João Cabral de Melo Neto: ليکڪ کي ڄاڻڻ لاءِ 10 نظمن جو تجزيو ۽ تبصرو ڪيو

پوري نظم کي آڊيو بصري (ڪاميڪس جي صورت ۾) ڪارٽونسٽ Miguel Falcão طرفان ترتيب ڏنو ويو. تخليق جو نتيجو ڏسو:

João Cabral de Melo Neto (6 جنوري 1920 - آڪٽوبر 9، 1999) برازيل جي ادب جي عظيم شاعرن مان هڪ هو.

هن جو ڪم، جنهن جو تعلق جديديت جي ٽئين مرحلي سان آهي (جي 45 جي نسل )، پڙهندڙ عوام کي تجربو ڪرڻ جي صلاحيت ۽ ٻولي سان جدت سان متوجه ڪيو. João Cabral پنهنجي شاعريءَ ۾ موضوعن جو هڪ سلسلو ڳوليو، محبت جي غزلن کان وٺي مشغول نظمن ۽ خود جذبي واري لکڻين تائين.

سندس بهترين نظمن جو تبصرو ۽ تجزيو هيٺ ڏسو.

1. Catar beans , 1965

1.

Catar beans is limited to write:

The beans into water in the cup

۽ لفظ ڪاغذ جي شيٽ تي ؛

۽ پوءِ جيڪي به تري ٿو اُن کي اڇلائي ڇڏيو.

ٺيڪ آهي، هر لفظ ڪاغذ تي ترندو،

جميل پاڻي، لاءِ پنهنجي فعل جي اڳواڻي ڪريو؛

ڇاڪاڻ ته هي لوبيا کڻو، ان تي ڦوڪيو،

۽ اُڇليو ۽ روشنيءَ کي اڇلايو، ٻوٽو ۽ گونج.

2.

هاڻي، ڀاڄيون کڻڻ ۾ هڪ خطرو آهي،

جيڪو، ڳري اناج جي وچ ۾،

هڪ اڻ ڳڻيا اناج، دانت ٽوڙڻ لاءِ.

يقيناً نه، جڏهن لفظن کي کڻڻ وقت:

پٿر جملي کي ان جو سڀ کان وڌيڪ جاندار اناج ڏئي ٿو:

وهندڙ، ترندڙ پڙهڻ کي روڪي ٿو،

ڌيان ڇڪائي ٿو، ان کي خطري ۾ وجهي ٿو.

خوبصورت Catar beans ڪتاب Educação pela Pedra سان تعلق رکي ٿو، جيڪو 1965ع ۾ شايع ٿيو. هن نظم کي ٻن حصن ۾ ورهايو ويو آهي، جنهن جو مرڪزي موضوع تخليقي آهي. عمل ، عملتڏهن به، پيار منهنجي استعمال جي

استعمال کي کائي ڇڏيو: منهنجا ٿڌو غسل، اوپيرا ڳائيندي

باٿ روم ۾، ڊيڊ فائر واٽر هيٽر

پر اهو ڏسڻ جهڙو هو. ٻوٽو.

محبت ميز تي رکيل ميوو کائي. هن گلاس ۽ ڪوارٽ مان پاڻي پيتو. هن لڪيل مقصد سان ماني کائي

. هوءَ اکين مان ڳوڙها پيئندي هئي

جيڪي ڪنهن کي به خبر نه هئي، پاڻيءَ سان ڀريل هئا.

عشق اچي ڪاغذ کائي واپس آيو، جتي

مون سوچ ويچار ۾ وري پنهنجو نالو لکيو هو. .

عشق منهنجي ننڍپڻ ۾، مس سان ڀريل آڱرين سان،

منهنجي اکين ۾ وار ڪرندا، بوٽ ڪڏهن به نه چمڪيا.

عشق بيوقوف ڇوڪرو، هميشه ۾ ڪنڊن،

۽ جيڪو ڪتابن کي ڇڪي، پنسل کٽي، پٿرن کي مارڻ

گلي ۾ هليو ويو. هن چوڪ ۾ پيٽرول پمپ جي ڀرسان

پنهنجي ڪزنن سان، جيڪي سڀ ڪجهه ڄاڻندا هئا،

پکن بابت، هڪ عورت بابت، برانڊن بابت

جي باري ۾، ڳالهه ٻولهه ڪئي. ڪارون.

