dronken tot iemand me vergeet

In tegenstelling tot de vorige brengt de laatste strofe een sprankje hoop in de openingsverzen, met de mogelijkheid dat de wereld niet beperkt is tot wat het subject weet.

In het besef dat zijn leven geen "fait accompli" is, dat het een open einde heeft en verschillende richtingen kan uitgaan, is de lyrische ik claimt zijn recht op zichzelf .

Omdat hij zijn "eigen zonde" wil uitvinden en aan "zijn eigen vergif" wil sterven, bevestigt hij zijn verlangen om altijd volgens zijn eigen regels te leven, zonder bevelen of moralisme van wie dan ook te hoeven opvolgen.

Daartoe moet hij het onderdrukkende systeem omverwerpen, wat hij aanpakt in zijn verlangen om het in de kiem te smoren: "Ik wil je voor eens en voor altijd de kop kosten".

Dromend van vrijheid geeft hij blijk van de extreme behoefte om vrij te denken en zich te uiten. Hij wil zich herprogrammeren van alles wat de conservatieve maatschappij hem heeft geleerd en niet langer daaraan onderworpen zijn ("lose your mind").

Protest tegen het geweld van het regime.

In de laatste twee verzen wordt rechtstreeks verwezen naar een van de methoden van marteling Ze illustreren ook een verzetstactiek (doen alsof ze het bewustzijn verliezen zodat ze de foltering zouden onderbreken).

Geschiedenis en betekenis van muziek

"Chalice" werd geschreven om te worden uitgevoerd tijdens de Phono 73 show die de grootste artiesten van het Phonogram label in paren samenbracht. Toen het aan de censuur werd voorgelegd, werd het thema verworpen.

De artiesten besloten het te zingen, hoewel ze de melodie mompelden en alleen het woord "kelk" herhaalden. Uiteindelijk werden ze verhinderd te zingen en de werd het geluid van hun microfoons afgesneden.

Gilberto Gil deelde met het publiek, vele jaren later, enige informatie over de context van het ontstaan van het lied, de metaforen en symbolen ervan.

Chico en Gil kwamen samen in Rio de Janeiro om het lied te schrijven dat ze als duo in de show zouden presenteren. Muzikanten die verbonden zijn met de tegencultuur en het verzet, deelden dezelfde angst voor een door militaire macht geïmmobiliseerd Brazilië... .

Gil nam de eerste verzen van de tekst, die hij de dag ervoor had geschreven, een Passion Friday. Door deze analogie te gebruiken om het lijden van het Braziliaanse volk tijdens de dictatuur te beschrijven, ging Chico verder met schrijven en vulde de muziek met verwijzingen uit zijn dagelijks leven.

De zanger verduidelijkt dat de "bittere drank" die in de tekst wordt genoemd Fernet is, een Italiaanse alcoholische drank die Chico in die nachten dronk. Het huis van Buarque stond aan Lagoa Rodrigues de Freitas en de artiesten verbleven op de veranda, kijkend naar het water.

Zij hoopten "het monster in de lagune" te zien opduiken: de repressieve macht die verborgen was maar elk moment kon toeslaan.

Zich bewust van het gevaar waarin ze verkeerden en het verstikkende klimaat in Brazilië, schreven Chico en Gil een... pamflet hymne Terwijl linkse kunstenaars en intellectuelen hun stem gebruikten om de barbarij van het autoritarisme aan te klagen.

Zo maakt het lied in de titel zelf zinspeling op de twee onderdrukkingsmiddelen van de dictatuur Aan de ene kant, fysiek geweld Aan de andere kant, psychologische dreiging, angst, marteling en dood. spraakbesturing en dus van het leven van het Braziliaanse volk.

Chico Buarque

Portret van Chico Buarque.

Francisco Buarque de Hollanda (Rio de Janeiro, 19 juni 1944) is een musicus, componist, toneelschrijver en schrijver, beschouwd als een van de grote namen van MPB (música popular brasileira). Als auteur van liedjes die zich verzetten tegen het geldende autoritaire regime (zoals het beroemde "Apesar de Você"), werd hij vervolgd door de censuur en de militaire politie, en ging hij uiteindelijk in 1969 in ballingschap in Italië.

Toen hij naar Brazilië terugkeerde, bleef hij de sociale, economische en culturele gevolgen van het totalitarisme aan de kaak stellen, in liedjes als "Construção" (1971) en "Cálice" (1973).

Maak ook kennis met