Música Cálice ni Chico Buarque: pagsusuri, kahulugan at kasaysayan

Ang kanta Cálice ay isinulat noong 1973 nina Chico Buarque at Gilberto Gil, na inilabas lamang noong 1978. Dahil sa nilalaman nito ng pagtuligsa at panlipunang kritisismo, ito ay na-censor ng diktadura, na pinakawalan ng limang taon mamaya. Sa kabila ng lag ng oras, ni-record ni Chico ang kanta kasama si Milton Nascimento bilang kapalit ni Gil (na nagbago ng record label) at nagpasya na isama ito sa kanyang homonymous na album.

Cálice ay naging isa sa mga pinakatanyag na himno ng paglaban sa rehimeng militar. Ito ay isang protestang kanta na naglalarawan, sa pamamagitan ng mga metapora at dobleng kahulugan, ang panunupil at karahasan ng awtoritaryan na pamahalaan.

Tingnan ang pagsusuri ng kantang Construção ni Chico Buarque.

Musika at lyrics

Chalice

Ama, ilayo mo sa akin ang kopang ito

Ama, ilayo mo sa akin ang sarong ito

Ama, ilayo mo ang sarong ito. mula sa akin

Ng alak na pula na may dugo

Ama, ilayo mo sa akin ang kopang ito

Ama, ilayo mo sa akin ang kopang ito

Ama, kunin mo ang kopang ito ay malayo sa akin

Ng alak na pula na may dugo

Paano inumin ang mapait na inuming ito

Lunok ang sakit, lunukin ang pagod

Kahit na ang iyong tikom ang bibig, nananatili ang dibdib

Hindi maririnig ang katahimikan sa lungsod

Ano ang silbi ng maging anak ng isang santo

Mas mabuting maging ang anak ng isa pa

Isa pang hindi gaanong patay na katotohanan

Napakaraming kasinungalingan, napakaraming brute force

Ama, ilayo mo sa akin ang isang itoawtoritaryan na rehimen (tulad ng sikat na "Apesar de Você"), siya ay inusig sa pamamagitan ng censorship at pulis militar, na nauwi sa pagkatapon sa Italya noong 1969.

Nang bumalik siya sa Brazil, patuloy niyang tinuligsa ang panlipunan, pang-ekonomiya at kultura ng totalitarianism, sa mga kanta tulad ng "Construção" (1971) at "Cálice" (1973).

Tingnan din ito

Ama, ilayo mo sa akin ang kalis na ito

Ama, ilayo mo sa akin ang kalis na ito

Na may pulang alak na may dugo

Gaano kahirap ito para magising sa katahimikan

Kung sa kalaliman ng gabi ako'y masaktan

Gusto kong maglunsad ng hindi makataong sigaw

Na isang paraan para marinig

Lahat ng katahimikang ito ay nabigla sa akin

Natigilan, nananatili akong matulungin

Sa mga kinatatayuan anumang sandali

Tingnan ang halimaw na lumabas sa lagoon

Ama , ilayo mo sa akin ang kalis na ito

Ama, ilayo mo sa akin ang sarong ito

Ama, ilayo mo sa akin ang sarong ito

Na may pulang alak na may dugo

Masyadong mataba ang inahing baboy para makalakad

Sa sobrang pakinabang, hindi na pumuputol ang kutsilyo

Ang hirap, ama, na buksan ang pinto

Ang salitang iyon nakabara sa lalamunan

Itong Homeric na kalasingan sa mundo

Ano pa ang silbi ng mabuting kalooban

Tahimik man ang dibdib, nananatili ang isip

Sa mga lasing sa sentro ng lungsod

Ama, ilayo mo sa akin ang kopang ito

Ama, ilayo mo sa akin ang sarong ito

Ama, ilayo mo sa akin ang kopang ito.

Of wine red with blood

Marahil ang mundo ay hindi maliit

Huwag hayaan ang buhay ay isang fait accompli

Gusto kong mag-imbento ng sarili ko kasalanan

Gusto kong mamatay sa sarili kong lason

Gusto kong mawala ang iyong ulo minsan at magpakailanman

Ang aking ulo ay mawala sa iyong isip

Gusto ko para makaamoy ng usok ng diesel

Maglasing hanggang may makalimutan ako

Lyric analysis

Chorus<9

Ama, ilayo mo sa akin ang tasang ito

Ama, ilayo mo sa akin ang kopang itokalis

Ama, ilayo mo sa akin ang kalis na ito

Ng alak na pula na may dugo

Nagsisimula ang kanta sa isang pagtukoy sa isang Biblikal na sipi : " Ama, kung ibig mo, kunin mo sa akin ang kopang ito” (Marcos 14:36). Ang paggunita kay Hesus bago ang Kalbaryo, ang sipi ay nagbubunga rin ng mga ideya ng pag-uusig, pagdurusa at pagkakanulo.