عشق منهنجي رياست ۽ منهنجو شهر کائي ويو. اهو مينگروز مان مئل پاڻي

کي ڪڍيو، لڏپلاڻ کي ختم ڪري ڇڏيو. هن

سخت پنن سان ڀريل مينگروز کائي، هن ڪمند جي ٻوٽن جي سائي

تيز کي کائي، جيڪي باقاعده ٽڪرين کي ڍڪيندا آهن، جيڪي ڳاڙهي رڪاوٽن کان ڪٽيل آهن، 1> 0>ننڍي ڪاري ٽرين، چمني ذريعي. هُن

وٽي وَٽيءَ جي بوءِ ۽ سمنڊ جي هوا جي بو کائي. هن اهي شيون به کائي

جيڪي مان نااميد ٿي ويس ته نه ڄاڻان ڪيئن

انهن بابت آيت ۾ ڳالهايون.

عشق اهي ڏينهن به کائي ويا جيڪي اڃا نه هئا.

شيٽس ۾ اعلان ڪيو ويو. اهو منهنجي واچ

جي اڳڀرائي جا منٽ کائي، سال جيڪي منهنجي هٿ جون لائينون

يقين ڏياريو. هن مستقبل جي عظيم رانديگر، مستقبل جو

عظيم شاعر کاڌو. هن

زمين جي چوڌاري مستقبل جي سفرن کي کائي ڇڏيو، ڪمري جي چوڌاري مستقبل جي شيلف.

عشق منهنجو امن ۽ منهنجي جنگ کائي. منهنجو ڏينهن ۽

منهنجي رات. منهنجو سيارو ۽ منهنجو اونهارو. هن منهنجي

خاموشيءَ، منهنجو سر درد، منهنجو موت جو خوف کائي ڇڏيو.

منهنجو خوف.

تي ٽي بيڊ محبوب ڪيبرال جي عشقيه غزل جو هڪ مثال آهي. ڊگها سٽون صحيح ۽ معروضي انداز ۾ ان نتيجن کي بيان ڪن ٿيون، جيڪي محبت جو جذبو رکندڙ شاعر جي زندگيءَ ۾ پيدا ٿيا.

1943ع ۾ شايع ٿيو، جڏهن ليکڪ جي عمر فقط 23 سال هئي، اها نظم موجوده دور جي خوبصورت ترين مظهر مان هڪ آهي. برازيل جي ادب ۾ پيار.

محبت جي باري ۾ لکڻ جي ڏکيائي جي باوجود ان جي لاڳاپن ۽ هر رشتي جي خصوصيت جي ڪري، جوا ڪئبرال پنهنجي نظمن ۾ انهن احساسن کي مرڪوز ڪرڻ جو انتظام ڪري ٿو، جيڪي انهن سڀني لاءِ عام لڳن ٿا جيڪي ڪڏهن پيار ۾ پئجي ويا آهن. .

هڪ تجسس: اهو معلوم ٿئي ٿو ته João Cabral The three malamados پڙهڻ کان پوءِ نظم Quadrilha Carlos Drummond de Andrade جي لکيل آهي. <1

9. Graciliano Ramos ، 1961

مان صرف ان سان ڳالهائيندو آهيان جيڪو مان ڳالهائيندو آهيان:

ساڳئي ويهن لفظن سان

سورج جي چوڌاري گردش ڪندي

جيڪو انھن کي صاف ڪري ٿو جيڪو چاقو نه آھي:

سڄي خارش مانچپچپا،

آبيانا جو باقي رهي ٿو،

جيڪو بليڊ تي رهي ٿو ۽ پراڻا ڪري ٿو

ان جو ذائقو صاف داغ جو آهي.

مان صرف ان جي ڳالهه ٿو ڪريان. ڳالهايو:

سڪي زمين ۽ ان جا منظر،

اتر اوڀر، سج جي هيٺان

هتي گرم ترين سرڪي:

جيڪو هر شيءِ کي گهٽائي ٿو ريج،

صرف ڦٽي پوکجي ٿي،

هڪ ڊگھي هوا وارو، ٻوٽي وارو پن،

جتي اهو ٺڳيءَ ۾ لڪائي سگهي ٿو.

مان صرف ان لاءِ ڳالهائيندو آهيان جن کي مان ٻڌايان ٿو:

انهن جي طرفان جيڪي انهن موسمن ۾ موجود آهن

سج جي حالت ۾،

هاڪ ۽ ٻين شڪاري پکين پاران:

۽ ڪٿي آهن غير آباد مٽي

جيڪي ڪيترين ئي حالتن مان ڪيٽنگا

جنهن ۾ پوکڻ ئي ممڪن آهي

جيڪو کوٽ جي مترادف آهي.

صرف مان انھن سان ڳالھايو جن سان مان ڳالھايان ٿو:

جيڪي مئل جي ننڊ ۾ مبتلا آھن

۽ توھان کي الارم گھڙي جي ضرورت آھي

تيز، جھڙو سج اکين تي:

جڏهن سج تڪڙ ۾ هوندو آهي،

اناج جي خلاف، سامراجي،

۽ پلڪن تي ائين کڙڪائيندو آهي جيئن

ڪو هڪ مُٺي سان دروازو کڙڪائيندو آهي.

موجوده ڪتاب منڊل ، جيڪو 1961ع ۾ شايع ٿيو، (۽ بعد ۾ سيريل ۽ ان کان اڳ ، 1997ع ۾ گڏ ڪيو ويو) João Cabral جي نظم برازيل جي هڪ ٻئي عظيم ليکڪ جو حوالو ڏئي ٿي. ادب: Graciliano Ramos.

ٻنهي João Cabral ۽ Graciliano ملڪ جي سماجي حالت لاءِ ڳڻتي جو اظهار ڪيو - خاص طور تي اتر اوڀر ۾ -، ۽ هڪ خشڪ، جامع، ڪڏهن ڪڏهن تشدد واري ٻولي استعمال ڪئي.

Graciliano Ramos Vidas secas جو ليکڪ هو، هڪ ڪلاسڪ جيڪو سختيءَ جي مذمت ڪري ٿوڏورانهن علائقن جي حقيقت ۽ ٻئي ليکڪ ادب ۾ هڪ ٻئي تائين پهچائڻ جي خواهش رکن ٿا جيڪي خشڪي ۽ تباهيءَ کان متاثر ماڻهن جي روزاني زندگيءَ کي ڏين ٿا.

مٿي ڏنل نظم اتر اوڀر جي منظرنامي، تيز سج، پکين جا نظارا ڏيکاري ٿو. هينٽرلينڊ، ڪيٽنگا جي حقيقت. آخري مقابلو خاص طور تي وزنائتو آهي: جڏهن سج جون شعاعون سرٽانيجو جي اکين تي لڳن ٿيون، اهو ائين آهي جيئن ڪو فرد دروازو کڙڪائي.

10. Psychology of composition (اقتباس) 1946-1947

مان ڇڏيان ٿو پنهنجي نظم

جيئن هٿ ڌوئي.

ڪجهه گولا ٿي ويا آهن،

جيڪو ڌيان جو سج

کرسٽل ٿيل؛ ڪجهه لفظ

جيڪو مون پکيءَ وانگر ڦوڪيو.

شايد انهن (يا پکين) مان ڪجهه شيل

آموز، جسم اشارو

بجي ويو ته هوا اڳي ئي ڀرجي چڪي آهي؛

شايد، قميص وانگر

خالي، جنهن کي مان ڪڍان ٿو.

هي اڇي چادر

خواب مون کي جلاوطن ڪري ٿو،

مون کي آيت ڏانهن ڀاڪريو آهي

صاف ۽ درست.

مان پناهه وٺان ٿو

هن خالص ساحل تي

جتي ڪجھ به موجود نه آهي

جنهن تي رات آرام ڪري ٿي.

مٿي ڏنل نظم هڪ ترائيلوجي جو حصو آهي جيڪو پڻ نظمن سان ٺهيل آهي Fable of Anfion and انٽيائيوڊ . Psicologia da Composicao جي آيتن ۾، گيتڪار جي پنهنجي ادبي ڪم سان دلچسپي واضح ٿي وڃي ٿي.

هي نظم خاص طور تي شاعر ليڊو آئيو لاءِ وقف ڪيو ويو هو، جيڪو 45 نسل جي استادن مان هڪ هو. , گروپ جتي João Cabral de Melo Neto عام طور تيفريم ڪيو وڃي.

آيتون ادبي متن جي تعميراتي عمل کي ظاهر ڪرڻ جي ڪوشش ڪن ٿيون، انهن ٿنڀن ڏانهن ڌيان ڇڪائي ٿو جيڪي غزل جي لکڻ جي حمايت ڪن ٿيون. تحرير جو لسانياتي ڍنگ لفظ جي ڪائنات ۽ شاعريءَ سان وابستگي جي عڪاسي ڪري ٿو.