Ginamit bilang paraan ng paghiling na ang isang bagay o isang tao ay lumayo sa atin, ang parirala ay magkakaroon ng mas matinding kahulugan kapag napansin natin ang pagkakahawig sa tunog sa pagitan ng "cálice" at "cale-se". Na parang nagmamakaawa na "Ama, ilayo mo sa akin ang calse na ito", hinihiling ng liriko na paksa na wakasan ang censorship, ang gag na iyon na nagpapatahimik sa kanya.

Kaya, ang tema ay gumagamit ng Passion of Christ as an analogy of the torment of Brazilian people sa kamay ng isang mapaniil at marahas na rehimen. Kung sa Bibliya, ang kalis ay napuno ng dugo ni Hesus, sa realidad na ito, ang dugong umaapaw ay ang dugo ng mga biktimang pinahirapan at pinatay ng diktadura.

Unang saknong

Paano inumin ang mapait na inumin na ito

Lunok ang sakit, lunukin ang pagod

Kahit ang bibig mo ay tahimik, ang iyong dibdib ay nananatili

Katahimikan sa lungsod ay hindi naririnig

Ano ang silbi ng pagiging anak ko ng santo

Mas mabuting maging anak ng iba

Isa pang hindi gaanong patay na katotohanan

Napakarami kasinungalingan, napakaraming brute force

Nakapasok sa lahat ng aspeto ng buhay , naramdaman ang panunupil, lumipad sa hangin at nakakatakot sa mga indibidwal. Ang paksa ay nagpapahayag ng kanyang kahirapan sainumin ang "mapait na inumin" na iniaalok nila sa kanya, "lunok ang sakit", ibig sabihin, i-trivialize ang kanyang pagkamartir, tanggapin ito na parang natural lang.

Nabanggit din niya na kailangan niyang "lunok ang pagpapagal", ang mabigat at mahinang bayad na trabaho, ang pagod na pilit niyang tinatanggap sa katahimikan, ang pang-aapi na naging nakagawian na .

Gayunpaman, "kahit tikom ang iyong bibig, ang iyong chest remains" at lahat ng patuloy niyang nararamdaman, kahit na hindi niya malayang ipahayag ang kanyang sarili.

Propaganda ng rehimeng militar.

Pinapanatili ang relihiyosong imahe, ang liriko na sarili ay nagsasabing " anak ng santo" na, sa kontekstong ito, mauunawaan natin bilang ang tinubuang-bayan, na inilalarawan ng rehimen bilang hindi mahipo, hindi mapag-aalinlanganan, halos sagrado. Gayunpaman, at sa isang mapanghamong saloobin, sinabi niya na mas gusto niyang maging "anak ng iba".

Dahil sa kawalan ng tula, mahihinuha natin na nais ng mga may-akda na magsama ng isang sumpa na salita ngunit ito ay kailangang baguhin ang mga liriko upang hindi makatawag ng atensyon ng mga mambabasa.censors. Ang pagpili ng isa pang salita na hindi tumutula ay nagpapahiwatig ng orihinal na kahulugan.

Sa ganap na pagdemarka sa kanyang sarili mula sa kaisipang kinokondisyon ng rehimen, ipinapahayag ng liriko na paksa ang kanyang pagnanais na ipanganak sa "isa pang hindi gaanong patay na katotohanan".

Nais kong mamuhay nang walang diktadura, nang walang "kasinungalingan" (tulad ng diumano'y himalang pang-ekonomiya na inaangkin ng gobyerno) at "brute force" (awtoritarianismo, karahasan ng pulisya, pagpapahirap).

Ikalawang saknong

Ang hirap gumising sa katahimikan

Kung sa katahimikan ngSa gabi sinasaktan ko ang sarili ko

Gusto kong maglunsad ng hindi makataong sigaw

Na isang paraan para marinig

Lahat ng katahimikang ito ay natigilan ako

Natigilan ako manatiling matulungin

Sa bleachers anumang sandali

Tingnan ang halimaw na lumabas sa lagoon

Sa mga talatang ito, makikita natin ang panloob na pakikibaka ng makatang paksa upang magising sa katahimikan araw-araw, alam ang karahasang naganap sa gabi. Alam na, sa malao't madali, siya rin ay magiging biktima.