استعمال ٿيل لفظ حقيقتن تي قائم رهڻ جو ارادو رکي ٿو ۽ اسان کي نظمن ۾ روزمرهه جون شيون نظر اچن ٿيون جيڪي نظم کي اسان جي ويجهو آڻين ٿيون. حقيقت. João Cabral compares ڪري ٿو، مثال طور، قميص ۽ خول سان، پڙهندڙن تائين پهچندي ۽ اهو واضح ڪري ٿو ته هو جراثيم جي جذبي سان نه سڃاڻي ٿو ۽ نه ئي گهڻي زبان سان.

João Cabral de's سوانح عمري جو خلاصو ميلو نيٽو

ريسيف ۾ پيدا ٿيو، 6 جنوري 1920ع تي، جوائو ڪيبرال ڊي ميلو نيٽو دنيا ۾ آيو، جيڪو لوئس انتونيو ڪيبرال ڊي ميلو ۽ ڪارمين ڪارنيرو ليو ڪيبرال ڊي ميلو جي پٽ جي حيثيت ۾ دنيا ۾ آيو.

ڇوڪرو جو ننڍپڻ Pernambuco جي اندروني علائقي ۾ گذريو، خاندان جي ملن تي، صرف ڏهن سالن جي عمر ۾ João Cabral پنهنجي والدين سان گڏ راڄڌاني، ريسيف ڏانهن هليو ويو.

1942 ۾، João Cabral ڇڏي ويو. جنوري جي سٺي لاءِ اتر اوڀر ريو ڊي جينيرو لاءِ. ساڳئي سال، هن پنهنجي شاعريءَ جو پهريون ڪتاب ( Pedra do sono ) جاري ڪيو.

شاعر 1984ع کان 1987ع تائين پورٽو (پرتگال) جو قونصل جنرل رهيو، سفارتي ڪيريئر اختيار ڪيو. ان دور کان ٻاهر، هو واپس ريو ڊي جينيرو آيو.

جوآؤ ڪيبرال ڊي ميلو نيٽو جي تصوير.

هڪ ليکڪ جي حيثيت ۾، جوائوCabral de Melo Neto کي تمام گهڻو نوازيو ويو، جنهن تي غور ڪيو ويو هيٺ ڏنل تفاوتن سان:

• José de Anchieta Prize، شاعري لاءِ، IV Centenary of São Paulo؛
• Olavo Bilac Prize , برازيل اڪيڊمي آف ليٽرس کان؛
• نيشنل بڪ انسٽيٽيوٽ پاران شاعري انعام؛
• جابوتي پرائز، برازيل بڪ چيمبر کان؛
• نيسٽلي باينيئل پرائز، جسم لاءِ ڪم جو ؛
• برازيل يونين آف رائٽرز جو انعام، ڪتاب ”ڪرائم نا ڪيلي ريليٽر“ لاءِ.

عوام ۽ نقادن پاران 6 مئي 1968ع تي جويو Cabral de Melo Neto برازيل جي اڪيڊمي آف ليٽرز جو ميمبر ٿيو، جتي هن ڪرسي نمبر 37 تي قبضو ڪيو.

برازيل جي اڪيڊمي آف ليٽرز جي افتتاح جي ڏينهن تي يونيفارم ۾ João Cabral.

João Cabral de Melo Neto جو مڪمل ڪم

شاعري جا ڪتاب

• Pedra do sono , 1942;
• The Three Unloved , 1943;
• The Engineer , 1945;
• Psychology of composition with the Fable of Amphion and Antiode , 1947 ;
• The Dog Without Feathers , 1950;
• Poems Reunited , 1954;
• The River or Relationship of اهو سفر جيڪو ڪيپيباربي پنهنجي ماخذ کان سٽي آف ريسيف تائين ڪري ٿو ، 1954;
• سياحن جي نيلامي ، 1955؛
10> ٻه پاڻي , 1956;
• Aniki Bobó , 1958;
• Quaderna , 1960;
• ٻه پارليامينٽ , 1961;
• اڱارو ،1961;
• چونڊيل شعر ، 1963؛
• شاعري انٿولوجي ، 1965؛
10> ڊيٿ اينڊ لائف آف سيورينا ، 1965؛
• موت ۽ زندگي سيورينا ۽ ٻيون نظمون بلند آواز ، 1966؛
10> تعليم ذريعي پٿر ، 1966؛
• هڪ هاريءَ جو جنازو ، 1967؛
10> مڪمل شاعري 1940-1965 ، 1968؛
• ميوزيم آف ايوريٿنگ ، 1975؛
• چاقو جو اسڪول ، 1980؛
10> تنقيدي شاعري (ڪتاب) ، 1982؛
• آٽو ڊو فرييئر ، 1983؛
• Agrestes ، 1985؛
• مڪمل شاعري ، 1986؛
• ڪرائم آن ڪالي رليٽر ، 1987؛
• ميوزيم آف ايوريٿنگ اينڊ آفٽر ، 1988؛
10> واڪنگ سيويل ، 1989؛
• پهريون شعر ، 1990؛
10> J.C.M.N. بهترين شعر ، (org. Antonio Carlos Secchin),1994;
• Bitween the backlands and Seville , 1997;
• سيريل ۽ اڳ، 1997؛
• Education through stone and beyond , 1997.

نثر جا ڪتاب

• تي غور سمهڻ وارو شاعر ، 1941؛
• جوآن ميرو ، 1952؛
10> دي جنريشن آف 45 (گواهي)، 1952؛
• شاعري ۽ ڪمپوزيشن / انسپائريشن ۽ آرٽ جو ڪم ، 1956;
• شاعري جي جديد فنڪشن تي ، 1957؛
• مڪمل ڪم (org. by Marly de Oliveira), 1995;
• نثر ، 1998.

سڀني آيتن ۾، شاعر پڙهندڙ کي ٻڌائي ٿو ته سندس نظم جي تعمير جو ذاتي طريقو ڪيئن آهي، لفظن جي چونڊ کان وٺي عبارت جي ميلاپ تائين.

نظم جي لذت جي ڪري، اسان محسوس ڪريون ٿا ته شاعر جي فن ۾ به ڪاريگر جو ڪم آهي. ٻئي جوش ۽ صبر سان پنهنجو واپار ڪندا آهن، هڪ منفرد ۽ خوبصورت پيس ٺاهڻ لاءِ بهترين ميلاپ جي ڳولا ۾.

2. Morte e vida severina (اقتباس) 1954/1955

— منهنجو نالو سيوريينو آهي،

ڇاڪاڻ ته مون وٽ ٻيو سنڪ ناهي.

ڪيترا سيوريينو آهن،

جيڪو زيارت جو بزرگ آهي،

تنهنڪري انهن مون کي سڏيو

سيوريينو ڊي ماريا؛

جيئن ته ڪيترائي سيوريينو آهن.

ماريا نالي مائرن سان،

مان ماريا

مرحوم زڪريا جي وانگر ٿي وئي آهيان.

پر اهو اڃا ٿورڙو چوي ٿو:

پاڙيسري ۾ ڪيترائي آهن،

هڪ ڪرنل جي ڪري

جنهن کي زڪريا سڏيو ويندو هو

۽ جيڪو هن سيسمريا جو سڀ کان وڏو

آقا هو.

پوءِ ڪيئن چئجي ته ڪير ڳالهائي رهيو آهي

توهان جي لارڊ شپس سان؟

اچو ته ڏسون: هي سيوريينو آهي

ماريا ڊاڪارياس کان،

مان. سيرا دا ڪوسٽيلا ,

پرائيبا جون حدون.

پر اهو اڃا ٿورڙو چوي ٿو:

جيڪڏهن گهٽ ۾ گهٽ پنج وڌيڪ هجن

جي نالي سان Severino

پٽ ڪيترن ئي ماريا جا

گھڻن ئي ٻين جون زالون،

اڳ ۾ ئي فوت ٿي چڪو آهي، زڪريا،

ساڳئي جبل جي حد ۾ رهندڙ

پتلي ۽ هڏا جتي آئون رهندو هوس.

اسان آهيونڪيترائي Severinos

زندگيءَ ۾ هر شيءِ ۾ برابر آهن:

ساڳئي وڏي سر ۾

جيڪو توازن رکڻ لاءِ جدوجهد ڪري ٿو،

ساڳئي ڄميل پيٽ ۾

اسان ساڳي موت مرندا آهيون،

ساڳي سخت موت:

جيڪو موت آهي، اهو ئي مرندو آهي

پراڻي جو عمر 30 سال کان اڳ،

ويهن کان اڳ جي حملي کان،

بک کان ٿورو ڏينهن

ڪنهن به عمر ۾ حملا،

۽ اڃا اڻ ڄاول ماڻهون).