Si Chico ay tumutukoy sa isang paraan na kadalasang ginagamit ng pulisya ng militar ng Brazil. Nanghihimasok sa mga bahay sa gabi, kinakaladkad ang "mga suspek" mula sa kanilang mga higaan, hinuhuli ang ilan, pinapatay ang iba, at pinapawi ang iba.

Naharap sa lahat ng ito horror scenario, inamin niya ang pagnanais na " maglunsad ng hindi makataong hiyawan", labanan, labanan, ipahayag ang kanilang galit, sa pagtatangkang "marinig".

Magprotesta para sa pagtatapos ng censorship.

Sa kabila ng pagiging "natulala" , idineklara niya kung sino ang nananatiling "matulungin", sa isang estado ng alerto, na handang lumahok sa sama-samang reaksyon.

Wala nang magawa pa, siya ay pasibong nanonood mula sa "mga grandstand", naghihintay, natatakot , " ang halimaw ng lagoon ". Ang pigura, tipikal ng mga kuwentong pambata, ay kumakatawan sa kung ano ang itinuro sa atin na katakutan, na nagsisilbing metapora para sa diktadura .

Ang "Lagoon monster" ay isa ring ekspresyong ginamit upang tukuyin ang mga katawan na lumitaw na lumulutang sa tubigmula sa dagat o ilog.

Ikatlong saknong

Sa sobrang taba hindi na lumalakad ang inahing baboy

Sa sobrang paggamit ay hindi na pumuputol ang kutsilyo

Gaano kahirap, tatay, na buksan ang pinto

Ang salitang iyon ay nakabara sa lalamunan

Itong Homeric na kalasingan sa mundo

Ano ang silbi ng pagkakaroon ng mabuting kalooban

Kahit tahimik mo ang dibdib, ang natitira ay ang ulo

Mula sa mga lasing sa sentro ng lungsod

Dito, ang kasakiman ay sinasagisag ng kardinal kasalanan ng katakawan, kasama ng mataba at hindi gumagalaw na sow bilang metapora ng isang korap at walang kakayahan na pamahalaan na hindi na kayang gumana.

Kalupitan ng mga pulis, na naging "kutsilyo" , nawawalan ng layunin dahil pagod na ito sa labis na pananakit at "hindi na puputol" , nawawala ang kanyang lakas, humihina ang kanyang kapangyarihan.

Taong nag-graffiti sa pader na may mensahe laban sa diktadura.

Muli, isinalaysay ng paksa ang kanyang pang-araw-araw na pakikibaka na umalis sa bahay, "buksan ang pinto", na nasa tahimik na mundo, na may "ang salitang iyon na nakabara sa lalamunan". Higit pa rito, mauunawaan natin ang "pagbubukas ng pinto" bilang kasingkahulugan ng pagpapalaya sa sarili, sa kasong ito, sa pamamagitan ng pagbagsak ng rehimen. Sa isang biblikal na pagbabasa, ito rin ay simbolo ng bagong panahon.

Sa pagpapatuloy ng relihiyosong tema, ang liriko na sarili ay nagtatanong kung ano ang silbi ng "having good will", paggawa ng isa pang pagtukoy sa Bibliya. Ipinatawag niya ang talatang "Kapayapaan sa lupa para sa mga taong may mabuting kalooban", na inaalala na walang kapayapaan kailanman.

Sa kabila ng pilit na pinipigilan ang mga salita at damdamin, nagpapatuloy siyapagpapanatili ng kritikal na pag-iisip , "nananatili ang utak." Kahit na huminto na tayo sa pakiramdam, laging nariyan ang isip ng mga hindi karapat-dapat, ang "mga lasing sa bayan" na patuloy na nangangarap ng magandang buhay.

Ikaapat na saknong

Siguro hindi maliit ang mundo

Don't let life be a fait accompli

Gusto kong mag-imbento ng sarili kong kasalanan

Gusto kong mamatay sa sarili kong lason

Gusto kong mawala your mind for good

Nasisiraan na ako ng bait

Gusto kong makaamoy ng usok ng diesel

Maglasing ka hanggang sa may makakalimutan ako

In contrast to the sa mga nauna, ang huling saknong ay nagdudulot ng isang kislap ng pag-asa sa pambungad na mga taludtod, na may posibilidad na ang mundo ay hindi limitado lamang sa kung ano ang alam ng paksa.

Ang pag-unawa na ang kanyang buhay ay hindi isang "fait accompli", na ito ay bukas at maaaring sumunod sa iba't ibang direksyon, ang liriko na sarili ay inaangkin ang kanyang karapatan sa kanyang sarili .