اسان ڪيترائي سيوريينوس آهيون

هر شيءِ ۽ قسمت ۾ برابر:

انهن پٿرن کي نرم ڪرڻ جو

مٿي تي گهڻو پسڻ ڪري،

جارڻ جي ڪوشش ڪرڻ جو

هڪ کان وڌيڪ ختم ٿيل زمين،

جي of wanting pluck

some swath of the ash.

برازيل جي شاعري ۾ علائقائيت جو هڪ نشان، Morte e vida severina هڪ ماڊرنسٽ ڪتاب هو، جيڪو João Cabral de Melo Neto جو لکيل هو. 1954 ۽ 1955 جي وچ ۾.

نقادن پاران هن جو شاهڪار تصور ڪيو ويو آهي، آيتون سيوريينو جي زندگي تي ڌيان ڏين ٿيون، هڪ مهاجر، سڀني مصيبتن ۽ مشڪلاتن کي منهن ڏيڻ سان گڏ اتر اوڀر واري علائقي جي روزاني زندگيء ۾. هي هڪ ڏکوئيندڙ نظم آهي جنهن کي 18 حصن ۾ ورهايو ويو آهي هڪ مضبوط سماجي نوعيت سان.

مٿين اقتباس ۾، شروعاتي نظم ۾، اسان جو تعارف سيوريينو سان ڪيو ويو آهي ۽ اسان کي هن جي اصليت بابت ٿورو وڌيڪ ڄاڻڻو پوندو.شاعرانه ۽ نرالي آهي ۽ پڙهندڙ کي تخليق جي حسن کي روزمرهه جي ۽ خوشقسمت مثالن مان پهچائڻ جي قابل آهي.

ڪبرال جي نظم تي ٻڌل اينيميشن ڏسو Tecendo a Manhã :

4. هڪ معمار جو افسانو ، 1966

آرڪيٽيڪچر ڪيئن ٺاهجي دروازا،

کولڻ لاءِ؛ يا کليل ڪيئن ٺاھيو؛

ٺاھيو، نه ته ٻيٽ ڪيئن ٺاھيو ۽ قيد ڪيو،

نه ٺاھيو ڪيئن راز بند ڪريو؛

کليل دروازن کي ٺاھيو، دروازن ۾؛ <1

گھر خاص طور تي دروازن ۽ ڇت سان.

معمار: انسان لاءِ ڇا کلي ٿو

(هر شيءِ کليل گهرن مان صاف ٿي ويندي)

دروازن ذريعي ، ڪڏهن به دروازن جي خلاف؛

جتي، مفت: هوا جي روشني صحيح سبب.

جيستائين، ڪيترا ئي مفت کيس خوفزده ڪن ٿا،

هن صاف صاف رهڻ لاءِ ڏيڻ کان انڪار ڪيو. ۽ کليل.

جتي خال کولڻ لاءِ، هو بند ڪري رهيو هو

بند ڪرڻ لاءِ مبہم؛ جتي شيشي، ڪنڪريٽ؛

جيستائين انسان بند نه ٿئي: پيٽ جي چپل ۾،

ماءُ جي آرام سان، جنين ٻيهر.

شاعري جو عنوان تڏهن کان دلچسپ آهي. João Cabral de Melo Neto کي زندگيءَ ۾ ”لفظن جو معمار“ ۽ ”شاعر-انجينئر“ جي لقب سان سڏيو ويو ڇاڪاڻ ته سندس لساني ڪم سختيءَ ۽ نفاست سان ڪيو ويو آهي.

مٿيون آيتون هڪ معمار جي فن سان لاڳاپيل آهن. ۽ خلا جو جيڪو ان جي چوڌاري روزمره جي زندگي ۾ آهي. متن جي تعمير لاءِ هتي جي گنجائش بنيادي حيثيت رکي ٿي، ان کي هيٺ بيان ڪرڻ جي لائق آهي جيئن ته ”دروازا ٺهرايو“، ”کليل ٺاهه“، ”تعميرceilings."

ڪم ۾ استعمال ٿيندڙ مواد (گلاس، ڪنڪريٽ) جو ظهور پڻ بار بار آهي. فعل تعمير، طريقي سان، مڪمل طور تي ورجائي ٿو. حقيقت اصل ۾ معمار پاران تجربو ڪيو ويو آهي.

5. گھڙي (اقتباس)، 1945

انسان جي زندگيءَ جي چوڌاري

ڪجهه شيشي جا خانا آهن، جن جي اندر

هڪ جانور کي ڌڙڪندي ٻڌو وڃي ٿو.

انهن کي پڪ ناهي ته اهي پنجرا آهن؛

اهي پنجري جي ويجهو آهن

تي گهٽ ۾ گهٽ، انهن جي سائيز

۽ چورس شڪل لاءِ.

ڪڏهن ڪڏهن، اهڙا پنجرا

ديوار تي لٽڪيا ويندا آهن؛

اهي کيسي ۾ ويندا آهن، هڪ کلائي تي.

پر اهو جتي به هجي: پڃرو

پکي لاءِ هوندو:

ڌڻ پنن وارو آهي،

جنهن جي اها حفاظت ڪري ٿي؛

۽ هڪ ڳائڻي پکيءَ وانگر،

پرن وارو پکي نه آهي:

جيئن ته اهي گيت خارج ڪندا آهن

اهڙي تسلسل جي.

شاعري O Relógio هڪ خوبصورتي ۽ لذت سان ڀريل آهي جيڪا هن کي João Cabral جي وسيع ڪم شاعري جي وچ ۾ نمايان ڪري ٿي.

اها ڳالهه واضح ڪرڻ جي قابل آهي ته نظم جنهن اعتراض کي ساراهيو آهي اهو صرف عنوان ۾ ظاهر ٿئي ٿو، سٽون ان موضوع سان سلهاڙيل آهن بغير ڪنهن شيءِ جي نالي کي اپيل ڪرڻ جي. João Cabral بيان ڪرڻ جي ڪوشش ڪري ٿو ته هڪ واچ ڪهڙي خوبصورت، غير معمولي مقابلي تي ٻڌل آهي. جيتوڻيڪ اهو اعلان ڪرڻ تائين پهچندو آهيمادي جنهن مان اهو ٺاهيو ويو آهي (شيشي)، اهو جانورن ۽ انهن جي ڪائنات ڏانهن اشارو آهي جنهن مان اسان اعتراض کي سڃاڻڻ جي قابل آهيون.

6. پٿر ذريعي تعليم ، 1965

پٿر ذريعي تعليم: سبق ذريعي؛

پٿر مان سکڻ لاءِ، بار بار ان کي؛

ان جي آواز کي غير محفوظ رکڻ، غير ذاتي

(ڊڪشن ذريعي هوءَ ڪلاس شروع ڪندي آهي)

اخلاقي سبق، هن جي سرد ​​مزاحمت

جنهن ڏانهن وهندو آهي ۽ وهندو آهي، خراب ٿيڻ لاءِ؛

معيشت، ان جي جامع کثافت:

پٿر مان سبق (ٻاهر کان اندر تائين،

گونگا پرائمر)، انهن لاءِ جيڪي اُن جي اسپيل ڪندا آهن.

پٿر جي ذريعي هڪ ٻي تعليم: سرٽيو ۾

(اندر کان ٻاهر، ۽ اڳي کان اڳي).

سرتاو ۾ پٿر ائين ڪندو آهي. نه ڄاڻان ته ڪيئن سيکارجي،

۽ جيڪڏھن اھو ڪيو، اھو ڪجھ به نه سيکاريندو؛

ھڪڙو جنم پٿر، گھڙي ٿو. روح.

مٿي ڏنل نظم جوائو ڪيبرال جي 1965ع ۾ ڇپيل ڪتاب جو نالو آهي. اهو شاعر جي ڪنڪريٽيٽيٽيشن جي ڪشش کي اجاگر ڪرڻ لائق آهي، جنهن کيس ”شاعر-انجنيئر“ جو لقب ڏنو. João Cabral جي بقول خود، هو هڪ شاعر هوندو ”غير مبهم“.

مٿيون سٽون شمال مشرقي شاعر جي غزل جي لهر جو خلاصو ڪن ٿيون. اهو هڪ مشق آهي جنهن ۾ هڪ خام، جامع، مقصدي ٻولي حاصل ڪرڻ لاء، حقيقت سان ويجهي ڳنڍيل آهي. ڪيبرالينا جو ادب زور ڏئي ٿو ٻوليءَ سان ڪم ڪرڻ ۽ نه رڳو هڪ بصيرت جي نتيجي ۾.

ميٽا-نظم پٿر ذريعي تعليم اسان کي سيکاري ٿو ته ٻوليءَ سان تعلق صبر، مطالعي، علم ۽ گھڻي مشق جي گهرائي ٿو.

7. 5 1

هڪ ميوو

تلوار لاءِ.