Nais mag-imbento ng kanyang "sariling kasalanan" at mamatay sa kanyang "sariling lason", iginiit nito ang kanyang kalooban na laging mamuhay ayon sa sarili nitong mga tuntunin, nang hindi kinakailangang tanggapin ang mga utos o moralismo ng sinuman.

Para magawa ito, kailangan niyang ibagsak ang mapang-aping sistema, na kanyang tinutugunan, sa ang pagnanais na puksain ang kasamaan sa simula: "Gusto kong mawala ang iyong ulo minsan at magpakailanman" .

Ang pangangarap ng kalayaan, ay nagpapakita ng matinding pangangailangang mag-isip at magpahayag ng sarili nang malaya. Nais mo bang i-reprogram ang iyong sarili mula sa lahat ng itinuro sa iyo ng konserbatibong lipunan at itigilpagiging sakop nito ("nawalan ng isip").

Magprotesta laban sa karahasan ng rehimen.

Ang huling dalawang linya ay direktang tumutukoy sa isa sa mga pamamaraan ng pagpapahirap ginagamit ng diktadurang militar (ang paglanghap ng langis ng diesel). Naglalarawan din sila ng taktika ng paglaban (nagpapanggap na nawalan ng malay para maputol ang pagpapahirap).

Ang kasaysayan at kahulugan ng kanta

Isinulat ang "Cálice" para itanghal sa palabas sa Phono 73 na nagsama-sama , nang magkapares, ang pinakadakilang mga artist ng Phonogram label. Nang sumailalim sa censorship, hindi naaprubahan ang tema.

Nagpasya ang mga artista na kantahin ito, gayunpaman, binubulungan ang himig at inuulit lamang ang salitang "calice". Napigilan sila sa pagkanta at naputol ang tunog ng kanilang mga mikropono.

Ibinahagi ni Gilberto Gil sa publiko, marami pagkaraan ng ilang taon, ilang impormasyon tungkol sa konteksto ng paglikha ng kanta, mga metapora at simbolismo nito.

Nagsama-sama sina Chico at Gil sa Rio de Janeiro upang isulat ang kanta na dapat nilang itanghal, bilang isang duo, sa palabas. Ang mga musikero na nakaugnay sa kontrakultura at paglaban ay nagbahagi ng parehong dalamhati sa harap ng isang Brazil na hindi kumikilos ng kapangyarihang militar .

Kinuha ni Gil ang mga pambungad na taludtod ng liriko, na isinulat niya noong nakaraang araw , isang Biyernes ng Pasyon. Simula sa pagkakatulad na ito upang ilarawan ang paghihirap ng mga taoBrazilian noong panahon ng diktadurya, patuloy na nagsusulat si Chico, na nilagyan ang kanta ng mga sanggunian mula sa kanyang pang-araw-araw na buhay.

Nilinaw ng mang-aawit na ang "mapait na inumin" na binanggit sa lyrics ay Fernet, isang Italian alcoholic drink na iniinom noon ni Chico. sa mga gabing iyon. Ang bahay ni Buarque ay matatagpuan sa Lagoa Rodrigues de Freitas at ang mga artista ay nanatili sa balkonahe, nakatingin sa tubig.

Inaasahan nilang makikita ang "halimaw ng lagoon": ang mapaniil na kapangyarihan na nakatago ngunit handa na pag-atake anumang oras .

Nalalaman ang panganib na kanilang kinaroroonan at ang nakasisindak na klima na nararanasan sa Brazil, sumulat sina Chico at Gil ng isang pamphleteer hymn na nagpapanatili sa paglalaro ng mga salitang "calice" / "shut up". Bilang mga makakaliwang artista at intelektuwal, ginamit nila ang kanilang mga boses para tuligsain ang barbarismo ng authoritarianism.

Kaya, sa mismong pamagat, ang kanta ay nagbibigay ng parunggit sa dalawang paraan ng pang-aapi ng diktadura . Sa isang banda, pisikal na pagsalakay , pagpapahirap at kamatayan. Sa kabilang banda, ang sikolohikal na banta, ang takot, ang kontrol sa pagsasalita at, dahil dito, ng buhay ng mga mamamayang Brazilian.

Chico Buarque

Portrait of Chico Buarque.

Francisco Buarque de Hollanda (Rio de Janeiro, Hunyo 19, 1944) ay isang musikero, kompositor, playwright at manunulat, na itinuturing na isa sa mga dakilang pangalan ng MPB (Brazilian popular na musika). May-akda ng mga kanta na sumasalungat sa rehimen