دريا هاڻي جهڙو ٿي ويو آهي

ڪتي جي نرم زبان

هاڻي اداس پيٽ هڪ ڪتو،

ٻيو درياءَ ڇو

پاڻيءَ جي ڪپڙي جو گندو

ڪتي جي اکين مان.

اها درياهه

جهڙي هئي. پنن کان سواءِ هڪ ڪتو.

هن کي نيري مينهن بابت ڪا به خبر نه هئي،

گلابي چشمو،

پاڻيءَ جي گلاس مان پاڻي،

جي گھڙيءَ جو پاڻي،

پاڻيءَ ۾ مڇيءَ جو،

پاڻيءَ ۾ واءُ جو.

مان ڪڪڙن جي ڄاڻان ٿو

مٽيءَ ۽ زنگ جي.

هن کي مٽيءَ جي خبر هئي

هڪ مڪوس جھلي وانگر.

هن کي ضرور ماڻهن جي ڄاڻ هوندي.

هو يقيناً ڄاڻندو هو

جي باري ۾. بخار واري عورت جيڪا سيپ ۾ رهي ٿي.

اها درياهه

ڪڏهن به مڇيءَ ڏانهن نه کليل آهي،

چمڪي ڏانهن،

> چاقو جهڙي بيچيني ڏانهن

جيڪو مڇيءَ ۾ هوندو آهي.

اهو ڪڏهن به مڇيءَ ۾ نه کُليندو آهي.

پنن کان سواءِ ڪتو پهريون ڀيرو پڙهندڙ کي غير مستحڪم ڪري ٿو، جيڪو منطقي رشتن کي ڏسي ٿو. معمول جي مقابلي ۾ اونڌو ظاهر ٿيو. ڪيبرال جي غزل ۾، اهو شهر آهي جيڪو درياهه پار ڪري ٿو، ۽ اهو درياء نه آهي جيڪو شهر پار ڪري ٿو، مثال طور.

جلد ئي، غير متوقع اندازن (درياء) جي استعمال جي ڪري، اجنبي ٿيڻ شروع ٿئي ٿي. جيتوڻيڪ ڪتي جي نرم زبان سان مقابلو ڪيو ويندو آهي). خوبصورتيٻوليءَ جي هن تجربي مان، هن اڻڄاتليءَ مان، جيڪا اوچتو ظاهر ٿئي ٿي ۽ پڙهندڙ کي پنهنجي آرام واري علائقي مان ڪڍي ٿي، نظم جي پڙهڻي پنن کان سواءِ ڪتو آهي. ھيٺ ڏنل مڪمل طور تي دستياب مليا:

پنن کان سواء ڪتو - جوو ڪيبرال ڊي ميلو نيٽو

8. ٽي بيمار محبوب ، 1943

عشق منهنجو نالو، منهنجي سڃاڻپ،

منهنجي تصوير. پيار منهنجي عمر جي سرٽيفڪيٽ کائي،

منهنجو شجرو، منهنجو پتو. پيار

منهنجا ڪاروباري ڪارڊ کائي. پيار آيو ۽ سڀ کائي ويا

جتي مون پنهنجو نالو لکيو هو.

عشق منهنجا ڪپڙا، رومال، منهنجي

قميص کائي ويا. محبت

لاڳاپن جا گز ۽ گز کائي. پيار منهنجي سوٽ جي ماپ،

منهنجي بوٽن جو تعداد، منهنجي

ٽوپي جي ماپ. پيار منهنجو قد، منهنجو وزن، منهنجي اکين ۽ وارن جو رنگ

کائي ڇڏيو.

عشق منهنجي دوائن، منهنجا نسخا،

منهنجي غذا کائي. هن منهنجي اسپرين کائي،

منهنجا شارٽ ويوز، منهنجا ايڪس ري. هن منهنجي

ذهني ٽيسٽن، منهنجي پيشاب جي ٽيسٽن کي کائي ڇڏيو.

عشق منهنجي

شاعري جا سمورا ڪتاب شيلف مان کائي ويا. اقتباس

آيت ۾ منهنجي نثر جي ڪتابن ۾ کائي. هن ڊڪشنري مان اهي لفظ ڪڍيا آهن جيڪي

آيتن ۾ گڏ ڪري سگهجن ٿا.

بکيو، پيار منهنجي استعمال جا برتن کائي ويا:

ڪنگ، ريزر، برش، نيل قينچي ,

چاقو. بکايل